Τρίτη παράβαση

Ε, ρε, τι τραβάνε οι γραφιάδες...

 

 

~Πράξη γ'~​

Ενώ πάσχιζα να βρω την ανάσα μου ο Γ. σηκώθηκε από το κρεββάτι.

-"Ποιος διακόπτης είναι του θερμοσίφωνα;" με ρώτησε.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα το ρολόι, έλεγε 11:20. Έξω είχε λιακάδα.

-"Έχω ηλιακό" του απάντησα.

Έδειξε να το σκέφτεται.

-"Θα έχει προλάβει να ζεστάνει;"
-"Αν είναι για απλό ντους θα σου φτάσει."
-"Για σένα θα φτάσει;"
-"Αν κάνεις απλό ντους και όχι μπάνιο θα μου φτάσει."
-"Okey-dokey" μου απάντησε και βγήκε από το δωμάτιο.

Ήμουν ακόμα γυμνή. Οι νυχτερινές μας περιπέτειες ήταν χμμμ... περίεργες, αλλά το πρωινό...

Αχ!

Τον Γ. τον γνώρισα πριν από ένα μήνα όταν χρειάστηκε developer για μια εφαρμογή.

Στη δουλειά ήταν απαιτητικός, πιεστικός και συχνά φωνακλάς. Κυκλοθυμικός όσο δεν πάει, εκνευριζόταν εύκολα και άλλο τόσο εύκολα του περνούσε. Το χιούμορ πάντως δεν του έλειπε αν και είχε μια τάση να το παρακάνει με τον αυτοσαρκασμό.

Αυτό το χιούμορ του ήταν που με είχε κερδίσει. Τα μάτια του ήταν γελαστά αλλά παρόλα αυτά αν τα κοίταζες προσεκτικά έβλεπες ότι κρύβουν μια μελαγχολία.

Στις αρχές με είχε αντιμετωπίσει με επιφυλακτικότητα μέχρι που μια μέρα του πρότεινα μια βελτίωση σε ένα αλγόριθμο που είχε σχεδιάσει. Η αλήθεια είναι ότι του έστειλα το επεξηγηματικό e-mail με την ψυχή στα δόντια.

Ακόμα θυμάμαι λέξη προς λέξη την απάντησή του.

"Αυτή τη στιγμή σε μισώ.

Αύριο που θα μου έχει περάσει η κατάθλιψη που δε το σκέφτηκα εγώ θα σ' αγαπήσω και πάλι"

Κι εκεί που φοβόμουν -πριν του στείλω το e-mail- ότι θα γίνει ψυχρός απέναντί μου το απόγευμα έλαβα δεύτερο e-mail που με εκθείαζε, στον προϊστάμενό μου και τον δικό του, που τους είχα λύσει μέσα σε μια μέρα ένα πρόβλημα που τους παίδευε ένα μήνα.

Και ο αφιλότιμος είχε κλείσει με το εξής:

"Σας αφήνω τώρα, πάω να κλάψω με την ησυχία μου."

Σε mail.

Σε προϊστάμενους.

Είχα γίνει μέλος της πολύ κλειστής του ομάδας.

Τον πρώτο καιρό τα μηνύματα που ανταλλάσσαμε στο messenger αφορούσαν τη δουλειά αλλά έγραφε με τόσο χιούμορ που συχνά έβαζα τα γέλια και έκανε τους γύρω να αναρωτιούνται αν μου έστελνε ανέκδοτα.

Το κινητό μου ούτε το ήξερε ούτε το είχε ζητήσει. Με έπαιρνε πάντα τηλέφωνο στο σταθερό όταν ήθελε να μου μιλήσει για κάτι επείγον. Αν δεν ήταν επείγον απλά μου έστελνε μήνυμα στο messenger.

Αρχίσαμε να μιλάμε και για πιο προσωπικά πράγματα και μου είχε πει ότι είναι χωρισμένος και του είχα πει ότι είμαι ελεύθερη. Ομολογώ ότι είχα τσιμπηθεί μαζί του και του το έδειχνα αλλά αυτός δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση. Είτε δεν είχε πάρει χαμπάρι -όχι ασυνήθιστο για άντρα- είτε απλά δεν ενδιαφερόταν.

Χθες στο πάρτι ήρθε και με βρήκε και κάθισε δίπλα μου.

-"Είσαι στις ομορφιές σου" μου είπε
-"Σε ευχαριστώ" του απάντησα χαμογελώντας
-"Μη με παρεξηγήσεις, κάθε μέρα είσαι στις ομορφιές σου αλλά σήμερα... Δεν ξέρω... σήμερα λάμπεις."

Με έβαλε σε σκέψεις.

Φαίνεται ότι του άρεσα, εμφανισιακά τουλάχιστον. Στη δουλειά είναι φοβερά παρατηρητικός, είχα προσέξει στα meetings πως προσπαθούσε να διαβάσει τους άλλους και ελάχιστα πράγματα του ξέφευγαν. Είναι δυνατόν να μην το είχε καταλάβει;

Τι να κάνεις;

Όπως και να έχει όλο το βράδυ στο πάρτι το περάσαμε μαζί. Είχε κέφια και με είχε κάνει να γελάσω με την ψυχή μου. Δεν είχα αυτοκίνητο και είχα έρθει με μια συνάδελφο αλλά όταν ήρθε η ώρα να φύγει ο Γ. μου είχε πει να κάτσω και θα με γυρίσει εκείνος σπίτι μου. Δεν είχε καν ρωτήσει που μένω για να δει αν τον βολεύει.

Άρα του άρεσε η παρέα μου.

Μήπως φοβόταν;

Δεν μπορούσα να τον διαβάσω. Μπορούσα να καταλάβω πότε άλλαζε η διάθεσή του αλλά ως εκεί.

Το χιούμορ του, η καλή του διάθεση και το ποτό με είχαν λύσει τελείως. Έσκυβα προς το μέρος του, τον άγγιζα αλλά αυτός τίποτα.

Πανάθεμά τον.

Τι περίμενε, να του ορμήξω;

Ε, όχι δα!

Στο τέλος μου όρμηξε αυτός.

Ένα παραπάτημα χρειάστηκε. Στην κυριολεξία!

Είχαμε κατέβει να πάμε στο αυτοκίνητο και καθώς πλησιάζαμε παραπάτησα. Με έπιασε πριν πέσω και βρέθηκα στην αγκαλιά του.

Και δεν με άφησε.

Στην αρχή αιφνιδιάστηκα για λίγο από το φιλί αλλά γρήγορα έκανα catch-up και του το ανταπέδωσα.

Το ποτό μου είχε λύσει τις άμυνες και έτσι καταλήξαμε σπίτι μου.

Δεν ήταν κάτι που δεν το είχα ξανακάνει αλλά το σεξ μαζί του ήταν... δεν ξέρω πως να το πω, διαφορετικό. Με ξάπλωσε κάτω και με πήρε. Έτσι απλά.

Ένιωθα σα να με είχε χρησιμοποιήσει όμως ταυτόχρονα ήταν τρυφερός. Με φιλούσε. Με χάιδευε. Με κοίταζε στα μάτια.

Και πριν λίγη ώρα...

Αχ!

Τον άκουσα να με φωνάζει από το ντους: "Έλα να γίνουμε πολλές"

Χαμογέλασα και σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο. Ο Γ. ήταν γυμνός και κατά τα φαινόμενα είχε κάνει ήδη ντους. Μπήκα κι εγώ στη μπανιέρα και έκλεισα την καμπίνα.

Με έλουσε!

Με το σαμπουάν μου έκανε και το υπόλοιπο σώμα.

Παρόλο που είχε ερεθιστεί και πάλι το έκανε τρυφερά, χωρίς βιάση. Με ξέπλυνε καλά καλά αλλά προς απογοήτευσή μου -δεν το κρύβω- δεν είχε νέο γύρο σεξ.

Σκουπιστήκαμε και βγήκαμε.

-"Βαριέμαι να πάω στη δουλειά" μου είπε και συνέχισε "Είσαι για κοπάνα;"

-"Είμαι" του απάντησα ενθουσιωδώς.

-"Στέγνωσε το μαλλί σου, θα σε περιμένω μέσα" είπε και βγήκε από το μπάνιο.

Λίγη ώρα μετά και με στεγνό μαλλί γύρισα στο δωμάτιο. Περίμενα ότι θα τον βρω ντυμένο αλλά εκείνος απλά είχε χωθεί πάλι κάτω από τα σκεπάσματα. Χώθηκα κι εγώ και με πήρε αγκαλιά.

Και μετά το χέρι του άρχισε να ψαχουλεύει πάλι. Απ' ότι φαίνεται θα τον είχαμε το νέο γύρο.

Όπως με χάιδευε έπιασε το χέρι μου και μου το κατέβασε κάτω. Του χάιδεψα το πέος του που ήταν ήδη ορθωμένο.

Τον κοίταξα.

Με κοίταξε.

Δεν χρειάστηκαν περισσότερα. Το στοματικό δεν είναι και από τα καλύτερά μου αλλά... τι να κάνεις.

Άνδρες!

Κατέβηκα χαμηλά και τον πήρα στο στόμα μου και άρχισα να παίζω με τη γλώσσα μου το κεφαλάκι του. Μετά τον πήρα στο στόμα μου.

Έβαλε το χέρι του στο κεφάλι μου και μου έδωσε ρυθμό. Συνήθως ούτε αυτό μου αρέσει αλλά... δεν ήμουν και ιδιαίτερα φανατική.

Αλλά δεν κατάπινα.

Σταμάτησα για λίγο και τον κοίταξα στα μάτια.

-"Δεν καταπίνω" του είπα.

Το βλέμμα του σκοτείνιασε ελαφρώς.

-"Αν είναι να με κόψεις, σταμάτα τώρα" μου είπε.
-"Δεν θα σε κόψω, απλά δεν θα καταπιώ" του απάντησα.
-"ΟΚ" μου είπε.

Μεγάλες κουβέντες.

Τον ξαναπήρα στο στόμα μου και αφέθηκα στο ρυθμό που μου έδινε με τα χέρια του. Μπορούσα να τον πάρω αρκετά βαθιά στο στόμα μου και αυτό έδειχνε να τον ευχαριστεί.

Ένιωσα τα προσπερματικά του υγρά και σε λίγο τον ένιωσα να τραντάζεται μέσα στο στόμα μου και να τινάζει ριπές καυτού σπέρματος. Το χέρι του ήταν στο κεφάλι μου και με κράταγε καρφωμένη. Δεν ήθελα να τον κόψω και προσπάθησα να τον κρατήσω στο στόμα μου.

Και εκεί, αντανακλαστικά, αντί να ανοίξω το στόμα μου και να το αφήσω να χυθεί, κατάπια.

Μπλιαχ

Μεγάλη η χάρη του κυρίου.

Αλλά είπαμε... μεγάλες κουβέντες.

(συνεχίζεται)

 

Μια παρατήρηση: η απόπειρα θέασης από την οπτική της πρωταγωνίστριας της εν λόγω ιστορίας έχει βασιστεί σε συζητήσεις που είχα μαζί της.

Το κατά πόσο καλά θα το καταφέρω θα κριθεί στο τέλος αλλά θα προσπαθήσω, στο βαθμό που μπορώ, να είμαι αντικειμενικός στην καταγραφή του πώς έβλεπε η Χ. τη μεταξύ μας σχέση βασιζόμενος στην δική μου κατανόηση της μεριάς της.

Δεν είναι εύκολο το παραπάνω και ελλοχεύει κίνδυνος αστοχίας, όποτε ζητώ την επιείκειά σας.

Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τους @vautrin και @brenda (τα ονόματα κατά χρονολογική σειρά) που με παρότρυναν, σε διαφορετικές στιγμές ο καθένας, να συμπεριλάβω σε ιστορία μου και την απέναντι οπτική.

 

Ως άνθρωπος που έχει γράψει γυναίκες στο ρόλο του αφηγητή, μπορώ να σου πω ότι πολλές φορές οι ανησυχίες των δύο φύλων είναι κοινές.. περισσότερο από την γενικότερη εντύπωση που έχει ο κόσμος. Από εκεί και πέρα, ακόμα και αν το εγχείρημα δεν στεφτεί από απόλυτη επιτυχία, practice makes perfect (και κανένας δεν πρόκειται να σε κατηγορήσει ότι δεν απόδωσες στο έπακρο την πλευρά της γυναίκας από τη στιγμή που δεν είσαι γυναίκα  

Οπότε keep up ακάθεκτος. To he said-she said έχει πάντα πολύ ενδιαφέρον!

 

Έχω ξανακάνει απόπειρα διήγησης από τη γυναικεία οπτική, ωστόσο η ιδιαιτερότητα εδώ είναι πως η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα των οποίων ήμουν πρωταγωνιστής.

Βασικά κομμάτι της ιστορίας είναι πως τα έβλεπε η Χ. σύμφωνα με αυτά που είχα καταλάβει από τις συζητήσεις μας και αυτό ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο αστοχίας.

Όπως και να έχει ελπίζω να απολαύσετε το τελικό αποτέλεσμα.

 

Όταν κατάλαβε ότι είχα καταπιεί το πρόσωπό του φωτίστηκε. Το ξυνισμένο βλέμμα μου δε, φάνηκε να τον διασκεδάζει ακόμα περισσότερο. "Έτσι είσαι κύριε;" σκέφτηκα μέσα μου και φουρκισμένη, το παραδέχομαι, πήγα να τον φιλήσω, όχι γιατί είχα διάθεση για φιλιά αλλά για να του βγάλω ξινό το χαμόγελο. Αν και ήταν η πρώτη φορά που κατάπια, δεν ήταν η πρώτη φορά που άφηνα έναν άντρα να τελειώσει στο στόμα μου και είχα διαπιστώσει -όχι με τον καλό τρόπο- ότι τα φιλιά μετά δεν περιλαμβάνονταν στο μενού.

Και εκείνος όχι απλά δεν με έκανε πέρα, αντιθέτως το ανταπέδωσε με ενθουσιασμό.

Και όχι απλά το ανταπέδωσε με ενθουσιασμό αλλά μου την είπε και από πάνω!

-"I guess you didn't expect that"

Πανάθεμά τον, όχι δεν το περίμενα.

-"Κάθε αρχή και δύσκολη" συνέχισε κοροϊδευτικά.

Πριν προλάβω να του ανταπαντήσω όπως ήμουν στα τέσσερα με έπιασε από το πηγούνι και με κοίταξε στα μάτια. Το βλέμμα του με τάραξε. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω, το πρόσωπό του χαμογελούσε αλλά το βλέμμα του είχε κάτι το σκοτεινό. Σα να με μετρούσε, σα να με προκαλούσε και σα να με προειδοποιούσε. Προσπάθησα να γυρίσω το κεφάλι μου αλλά δε με άφησε. Ένιωσα πολύ άβολα και κατέβασα τα μάτια μου παρόλο που ήμουν ακόμα φουρκισμένη με εμένα και με την αντίδρασή του και με την αντίδρασή μου.

Ένα μήνα όλο και όλο τον γνώριζα, δεν τον ήξερα καλά-καλά και όσο και αν είχα τσιμπηθεί μαζί του δεν συνηθίζω να φέρνω άντρες στο σπίτι μου και να τους κάθομαι από το πρώτο ραντεβού.

Και δεν ήταν καν ραντεβού, ένα εταιρικό πάρτι ήταν. Ο Γ. δεν ήταν καν ο φίλος μου, ένας από το περιβάλλον μου ήταν -και ακόμα χειρότερα από το εργασιακό μου περιβάλλον!!- που απλά με είχε γοητεύσει ενώ από τη μεριά του μέχρι χθες το βράδυ δεν είχε δώσει κανένα σημάδι ότι ενδιαφέρεται στο παραμικρό.

-"Κοίταξέ με σε παρακαλώ" μου είπε ευγενικά αλλά επιτακτικά και με τα χίλια ζόρια σήκωσα το βλέμμα μου ξανά και τον κοίταξα. Δεν είχε πλέον το αυτάρεσκο χαμόγελο και η ματιά του ήταν ανεξιχνίαστη.

-"Το μετάνιωσες;"

The million dollar question.

-"Δεν ξέρω." του απάντησα ειλικρινά. "Όλα έγιναν τόσο γρήγορα και δεν... δεν ξέρω."

-"Θες να φύγω;" με ρώτησε.

Απέστρεψα το βλέμμα μου αλλά όχι γιατί ήθελα να φύγει και ντρεπόμουν να του το πω.

Ντρεπόμουν επειδή ήθελα να μείνει.

Δεν τον κοίταζα αλλά ένιωθα το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου.

-"Δε θα σε ρωτήσω δεύτερη φορά και τη συνεχόμενη σιωπή σου θα την εκλάβω σαν κατάφαση. Θες να φύγω;"

-"Εσύ τι θέλεις να κάνεις" τον ρώτησα προσπαθώντας απεγνωσμένα να κερδίσω χρόνο αλλά δυστυχώς δεν μου τη χάρισε.

-"Εγώ ούτε ντρέπομαι ούτε μετανιώνω για όσα έγιναν Χ. αλλά κατά τα φαινόμενα είμαι ο μόνος. Το πρόβλημα το έχεις εσύ, δεν θα στο λύσω εγώ για σένα..." και συνέχισε ακόμα πιο αμείλικτος "Σου έχω πει ότι το πέταγμα της μπάλας στην εξέδρα είναι από τα πράγματα που δεν ανέχομαι..."

Δεν τολμούσα να τον κοιτάξω και δεν μπορούσα να του απαντήσω.

-"Πρώτη παράβαση" μου είπε.

Αμίλητη, τον παρακολούθησα να σηκώνεται και να ντύνεται.

(Συνεχίζεται)

 

Μεγαλοοοοοοοο like

Κάπου διάβασα ότι θέλεις κάτι βιβλία φυσικής.
Έκδωσε αυτά που έγραψες κατά καιρούς. Δες το σαν επένδυση στη γνώση! Θα σου αποφέρει τα χρήματα για να αγοράζεις τα βιβλία που θέλεις και εμείς δεν θα είμαστε αναγκασμένοι να περιμένουμε τη συνέχεια  .
Αναλαμβάνω το promotion στo νησί μου .

 

Δεν μπορώ να πω ότι δεν απογοητεύτηκα ωστόσο προσπάθησα να μη το δείξω. Δεν ήθελα όντως να προχωρήσει σε τίποτα περισσότερο η σχέση μου με τη Χ. αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μου άρεσε αυτό που είχε γίνει.

Ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι αυτό ήταν και τέλος ωστόσο η Χ. με διέψευσε.

-"Δε θέλω να φύγεις." μου είπε με χαμηλή φωνή.

Γύρισα να την κοιτάξω. Στο βλέμμα της υπήρχε πρόκληση. Και ικεσία. Ίσως πάλι έβλεπα αυτά που ήθελα να δω αλλά ακόμα και έτσι την απόφαση την είχα πάρει με το που άκουσα τη φωνή της να λέει "Δε θέλω να φύγεις".

-"Σήκω και ντύσου, πάμε για καφέ."

Μου χαμογέλασε και πήγε να ξεκινήσει να ετοιμάζεται. Φόρεσε ένα μακρυμάνικο άσπρο μπλουζάκι με σεβαστό ντεκολτέ και ένα σφιχτό τζιν που τόνιζε τα ομολογουμένως καλοσχηματισμένα οπίσθιά της. Ακόμα και με χαμηλά παπούτσια πάλι μου έριχνε στο ύψος και το παραδέχομαι ότι αυτό με έκανε να αισθάνομαι λίγο άβολα. "Να το ξεπεράσεις"¨είπα μέσα μου.

-"Που θα πάμε;" ρώτησε.
-"Έλεγα για Piu Verde αλλά δε θα με χάλαγε να πάμε και θάλασσα"
-"Το έχω ακούσει το Piu Verde αλλά δεν έχω πάει"
-"Είναι ωραίο μέρος για πρωινό καφέ, ήσυχο και μέσα στο πράσινο"
-"Ωραία, πάμε εκεί" μου είπε και μου χαμογέλασε.

Κατεβήκαμε στο αυτοκίνητο και μιας και η Χ. έμενε Χαλάνδρι δεν μας πήρε και πολλή ώρα για να φτάσουμε. Ήταν περίπου 13:00 όταν κάτσαμε και για τόσο όμορφη ανοιξιάτικη μέρα δεν είχε ιδιαίτερο κόσμο. Παραγγείλαμε τους καφέδες μας και μέχρι να τους φέρουν δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα. Ήταν φανερά αμήχανη αλλά δεν είχα όρεξη να κουβεντιάσω το τι συνέβη μεταξύ μας, όχι τουλάχιστον πριν πιω λίγο καφέ!

Την παρατηρούσα όση ώρα ανακάτευε τον καφέ της με το κουταλάκι και όχι επειδή χρειαζόταν άλλο για να λιώσει η ζάχαρη. Άρχισα να το διασκεδάζω και αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα να τη βάλω σε ακόμα πιο δύσκολη θέση.

Άλλες φορές αυτές οι αντιδράσεις με εξοργίζουν, άλλες φορές με κάνουν να βαριέμαι αφόρητα και άλλες φορές τις βρίσκω χαριτωμένες και η περίπτωση της Χ. -εκείνη την ώρα τουλάχιστον- έπεφτε στην κουρτίνα #3

-"Λοιπόν, πώς τα πέρασες χθες;" τη ρώτησα πειραχτικά.

Με εξαίρεση τους rednecks τα κόκκινα πρόσωπα είναι εξίσου όμορφα με τους κόκκινους κώλους!

-"..."
-"Το πρωί ήσουν περισσότερο ενθουσιώδης" συνέχισα ζορίζοντας την τύχη μου.
-"..."
-"Εγώ πάντως, δεν έχω παράπονο." της είπα και της έκλεισα το μάτι.
-"Αυτό θα σου έλειπε" μου είπε χαμογελώντας και μισομαλώνοντάς με.
-"Μετάνιωσες;"
-"Δεν.. δεν ξέρω. Δεν είναι κάτι που έχω ξανακάνει."
-"Ε καλά, δε θα σου κάτσει και στο στομάχι" της είπα ενώ ήξερα ότι δεν εννοούσε την κατάποση.

Κοκκίνησε ακόμα περισσότερο.

-"Δεν εννοούσα αυτό!" μου είπε φουρκισμένη και συνέχισε "Το ξέρω ότι σ' αρέσει να με πειράζεις αλλά αυτό δεν είναι το κατάλληλο θέμα".
-"Για σένα" της είπα. "Για μένα είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης."
-"..."
-"Κοίτα Χ., αν μετάνιωσες δεν έχεις παρά να μου το πεις. Μεγάλο παιδί είμαι, θα το ξεπεράσω."
-"Δεν... δεν ξέρω που πατάω" μου είπε ειλικρινά.

Δεν απάντησα.

-"Δεν το έχω ξανακάνει."
-"Ναι αλλά δεν σε ρώτησα αυτό, σε ρώτησα αν το μετάνιωσες."
-"Jury is still out on this one."
-"Fair enough, δεν επιμένω."
-"..."
-"Με πόσους έχεις πάει;" τη ρώτησα στην ψύχρα.
-"Τι ερώτηση είναι αυτή;" μου είπε πειραγμένη.
-"Ερώτηση που αν θες την απαντάς τώρα, αν θες δεν την απαντάς τώρα." είπα τονίζοντας δύο φορές το "τώρα".
-"Δεν σε αφορά" μου είπε ψυχρά.
-"Όπως αγαπάς" της είπα χωρίς χρώμα στη φωνή αφήνοντάς την να βράσει κι άλλο στο ζουμί της.

Πέρασε λίγη ακόμα ώρα όπου εγώ απλά χάζευα ενώ εκείνη το είχε ρίξει ξανά στο ανακάτεμα του καφέ.

Άπλωσα το χέρι μου και τη χάιδεψα στα μαλλιά αλλά τραβήχτηκε.

Δεν αντέδρασα, τράβηξα το χέρι μου και απλά την κοίταξα και επιτέλους οι κόποι μου ανταμείφθηκαν.

-"Στο είπα, δεν ξέρω που πατάω. Κοιμηθήκαμε μαζί, ξυπνήσαμε μαζί, είμαστε μαζί για καφέ αλλά δεν ξέρω αν είμαστε μαζί."
-"Και τι είμαστε, χώρια;"
-"Ξέρεις τι εννοώ."
-'"Δεν φαντάζομαι να περιμένεις να σου ζητήσω να τα φτιάξουμε, ε;"
-"Όχι αλλά δεν ξέρω αν τα έχουμε."
-"Όχι, δεν τα έχουμε."

Νεκρική σιγή.

-"Χ. μου αρέσεις και μου αρέσεις πολύ. Σε βρίσκω όμορφη και το μυαλό σου... ειλικρινά ζηλεύω το μυαλό σου. Μου αρέσει που είμαι μαζί σου, μου άρεσε αυτό που κάναμε, αλλά..."
-"Αλλά;"

Πώς να της το έλεγα γαμώτο;

-"Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου αν μη τι άλλο για να μη λες μετά ότι σε κορόιδεψα. Μου αρέσεις αλλά αυτό τον καιρό τουλάχιστον δεν ξέρω αν μπορώ να δεθώ. Πάντα μου ήταν δύσκολο και... και τη μία φορά που ερωτεύτηκα το πλήρωσα πολύ ακριβά. Πολύ γαμημένα ακριβά."

Και της είπα για το ιδιωτικό μου προπατορικό αμάρτημα.

Όπως κάθε φορά που το λέω έβαλα τα κλάματα. Γιατί ναι, δεν μπορώ να το πω χωρίς να βάλω τα κλάματα. Δε με ενδιαφέρει αν τσαλακώνεται η όποια εικόνα μου, i can't help it.

Όταν ηρέμησα λίγο της είπα πως με επηρέασε. Της είπα για όλες τις σχέσεις που είχα κάνει μέχρι που γνώρισα την "Κ." ή όπως συνήθως αποκαλώ "Γαλάτεια".

Της είπα ότι η προδοσία της σκότωσε ένα κομμάτι της ψυχής μου. Της είπα ότι επέστρεψε και ότι την αρνήθηκα σκοτώνοντας και εγώ ένα ακόμα κομμάτι. Της είπα για το γάμο μου στον οποίο μπήκα με ένα αδιάφορο τίναγμα των ώμων και βγήκα με ένα εξίσου αδιάφορο τίναγμα των ώμων. Της είπα για τη Δ. και για το θάνατό της λίγο καιρό πριν.

Με κοίταγε αμίλητη.

-"Δεν είναι ότι δε σε θέλω. Σε θέλω αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να δεθώ μαζί σου."

Παύση.

Μου χάιδεψε το χέρι τρυφερά.

Έσκυψε και με φίλησε και το ανταπέδωσα.

Της είχα πει την αλήθεια και είχε πάρει τα ρίσκα της.

(συνεχίζεται)

 

Η εξομολόγηση του Γ. με τάραξε -με συγκλόνισε για να είμαι ακριβής- και περισσότερο από το ίδιο το περιεχόμενό της το γεγονός ότι δε δίστασε να τσαλακωθεί μπροστά μου. Παρά το γεγονός ότι χτυπούσε μέσα μου ό,τι συναγερμός υπήρχε τον χάιδεψα και τον φίλησα και αν δεν τον πήρα αγκαλιά ήταν που δε βόλευε η θέση.

Είχα φτάσει τα 27 αλλά μέχρι σήμερα δεν είχα κάνει κάποια σοβαρή σχέση καθότι είμαι άνθρωπος που έχει αυστηρά καθορισμένη ιεράρχηση στις προτεραιότητές του και μέχρι το τέλος των σπουδών μου οι σχέσεις δεν ήταν στην κορυφή. Έκανα σχέσεις αλλά δεν κρατούσαν πολύ καθώς ο πραγματισμός μου τους έπεφτε βαρύς.

Με είχε γοητεύσει ο Γ. το παραδέχομαι. Δεν ήταν μόνο το χιούμορ του, ήταν ο τρόπος που λειτουργούσε μέσα στο εργασιακό περιβάλλον. Παρά το γεγονός ότι ήταν ευέξαπτος και πολλές φορές φωνακλάς, δεν φοβόταν να ρωτήσει, δεν φοβόταν να παραδεχτεί το λάθος του και δεν φοβόταν να υιοθετήσει διαφορετική προσέγγιση από τη δική του αν την έβρισκε καλύτερη. Έπαιρνε πάντα την ευθύνη για τις αποφάσεις της ομάδας και ομοίως ζητούσε από τον καθένα μας να παίρνει τις προσωπικές του ευθύνες.

Έξω από την δουλειά και με εξαίρεση την χθεσινοβραδινή μας περιπέτεια δεν τον είχα ζήσει. Γιατί ήθελα σχέση μαζί του ειδικά όταν το τελευταίο δεν ήταν ψηλά στη δική του λίστα προτεραιοτήτων;

Ήθελα... θέλω να νιώσω κοντά σε κάποιον άνθρωπο. Θέλω να ερωτευτώ. Θέλω να ζήσω αυτά που δεν είχα ζήσει μέχρι τώρα. Θέλω να κάνω κάποια στιγμή οικογένεια, θέλω να γίνω μητέρα.

Αντιθέτως το πολυαγαπημένο μου σύμπαν μου έριξε στο δρόμο τον Γ. που αυτό τον καιρό δεν ήθελε τίποτα από τα παραπάνω και οπωσδήποτε όχι να γίνει μητέρα

Με το παραπάνω θυμήθηκα το "Life of Brian" και έβαλα τα γέλια με τη σκέψη με αποτέλεσμα ο Γ. να με κοιτάξει με απορία.

-"Θα μου πεις να γελάσω κι εγώ;"
-"Τίποτα, σκέφτομαι ότι δεν σου πάει το Loretta"

Με κοίταξε λίγο σα χαζός και ξαφνικά του έκανε κλικ.

-"Όχι, δεν θέλω να γίνω μανούλα. Εδώ καλά-καλά δεν θέλω να γίνω μπαμπάς."
-"Δεν θέλεις γενικά ή δεν θέλεις τώρα;"
-"Δεν ξέρω αν θέλω παιδιά. Σίγουρα με την Χ. (την πρώην του) δεν ήθελα, μια φορά που είχε καθυστέρηση κόντεψα να βγάλω τον καρκίνο από το άγχος. Δεν το αποκλείω αν κάποια στιγμή γνωρίσω την κατάλληλη -no pun intended- αλλά αυτή τη στιγμή οπωσδήποτε είναι εκτός της λίστας"

Δεν μίλησα.

-"Χωρίς να θέλω να σε προκαταβάλλω, στο ξαναλέω γιατί θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος. Μου αρέσεις, μου αρέσει η παρέα σου, μου άρεσαν αυτά που κάναμε αλλά..."
-"Και σε τι διαφέρει αυτό από μια σχέση στην αρχή της;"
-"Εκτός και αν η σχέση είναι φιλία μετά έξτρα οφελών τουλάχιστον υπάρχουν κάποια expectations."
-"Με ρώτησες με πόσους έχω πάει. Έχω κάνει πέντε-έξι σύντομες σχέσεις γιατί κι εγώ τότε είχα άλλες προτεραιότητες. Αυτό δε με εμπόδισε να τις κάνω, ωστόσο."
-"Λαμπρά, άρα καταλαβαίνεις τι εννοώ."
-..."

Έσκυψε και με φίλησε και ήρθε η σειρά μου να ανταποδώσω.

-"Γαία πυρί μιχθήτω" μου είπε.
-"Πυρ, γυνή και θάλασσα" του ανταπάντησα χαμογελώντας.
-"Επιστρέφω αμέσως" είπε και σηκώθηκε και πήγε μέσα, στο μπαρ.

Γύρισε μετά από λίγο. Μου έπιασε το χέρι και με τράβηξε να σηκωθώ.

"Πού πάμε;" τον ρώτησα
"Τη γυνή στη θάλασσα" μου είπε και σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Στη Μεσογείων είχε κίνηση και αργήσαμε να φτάσουμε στο Σχοινιά. Κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και πήγαμε και κάτσαμε σε μια παραλιακή καφετέρια.

Η μέρα κύλισε υπέροχα μα νύχτωσε και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Πήγαμε από το δρόμο προς το Διόνυσο και πήραμε τον δρόμο από την πίσω μεριά της Πεντέλης. Εκεί, σταμάτησε σε ένα πλάτωμα με υπέροχη θέα.

-"Μ' αρέσει αυτό το μέρος" μου είπε.

Έβαλε μουσική και άναψε τσιγάρο κατεβάζοντας το παράθυρο γιατί εγώ δεν καπνίζω.

-"Σε λίγο θα αρχίσει να πλακώνει πελατεία" μου είπε χαμογελώντας.
-"Γι αυτό μ' έφερες εδώ;" του είπα μισομαλώνοντάς τον.
-"Μεταξύ άλλων" μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.
-"..."

Έσβησε το τσιγάρο και ανέβασε το παράθυρο αλλά άνοιξε την πόρτα και βγήκε έξω.

-"Έλα να κάτσουμε πίσω" μου είπε.
-"Δεν προτιμάς να πάμε σπίτι μου;"
-"Όχι" μου είπε και μπήκε και κάθισε πίσω χωρίς να μου δώσει άλλα περιθώρια. Αναστέναξα, βγήκα έξω και μπήκα κι εγώ στο πίσω κάθισμα.

Άνοιξε την αγκαλιά του και μπήκα μέσα της. Άρχισε να μου χαϊδεύει τρυφερά τα μαλλιά τραγουδώντας τους στοίχους από το τραγούδι που έπαιζε στο CD. Ένιωθα όμορφα στην αγκαλιά του. Ήρεμα. Έκλεισα τα μάτια και απολάμβανα το χάδι του και το μυαλό μου σιγά-σιγά άδειαζε. Γύρισα και τον κοίταξα. Με κοίταξε και αυτός και πλησίασε το στόμα του προς το δικό μου. Ασυναίσθητα έγειρα προς το μέρος του και έκλεισα τα μάτια μου. Φίλησε τρυφερά τα χείλη μου. Έπαιξε μαζί τους με τα χείλη του. Μετά αργά, πολύ αργά ακολούθησε και η γλώσσα του και συνάντησε τη δική μου μέσα στο στόμα μου. Οι γλώσσες μας χάιδεψαν η μία την άλλη, χωρίς βιάση. Μετά η δική του έγινε πιο βίαιη, άρχισε να εξερευνεί το στόμα μου. Σταμάτησε να με φιλάει και μου δάγκωσε απαλά το σαγόνι. Γύρισε και άρχισε μου πιπιλάει και να μου γλύφει το λαιμό ενώ το χέρι του μπήκε μέσα από το ντεκολτέ της μπλούζας μου και κάτω από το σουτιέν. Με μάλαζε τρυφερά και σε συνδυασμό με τη γλώσσα του στο λαιμό με έκανε να υγρανθώ. Δεν κατέβασε το χέρι του από το στήθος μου αλλά άρχισε να το μαλάζει πιο δυνατά. Μου τσίμπησε τη ρόγα που είχε πετρώσει και με πόνεσε αλλά μου άρεσε τόσο πολύ που δεν ήθελα να σταματήσει.

Αργά, πολύ αργά το χέρι του έφυγε από το στήθος μου. Κατέβηκε και προσπάθησε να μου βγάλει τη μπλούζα. Ξέχασα ότι ήμουν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και σήκωσα τα χέρια μου να τον βοηθήσω. Μου έβγαλε τη μπλούζα και το σουτιέν και έμεινα γυμνή από τη μέση και πάνω. Έσκυψε και πήρε τη μία ρόγα στο στόμα του ενώ το χέρι του μάλαζε το άλλο στήθος. Τη δάγκωσε δυνατά και μου ξέφυγε μια φωνούλα πόνου που φάνηκε να τον ερεθίζει περισσότερο. Κατέβασε το χέρι του και με χάιδεψε πάνω από το παντελόνι. Με χούφτωσε.

Γιατί δεν είχα φορέσει ανοιχτή φούστα ή φόρεμα, γαμώ το;

-"Βγάλε το παντελόνι σου" μου είπε ψιθυριστά. Ήταν νύχτα, ήμασταν ακόμη μόνοι στο πλάτωμα και είχε παρκάρει και σε απόμερη γωνία αλλά ακόμα και έτσι ντράπηκα και δίστασα. Ο Γ. δε σταμάτησε να με χουφτώνει δυνατά κάτω και τέλος ξεπερνώντας τους δισταγμούς μου ξεκούμπωσα το παντελόνι μου και τέντωσα το σώμα μου κατεβάζοντάς το.

-"Βγάλ'το τελείως και το παντελόνι και το κυλοτάκι σου. Θέλω να μείνεις τελείως γυμνή."

Ξεροκατάπια αλλά το έκανα.

Με έβαλε να ακουμπήσω στη μία άκρη, μου άνοιξε τα πόδια και μου όρμισε με το στόμα του. Πέρασε τη γλώσσα του απαλά από την κλειτορίδα μου και μετά την πιπίλησε απαλά. Μετά πιο δυνατά. Μετά σταμάτησε να την πιπιλάει και άρχισε πάλι να τη γλείφει. Σταμάτησε και μου έβαλε δάχτυλο, ήμουν μούσκεμα. Το έβαλε όσο βαθιά μπορούσε, η θέση δε βόλευε και ιδιαίτερα χωρίς να σταματήσει να με γλείφει.

Και τότε έκανε κάτι που το είχαν προσπαθήσει και άλλοι και τους το είχα ξεκόψει. Έβαλε το δάχτυλό του πίσω μου. Δεν το έκανε διστακτικά όπως μου είχε συμβεί μέχρι τώρα, το έκανε με σιγουριά και χωρίς να μου ζητήσει την άδεια και χωρίς να μου δώσει επιλογή. Παρά την καύλα που με είχε κυριεύσει ένιωσα άσχημα. Ο Γ. ωστόσο πέρασε το άλλο του χέρι από πίσω μου για να με κρατήσει ακίνητη και συνέχισε να με γλείφει με το δάχτυλό του πίσω μου να προσπαθεί να κάνει κυκλικές κινήσεις, ή τέλος πάντων όσο μπορούσε καθώς όπως είπα η στάση δε βόλευε.

Προσπάθησα να αγνοήσω την αίσθηση του δαχτύλου του πίσω μου και να επικεντρωθώ στο παιχνίδι της γλώσσας του αλλά δεν το κατάφερα. Ευτυχώς μετά από λίγο σταμάτησε από μόνος του, περισσότερο γιατί φάνηκε να πιάνεται το χέρι του παρά για το ότι με ενοχλούσε, και επικεντρώθηκε με τη γλώσσα του στην κλειτορίδα μου και στα χείλη μου. Λατρεύω να μου κάνουν στοματικό και σε λίγο το σώμα μου άρχισε να τραντάζεται ενώ ο οργασμός μου κορυφωνόταν. Οι κοφτές ανάσες μου και τα αναφιλητά μου τον έκαναν να εντείνει ακόμα περισσότερο μέχρι που ήρθε η κορύφωση και το σώμα μου τεντώθηκε σαν τόξο.

Απαλά, πολύ απαλά, με σκούπισε με το ίδιο του το πρόσωπο. Μετά σηκώθηκε και κάθισε στο κάθισμα βογκώντας γιατί είχε πιαστεί η μέση του και ξέρω ότι έχει πρόβλημα με τη μέση του.

-"Διαλύομαι" μου είπε χαμογελώντας.

Ενώ πάσχισα να βρω την ανάσα μου με πήρε γυμνή όπως ήμουν στην αγκαλιά του.

-"Ελπίζω να σου άρεσε."
-"Δεν κατάλαβες αν μου άρεσε;"
-"Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μ' αρέσει να το ακούω."
-"Αν δε μου είχες βάλει και δάχτυλο πίσω θα μου άρεσε ακόμα περισσότερο" του είπα ειλικρινά.
-"Θα το συνηθίσεις" είπε και δεν ήταν πείραγμα, ήταν δήλωση.
-"Δε... δε μου αρέσει"
-"Ούτε να καταπίνεις σ' αρέσει αλλά το έκανες."
-"Ναι αλλά αυτό.. εεε... δεν... δεν ήθελα, αντανακλαστικά έγινε... δεν... δεν ήθελα να σε κόψω."
-"Και σ' ευχαριστώ γι αυτό" μου είπε και το εννοούσε.
-"Εννοώ ότι έγινε κατά λάθος."
-"Μπορεί, αλλά αυτό που έκανα πριν δεν ήταν κατά λάθος. Το γεγονός ότι δεν με έκοψες, επίσης δεν ήταν κατά λάθος."
-"Είναι γιατί σταμάτησες. Αν συνέχιζες θα σε έκοβα."
-"Όχι, δεν θα με έκοβες" μου είπε με σιγουριά και συνέχισε "Όπως και δε θα με κόψεις αργότερα."
-"Τι εννοείς;" τον ρώτησα πειραγμένη.
-"Αυτό που κατάλαβες" μου είπε, πάλι με σιγουριά που με εκνεύρισε.
-"That remains to be seen" του είπα για να αλλάξω κουβέντα καθώς δεν ήθελα να χαλάσω τη βραδιά που είχε πάει τόσο ωραία.
-"And it will be" μου είπε τονίζοντας κάθε συλλαβή και κοιτάζοντάς με έντονα στα μάτια.

Πάλι αυτό το βλέμμα, το πειρακτικό, το παιχνιδιάρικο μα ταυτόχρονα σκοτεινό, που σε προκαλεί, που σε μετράει. Και πάλι είχα την ίδια αντίδραση, απέστρεψα νικημένη το βλέμμα.

Ο Γ. ανασηκώθηκε και κατέβασε το παντελόνι του και το μποξεράκι του.

-"Πάρε με στο στόμα σου."

Ήταν ήδη ορθωμένος.

Έσκυψα και πήρα το κεφαλάκι του στο στόμα μου παίζοντας το με τη γλώσσα μου.

-"Πιάσε μου σε παρακαλώ ένα χαρτομάντηλο" του είπα.
-"Τι να το κάνεις;"
-"Να... να φτύσω στο τέλος."
-"Δεν θα φτύσεις στο τέλος" είπε και μου πίεσε το κεφάλι ξανά προς το πέος του.

...

Δεν έφτυσα.

(συνεχίζεται)

 

Και μετά και μετά ???  

 

Λίγη υπομονή, το επόμενο θα έχει ταυτόχρονα την οπτική και των δύο και προσπαθώ να βρω το format.

 

Και κάπως έτσι σε κρατάει κάποιος σε "αναμμένα κάρβουνα"...