Εκπαίδευση

2005-2019, 14 χρόνια τα γίδια και τα γίδια

 

Μου ήταν αδύνατο να καταλάβω το θρησκευτικό πάθος ως καθαρή άσκηση διανόησης. Η ερώτηση που έκανα ήταν ακριβώς η ίδια που έκανες κι εσύ: "Δεν έχουν δηλαδή κριτική σκέψη;"

Το κακό στην ερώτηση είναι πως περιέχει μέσα της και ένα συμπέρασμα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι περιέχει ένα συμπέρασμα πάνω σε κάτι το οποίο απέρριπτα διανοητικά.

Πού είναι το κακό;

Το κακό είναι ότι αντίληψη και διανόηση διαχωρίζονται στον εγκέφαλό μας. Δεν μαθαίνεις ποδήλατο διαβάζοντας. Πρέπει να το κάνεις.

Και ένα βράδυ έζησα αυτό που λέμε "θρησκευτική εμπειρία". Φυσικά και δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες και αυτό που έζησα το ονομάζω "χημεία του εγκεφάλου".

Εκεί είναι που απέκτησε τη χρησιμότητά του το εργαλείο της διανόησης και η ερώτηση άλλαξε.

 

@estelwen
@Arioch
Όταν αυτά που διαβαζουμε έρχονται σε αντιδιαστολή με την προσωπική μας αντίληψη για τα πράγματα είναι ευνόητο ότι γεννιούνται ερωτήσεις που δεν περνάνε από έλεγχο του political correct αλλά βγαίνουν ενστικτωδώς. Αλίμονο αν εκφραζομασταν μόνο για ότι καταλαβαίνουμε ή αποδεχόμαστε ή έχουμε βιωσει. Δεν θα υπήρχε κανένας διάλογος. Ή άκρως ψυχρά και υπολογιστικά, ρωτώντας απλά τον μηχανισμό χωρίς να παραθέτουμε τις πραγματικές μας απορίες έστω και μη ουδετερες που ξεπερνάνε το πώς και πάνε στα πιο βαθειά αίτια.
Όχι ουδέτερη δεν μπορώ να ειμαι και δεν θέλω. Είμαι όμως ανοιχτή σε επιχειρήματα.
Οι ερωτήσεις μου ξεκίνησαν με αφορμή τις δημόσιες δηλώσεις της κοπέλας και τουλάχιστον στο δικό μου φτωχό μυαλό δεν συνδυάζονται τα λεγόμενα της με την κριτική σκέψη. Απολογείται μόνο αυτός έχει την ανάγκη να το κάνει και σίγουρα οι ερωτήσεις μιας άγνωστης που δηλώνει και άγνοια δεν πιστεύω ότι φέρνουν σε δύσκολη θέση κανένα.
Ίσως μόνο αυτούς που έχουν στηρίξει στη θεωρία αυτή όλη τους την ύπαρξη.
Πολύ κακό για το τίποτα. Η ζωή συνεχίζεται και χωρίς να ξέρω από τη στιγμή που το όλο θεμα δεν με ακουμπάει προσωπικά . Είναι όμως εντυπωσιακό πως από όλη αυτή τη συζήτηση αυτό που έμεινε είναι ο τρόπος που έθεσα τις απορίες μου και όχι το θέμα καθαυτό.
Αγαπητέ Αριοχ η διανόηση θα αργήσει να με βρει....

 

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχει το D/s αλλά πως το αντιλαμβάνεται ή/και το χρησιμοποιεί ο καθένας  

 

@RAIN

Θα σου απαντήσω σαν σαδιστής

Το "πώς είναι δυνατόν να είσαι τόσο κτήνος" είναι μια εύλογη απορία.

Το "Μα πώς μπορείς να το κάνεις αυτό" είναι εξίσου εύλογη απορία.

Με την πρώτη διατύπωση έχεις εκφράσει κρίση οπότε στην ουσία όποια και αν είναι η απάντηση δεν θα αλλάξει τίποτα όσον αφορά την οπτική σου καθότι την απόφασή σου την έχεις πάρει πριν καν κάνεις την ερώτηση.

Με την δεύτερη διατύπωση εκφράζεις περιέργεια να μάθεις πώς μπορεί κάποιος να το κάνει αυτό. Μπορεί μέσα σου να έχεις κάνει και πάλι κρίση αλλά τουλάχιστον με αυτή τη διατύπωση δίνεις την ευκαιρία στο συνομιλητή σου να σου εξηγήσει τη θέση του.

Η απάντηση και στις δύο ερωτήσεις είναι η ίδια: "Επειδή είμαι σαδιστής".

 

Ας το λύσουμε λοιπόν τώρα.
Erase and rewind.
Πώς ένας άνθρωπος, ένα υ εν προκειμένω μπορεί να μην οσμιζεται, ακουμπα, βολιδοσκοπεί μελλοντικούς Κ που πρόκειται να συσχετιστεί;
Ποιο είναι το τρίτο πρόσωπο στην ιστορία που επιλέγει να δώσει/παραχωρήσει το εν θεματι υ στον Κ της επιλογής του;

Εάν τώρα απεκατασταθη η τάξης και ο σεβασμός παρακαλώ για τις τοποθετήσεις σας.

 

Είχα κι εγώ την ίδια απορία αλλά απουσία διάθεσης απάντησης, η μόνη καλή που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι αυτό έγινε είτε με παραίνεση είτε με διαταγή και αν είσαι πραγματική σκλάβα δεν έχεις επιλογές στο τι θα υπακούσεις.

Δεν μπορώ να αντιληφθώ αυτό το mindset στην ολότητά του, μόνο να το κατανοήσω διανοητικά. Είμαι σαν ένας τυφλός που ξέρει ότι το "πράσινο" δεν είναι παρά η ερμηνεία που δίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος σε φως με μήκος κύματος σε συγκεκριμένο εύρος αλλά η ίδια η ερμηνεία ως βίωμα του είναι ασύλληπτη.

 

@RAIN
Για μένα, το ύφος των ενστικτωδώς αιχμηρών θέσεων σου αποτρέπει τις απαντήσεις καθώς και τον διάλογο. Σου υπενθυμίζω ότι το όλο θέμα αφορά προσωπικό βίωμα και δεν είναι ζήτημα φιλτραρίσματος πολίτικαλ κορέκτ αλλά προσωπικής ευαισθησίας και αισθητικής ο τρόπος που το προσεγγίζουμε.

Δεν επιβάλω, τοποθετούμαι και αυτή είναι η ενστικτωδώς δική μου θέση το ίδιο ακλόνητη με την δική σου, χωρίς να στοχεύει σε άλλη προσωπική αντιπαράθεση.

( ελπίζω να μην αντιμετωπιστεί με την ίδια φόρτιση "σεβασμού" όπως οι προηγούμενες .. )

 

Νομίζω τη "μαλώνετε" περισσότερο από όσο χρειάζεται τη @RAIN .
Όλοι μας, κάποτε, κάπως έχουμε εκφράσει κρίση ή κριτική διατυπώνοντας μια ερώτηση ή ζητώντας επεξήγηση. Δεν έγιινε και τίποτα. Θεωρώ ότι είναι προφανές πως δεν είχε πρόθεση να προσβάλει.

Ωστόσο, πράγματι, κανείς μας δεν της απάντησε.

 

Έτσι ακριβώς προσθέτοντας ότι:
Επεξηγήσεις από την στιγμή που δεν δίνονται από τον συνομιλητή, σημαίνει πως το θέμα σταματάει εκεί.
Και οι ερμηνείες που ο καθένας μπορεί να δώσει -και δόθηκαν κάποιες τύπου εξ ιδίων τ' αλλότρια κλπ- καλό θα ήταν να τις κρατάει για τον εαυτό του.

 

Δημοσίως έγινε η δήλωση, δημοσίως και η όποια κρίση, δίκαιη ή άδικη.

 

Το είδος αυτό υπάρχει και στην ιστορία δεν είναι καθόλου σπάνιο. Για να σε βοηθήσει να δεις ότι δεν ειναι καθόλου σπάνιο, αναλογίσου 100 - 200 χρόνια πίσω, πως παντρεύονταν ο κοσμος. Ο πατέρας ή ο αδελφός διάλεγε που θα -δοθεί- η κόρη, οι οποίοι είχαν αναλάβει και την ανατροφή της, αναθέτοντας τα οικιακά καθήκοντα (και την εξυπηρέτηση όλων). Τέτοια έθιμα υπάρχουν ακόμα και σήμερα σε τσιγγάνικες κοινωνίες, όπου τα παιδιά - τάζονται από τα 10- και παντρεύονται στα 12. Και φυσικά κανείς δεν τα ρωτα. Γιατι έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν. Οτιδήποτε άλλο ειναι ανώμαλο και κοινωνικά κατακριτέο.

Συμπληρωματικά στο σήμερα αναλογίσου, χιλιάδες παραδείγματα ανθρώπων γύρω μας, που όντας μόνοι μαραζώνουν και παθαίνουν ψυχολογικά και η μια συμφορά φέρνει την άλλη, και όταν είναι με κάποιον ανθίζουν και όλα μέλι γάλα. (σχεδόν) Όποιος και αν είναι αυτός ο κάποιος.

Και κάπου εκεί κοντα ενδεχομένως να εδράζει και το είδος αυτο. Το σημαντικό είναι οτι (και αυτο) υπάρχει. Και παίζει το δικό του είδος μπάλας.