Το δώρο των υποτακτικών ανδρών στους Κυριαρχικούς.

Αν δεν ψάχνεις για γρήγορο γαμήσι/παιχνίδι τότε προσπαθείς να γνωρίσεις αυτόν που έχεις απέναντί σου και αν το έχεις και δεν είσαι wannabe καταλαβαίνεις γρήγορα με τι έχεις να κάνεις.

Αν δεν... δεν το έχεις και γρήγορα θα το καταλάβει το απέναντι μέλος και καλά ξεμπερδέματα.

 

Στον ιδεατό κόσμο ίσως, στον πραγματικό μια χαρά μπορεί.

 

Το ίδιο λοιπόν ισχύει, υποθέτω, και για τους υποτακτικους άντρες/γυναίκες, ανθρώπους γενικότερα, που οι ίδιοι έχουν κατασταλάξει και σέβονται τον εαυτό τους και την επιλογή τους. Το ίδιο θα πρεπει επιτρέπουν και να σεβαστουν το νέο (άπειρο) άτομο που έχουν απέναντι τους.
Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ένας από τους βασικούς πυλώνες του SSC (sane) πρέπει να υπάρχει.

Προσωπική μου άποψη, θα πρέπει να αφήσουμε χώρο και χρόνο στο νέο άτομο να ψάξει να δει και να δοκιμάσει πριν επιλέξει τι το εκφράζει τελικά.

 

Ως ο ίδιος το ορίζεις, αν ο κυριαρχικός έχει την τάση, τότε κάθε Κυρίαρχος ενέχει έναν κυριαρχικό εντός του. Η μεταξύ των διαφορά είναι ότι ο Κυρίαρχος έχει εμπεδώσει πράξει την κυριαρχικότητά του, τουτέστιν κυριαρχεί. Το αν κάποιος που κυριαρχεί δύναται να είναι εχέφρων ή άφρων μένει να το αναζητήσεις στα βιβλία της Ιστορίας πριν επεκταθείς σε αφορισμούς κι ευχολόγια...

Επιτέλους, η μυθολογία περί των "αγαθών" και "ηθικών" Κ που ταΐζει με προσμονή πρίγκηπος επιβαίνοντος σε άσπρο άτι τις πρόθυμες βανιλοσουμπίτσες ας απευθύνεται προς αυτές...

 

κι εν τέλει το ερώτημά μου δεν είχε σκοπό την γενίκευση, αλλά την αντιδιαστολή με την δήλωση του φίλτατου Arioch, όπου ο επιθετικός προσδιορισμός "σώφρον" δίπλα στο Κυρίαρχος καταδεικνύει μάλλον εκείνον τον Κ που δεν προκαλεί την τύχη του ή της ικανότητές του...
Εξ αυτού λοιπόν, ο "άφρων" Κ μπορεί να προκαλεί την τύχη του και τις ικανότητές του καθυποτάσσοντας κυριαρχικές γυναίκες;;; και αυτό τον καθιστά "άφρων" εν τέλει;

 

@Libertine SD ,
Κατά την άποψη μου η κυριαρχία είτε επί ατόμων είτε επί κοινωνικών ομάδων είτε επί λαών κρίνεται πάντα εκ του αποτελέσματος επί του κυριαρχούμενου αντικειμένου.
Με πιο απλά λόγια, μπορείς να έχεις τη δύναμη, την ικανότητα ή την τύχη να είσαι πχ βασιλιάς αλλά εκ των υστέρων ο λαός σου και οι ιστορικοί του μέλλοντος να συμπεράνουν ότι σκατά βασιλιάς ήσουν.
Και αυτό κατ εμέ είναι που έχει σημασία αν και όχι για σένα φυσικά.Εσύ μάλλον θα γελούσες σαρδόνια έτσι κι αλλιώς...

 

ενδιαφέρουσα ιδέα να δοκιμάζει κανείς τις ικανότητές του καθυποτασσόμενος σε κυριαρχικές γυναίκες, δεν το είχα σκεφτεί.
αλλά μου ακούγεται κουραστικό. γιατί να δοκιμαστεί; ποιά η ανάγκη; ποιά η αμφιβολία για τη δοκιμή;
ηρακλής; πρωταθλητής;

 

Οι ιστορικοί έχουν γράψει για τον μέγα Αλέξανδρο και τον Ιούλιο Καίσαρα όπως και για πολλούς άλλους κατακτητές το ποσό σπουδαίοι βασιλείς ήταν.
Κανεις όμως ποτέ δεν ρώτησε την άποψη των κατακτημένων-υποδουλωμενων λαων.
Άραγε η ιστορία τότε θα ήταν η ίδια;

 

Αγαπητέ μου, εφόσον η Κυριαρχία επιβάλλεται δια της κατισχύσεως ουδέποτε το αποτέλεσμά της θα κριθεί ως ηθικώς ορθόν ή μη μόνον αν ο ιστορικός του μέλλοντος βιώνει την ίδια, εκ της Κυριαρχίας στην οποία αναφέρεται, "ηθική" στο δικό του ιστορικό πλαίσιο. Και για να μην μακρηγορούμε, η ηθική είναι χωροχρονικά μεταβαλλόμενο μέγεθος και καθορίζεται πρωτίστως από εκείνους που δύνανται να την επιβάλλουν, μάντεψε σε ποιους αναφέρομαι...

 

κάποιος γέροντας σ ένα καφενέ των Χανίων είχε πει το ακόλουθο: "αν δε φας θεριό, θεριό δε γίνεσαι"...

*καθυποτάσσοντας προφανώς εννοείς...

 

Οι Κυριαρχικές γυναίκες, υποτάσσονται;

 

δοκιμάζω δεν θα πει προεξοφλώ τη φωνή της μετοχής.