Φθόνος

Όταν σταματήσουμε εμείς οι ίδιοι να "φθονουμε" τον εαυτό μας τότε θα πάψουν και οι άλλοι να μας φθονουν

 

Ναι, δεδομένου όμως πως δεν θα βρεθεί ποτέ κανένας να παραδεχτεί πως φθονεί τον άλλον, η κουβέντα μόνο με αναθέσεις και ερμηνείες μπορεί να γίνει, ένθεν κακείθεν.

 

Έχω φθονήσει. Όταν ένιωσα "λιγότερη", ”κατώτερη". Ευτυχώς, δεν πρόλαβε να με δηλητηριάσει. Ωστόσο ήταν τοξικό.

Δεν έχω αντιληφθεί ή νοιώσει να με φθονούν.

 

To whom it may concern ή αλλιώς εις όποιον αφορά..
Αυτό λέγεται αυτογνωσία ή αλλιώς 100 κιλά...

 

μπράβο!
γι αυτό ακριβώς είναι κατασκευασμένη, μονομερής και αυταναφορική. γιατί εξυπηρετεί μόνον ανάθεση προθέσεων αντί διαπίστωση ανταγωνισμού ή αντιδίκιας, και δεν οδηγεί σε επίλυση, αλλά μόνον αφορίζει.

 

Επιτέλους και μια ανάρτηση στις φλέβες τις οποίας κυλά αίμα και όχι φορμόλη.
Σε δεδομένα time travel, εάν ο Ευριπιδης διάβαζε αυτό το νήμα, η ανθρωπότητα θα είχε στερηθεί τη Μήδεια.

 

Προσωπικά θεωρώ τον φθόνο ως ένα τοξικό αίσθημα.
Με δεδομένο ότι ζούμε στην Ελλάδα, όπου όλα (καλά ή άσχημα) γίνονται με γδούπο / υπερπαραγωγή,
πιστεύω επίσης πως ο φθόνος δεν είναι κάτι που σπανίζει γύρω μας, απεναντίας.

Ωστόσο, φρονώ πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του:
"νιώθει" κάποιος φθόνο και του: "εκδηλώνει" τον φθόνο αυτό με πράξεις.

Γιατί είναι ένα πράγμα να σκέφτεται κανείς:
"Που να του/της καεί το βίντεο", "να κάψει φλάντζα στην εθνική και να μην έχει οδική βοήθεια", και άλλα χαριτωμένα ..
και άλλο πράγμα να πάει να του/της "χαράξει το αυτοκίνητο με κλειδί", "να πετάξει το laptop από το μπαλκόνι", κλπ.

 

Μη ξεχνάς όμως το φθονερό το μάτι, ειδικά γαλανομάτη!  

 

Χαχαχαχα .. αυτό τι είναι; Θεωρία ή πράξη;
Ps: δεν πιστεύω στα μάτια, τα ξεματιάσματα, κλπ

 

...και κουράζει επίσης.

 

Κακώς.