Σαδιστών Αναρχία

Αγαπητά μου αδέλφια, μπάσταρδα τέκνα του Μαρκησίου , μεταφερθείτε στον ου τόπο, στον οποίο σεις και μόνον σεις έχετε πλήρη αμνηστία από τους νόμους του και περιγράψατε το σκληρότερο σαδιστικό σας session.
Στη συνέχεια, μεταφερθείτε στον ου τόπο στον οποίο ουδείς νόμος θέτει όριο σε ουδένα επι ερωτικών σαδιστικών επαφών και επαναλάβετε την περιγραφή .
Φήμες περί του ότι οι τυχόν διάφορες μεταξύ των δυο συνδέονται με την απειλητική φράση «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», ελέγχονται ως σφόδρα πιθανά αληθείς.

 

Είθισται ο νηματοθετης να κάνει την αρχή.
Περιμένουμε να σας διαβάσουμε @Marqui  

 

Είναι πέραν πάσης περιγραφής φίλτατε...

 

@dina : Εάν με οιοσδήποτε τρόπο και οποτεδήποτε συνέτεινα στο να σας δημιουργηθεί η εντύπωση ότι συνεμορφωνομαι είτε προς ο,τι είθισται ή προς τας υποδείξεις, ταπεινά ζητώ συγγνώμη και τρέχω να φορέσω κιλίκιο.

@Libertine SD : Θα κατανοούσα την απάντηση αυτή από Master. Από λιμπερτίνο, δεν δύναμαι .

 

Το ότι κάποιος είναι Λιμπερτίνος δεν σημαίνει ότι είναι αυτοκαταστροφικός.

Κάποια πράγματα απλά δεν γράφονται δημόσια.

 

Αποκριάτικη περίοδο διανύουμε,μπορείς να ντυθείς ότι θέλεις.
Από ιερωμένος με κιλικιο,μέχρι μάστερ με 50χρονη πείρα στον χώρο.
Who cares...

 

Δεν έχουν όλοι οι Λιμπερτίνοι την περιγραφική δεινότητα του Μαρκισίου αγαπητέ μου Marquis... Άσε που μερικοί μερικοί εδώ μέσα του έριξαν και ψόγο λογοτεχνικής μετριότητας...
Επιπλέον, δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος πως το κοινό μας ενδιαφέρεται επαρκώς για τις "αγριότητες" των Λιμπερτίνων. Από ότι πληροφορούμαι κάποιοι μετράνε κεφάλια "σαδομαζοχιστών" (λες και υπάρχει αυτό το πράγμα) για να διαπιστώσουν αν αποτελούν τη θλιβερή μειοψηφία του φόρουμ και να τους αποτάξουν, μετουσιώνοντας το παρόν σε ένα καθώς πρέπει, political correct kinksters club... Μπορείς ευχερώς να υποτιμάς την διανόηση του όχλου, αλλά είσαι παντελώς ηλίθιος αν υποτιμήσεις την ισχύ του, ειδικά όταν πρόκειται για λιντσάρισμα...  

 

@Libertine SD : Με κάποιες σημειολογικές εξαιρέσεις, exactly to the point, επί της «αχλάδας». Επί της «ουράς» όμως επιφυλάσσομαι, προς το παρόν .
Στη σημειολογία τωρα, αρχικά δεν αποδίδω απλά ψόγο στη λογοτεχνική ικανότητα του Μαρκησίου, την θεωρώ ανύπαρκτη. Ψόγος ίσως να μπορεί να αποδοθεί σε όποιον αναζητά λογοτεχνική ικανότητα σε έναν Κοινωνικοερωτικο, συνακόλουθα βαθιά πολιτικό, επαναστάτη.
Εν συνεχεία, αδυνατώ να κατανοήσω πως κάποιος δύναται να υποτιμήσει κάτι ανύπαρκτο, όπως η διανόηση του όχλου, ίδια δε εάν τα άτομα που αποτελούν τον όχλο δεν διαθέτουν καν νόηση.
Και τέλος επι της, αδιαμφισβήτητης, ισχύος της πλέμπας/όχλου, δυο παρατηρήσεις. Η δημοκρατικότητα του Περικλέους ήταν αυτή που επέτρεψε την εκλογή του βυρσοδέψη και το βδσμ προσωποποιείται στον Αλκιβιαδη. Ο αυξημένης libido όχλος, χρειάζεται για να εφαρμόσει τον νόμο του Λιντς, την ύπαρξη ενός Ροβεσπιέρου, ο οποίος, ανίκανος να ικανοποιηθεί με όποιον άλλο τρόπο, αντλεί ηδονη από την γκιλοτίνα . Τους Βοργίες όμως δεν τους τσάκισε όχλος .
To be continued

 

Pin

 

Μερικά σκόρπια...
...
Αυτό το "διανόηση όχλου" μόνον ως νεολογισμό μπορώ να το πιάσω...
Ο όχλος, που αρχίζει και παίρνει νόημα ως έννοια από την στιγμή που υπάρχουν τρεις άνθρωπες, είναι προφανές πως δεν έχει διανόηση...
Δυναμική έχει..!
Που στα "χέρια" ενός ικανού χειριστή, που καταλαβαίνει τις συνιστώσες της δυναμικής αυτής σε μια δεδομένη χρονική στιγμή, κάνει τον όχλο να πηγαίνει όπως αυτός γουστάρει, ανεξάρτητα από το διανοητικό επίπεδο των μελών που απαρτίζουν έναν δεδομένο όχλο... Κάτι 'πιστήμονες άνθρωπες το έχουν αποδείξει κι από πάνω...
...
Αυτό με τον Περικλή πάλι...
Καλό είναι να γνωρίζουμε πως αυτό που λέμε δημοκρατία είναι έργο των Κλεισθένη και Σόλωνα...
Απέ την άλλη ο Περικλής πέθανε, από τον λιμό, δυόμισυ χρόνια μετά την έναρξη του Πελοποννησιακού πολέμου...
Ο βιοτέχνης βυρσοδέψης -η επιτομή της μικροαστικής περσόνας σε μια σύγχρονη ερμηνεία, ας μου επιτραπεί η προσέγγιση- λαμόγιο του κερατά, παρτάκιας, ψωνάρα και μπλαμπλάς στου χάιπ του τη καύλα, βρέθηκε μπροστά στο "τι τα λες και δεν τα κάνεις", τα έκανε και με το παραπάνω (είναι να μη σού κάτσει) και μετά επειδή δεν κατάλαβε τι έκανε -ούφο γαρ- τον έκαναν πτώμα οι ίδιοι που τον ανέδειξαν και μουτζωνόντουσαν εκ των υστέρων και ησύχασαν μια και καλή που έβαλαν τα χεράκια τους κι έβγαλαν τα ματάκια τους...
...
Ααα, κι ο Αλκιβιάδης άνθρωπας, δεν ήταν καλλιτέχνης της πολιτικής, σαν τον Περικλή που καθόταν ο άνθρωπας κι εξηγούσε νιανιά το τι μέλλει γενέσθαι και που στο τέλος πήγαιναν και τον παρακαλούσαν τύπου "περασμένα, ξεχασμένα όσα σού κάναμε, κάνε παιχνίδι γιατί δεν βλέπουμε φως"...
Ο Αλκιβιάδης, έπαιξε μπάλα στο γήπεδο, γάμησε κι έδειρε, και δεν είχε καμιά όρεξη να κάθεται να ξηγάει, τέικ ιτ ορ λίβ ιτ -ένα πράμα, ούτε είχε καμιά όρεξη να κατσικωθεί άρχοντας κιετς.
Μάλλον να τελειώνει το νταβαντούρι μιαν ώρα αρχύτερα ήθελε ο άνθρωπας, να ασχοληθεί με κανά τέθριππο, με τίπουτας κομενάκια και να κάνει τις πλάκες του και τα ωραία του και στους μεν και τους δε...
Μεγαλύτερος από την ζωή ήταν ο άνθρωπας, στ' αρχίδια του οι μουχρίτσες κι από δω κι από κει, όσο το σκηνικό είχε πλάκα την έβρισκε, μετά βαριόταν...
Τον έφαγαν οι τυπικώς νικήτριες "μουχρίτσες", λογικά πράματα, μουχρίτσες γαρ, τον καιρό που ήταν με ένα κομενάκι μούρλια...
...
Ααααα...
Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο νικητές ήταν οι μουχρίτσες δώθε - κείθε...
Ένεκα που η ακαδημαϊκή ιστορία δεν μασάει, μασάνε αυτοί που τους σερβίρουν ερμηνείες κατά το δοκούν...

 

Για να μη χαλάσω το χατίρι του νηματοθέτη και εφόσον μία εικόνα - χίλιες λέξεις, αντί περιγραφής...