Πώς «τσακωνόμαστε» στο BDSM;

Φυσικά και ισχύει... Έχω συναινέσει ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ διαφωνίες... έχοντας πλήρη επίγνωση των λεγόμενων μου,όταν ειπώθηκε στον Κύριο μου...

 

Πόσο επίκαιρο! : - ) ... (κάντο νήμα).

 

Το ξεκίνησα, να σου πω την αλήθεια, αλλά γράφοντάς το συνειδητοποίησα πόσοι θεωρούν ότι εξακολουθούν να έχουν σχέση, αφού ο άλλος τους έχει χέσει (νοτ δε πελλέιαν γουέι) και κατέληξα πως θα πρέπει να ζητάμε και τηλέφωνα των αντισυμβαλλομένων για επιβεβαίωση, να μπλέξουμε με προσωπικά δεδομένα και τα τοιαύτα δηλαδή, οπότε είπα νεβερμάιντ.

 

Γέλιο έχει.  

 

Διαφωνω για την αποδεσμευση. Δεν ειναι εκφοβιστικο, αλλα "γραμμενο" στους αρχικους ορους. Το υ μπορουσε να μην συμφωνησει με αυτο στην αρχη. Επιλογη του ηταν κι εχει συνεπειες.


Υ.γ. Εννοειται οτι αν η ρητρα αποδεσμευσης δεν εχει συμφωνηθει απο την αρχη για αυτους τους λογους, τοτε ειναι διαφορετικα τα πραγματα.

 

Εντάξει... Κλαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιω  
νοτ δε πελλέιαν γουέι;;;
Χαααααααααααααααααααααα!!!!!
Πάντως με αυτή την πρόταση περί "αντισυμβαλλομένων" ψήθηκα ακόμη περισσότερο για το νήμα  

 

Μιλώντας για θυμό, έχει ένα πολυ παλιό νήμα του 2005 σχετικό:
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Θυμός-και-bdsm-προς-συζητηση.7692/

Συνιστά αποτυχία κατά τα δικά μου ευαγγέλια, να μην μπορεί η σ. να είναι διάφανη και να δίνει στον Κ, ακόμα και τις πιο άσχημές της σκέψεις, συναισθήματα κι αμφιβολίες κι Εκείνος το σθένος να αντέχει και να μην απειλείται η κυριαρχικότητά του, ακόμα και μια πιθανή αμφισβήτηση ή κριτική. Αν απειλείται, τότε θέλει κατά την γνώμη μου δουλειά με τον εαυτό του και τους πιθανούς λόγους που η κυριαρχικότητα του είναι τόσο εύθραυστη.

Για χάρη αυτής της διαφάνειας επί μέρους και εφευρέθηκαν τα "ημερολόγιο σκλάβας". Να γνωρίζει Ο Κ και τις μύχιες σκέψεις, ώστε να μπορεί σαν Καπετάνιος να οδηγήσει την σ. και το καράβι εκεί που Επιθυμεί.

Κάποιοι βέβαια την έπαθαν όταν, ναι μεν ζητούσαν να εκφράζει η σ. τα πάντα, αλλά αντιδρούσαν τρομερά άγαρμπα, όταν αυτή εξέφραζε έλλειψη εμπιστοσύνης ή κάποια αμφισβήτηση για το άτομό τους ή τα θέματα ασφάλειας της κ.τ.λ. με αποτέλεσμα κι οι σ η έρμη, να καταλήξει να παραμυθιάζει και παραμυθιάζεται, γιατί μετά από τέτοιες αντιδράσεις, από φόβο (δεν θέλω να πιστέψω πως συνειδητά «παίζει» τον Κ) δείχνει μόνο όσα θεωρεί πως είναι αποδεκτά από τον Κ. και τα υπόλοιπα τα καταπίνει.
Κι όσο αντέξει.
Ίσως είχαν την ψευδαίσθηση να την πω, παραμύθι να το πω, να πιστεύουν πως δεν υπάρχουν θέματα στο Μs και όλα ως διά μαγείας λύνονται, από την μια μέρα στην άλλη, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς πειθαρχία, χωρίς ουδεμία προσπάθεια εν ολίγοις, από τον Κ, πέρα από το να δίνει εντολές και να περιμένει να εκτελεσθούν.
Αλλά δεν είναι όλα τόσο απλά, όπως π.χ. το ξεχείλωμα της κωλοτρυπίδας, το οποίο πολλοί ορίζουν ως το άλφα και το ωμέγα και την μοναδική εκπαίδευση, που μπορεί να χρειαστεί κάποια, για να εξελιχθεί σε σκλάβα. Γιατί ακόμη και οι υποστηρικτές της έμφυτης φύσης έναντι της επίκτητης, δεν μπορεί να περιμένουν πως με μια συναίνεση, καθάρισαν. Το σκλαβιλίκι όπως κατά την γνώμη μου και το Μαστεριλίκι είναι διαδρομή και όχι αφετηρία.

Ποιος είναι ο εαυτός μας?
Αυτός με τον οποίο ξεκινάμε ή εκεί που στοχεύουμε να φτάσουμε?
Ή είναι κάτι που τελικά φτιάχνεται και συνεχώς εξελίσσεται στην πορεία?
Αν πριν 13 χρόνια, έχανα έλεγχο όποτε θύμωνα κι αυτός ήταν ο εαυτός μου τότε, σημαίνει πως δεν χρειάζεται να επιθυμώ κι εγώ η ίδια, να καλυτερέψω αυτόν τον εαυτό?

Το ότι εκπαιδεύτηκα να εκφράζομαι διαφορετικά, (και όχι να καταπιέζω) όπως καθορίζει ο Νόμος της σχέσης, σημαίνει αυτό πως έπαψα να είμαι ο εαυτός μου ή πως απέκτησα έναν εαυτό που και σε μένα αρέσει περισσότερο και ικανοποιεί και τα κριτήρια που έχει θέσει Ο Κύριος?

Οπότε δεν τσακώνομαι, όχι με την έννοια του καυγά, από σεβασμό σ Αυτόν και στον εαυτό μου, στην σχέση κι από υπευθυνότητα απέναντι στις επιλογές μου.

Κι επειδή βέβαια εκπαιδεύτηκα να μην το κάνω.

Κι όταν θυμώνω/εκνευρίζομαι κ.ο.κ., απλά ήρεμα λέω, πως νιώθω π.χ. θυμό. Και μέσα στο κεφάλι μου ήδη ψάχνω τις πραγματικές αιτίες που νιώθω έτσι, ώστε με την βοήθειά Του να το νικήσουμε κι αυτό. Δεν εκφράζεται αυτός ο θυμός, αν δεν πάρω εντολή ή άδεια, υπό ιδανικές συνθήκες, κι αν κάποτε μπορεί να μου ξεφύγει λίγο, εύκολα με Επαναφέρει.

Πως ορίζεις την κατωτερότητα και βάσει ποιων κριτηρίων είμαστε κατώτερες?

Πως αντιλαμβάνεσαι την έννοια διαπραγμάτευσης ανάμεσα στον Κ και την υ, εάν το μόνο που χρειάζεται να κάνει η υ, είναι να συμφωνήσει με τους κανόνες που από μόνος του θέτει ο Κ?

 

δεν πρέπει να το κόψει. «δεν του βγαίνει» και το κόβει με φυσικό τρόπο.
δεν είναι καθήκον για κανέναν ούτε ο πληθυντικός ούτε τα κολλητιλίκια και το κουτσομπολιό.  

 

δεν μπόρεσα να διαβάσω όλες τις σελίδες του νήματος γιατί η υποκρισία βάρεσε κόκκινο.
αλλά έχει ενδιαφέρον και προσπαθώ να καταλάβω αν ψευδεστε μόνο εδώ μέσα ή και στον εαυτό σας και αυτό αφορά είτε κάποιους Κ είτε κάποιους υ.
φυσικά εδώ να πω ότι επειδή δεν συμπαθώ τους καβγαδες και τα δράματα θεωρώ ότι πρέπει να αποφεύγονται σε όλες τις σχέσεις είτε βδσμικες είτε βανιλα.
στο δικό μου πλανήτη καβγας σημαίνει διαφωνία και σε τραβηγμένη βερσιόν έναν τόνο φωνής παραπάνω.
αλλά ο Κ έχει δίκιο ακόμα κι όταν δεν έχει;
ε τότε εγώ προτείνω αντί για Κ να τον λέμε Πάπα να τελειώνουμε.
επίσης θεωρώ ντροπή για το υ άτομο να υπονοει (ή να υπονοειται από Κ) ότι δεν έχει προσωπικότητα και ταμπεραμεντο.
καλά για την αποδεσμευση λόγω καβγα δεν θέλετε να την σχολιάσω γιατί θα γελάσουμε πολύ..ας κάνω ότι δεν το διάβασα γιατί μόνο που φαντάζομαι τις ορδές των υ που τον περιμένουν αμέσως μετά, χαχανίζω.
και τέλος πάντων αν κάνω τόσο λάθος
και όλα συμβαίνουν έτσι, τότε έχω να πω ότι πιο βαρετή και κοιμισμενη σχέση δεν έχω ξαναματαδεί και αλλιώς το φανταζομουν το bdsm.

(θυμήθηκα συνειρμικα τον Ζηκο που έλεγε :
μαλωνεις ρε, μαλωνεις; ε δεν μαλώνω εγώ) 

 

Αν όντως καταλάβατε από το νήμα αυτά που ισχυρίζεστε παραπάνω, την καλύτερη απάντηση σε όσα λέτε την δώσατε εσείς η ίδια: