Τιμωρια....Κυρίαρχου. Επιτρέπεται?

πάτε και ερμηνεύετε με υποκειμενισμό τις αγνές και αγαθές μας προθέσεις να μπινελικώσουμε ο,τι κινείται, και κυρίως ο,τι δεν μας κάθεται, με σαφή πρόθεση να μας βγάλετε δυσφορικούς.
ήμαρτον
έχει καταστεί σαφές στο αντίστοιχο νήμα οτι είναι δύσκολο ως αδύνατο να βρεθεί μιά κυριαρχική της προκοπής, του γούστου μου δηλαδή, που να μου κάνει τα χατήρια και να αυτοτιμωρείται αν δεν μου τα κάνει. αλλά επιμένετε να διαβάζετε τα νήματα κατά το δοκούν. θα φταίει η γλώσσα. όχι εγώ πάντως.

ευτυχώς έχω χιουμορ και δεν το παίρνω βαρυά προσωπικά.
  

 

Ξαναδιάβασα το νήμα απ ΄την αρχή.
Ωφείλω στη @Janine, όπου κι αν βρίσκεται τώρα, μια συγγνώμη που αργοπόρησα τρία χρόνια να της αποδώσω τα λάϊκ που κατά τη γνώμη μου δικαιούται απόλυτα για το σύνολο των τοποθετήσεων που έκανε στο θέμα και με καλύπτουν απόλυτα.
Επι της ουσίας και εντός θέματος δεν έχω να προσθέσω τίποτα.

Εχω όμως να κάνω μια παρατήρηση.
Επι είκοσι και πλέον σελίδες γίνηκε μια συζήτηση για το άτοπον ή μη της τιμωρίας ενός Κ. Αναγνωρίστηκε ,άμεσα ή έμμεσα οτι ο/η Κ κάνει λάθη , και αναγνωρίστηκε αυτό και απο μετέχοντες Κ στην κουβέντα και απο υ.
Και ρωτάω τώρα εγώ,ποιός διαπιστώνει το λάθος του Κ; Απο την συζήτηση προκύπτει σαφέστατα οτι εκτός απο το ίδιο το Κ, πολλοί υ διαπιστώνουν λάθη του Κ τους.
Και ξαναρωτάω πάλι εγώ:
Πως αλλιώς διαπιστώνει το λάθος του Κ ένα υ αν δεν τον κρίνει, αν δεν λειτουργεί η κριτική του ικανότητα;

 

Για να μην βγούμε οφ τοπικ εδώ σου απαντώ σε άλλο νήμα.

 

μα βέβαια δια της τιμωρίας και της αυτοτιμωρίας οι οποίες, ως γνωστόν, καλλιεργούν την κριτική ικανότητα.

σοβαρότερα: έχει σχέση η (δι)ερώτησή σας με το αρχικό ερώτημα για την τιμωρία του κ, ή στρέφετε την συζήτηση σε ένα νήμα που (ακόμη; ) δεν ανοίξατε;
υπάρχει σύνδεση στο ερώτημα για την χρήση της κριτικής ικανότητας του κ ή του υ, με το ερώτημα για την τιμωρία του κ;

 

Το ποιος κάθεται σε ποιον και γιατί είναι θέμα μίας μεγάααααααλης συζήτησης.
Θα κλονιστούν πολλές ''σχέσεις'' του χώρου συνθέμελα, οπότε ας το αφήσουμε προς ώρας.
Όσο για τους δυσφορικούς και τι τους καθιστά δυσφορικούς υπάρχουν ένα σωρό λεξικά και επεξηγήσεις, όποιος κόπτεται τόσο πολύ, ας τα διαβάσει, όλο έτοιμη τροφή δεν θα σας δίνουν οι άλλοι για τις δυσλειτουργίες σας.

Είναι πλέον εμπεδωμένη η αυτοεκπληρούμενη αρνητικότητα σε αντίθετες απόψεις με την δριμύτητα σφηνόπουτσας που εκφράζεται επί παντός επιστητού, αφορά δεν αφορά το περιεχόμενό της αυτόν που σχολιάζει.

Δεν θα την έλεγα πάντως δυσφορικότητα, θα την έλεγα δυσπιστία απέναντι στις προθέσεις των άλλων πάντως, κομμάτι ενός ιδιότυπου κυνισμού που προφανώς έχει εδραιωθεί στον τρόπο σκέψης, έκφρασης και αντίδρασης ως πάγια τακτική, μέσα από ένα τεχνηέντως δημιουργημένο ιδεολογικό προσωπείο που ούτε που μας ενδιαφέρει αν αντανακλά την πραγματικότητα ή όχι, συνήθως δεν έχει καμία σχέση με αυτήν, εξυπηρετει απλά κάποια συμφέροντα ως προς την ποθητή ή φημολογούμενη υστεροφημία του ομιλούντος.

Κι αν ήταν εποικοδομητικός αυτός ο κυνισμός και αυτή η δυσπιστία πήγαινε κι ερχόταν.
Δεν εξυπηρετεί όμως απολύτως τίποτα πέρα από την εγωϊκή θέση αυτού που τον εκφράζει και την αίσθηση κυριαρχίας του σε ένα ''υπο''-δεέστερο συζητητήριο.
Έλα μου ντε, που και από ''υπό'' να αποτελείται το συζητητήριο, -που δεν είναι η περίπτωσή μας- δεν τους καθιστά υποδεέστερους του κάθε Μαστροτέτοιου.
Αυτό προφανώς είναι δύσκολο να εμπεδωθεί.

Η τιμωρία λοιπόν του Κυριάρχου έρχεται φυσικά, από μόνη της, δεν χρειάζεται κανείς να την επιβάλλει, στην περίπτωση της αυτοταπείνωσής του μέσα από ασυνάρτητα -επιθετικά και καλά- "κυριαρχικά'' τσιτάτα που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει και συνδέει νοητικά (άντε και δυό-τρεις πωρωμένοι ακόλουθοι ακόμη που και να μην καταλαβαίνουν κάνουν πάντα τους κλακαδόρους).

Και επιβάλλεται από τον ίδιον στον εαυτό του στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Η αυτοκυριαρχία είναι δύσκολη υπόθεση τελικά, οι αξίες και οι αρχές του καθένα δεν μπορεί να λειτουργούν μόνο προσχηματικά, καλό θα ήταν να λειτουργούν και ουσιαστικά, έτσι ώστε να προηγείται ο έλεγχος του εαυτού προτού εκδηλωθεί η κυριαρχία επί άλλων.
Ειδικά για τους Κ των επτά θαλασσών και των πέντε ηπείρων.
Αλλιώς η τιμωρία είναι αναπόφευκτη.
Και ονομάζεται ανυποληψία, αρκετά μεγάλη τιμωρία φρονώ.

Εν κατακλείδι:
Κ χωρίς αυτοκυριαρχία δεν νοείται.
Κ με έκδηλη αμετροέπεια δεν νοείται.
Κ τίγκα στα απωθημένα έχει δουλίτσα να κάνει.
Κ που μετέρχεται ψυχικές παρακαμπτήριους για να φορτώσει στους άλλους τα δικά του δεν είναι καν Κ για μένα.

Disclaimer: Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις που ουδείς χρειάζεται να συμφωνήσει με αυτές για να μου επιτραπεί να τις έχω και να τις εκφράζω. Nα το διευκρινίσω κι αυτό γιατί έχουμε μπλέξει εδώ μέσα, οι λογοκριτές είναι έτοιμοι να ''κόψουν'' κάθε αιρετική τοποθέτηση.

 

Θέλω να δω τα υ και τα σ να τιμωρούν τα κ τους, προς συμμόρφωση.
Επίσης, θα ήθελα να δω και τα κ να αυτοτιμωρουνται.
Να δω και πως γίνεται ρε παιδί μου!

 

Μεταφραση. Ο εχθρος του φιλου μου ειναι εχθρος μου. Ποτε ειπαμε αναβουμε τους πυρσους?

Μα φυσικα οταν βραδυασει. Φαινονται καλυτερα, οπως ανηφοριζει ο οχλος το λοφο προς τον μυλο, πουναι κλεισμενο το Τερας.
Συγνωμη. Τεγας. Να μας καταλαβαινουν ολοι, ολοι.

 

Αναγνώστε.
Κατανοήστε, όσο σας επιτρέπει η αντιληπτική σας ικανότητα.
Εάν μετά ταύτα, επιθυμεί κάποιος να αναρτήσει στον παρόντα οχετό, ας αναλάβει τις ευθύνες του για ο,τι επακολουθήσει.

 

άντε πάλι...

 

ωραίον αυτοτιμωρητικό σημείωμα, καιτοι περιορισμένο, ως αυταναφορικό.

 

Σεξιστικη, σίγουρακι. Κι ανάλογα τις καταλήξεις, κι άλλα.