.............

..............

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Επειδή και εγώ επέκρινα την ποίηση σου, ως γλυκερή και ξένη προς την αισθητική μου, σπεύδω να πω ότι ετούτο μου αρέσει. Θα ήταν έως και θαυμάσιο ρεμπέτικο, σε κρυφό τεκέ - θα τους πρόκανες κι εσύ πριν εξαφανιστούν. Ο μπουφετζής θα άκουγε με χαρά τον Μάρκο να το λέει και τα μαστουροθάμωνα θα κατευχαριστιόντουσαν. Μιλώ σοβαρότατα, αγαπητέ!

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

"Καριόλα,
βρωμοθήλυκο
μ' έχεις αποτρελλάνει.
Μάζεψε τα κιμπάρια σου
και κάντη στη μαμά σου
να βρεις κουμπάρο και γαμπρό στα γαμοσόκακα σου.
Σε παίδεψα ανόητη
που μου σκοτάς τ' αρχίδια
σήκω και φύγε ξέκωλο
και άσε μας μπακούρια".

Ύμνος στον Έρωτα.

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Ε Λ Ε Ο Σ ! ! !

Εάν αυτό είναι ύμνος στον έρωτα, πολύ θα ήθελα να δω τον ύμνο στο μίσος...

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Μην πτοείσαι μπαμπά.
Τους τίτλους τους κερδίζουμε με το πως εκφραζόμαστε εκεί που πρέπει και όχι πως σκεφτόμαστε και πως εξυμνούμε αυτό που μας εκφράζει.

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Τα προηγούμενά ποιήματα σας τα βρήκα πολύ γλυκά, αυτό πολύ πικρό Vasileys.

 

Απάντηση: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Τοσωσες τελευταια στιγμη!!!

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Δεν είν η πρώτη φορά
στην ιστορία του έρωτα
που γίνεται το όνειρο
κομμάτια.

Δ. Μητροπάνος.

 

Απάντηση: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Σκληρό, κυνικό, οργισμένο. Αυτά έλαβα.

 

Απάντηση: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Λυπάμαι αν σας στεναχώρησα, όμως αυτό (ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ) γράφτηκε σαν απάντηση σε κάποιον που θήχτηκε ο Άνθρωπος και εξέφρασε την απορία πώς ένας DOM εκθέτει την Βασίλισσά του με τόσο ανάξιο τρόπο για έναν DOM. Φαίνετε πως στο νού αυτού του ανθρώπου , (και όχι μόνο )..η έννοια DOM ωφέιλει να αποτελεί συνώνημο του μισογύνη και του απάνθρωπου. Απαντώ Λοιπόν πώς ΕΙΜΑΙ DOM απ' τη στιγμή που με γέννησε η Μάνα μου, είμαι περήφανος γι αυτό, ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Αυτά για να τελειώνουμε με όλους αυτούς που το μίσος τους για τη Μαμά τους αρχικά και για όλο το θυλικό γένος στη συνέχεια, τους οδήγησε ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ σε ένα χώρο που ούτε γνώρησαν στην ουσία του, ούτε και θα γνωρίσουν ποτέ. Τελειώνω με την ομορφότερη ατάκα που είδα ποτε και την έγραψε ο πολύ αγαπητός μου SADAL MELIK, την αφιερώνω δε σε όλους αυτούς τους ΑΜΕΙΛΙΚΤΟΥΣ τους οποίους ενώχλησε η ευαισθησία μου και η ανθρωπιά μου. " ΔΕ ΘΑ ΜΟΙΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ "

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

 

 

Re: ΥΜΝΟΣ ΑΝΑΠΟΔΟΣ

Η μαμά μου πέθανε στη γέννα. Δεν πρόλαβα να τη γνωρίσω ούτε, συνεπώς, να τη μισήσω - έμαθα αργότερα πως ήταν ασχημότερη και από εμένα. Ίσως σε αυτό να οφείλεται ο κυνισμός μου. Πάντως, με κανάκευαν δώδεκα γκουβερνάντες, όλων των ηλικιών και εθνικοτήτων. Μάλλον γι' αυτό κατέληξα perv με δανδικές εξάρσεις. Οι στοργικές φροντίδες τους έδιδαν πάντα ελατήριο στην αφύπνιση του τρυφερού μου, τότε, εξογκώματος. Μεγαλώνοντας, το παρατρύπωνα σε κάθε διαθέσιμη γυναικεία οπή και τις ερωτευόμουν όλες. Είναι προφανές, κατόπιν τούτων, ότι είμαι εξαιρετικά φιλάνθρωπος και επιπλέον, ενσαρκώνω το Κράτος Δικαίου (ίσες ευκαιρίες για όλες) ενώ, ταυτοχρόνως, συμβολίζω την Κοινωνική Πρόνοια (καθεμιά έχει χρεία ενός ελάχιστου, έστω, επιδόματος). Είμαι και εγώ Άνθρωπος, φίλτατε, συχνά όμως μοιάζω κάπως και στο ΙΚΑ.
Μια φορά ερωτεύτηκα με λυσσασμένο πάθος. Ήμουν έτοιμος να τα θυσιάσω όλα. Το Σύμπαν ακέραιο ανακεφαλαιωνόταν στα μάτια της και το φιλήδονο κορμί της ήταν ο θώκος της λαγνείας αλλά συνάμα και της τρυφερότητας. Εκείνη ήταν ο Κόσμος ολάκερος.
Ατυχώς, όλα αυτά συνέβησαν σε λεωφορείο. Κατέβηκε στην επόμενη στάση - πήγαινε να ψωνίσει τυρί στου Σκλαβενίτη. Δεν την ξαναείδα. Ακόμα μαραζώνω!