Mentor vs Master vs Dom

Προσωπικά έτσι ονομάζω την εκδοχή της αυτοπραγμάτωσης όπως την περιγράφει η lara όταν αυτή συνδέεται με την εξουδετέρωση της ανάγκης για D/s.

 

μου ακούγεται σαν ευνουχισμός ή αναχωρητισμός, σε ορισμένες ανατολικές φιλοσοφίες ονομάζεται κάτι τέτοιο αυτοπραγμάτωση, αλλά μου φαίνεται πολύ δυσφορική η αποξένωση του ανθρώπου απ' τα χαρακτηριστικά του, απ' τον εαυτόν του.

 

Αγαπητέ @MasterJp
Αυτό που λέτε ερμηνεύεται με δύο τρόπους.
Ο ένας ο "κόσμιος" είναι: Κυρίαρχος που αποποιείται την ιδιότητα του (γιατί δεν είναι ρόλος) και τις υποχρεώσεις του, παύει να είναι Κυρίαρχος και δεν κάνει πλέον τίποτε προς όφελος της σχέσης, γιατί η σχέση παύει να είναι σχέση Κυριαρχίας υποταγής, οπότε παύει να υφίσταται σαν τέτοια και μεταλλάσσεται σε κάτι άλλο.
Ο δεύτερος "λιγότερο κόσμιος" είναι: Παύω να ασχολούμαι, μαζί σου σαν Κυρίαρχος όσο θα έπρεπε, αλλά συνεχίζω να σε συμβουλεύω και να σου ρίχνω και κανένα πηδηματάκι πότε πότε, είμαι εδώ για εσένα και για το καλό σου όμως.

Μπορούμε να βρούμε και κανα δυο τρόπους ακόμη, αλλά η ουσία είναι ότι σχέση χωρίς Κυρίαρχο και υποτακτική δεν είναι σχέση Κυριαρχίας υποταγής, έστω και "προς στιγμή" που λέτε.

 

Eνδεχομένως ναι, αλλά αυτό δεν μπορεί να κριθεί παρά μόνο κατά περίπτωση.Γνωρίζω Κ τους οποίους έχει απασχολήσει το εν λόγω ζήτημα.Δεν είναι όμως το παρόν νήμα ο κατάλληλος τόπος για περαιτέρω ανάλυση.

 

αν δεν μιλάτε για βαθιά ενοχικότητα, θα είχε ενδιαφέρον μια τέτοια συζήτηση. δεν πάει το μυαλό μου.

 

Θεωρώ πως ένα στοιχείο που διέπει έναν Μέντορα είναι πως δεν ζητάει ανταλλάγματα.

 

That's only you, I am afraid...

 

Maybe so.I don't mind.

 

ισχύει αυτό. δεν καταλήγουν όλοι στο D/s για τους ίδιους λόγους. και δεν είναι και λίγα τα περιστατικά όπου υ/σ γίνονται Κ η pervs και σταματάνε να ασχολούνται με D/s.

 

το μήνυμά σου είναι κάπως μπερδεμένο. δεν έχω καταλάβει τελικά, οι περισσότεροι που γνώρισες ήταν σαν αυτούς που περιγράφεις στην πρώτη παράγραφο? ή όλο αυτό ήταν δικός σου φόβος μήπως είναι έτσι.

 

Συμφωνω, ειναι μπερδεμενο και μολις τελειωσει ο εσωτερικος διαλογος και επανελθει η ικανοτητα να εκφρασω λιγοτερο μπερδεμενα τις σκεψεις μου, θα το κανω.
Δεν εχω φοβους πλεον lizard αναφορικα με το αν είναι έτσι, αλλα εχω πληθωρα παραδειγματων όπου το Κ δεν το απασχολεί καποια εξελιξη του υ, περαν εκεινων των τομεων που εξυπηρετουνται τα συμφεροντα του, οπως υπαρχουν και Κ που μπορουν να υπερβουν το προσωπικο και μονο συμφερον και να γινουν και Μεντορες, στους τομεις που εχουν γνωσεις και δεξιοτητες.
Επισης λαμβανω υποψη στα οσα σκεφτομαι, οτι η εντιμότητα δεν είναι χαρακτηριστικό όλων.
Αν ο Μεντορας ορίζεται εκείνος που δεν εχει προσωπικο συμφερον στο πως θα καταληξει το υ. και το Κ εχει απολυτο συμφερον στο πως θα καταληξει το υ. τοτε καποιο συμπερασμα μπορει να εξαχθει.
Επειδή όμως έχουν τεθεί ενδιαφερουσες απόψεις που με προβληματισαν και ακομα σκεφτομαι, δεν θα εξαγω ακομα κανενα συμπερασμα.