Πώς «τσακωνόμαστε» στο BDSM;

Σε αυτό συμφωνώ με τσίτα τα γκάζια ή αλλιώς Coca-Cola σε industrial μορφή!

 

Δεν διαθέτω ασφαλώς στατιστικά στοιχεία, αλλά αν το κριτήριο της πίστης ενος καθολικού σήμερα ήταν αποκλειστικά το αλάθητο του Πάπα , θεωρω πως ο αριθμός των πιστών καθολικών σε σχέση με αυτόν που τυπικά φέρουν αυτή την ιδιότητα θα μειωνόταν δραματικά.

Δεν έχω καμιά πρεμούρα να τελειώνω με την καραμέλα της συναίνεσης και θα ήθελα, αφου αφήσω στην άκρη το M/s που είναι ειδικό καθεστώς για λίγους , να σε παρακαλέσω να ξαναδείς λίγο αυτό το ζήτημα πιο πραγματιστικά, οσον αφορά το ντιες .
Για να δοθεί η συναίνεση του υ και να μπεί στη σχέση θα πρέπει το πλαίσιο που θέτει το Κ να το καλύπτει.
Αυτού του πλαίσιου, όσο κι αν μεταλλαχθεί ή ξεχειλώσει στην πορεία της σχέσης -που κι αυτο θα απαιτήσει συναίνεση - είναι ουτοπικό να θεωρούμε πως δεν θα ελέγχεται η τήρησή απο το υ.

 

A=>B <=> NOT(B)=>NOT(A)

Αυτό καλύπτεται από το δικαίωμα #2 του υ.

Το δικαίωμα #2 το έχει και ο Κ και για τον εαυτό του οπότε αν ο Κ μουλαρώσει ο μόνος δρόμος για το υ αν έχει μουλαρώσει κι αυτό είναι να πάρει και αυτό την κουρτίνα 2 και η σχέση Κ/υ χαιρετάει.

Choise is a bitch

 

Αυτά είναι!  Νο κοπρέντο , νάδα! Εγώ και τα μαθς , μα καμία σχέση όμως.... Επέλεξα να δώσω ιατρική απο το κλασσικό -τότε- μόνο και μόνο για να γλυτώσω τα μαθηματικά .

Δεν είναι απαραίτητα αυτή η μόνη λύση.

Σαφώς, ποιός αντιλέγει;

 

Κανεις, θέλω να πιστεύω, δεν πιστεύει σε αλάθητο. Δεδομένο είναι ότι θα κάνει λάθη, (και το κ και το υ).
Αδιάφορο, από την πλευρά του υ, αν το κ κάνει λάθος. Δεν με νοιάζει, και ούτε θέλω να με νοιάζει.
Εξ άλλου, τι ακριβώς να το κάνω το συμπέρασμα ότι κάνει κάπου λάθος; Να τον διορθώσω; Να απαιτήσω διορθωση; Να αναλάβω εγώ;

Το "ο κ έχει δίκιο ακόμη και όταν δεν έχει", δεν είναι απλά ένα τσιτατο. Εμπεριέχει όλη την ουσία της ασυμμετρίας.

 

Ουτε να τον διορθώσεις, ουτε να αναλάβεις εσύ. Να του επισημάνεις όμως το λάθος, (η οτι εσύ θεωρείς λάθος) και εφόσον το αναγνωρίσει να αναμένεις διόρθωση , οχι να απαιτήσεις.

Διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως! 

 

Αν με κάτι διαφωνώ, θα το εκφράσω. Επισημάνσεις δεν είναι ο ρόλος μου να κάνω.
Διακρίνω. Δεν κρίνω. Δεν προτασσω κρίση. Έχει τεράστια διαφορά.

Άρα απαιτώ. Απαιτώ να διορθωθεί και να συμμορφωθεί όπως εγώ θέλω. Απαιτώ να επανορθώσει.

Λογικό.

 

Συμφωνώ, είναι πολλές φορές που το Κ μέλος θεωρεί δίκαιο, κάτι που το υ δεν κατανοεί ή δεν το βλέπει σαν τέτοιο. Μπορεί να υπάρχουν παράμετροι που το υ δεν μπορεί να δει, ή απλά να είναι ένας στόχος που το Κ θέλει να πραγματοποιήσει.

Προσωπικά, προσπαθώ να εξηγώ το λόγο που γίνεται κάτι που το υ δεν θεωρεί δίκαιο, αφού όμως το κάνει όπως το ζήτησα. Η όποια αντίδραση καταγράφεται και στην πορεία σε ανύποπτο χρόνο δίνεται η εξήγηση. Ειδικά στην αρχή της γνωριμίας, το υ καταλαβαίνει πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο και μειώνει την αντίδραση και ελαχιστοποιεί την πιθανότητα τσακωμών.

 

Disclaimer

Οι σχέσεις D/M/s are not my cup of coffee, δεν το κρύβω. Ως Arioch με ηδονίζει η επιβολή της κυριαρχίας επί της σκηνής για όσο διαρκεί η σκηνή, το διαρκές management είναι έξω από τα θέλω μου. Κοντολογίς οι απόψεις μου για το D/s δεν είναι για να δείξω πόσο γουάο D/M είμαι καθότι *ΔΕΝ* είμαι και *ΔΕΝ* ενδιαφέρομαι να γίνω.

Ωστόσο η Κυριαρχία ως έννοια δεν σηκώνει ερμηνείες: Κυριαρχεί αυτός που θέλει *ΚΑΙ* μπορεί. Το D/M/s του BDSM απλά βάζει τα "όρια" που μέσα στη σχέση είναι διαπραγματεύσιμα στο βαθμό που τα μέλη της μπορούν να κάνουν και χωρίς αυτή.

Με λίγα λόγια "Μένεις ή φεύγεις" και πέραν τούτου ουδέν.

Το να έχει το υ μια άποψη/θέση και να πείσει το Κ της σχέσης δεν είναι ανατροπή της Κυριαρχίας, ανατροπή της Κυριαρχίας είναι το "Κ" να μην έχει πειστεί αλλά να το κάνει αβαβά για να μη χαλάσει τη σχέση, μόνο που κάνοντας αυτό το Κ/υ έχει πάει περίπατο όσο και αν κοροϊδεύει τον εαυτό του.

Όπως είχε γράψει και ο Έρικ Φρανκ Ράσσελ στη "Διαβολογική" του:

 

Το ψεύτικο και το αληθινό υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό, όπως σε όλα τα υπόλοιπα είδη σχέσεων. Αν δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την απόλαυση κάποιου είδους, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Όταν το μυαλό μας δεν μπορεί να αποδεχτεί την ποικιλία που υπάρχει στην διαφορετικότητα και δεν μπορεί να σεβαστεί την μοναδικότητα της εκάστοτε διαφορετικότητας τότε μειώνουμε τους εαυτούς μας. Η μονόπλευρη λογική λέγεται προκατάληψη.
Αν δεν μπορώ να καταλάβω π.χ. την απόλαυση της ομοφυλοφιλίας, μπορώ να την καταδικάσω? Είναι ανύπαρκτη και ψεύτικη? Είναι φαντασία και αυθυποβολή?

Μια δυσάρεστη εμπειρία δεν είναι το κατάλληλο βίωμα για να γίνει κατανοητό το διαφορετικό.
Είναι χαριτωμένο να κρίνουμε εξ ιδίων, μέχρι τα 12 μας. Μετά, πρέπει να αναβαθμίζουμε την νοοτροπία μας και να την ανοίξουμε σε δύσκολες περιοχές, να ρυθμίσουμε τα φίλτρα μας ώστε οι κριτική μας ικανότητα να ενηλικιώνεται.

Όλοι έχουμε στοιχεία βλακείας ..τα εντοπίζουμε και τα διορθώνουμε, σε περίπτωση που μας ενδιαφέρει ο λόγος μας να στέκεται σε δημόσιες συζητήσεις.

Αυτή η θέση θυμίζει περισσότερο πεισμωμένο άξεστο παιδί παρά λογική σκέψη ενήλικα.
Κρίνω την τοποθέτηση και όχι τον άνθρωπο.

 

Ας ξεκινήσουμε από τα απλά...
Τα Ντιές (και κατά συνέπεια το Εμές) είναι "κοστούμια"...
Υπάρχει ένας ράφτης και ένας που θα το φορέσει...
Δεν είναι πρετ-α-πορτέ, διγιότι και στο πιο καλό πρετ-α-πορτέ, δεν ξές μάνα μ' τον ράφτη ούτε αυτός εσένα...
Οπότε είναι αρκούντως διασκεδαστικό το συνηθέστατο φαινόμενο να τσακώνονται δυο πρετ-α-πορτέ...

 

γατάκια.