Συναίνεση vs κακοποίηση

@tithon
Ουδεμία έκπληξις. Η δεύτερη πρόταση δεν αποκλείει την πρώτη.

 

Το φορουμ εχει ξερω γω 30.000 μελη. Εκ των οποιων τα 100 ενεργα,
Λογικο, να δεις την ιδια σουπα, αραιωμενη, 50 φορες.
Καθε φορσ με ενα αλλο συστατικο, αναλογα με το τι ψαρευει καθενας και καθεμια.
Μην ψΧνεις ποιοτητα. Ειναι καθαρα θεμα ποσοτητας. Στις 100 μπαλωθιες, θα πετυχει η μια.

 

έκπληξη ούτε σε μένα προκάλεσε. να λέγεται.

 

Μια απορία μου δημιουργήθηκε μόνο μέχρι τώρα εσένα σου αρέσει να μαυρίζεις ή να σου μαυρίζουν κώλο?
Έχω άλλες 58 σελίδες βέβαια...
Αλλά θα με τρώει η αγωνία

 

Η αλήθεια είναι ότι κάκωση είναι ιατρικός όρος και χρησιμοποιείται για τους ιστούς (και να πραγματικά είναι μια κατάσταση η οποία σηματοδοτεί το αποτέλεσμα ασχέτου προθέσως) και όχι για τα τζάμια.
Τον Μπαμπινιώτη τον έψαξες?
Ίσως βοηθήσει

 

Αν δεν θα υπάρξει κάποια βλάβη, δεν υφίσταται κακοποιήση?

 

Μπορεί να πιάσει και όλους τους τόμους του DSM εκεί να δεις υλικό ξέρεις πόσες αναιρέσεις υπάρχουν στους τελευταίους σε σχέση με τους πρώτους? ουυυ πολύ ψωμί ανοίγει και στέκεται νήμα μόνο του!

 

υποψιάζομαι οτι αν ζητηθεί να προσδιοριστεί και η έννοια της βλάβης θα προκληθεί γενικότερη σύγχυση και θα περιγραφούν περαιτέρω α λα καρτ και αλληλοαποκλειόμενοι προσδιορισμοί.

 

καλημερα sado.

Τον ορισμο ειπα κατω απο τον οποιο μπορουμε να συνεννοηθουμε. Αναφορικα με την ερωτηση σου λοιπον δεν μπορω να σεκφτω ενα παραδειγμα κακοποιησης χωρις προκληση σωματικης η ψυχολογικης βλαβης. Αν μου πεις ομως κατι που εσυ σκεφτηκες εσυ ευχαριστως να το εξετασουμε

 

Οκ ευχαριστώ πολύ. Δεν ζήτησα παράδειγμα, αλλά τέλος πάντων. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να συνεννοηθούμε. Δεν βλέπω τον λόγο κάποιος να μπεί στον κόπο να διερευνήσει αν το γαργάλημα για παραδείγμα θεωρείται κακκοποίηση. Ή αν κάποιος με χαμηλή αυτοεκτίμηση θα ήθελε να βάλει ένα τέλος στη ζωή του, ή η κακοποιησή του θα έδινε παράταση σε εκείνην. Ψυχάκια μπορεί να είμαστε, όχι όμως ψυχολόγοι ή ψυχιάτροι για να αναλύσουμε εις βάθος μερικές κοινωνικές και ανθρώπινες συμπεριφορές.

Μπορούμε όμως να εκθέσουμε παθήματα και προσωπικές εμπειρίες σε ένα φόρουμ ως επί των πλείστων διεστραμμένων, ανωμάλων αν θέλει κάποιος ο όρος να τοποθετηθεί τοιουτοτρόπως, ατόμων παρά των διαστραμμένων κλπ. Οποιοσδήποτε ορθολογισμός δεν έχει καμμία αξία αν δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός, και αυτο γιατί όλοι από κάπου χάνουμε. Σήμερα επισκέφτηκα έναν ουρολόγο του μεγαλύτερου και διάσημου νοσοκομείου της Αθήνας πάνω στην αρμόδια ιατρική ειδικότητα, και μου σύστησε να κλείσω ραντεβού με έναν ουρολόγο, απευθύνοντας σε ένα άτομο που αποδεδειγμένα κατόπιν όλων των ιατρικών εξετάσεων που του είχαν ζητηθεί, και η κάρτα ασθενή έγραφε ¨πόνοι κατά την ούρηση". Εκείνος ο ουρολόγος δεν ήταν ανώμαλος, ελλειπής και έχανε?

Η κακοποιήση που θα με άφηνε να περιμένω μέχρι να ανοίξουν οι λιστες των νοσοκομείων, ώστε να κλείσω ραντεβού με κάποιον αρμόδιο μετα από διάστημα 15 - 20 ημερών, αφήνοντας τον εαυτό μου να πονάει κατα την ούρηση και να την βγάζω με νερά και τσάγια και ελαιόλαδο με λεμόνι, συμπληρωματικά τροφών είναι ορθολογισμός? Επομένως και εκείνος ο ουρολόγος έχανε. Ένας ουρολόγος να συστήνει σε έναν ασθενή να τον δεί κάποιος ουρολόγος. Όλοι από κάπου χάνουμε λοιπόν από παντού και πάντα και οπουδήποτε.

Το ανώτερο προσωπικό παράδειγμα συναντάται και σε άλλους ανθρώπους. Ενώ καποιος συνοδός ενός ατόμου με ψυχικά προβλήματα υγείας διαβιβάζει και πάλι με όλες τις ιατρικές εξετάσεις ανώτερου βαθμού, και επισημαίνει οργανικά σύνδρομα που η βελτιωσή τους θα μπορούσε να αμβλύνει λιγάκι εκείνα τα προβλήματα, έστω και στο ελάχιστο, κάποιος ψυχίατρος ακολουθεί το χαβά του να συνταγογραφεί αντικαταθλιπτικά για να καταπολεμήσει την κατάθλιψη του ασθενή του, χωρίς καμμιά ιδιαίτερη πρωτοβουλία έστω να τροχιοδρομήσει το ψυχικά ασθενή να κοιτάξει λίγο τον εαυτό του, ή να πρωτοστατήσει για κάποιον συντονισμό μεταξύ άλλων ανάλογων ειδικοτήτων. Την συμπεριφορά του εν λόγο ψυχιάτρου, κάποιος δεν την χαρακτήριζαι ως ορθολογισμό, παρά μόνο "στάξε τα ιδιωτικά για να σε κάνω καλά". Ο κόσμος που περιφέρεται κανείς στις μέρες είναι πραγματικά τρελός. Όλοι χάνουν από κάπου. Ουδεμία ειλικρινή και ακούσια συνεννόηση είναι εύκολο να γίνει και σε σοβαρό ή ουσιώδες ή κρίσιμο επίπεδο.

Οπότε εμμένω ότι κακοποιήση δεν υφίσταται χωρίς βλάβη, και εκείνο μου αρκεί ώστε να το διερευνίσω παραπέρα. Αν όμως κάποιος θεωρήσει ότι η αποδέσμευση ενός ζευγαριού δεν επιφέρει στεναχώρια, κλάμα, δυσφορία κλπ μόνο, και η στεναχώρια εκείνη είναι κακοποιήση τότε καλά είναι εδώ που βρισκόμαστε, γιατί εκεί έξω παρευρίσκονται πολλοί ανώμαλοι και κουκουρούκου.

 

Sado

sado

Καταρχην καπου διαβασα οτι ησουν η εισαι αρρωστος, και σε συνδυασμο με αυτο που λες περι γιατρων, να σου πω οτι ευχομαι περαστικα.

Sado, η συνεννοηση ειναι απαραιτητο στοιχειο για εναν υγειη διαλογο... δεν λεω να συμφωνησουμε, γραφω να συνεννοηθουμε γιατι αν δεν, τοτε δεν μπορουμε να συζητησουμε καθως ο καθενας θα καταλαβαινει αλλα απο οτι εννοει ο αλλος και τοτε καταλαβαινεις τι διαλογος μπορει να υπαρξει. Αρα η συνεννοηση ειναι απαραιτητη για να υπαρξει διαλογος.

Μην μου συγκρινεις σε παρακαλω το γαργαλημα, με καποιον-α που ξυλοκοπειται χωρις την θεληση της. Μην υποβιβαζεις το θεμα γτ το θεμα της κακοποιησης ειναι καθημερινο και δεν διαχωριζει φυλο και ηλικια. Το παραδειγμα που λες με την αυτοκτονια δεν ειναι απλο. Εκει περιγραφεις καποιον που με την δικη του θεληση δινει τελος στη ζωη του αφενος, αφετερου ομως και παλι εξεταζεις το λογο και αν ειναι σε θεση να παρει αποφαση πχ ειναι υπο επηρεια, εχει καταθλιψη κτλ... Και το γαργαλημα και η αυτοκτονια ειναι κατι διαφορετικο με αυτο που συζηταμε. Ωστοσο θα σου πω οτι με την κυριολεκτικη εννοια της λεξης, αν καποιος επιδεχεται γαργαλημα χωρις την θεληση του, ειναι μορφη κακοποιησης (νομιζω ηταν παλια και τακτικη βασανισμου, δεν ειμαι σιγουρος), ενω και καποιος που βαζει τελος στην ζωη, κακοποιει τον ιδιο του τον εαυτο για τον προφανη λογο.

Θα συμφωνησω οτι δεν ειμαστε εδω για να βγαλουμε πρωτοκολλα και να οριοθετησουμε συμπεριφορες, αλλα απο την αλλη καλο ειναι τετοιες εννοιες να προσδιοριζονται εξ αρχης, γιατι προκειται για θεματα ασφαλειας και προ παντως υγειας.

Ναι αναφορικα με αυτο που εξιστορεις, σε καταλαβαινω γιατι εχω βιωσει και εγω τετοια κατασταση, και θα σου πω ελλαδα φορ εβερ... αλλα για να παραμεινουμε στο θεμα μας, παλι δεν θεωρω καλο να συγχεουμε ενα λανθασμενο συστημα εθνικης υγειας, τα προβληματα του οποιου ειναι πολυπαραγοντικα και πιθανως αλυτα, με μια αποφαση που θα παρει ενας/μια και θα αφορα αν θα ξυλοκοπησει, βιασει.

Λες ''Οπότε εμμένω ότι κακοποιήση δεν υφίσταται χωρίς βλάβη'', ειπα εγω οτι διαφωνω? ισα ισα το αντιθετο περιμενα να υποστηριξεις.

''Αν όμως κάποιος θεωρήσει ότι η αποδέσμευση ενός ζευγαριού δεν επιφέρει στεναχώρια, κλάμα, δυσφορία κλπ μόνο, και η στεναχώρια εκείνη είναι κακοποιήσ''. Δεν σημαινει οτι οποτε στεναχωρουμαστε κακοποιουμαστε κιολας.. Αν με παρατησει η κοπελα μου, θα στεναχωρηθω, αλλα αυτο δεν αποτελει κακοποιηση, γιατι απλα αποφασισε κατι που ειχε δικαιωμα να το κανει. Στην πραγματικοτητα δεν μου εκανε κατι, εκει με στεναχωρει η κατασταση. Να στο πω διαφορετικα και με ενα αλλο παραδειγμα. Αν περασεις ενα κοκκινο φαναρι και σου παρουν το διπλωμα, δεν μπορεις να ισχυριστεις οτι ο αστυνομος σε κακοποιησε ή σε τιμωρησε. Προσεχε ακομα και η λεξη τιμωρια ειναι αστοχη. Ο αστυνομος δεν εχει κατι μαζι σου, δεν τον ενδιαφερει να ασχοληθει προσωπικα με σενα. Εκει εφαρμοζει τον νομο και επιβαλει δικαιοσυνη. Αν στεναχωρηθεις δεν ειναι επειδη ο αστυνομος σε κακοποιησε, αλλα λογω της καταστασης. Υπαρχει μια πολυ λεπτη διαφορα σε αυτα τα 2.

Ωστοσο θα σου πω οτι γενικα συμφωνω οτι δεν χρειαζεται να το εξορθολογιζουμε τοσο το θεμα, γιατι νομιζω ο καθενας καταλαβαινει την διαφορα αναμεσα σε ενα γαργαλημα και ενα βρισιδι της στιγμης απο εναν βιασμο, ενα ξυλοκοπημα. Ολοι καταλαβαινουμε ποτε ενας ανθρωπος απολαμβανει μια κατασταση και ποτε οχι.