Διαίσθηση...

Θεωρώ πως η διαίσθηση συνδυάζεται με την ψυχολογική κατάσταση - διάθεση της εκάστοτε στιγμής.

 

Το γνωρίζω οτι είναι λάθος.. ΜΕΓΑΛΟ!Δεν μπορείς να χαρείς τα όμορφα ..κάποια στιγμή όμως σε κουράζει..και αναγκαστικά για να μην πληγώνεσαι αμύνεσαι.

 

Η διαίσθηση βελτιώνεται με συνεχή ανατροφοδότηση και εκπαίδευση. Όποια κι εάν είναι η διαίσθηση την ακολουθεις αλλιώς σε ακολουθούν οι τύψεις

 

Τρέμω να ακολουθησω την διαισθηση μου...

Για αλλη μια φορα θα κανω την διαφορα,δεν μενω στα ιδια..Η φαση μου προχωρά..

Γι αυτο τρεμω...Καποια κουτακια μαλλον δεν πρέπει καν να τα αγγίζεις..

 

Έτσι....

 

Τα αγγιξα και τακουνιστικα...


Τωρα θελω να τα χαιδεψω...Και μετα να ανοιξω το κουτακι...Ξερω οτι θα κατασπαραξουν..Ξερω οτι θα με ξεσκισουν..

Αξιζει αραγε να καταστραφω;;;

Στερνη μου γνωση να σε ειχα πρωτα...πφφφφ

 

Είναι σαν να λες ότι ο δρομέας που πέφτει δεν πρέπει να ξανατρέξει για να μην ξαναπληγωθεί. Με αυτόν τον τρόπο δεν αμύνεσαι στις πληγές, εγκλωβίζεσαι στις πληγές και τις κάνεις φλεγμονές.

Έτσι παίζεται το παιχνίδι, με πληγές, με χαρές, με αλλαγές, με ρίσκα, με ότι μπορείς να φανταστείς και ακόμα περισσότερα. Όσο περισσότερο ψυχή βάζεις σε αυτό τόσο μεγαλύτερη η απόλαυση και το ρίσκο.
Το πόση ζημιά θα μας κάνει κάποιος και το πόση θα κάνουμε εμείς στον εαυτό μας μετά από αυτόν, είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα και ας μοιάζουν ίδια. Είναι οκ να πέσεις και να πληγωθείς και να τα κάνεις σκατά στη ζωή σου. Το βασικό είναι να σηκωθείς και να ξαναρχίσεις το τρέξιμο όταν νιώσεις το σώμα έτοιμο. Μετά θα ξαναπέσεις και θα ξανασηκωθείς.
Σταματάμε να μαθαίνουμε και να παθαίνουμε όταν πια τελειώσουμε.


Όσον αφορά τους Ασφαλείς υπερανθρώπους, που διάβασα σε κάποια ποστ, δεν έχω συναντήσει ποτέ στη ζωή μου αυτό το "φαινόμενο". Συναντώ μόνο ανθρώπους, με ανασφάλειες, ρωγμές, ελαττώματα και πολλά σκοτάδια. Όποιος στοχεύει στο τέλειο, χάνει το αριστουργηματικό ανθρώπινο. Θέλουμε επιβεβαίωση, λέμε ψέματα, βρωμάμε και ταυτόχρονα φτιάχνουμε πυραμίδες, αγαπάμε, δημιουργούμε, παίζουμε μπάσκετ με ένα πόδι.

Δεν υπάρχουν κόλπα για να γλυτώσουμε το πόνο. Πορευόμαστε με τα σημάδια και τις ουλές που κερδίζουμε τολμώντας να ζούμε.

Ο πόνος είναι ζωή!

 

Αυτό που έγραψες παντως είναι τέλειο.    

 

Ο κάθε άνθρωπος ξέρει μόνος του!!τι εχει περάσει στη ζωή του..πόσες φορές έχει πέσει και άλλες πόσες έχει σηκωθεί..Σαφώς και θα σηκωθείς..αλλά οταν σηκωθείς το μόνο σίγουρο είναι οτι δεν θα είσαι ο #Μαλάκας που Όλοι ήξεραν.

 

Οσο για τον δρομέα...αναλόγως το πως θα πέσει.. .υπάχει πιθανότητα να μη μπορεί να ξαναπερπατησει.

 

Και μόνο όταν σηκωνόμαστε διαπιστώνουμε μια μεγάλη αλήθεια που μας ενώνει:
Μια χαρά μαλάκες είμαστε όλοι.