Die you son of bitch! DIE!!!! (Σκοτώνοντας το συναισθημα μέρος α ')

Ο ερωτας σκοτώνει το bdsm ? Και αν ναι γιατί!? Υπάρχουν κατηγορίες που δε τις σκοτώνει? Ενας top μπορεί να είναι ερωτευμένος η απαγορεύεται μόνο στους ντομ και μάστερ ?
Ενας σαδιστής ?ενας σκλάβος?

Προκειμένου να αποφύγουμε την δολοφονια ( Του ερωτά πάντα ..) καθώς θέλουμε η σχέση αυτή να προχωρήσει τι είναι προτιμότερο? Να αποκρύψουμε την ύπαρξή του? Να κάνουμε οτι δε νιώθουμε? Και αν ναι ?εντέλει το bdsm είναι μόνο για πλάσματα Που φοβούνται /δεν μπορούν /δε θέλουν να εχουν στην ζωή τους ερωτά?

Ποια συναισθηματα είναι τα" σωστά "ώστε να πετύχει μια βουδουσουμικη σχέση . Ποια συναισθήματα είναι "επικίνδυνα " ?
Τελικά μήπως το bdsm σκοτώνει τον ερωτα? Η μήπως ο ερωτας σκοτώνει το βδσμ ?
Αφού ολοκληρωθεί αυτό το νήμα θα ακολουθήσει άλλο με τίτλο "αγάπησα ένα δολοφόνο " ...!

Υ .Γ κολλημένους με το παλιό το ορθόδοξο ντι ες έχουμε βαρεθεί να τους διαβάζουμε . Αν τοποθετηθούν ας το κάνουν για το ευρύτερο φάσμα Του bdsm.

 

᾽᾽Σωστά᾽᾽ και ᾽᾽Λάθος᾽᾽ συναισθήματα δεν νομίζω πως υπάρχουν. Κάθε τι που νιώθουμε (ασχέτως φύλου, στάτους, κλπ) το έχει βγάλει το μέσα μας .. οπότε πρέπει να ζήσουμε με αυτό.
Υπάρχουν ωστόσο κάποια συναισθήματα που επηρεάζουν πολύ περισσότερο από όσο θα θέλαμε (όχι εκείνη τη στιγμή, αλλά αργότερα .. τότε που δεν τα νιώθουμε πια).

Ο έρωτας ναι! Είναι ᾽᾽επικίνδυνος᾽᾽. Όχι για άλλο λόγο, αλλά επειδή σε κάνει μυωπικό (διαφορετικά: σε τυφλώνει). Βλέπεις πράγματα που δεν ισχύουν και δεν βλέπεις άλλα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια σου.
Και αν τα δεις, είσαι φουλ αισιόδοξος/υπεραισιόδοξος πως: ᾽᾽όλα καλά θα πάνε στο τέλος᾽᾽. Αμ δε, στο τέλος το μόνο που έχει πάει καλά είναι ότι κάποια στιγμή διαπιστώνεις τα λάθη.
Ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις εντός του BDSM πλαισίου (πάντα από τη σκοπιά των Κυριαρχικών ατόμων που έχουν και την ευθύνη της σχέσης), χρειάζεται πολύ καλή διαχείριση
για να μην επιτρέψουν στον έρωτα να είναι αυτός που οδηγεί τη σκέψη τους .. και κατ᾽ επέκταση τις αποφάσεις που λαμβάνουν και για τα δύο (ή παραπάνω) μέλη της σχέσης.

By far όμως πιο ᾽᾽επικίνδυνο᾽᾽ συναίσθημα είναι η ζήλια. Η ζήλια, ειδικά όταν συνδυάζεται με τον εγωισμό (που όλοι λίγο-πολύ διατηρούν), είναι πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς.

Ψόφο λοιπόν στον έρωτα .. ψόφο κακό και στη ζήλια.
Αυτά.

 

Το bdsm είναι ανίσχυρο για να σκοτώσει τον έρωτα.
Το πρόβλημα είναι πως το bdsm δεν το βλέπουν σαν μία σχέση με τις γνωστές παραμέτρους δεσιματος αλλά σαν μία μεθοδολογία για πρόσκαιρη ικανοποίηση.
Όσοι ξεφύγουν από αυτό το τρυπακι φυσικά και ερωτεύονται ανεξάρτητα στάτους και φύλου. Πως θα ξεφύγει κάποιος συναισθηματικά κενός που φοβάται μη βρεθεί σε μια ουτοπική κατάσταση θέλει πολύ δουλειά, και υποστήριξη
Καλύτερα να ερωτευτείς και να το χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, παρά να είσαι ένα αντικείμενο προς χρήση .

 

Θέλετε να προσδιορίσετε τι ορίζετε ως έρωτα, και ποιά θεωρείτε πως είναι τα χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν;

 

το βδσμ σκοτώνει τη βλακεία, όχι πάντα επιτυχώς, καθώς φαίνεται.
σκοτώνει και την κολακεία και την αυταναφορικότητα, γεγονός που ενοχλεί τους δυσφορικούς και τους φοβικούς.
συναισθήματα που δεν περιέχουν ξυνίλα δεν τα σκοτώνει.
είναι αλήθεια οτι κάποιοι άνθρωποι είναι καλύτερα να χτυπούν το κεφάλι τους στον τοίχο, αλλά δεν έχει σχέση με το bdsm αυτή η δυστυχία.

 

Σε μια bdsm κατάσταση που οριοθετηθηκε έτσι εξαρχής η δυστυχία ο ένας να είναι συναισθηματικά κενός δεν έχει σχέση με το bdsm και με τι έχει σχέση ; με κουρκουμπινια ; μπορεί να βολεύει η συναισθηματική αδιαφορία και τους δύο αλλά αυτό είναι δολοφονικό . Τελικά το bdsm είναι μεταξύ ανθρώπων ή μεταξύ αντικειμένων και προβάτων ;

 

Οπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας !

 

Ελα Μου ντε!

 

Η ζήλια προφανώς είναι ενα πολύ περίεργο συναισθημα Που εύκολα βγαίνει εκτός ορίων και δημιουργεί προβλήματά (εμενα προσωπικά Μου αρέσει ως ενα βαθμό! !) Στο συγκεκριμένο θέμα όμως πως επηρεάζει αν υποθέσουμε οτι το ζευγάρι ειναι μονογαμικό? Εκτός αν η απάντηση ήταν καθαρά υπό το πρίσμα Του πολυγαμικου οπου καταλαβαίνω τι προβλήματά μπορούν να προκύψουν .

 

Με την επιφύλαξη μερικής ή και ολικής αναίρεσης στο μέλλον (όταν μεγαλώσω  ) ):

Δε θεωρώ τον έρωτα συναίσθημα. Είναι ένα μείγμα συναισθημάτων και αισθήσεων (και χημικών δράσεων και αντιδράσεων) που διαμορφώνουν μια "κατάσταση".

Συνήθως (πάντα) όταν οι άνθρωποι βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση, συμβαίνουν διάφορα αστεία ή και δραματικά, δηλαδή αστεία είναι μα τα κάνουμε δράματα : ο άλλος είναι υποχρεωμένος να μας ερωτευτεί κι εκείνος, η κατάστασή μας λειτουργεί ως αφορμή ή κίνητρο για να δράσουμε έτσι ή διαφορετικά κλπ κλπ.

Και οι Κυρίαρχοι ερωτεύονται και οι υποτακτικοί ερωτεύονται. Ωστόσο ο "έρωτας" δε γίνεται να αποτελεί το κίνητρο για να σχετιστεί κάποιος ασύμμετρα. Κάποιος σχετίζεται με αυτό τον τρόπο γιατί απλώς δε μπορεί να σχετιστεί με άλλο τρόπο. Η έλξη και η επιθυμία (πνευματική, σωματική) είναι συστατικά απαραίτητα κι ο έρωτας μπορεί να προκύψει ή και όχι.

Η αδυναμία κάποιου να ερωτευτεί ή να μην ερωτεύεται με κάθε νέο φεγγάρι δεν τον καθιστά αυτόματα συναισθηματικά προβληματικό ή μη ικανό. Άλλωστε συχνότατα - κι αυτο ακομα κι οταν μεγαλώσω, δεν θα το αναιρέσω (νομίζω   )- οι άνθρωποι ονομάζουμε "έρωτα” , την επιθυμία.

 

@lexy : Καθώς σε έτερο thread το έχετε ήδη αναφέρει , θα πρότεινα είτε να αντικαταστήσετε το «γιατί απλά δεν μπορεί», με το «γιατί απλά δεν επιθυμεί» ή έστω να το προσθέσετε.

 

Εννοείται πως υπάρχουν συναισθήματα για μια πετυχημένη σχεση. Οποιαδήποτε σχέση. Ειδικότερα σε bdsm σχεση που είναι κάτι καλύτερο, κάτι ανωτερο πνευματικά. Και δεν μιλάω για ξύλο, και η γειτόνισσα μου η κουτση Μαρία μπορεί να πιασει τον κοπανο και να αρχίσει να δερνει. Δεν μιλάω για ένα απλό φετιχ, υποτίθεται ότι το bdsm είναι ολόκληρη φιλοσοφία, χωρίς τον έρωτα όλα είναι επιφανειακα.