Γιατί οι γυναίκες προσποιούμαστε οργασμό;

Εγώ και η υποτακτική μου (βιολογικά, γυναίκες και οι Δ/δύο), Έ/εχουμε εντελώς διαφορετικούς οργασμούς.

 

Εφόσον δεν είμαι σίγουρη αν αναφερόμαστε και οι δυο στο ίδιο πράγμα, να ξεκαθαρίσω ότι στην φράση μου, με "τιμωρίες" αναφέρομαι αποκλειστικά στο τιμωρητικό/στηλιτευτικό "καλά να πάθει", απ' έξω, της διατύπωσης της @elfen, και όχι στις τιμωρίες εν ἀσυμμετρίᾳ, που είναι πλήρεις νοήματος για τους μέσα, τους συμμετέχοντες στη σχέση. Τελείως διαφορετικές έννοιες.

Θεωρώ ότι πολλοί, και όχι μόνο μια ασήμαντη μειοψηφία, κατανοούν και έχουν εμπεδώσει αυτήν τη διάκριση.

 

Καλησπέρα στην παρέα.
Σε κουβέντες με φίλες είχα ακούσει κατά καιρούς πολλά. Άλλη είχε από μικρή οργασμούς. Καβαλούσε παιχνίδια, διεγειρόταν και ένιωθε πολύ όμορφα κύματα. Αργότερα συνειδητοποίησε τι της συνέβαινε. Η άλλη πηγαίνοντας να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις ερχόταν σε οργασμό από την ένταση. Αυτά μου τα εκμυστηρεύονταν μεγαλύτερες, γνωρίζοντας πλέον πράγματα. Εγώ μόνο που δεν έβαζα τα κλάματα! Χμμμ... Μη σας πω ότι τα έβαζα κιόλας καθώς για πολλά χρόνια σεξουαλικής ζωής ο οργασμός ήταν κάτι άγνωστο. Είχα ωστόσο καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτό ήταν προσωπικό μου θέμα. Πρώτα έπρεπε να γνωρίσω εγώ τον εαυτό μου και μετά να περιμενω από τον παρτενέρ μου θαύματα.

Έτσι κι έγινε. Αφού απενοχοποίησα αρκετά θέματα ταμπού κι αφού έπαιξα πολύ μόνη μου (μια σειρά συγκυριών βοήθησε σε αυτό) ο περιβόητος οργασμός ήρθε. Καταλυτικό ρόλο φυσικά έπαιξε κι ο δονητής ως αξεσουάρ. Αυτό το ανθρώπινο επίτευγμα που ξεκίνησε την πορεία του τον 19ο αι. για να ξεκουράσει τους ψυχιάτρους που θεράπευαν γυναίκες με "υστερία".

Με άλλον αέρα πια κι αυτοπεποίθηση, γνώρισα το σώμα μου με αποτέλεσμα να ελέγχω πλήρως το κεφάλαιο Οργασμός και μάλιστα με η χωρίς squirt, φωνές κλπ.

Κλείνοντας λοιπόν την προσωπική μου κατάθεση, να πω ότι συμφωνώ κατά βάση με την @elfen . Ο οργασμός εξακολουθεί να είναι δική μου υπόθεση. Αν δεν το θέλω ή δε μπορώ για δικούς μου λόγους (πχ δε μπορώ να συγκεντρωθώ, μια που εκτός των μυϊκών κινήσεων το μυαλό έχει τον κύριο λόγο) ο άλλος όσο και να προσπαθεί δε θα καταφέρει τίποτα. Ωστόσο δεν είμαι δογματική. Δεν έχω εμπειρία από σχέση παράδοσης ελέγχου κι έτσι δε μπορώ να είμαι σίγουρη ότι δε μπορεί να συμβεί κι αυτό, η πρόκληση οργασμού χωρίς τη δική μου "προσπάθεια" ή συγκατάθεση. Στην τελική τα δύο παραδείγματα που έφερα στην αρχή ήταν σχεδόν ακούσιοι οργασμοί. (Εξάλλου το έχει τραγουδήσει κι ο Βασίλης: "Έχω τον έλεγχο των πιο κρυφών κυττάρων σου/ του οργασμού, της πείνας σου, της μάρκας των τσιγάρων σου". Κάτι θα ξέρει το παλληκάρι!)

Όσο για το προσποιητό του θέματος για να είμαι κι εντός νήματος... Όπως καταλαβαίνει η καθεμία πράττει. Αν εξυπηρετεί μια κατάσταση καλώς να προσποιηθεί. Αν όμως το κάνει γιατί δε μπορεί να τον έχει στην πραγματικότητα, θα έλεγα να το δουλέψει. Κι εγώ για χρόνια με θεωρούσα ψυχρή κι ελλιπή. Μεγάλο λάθος. Αφενός γιατί η καύλα δεν μετριέται βάσει οργασμών, αφετέρου γιατί ακόμα κι αυτό ήταν στο χέρι μου. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

 

υπάρχει ένα ψήγμα φοβικότητας, όχι πάντως ξεκάθαρο, στην μυστηριοποίηση της πολυπλοκότητας του γυναικείου οργασμού ειδικά.
οι οργασμοί είναι περίπλοκοι, με διαφορετικό τρόπο για κάθε φύλο.
η εξαπλούστευση που ταυτίζει τον ανδρικό οργασμό με την εκσπερμάτιση, είναι ανάλογη του "όλοι οι οργασμοί είναι ίδιοι και μηχανιστικοί, και μοναχικοί!».

οι άνδρες και οι γυναίκες που δεν διακρίνουν τους οργασμούς, ταυτίζουν τον οργασμό με την προσποίησή του. μέχρι να τα διακρίνουν, με τον τρόπο περίπου που περιγράψατε.

 

Ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Θα συμφωνήσω, υπήρχε και υπάρχει αλλά για διαφορετικούς λόγους στο παρελθόν απ' ότι στο παρόν. Ήταν δαιμονοποιημένο και στην προσπάθειά μας να το εξορκίσουμε φτιάξαμε διαφορετικούς δαίμονες.

Φρονώ πώς δεν είναι αφοριστική η παρατήρηση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο.

Η εξπερμάτιση δεν είναι παρά ένα από τα μέγιστα, ενίοτε ούτε καν το ολικό. Και πάλι θα συμφωνήσω.

Δεν ξέρω, ήμουν πάντα της άποψης ότι μπορείς να κοροϊδέψεις τους πάντες εκτός από τον εαυτό σου, υπό την έννοια ότι στην πραγματικότητα ξέρεις ότι τον κοροϊδεύεις. Αναγνωρίζω ωστόσο ότι οι homines sapientes είναι εξαιρετικά εφευρετικοί όσον αφορά την ερμηνεία της "πραγματικότητας". Ίσως να είναι και ο λόγος που είμαστε τόσο "πετυχημένοι", who knows?

 

Αναρωτιέμαι συχνά, εάν η πολύπλοκοτητα των γραπτών είναι υπεύθυνη για το γνωσιακο πλούτο (αρκετών) συμμετεχόντων, αφού χρειάζονται αποκρυπτογραφηση και ειδικό διερμηνέα.

Ναι ξέρω, επίτηδες το κάνετε, για να γεμίζουν τα φροντιστήρια.

 

δεν έχω ζήσει στο παρελθόν, κι είμαι πολύ προσεκτικός με τις εκλογικευτικές (aka πρωθύστερες) μυθοποιήσεις του.

μπα, επιτυγχάνεται άνετα και μηχανιστικά, και πολύ πειστικά.

ισχύει και το ακριβώς αντίστροφο. τον εαυτόν σου και κανέναν άλλον.
πρόχειρο παράδειγμα οι πρόσφατες εθνικιστικές παρεμβάσεις στο νήμα.

 

έτσι! δεν θα μας τον κάνετε τον Κ ruined!

 

Αναγνωρίζω το λογικό παράδοξο που επάγει η κρίση του παρελθόντος με βάση το παρόν ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο είναι δυνατή μία ΜΗ κριτική ματιά στην περίπτωση αυτή. Ίσως να είναι δική μου αδυναμία, μη γενικεύω.

Αυτό σε τι αλλάζει αυτό που ανέφερα;

Διαχωρίζω την αυταπάτη από την κοροϊδία.

 

την καθιστά μη κορύφωση.

ομοίως, όπως την ικανοποίηση απ' την αυτοϊκανοποίηση.
αλλά η δυσκολία εξαπάτησης του εαυτού δεν υφίσταται.

 

Νομίζω ότι κατάλαβα τι λες!

Είχα ανάλογη άποψη στο κατά πόσο μπορεί μια μηχανιστική νοημοσύνη να χαρακτηριστεί ως νοημοσύνη.

Τελικά καταλήγω ότι είναι θέμα προσωπικού γούστου, στο βαθμό που το τελικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο.

 

θα το ονόμαζα αντίληψη των πραγμάτων. το γούστο παραπέμπει σε κάτι αυθαίρετο, μεταφυσικά βουλησιαρχικό. ενώ είναι αποτέλεσμα επίλυσης.

έχω σοβαρές ενστάσεις στον ηθικολογικό εξορκισμό της προσποίησης, δεν αποτελεί υποχρεωτικά εξαπατητική υστεροβουλία. άλλοτε μπορεί να είναι κι άλλοτε όχι.