Αντίφαση Vol.1: Σαδισμός: Αισθητική vs Ηθική

Υποθετικά μιλώντας τότε, θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα της πείνας αν μερικά από τα δίποδα ζώα που νομίζουν ότι το BDSM είναι χώρος για σφαγές/φόνους κτλ, πάθαιναν τα ίδια που σκέφτονται να πράξουν στους άλλους.

P.S Δεν νομίζω να μίλησα για κακοποίηση. Μάλλον μπερδεύτηκες με άλλο νήμα...

 

Βγάλτε τον οδοστρωτήρα και πάρτε τα όλα

Αφού είσαι συνήγορος άλλων δεν μπερδεύτηκα καθόλου...
Γιατί με άφησε ο ένας και ήρθε ο άλλος...
Αν για δίποδο εννοείς εμένα...Έχε τα κότσια να το πεις κατάμουτρα...Και να φας το κατάλληλο report...
Το οποίο μόλις έκανα δίχως να σε περιμένω...
Έλεος πια κάποιοι σας...

 

Τι έπαθες σκοτάδια; Ανέφερα ονόματα; Υποθετικά μίλησα   Δεν αναφέρθηκα προσωπικά.

Αλλωστε και εσύ το είπες,

«Μάλλον κάτι καταλάβατε λάθος, αν δεν μπορείτε να ξεχωρίσετε την υπόθεση, την φιλοσοφική συζήτηση από την διάπραξη ενός εγκλήματος»

 

Σκέφτεσαι να διαπράξεις έγκλημα; Γιατί γίνεσαι έξαλλος; Εγώ μίλησα ξεκάθαρα νομίζω:

«αν μερικά από τα δίποδα ζώα που νομίζουν ότι το BDSM είναι χώρος για σφαγές/φόνους κτλ, πάθαιναν τα ίδια που σκέφτονται να πράξουν στους άλλους»

 

Στο BDSM (κατα την γνώμη μου) βιώνονται κάποιες καταστάσεις "εναλλακτικά". Στον Μεσαίωνα και σε άλλες εποχές πολλοί άνθρωποι δεχόταν βασανιστήρια μεχρι τελικής πτώσης και χωρίς την συγκατάθεσή τους. Το BDSM έχει δανειστεί αυτές τις πανάρχαιες τεχνικές και της εφαρμόζει εναλλακτικά και κατόπιν συνεννοήσεως. Αισθητική και Ηθική προσωπικά δεν νομίζω οτι σχετίζονται. Αισθητική είναι το αν θα φορέσεις ball gag η μαντήλι. Η το πως θα είναι διακοσμημένο το δωμάτιο, κλπ. Η ηθική είναι ρευστό πράγμα. Πχ σε κάποια χωριά, κράτη κλπ, είναι ηθική και επιβεβλημένη η βεντέτα σε άλλα θεωρείται ανήθικη. Σε κάποια κράτη είναι ανήθικο να παντρεύονται κοριτσάκια εννέα και δώδεκα ετών, σε κάποια άλλα δεν είναι. Όσο αναφορά τα άλλα που λές, παίζει ρόλο το ΠΟΣΗ συνείδηση έχεις( με τον όρο συνείδηση εννοώ το κατα πόσο κατανοούμε τις επιπτώσεις των πράξεών μας και την επίδρασή τους στο εξωτερικό περιβάλλον). Ένα απο αυτά που προσφέρονται στο BDSM είναι η αναλλακτική ικανοποίηση. Αυτός που θα κάνει πραγματικό κακό σε ανθρώπους και παρά την θέλησή τους, να είσαι σίγουρη οτι θα το πάθει και αυτός. Υπάρχει το γκάζι, υπάρχει και το φρένο. Και πρέπει να ξέρουμε πότε πατάμε αυτό το φρένο. Είναι θέμα ορίων και Μέτρου. Και το μέτρο μπαίνει σύμφωνα με το μέγεθος της συνείδησής σου.

 

Ποια είναι αλήθεια η διαφορά όταν μέσα στο μυαλό σου καταφέρεις σε κάποιον θανατηφόρα χτυπήματα, όταν βλέπεις το αίμα του να ρέει ολούθε?
Σε απαλλάσσει από την κακή πρόθεση η μη εκτέλεση της πράξης?
Και κανένας να μην το ξέρει και κανένας να μην το μάθει ποτέ.
Θα το ξέρεις εσύ και αυτό φτάνει.
Αν έχει ο άνθρωπος τέτοια ένστικτα, είτε θα τα εκτονώσει, είτε θα τα καταπολεμήσει.
Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για παθογένεια. Εκτός κι αν γίνει χασάπης.

Κάπου εκεί μπαίνει η έννοια της ηθικής.
Ο άνθρωπος μπορεί να βρεθεί στην ανάγκη να σκοτώσει, από το κουνούπι που δεν τον αφήνει να κοιμηθεί το βράδυ -μιλάω για την αφεντιά μου- και που είναι το πιο επικίνδυνο πλάσμα επί γης, μέχρι την κατσαρίδα που μάς φρικάρει στο σπίτι, ή το ποντίκι που θα πιαστεί στην παγίδα που του έχουμε στήσει.
Η διαφορά έγκειται στο αν θα το απολαύσει αυτό, αν η πράξη, καίτοι επιβεβλημένη, του είναι ευχάριστη ή όχι. Ναι, μπορεί να χρειαστεί να σκοτώσουμε κάποια βλαβερά για μας πλάσματα, αλλά δεν είναι ανάγκη να νιώσουμε θυμό ή εχθρότητα.
Το να φχαριστιόμαστε να χαλάμε τις μυρμηγκοφωλιές είχε έναν εγγενή σαδισμό, γιατί τίποτα δεν κερδίζαμε από αυτό, ούτε ήταν απειλή τα μηρμήγκια για την ζωή ή την υγεία μας.
Προσωπικά, υπήρξα κρεατοφάγος, δεν είμαι πια, ποτέ όμως δεν ένιωσα άνετα με την όψη, την υφή του κρέατος ή το αίμα που έσταζε παντού.
Με ζόριζε αρκετά ψυχολογικά, δεν ήθελα να βλέπω το αίμα, αν και εμείς οι γυναίκες υποτίθεται πως είμαστε εξοικειωμένες με την θέα του αίματος από τα μικράτα μας, καθώς αιμορραγούμε λόγω της περιόδου.
Άλλο αυτό θα μου πείτε. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι, θα σας πω εγώ.
Κάποια στιγμή κάπως τα φέρνει η ζωή τα πράγματα, μπορεί και να εξοικειωθεί κάποιος απόλυτα με το αίμα. Αυτό δεν σημαίνει πως θα του αρέσει κιόλας να το βλέπει να ρέει από τους ανθρώπους, ή πως θα το φαντασιώνεται.
Σχωρνάτε με, αλλά είναι πολύ χάλια αισθητική αυτή κατ' εμέ.
Εμετική και της απόλυτης αποστροφής.
Και η ηθική μας παραγίνεται εύπλαστη σε κάποια σημεία, για να βολέψει εντελώς ανώμαλες και απάνθρωπες σκέψεις.
Ηθικό το να σφάζουμε ζώα που προηγουμένως έχουμε φυλακίσει και καταπιέσει εντελώς κόντρα στην φύση τους, γιατί λέει είμαστε κρεατοφάγοι.
Ένας φίλος το έχει πει, όποιος έχει τ΄αρχίδια να πάει να κυνηγήσει, να πιάσει ένα ζώο, να το γδάρει και να το φάει, αυτός το δικαιούται.
Οι υπόλοιποι αρκούνται στην ''ανθρωπιστική'' σφαγή.
Μα τι μαλακίες είναι αυτές?
Υπάρχει ανθρωπιστική σφαγή?
Δεν αποδέχομαι τον όρο.
Και μετά αγαπάμε τα σκυλάκια και τα γατάκια και φροντίζουμε τα αδέσποτα.
Και ουδεμία ιδεολογική σύγκρουση βιώνουμε που σφαγιάζουμε τα γουρουνάκια.
Και μας φταίνε οι Κινέζοι που σφάζουν τους σκύλους.
Και λέμε μαλάκες τους Ινδούς που οι αγελάδες είναι ξαμολυμένες στους δρόμους.
Υποκρισία, πάλι μέσα από το κοινωνικό conditioning.
Ναι, για να το δούμε λίγο αυτό, αν κάποιος παραήταν πρόθυμος να σκοτώνει τα ζώα, πόση σιγουριά θα σάς ενέπνεε?
Αν κάποιος φαντασιώνεται να σκοτώνει ανθρώπους κι εσείς το ξέρετε, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι δεν το έχει πράξει ποτέ, πόση εμπιστοσύνη θα του είχατε?
Θα θέλατε να του εμπιστευθείτε την ζωή σας, το παιδί σας, κάποιον πολύτιμο για σας άνθρωπο?
Εγώ ξέρω ότι το bdsm και ο σαδισμός που το αφορά, περιλαμβάνουν φαντασιώσεις πόνου και βασανιστηρίων ερωτικοποιημένες και όχι for the sake of it.
Υπάρχει όριο και στο φαντασιακό, δεν μάς το βάζει κανείς, εμείς το έχουμε βάλει εκ των προτέρων στον εαυτό μας με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα που έχουμε δομήσει.
Αν κάποιος θέλει να χρησιμοποιήσει τον πόνο εκτός context και συναίνεσης για να ικανοποιήσει τις ορέξεις του για αίμα, πόνο και θάνατο, εγώ λέω πως δεν έχει θέση, ούτε στο φαντασιακό κομμάτι, ούτε πουθενά.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχει θέση ούτε καν στο ανθρώπινο είδος, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.
Ο Σαδισμός και η σαδική αισθητική, μπορούν και πρέπει να διέπονται από την ηθική και η ηθική αυτή είναι που θα τον διαχωρίσει από την κακοποίηση, τις αξιόποινες και τις εγκληματικές πράξεις και σκέψεις.
Δεν απέχουν τα δύο τελευταία πολύ μεταξύ τους, μη νομίζετε και είναι και βαθιά παθογένεια αυτή που υποκρύπτεται εκεί, καλυμμένη με τον μανδύα του σαδισμού.
Τα έχω ξαναπεί αυτά και δεν άρεσαν και πολύ σε κάποιους.
Δεν πειράζει, ξύδι, ο καθένας τελικά με την δική του αισθητική και ηθική θα πορευτεί.
Η Αντίφαση άλλωστε, είναι η μηχανή που κίνησε όλη την ανθρώπινη ιστορία, από καταβολής κόσμου.

Η συστηματική θεώρηση του κόσμου ως έναν οργανισμό του οποίου η ανάπτυξη διαχρονικά εξαρτάται από την ύπαρξη αντίθετων πλευρών που μόνιμα αντιμετωπίζουν η μία την άλλη, προϋποθέτει μία γενική αρχή μέσα στην οποία ενυπάρχουν τα ζεύγη των αντιθέσεων με τάση εξελικτική μέσω των αντιθέσεων αυτών.
Ο διαλεκτικός διανοητής δεν θα μπει στην διαδικασία να ερμηνεύσει τις αντιθέσεις ορίζοντάς τες ως αντιφάσεις καθώς υπεισέρχεται υποκειμενισμός ως προς την δυνατότητα συνύπαρξης αυτών των αντιθέσεων μέσα στο άτομο, αλλά και το αν όντως αποτελούν αντιφάσεις ή αντικείμενο διαφορετικών επιλογών που είναι εξίσου ριζωμένες μέσα του.
Η ηθική δεν είναι ίδια για όλους τους ανθρώπους, ούτε και θα πρεπε, ο σεβασμός των ίδιων αρχών είναι ανέφικτος, γι αυτό υπάρχουν οι νόμοι και οι κυρώσεις, αλλά ακόμη κι εκεί, όλοι γνωρίζουμε πως υπάρχουν άγραφοι νόμοι που στέκουν πιο ψηλά από τους θεσμοθετημένους.
Ο καθένας τελικά, θα πράξει με γνώμονα την συνείδησή του και την χαλιναγώγηση κάποιων ενορμήσεων που αντιτίθενται στην δική του αίσθηση της ηθικής, όταν βρεθεί στην θέση να πράξει κατά συνείδηση και γνωρίζει πως δεν υπάρχουν συνέπειες.
Ο χρυσός κανόνας ισχύει, νομίζω πως ουδείς πρέπει να κάνει στον άλλον αυτό που δεν θα ήθελε και ο άλλος αντίστοιχα να κάνει στον ίδιο, έστω και σε επίπεδο προθέσεων.
Για να ονομαζόμαστε άνθρωποι κι όχι κάτι άλλο τελικά....

 

Αχ! Syrah...

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει οποιαδήποτε άλλη φράση που να περιγράφει καλύτερα το τι ακριβώς, ακριβώς όμως, είναι ο γνήσιος σαδισμός.

Και αμφιβάλλω ότι κάποιος μη σαδιστής θα μπορούσε ποτέ να καταλάβει το τι είναι γνήσιος σαδισμός.

 

Ούτε ο Ντε Σαντ θα μπορούσε, έχουμε ήδη καταλήξει σε προηγούμενη συζήτηση πως ο Ντε Σαντ δεν ήταν σαδιστής, όπως δεν ήταν Χριστιανός ο Χριστός κοκ.
Οι -ιστές ερμηνεύουν, συχνά με τον δικό τους τρόπο, μην το αρνείστε, διαχρονικά, έτσι ήταν, ουδείς κατέχει την απόλυτη αλήθεια, αφού αυτή δεν υπάρχει.

 

Δεν θυμάμαι προσωπικά να κατέλειξα σε τέτοιο συμπέρασμα, είναι η αλήθεια.

Μα όχι δεν θα το αρνηθώ. Αυτό που θα αρνηθώ είναι η αξία της πραγματικής αλήθειας, η οποία θα διαφωνήσω,υπάρχει.

Όπως υπάρχει και μία ουσία που πάντα οι διάφοροι μη -ιστές δεν μπορούν αντιληφθούν.

Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει ένας Γερμανός ερευνητής κοινωνιολόγος που ζει στο Μόναχο και ερευνά από το Μόναχο την ζωή στην Σέρρες. Μελετά την οικονομία των Σερρών, μελετά την μορφολογία των Σερρών, τις παραδόσεις, τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής των Σερρέων. Από την άλλη ας πάρουμε εμένα ως Σερρετιστή που ζω και δουλεύω και διασκεδάζω στην Σέρρες και ας υποθέσουμε ότι και εγώ και ο ερευνητής από το Μόναχο καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα το οποίο τυχαίνει να είναι ως προς την περιγραφή του όμοιο, πχ ότι η ζωή στην Σέρρες είναι ωραία.

Το "ωραία" είναι απλά μία λέξη για τον ερευνητή που αναφέρεται σε ένα πραγματικό συναίσθημα για έναν Σερρετιστή και αυτό είναι ουσιώδης διαφορά.

Πίσω στο θέμα του νήματος, οποιοσδήποτε μη σαδιστής θα μπορούσε να μάθει πολλά για τον σαδισμό, και για την ψυχολογική του προέλευση, και για την καταγεγραμμένη του ιστορία και το οτιδήποτε σχετικό με αυτόν εκτός του τι αισθάνεσαι όταν είσαι σαδιστής και προκαλείς πόνο κάπου.

Με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο κανένας μη σαδιστής δεν μπορεί να καταλάβει αυτά που γράφει η Syrah όσο ένας σαδιστής και ειδικά κάποιος της κλάσεως της Syrah. Όχι να καταλάβει τι θέλει να πει η ανάρτηση της, να αισθανθεί την ανάρτηση της.

Και ο σαδισμός είναι ίσως λιγότερο από το ήμισυ η διαδικασία, αυτό που φαίνεται δηλαδή.

Ξέρεις brenda, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει τίποτα πιο παράλογο από τον μαζοχισμό και την υποταγή. Δεν μπορώ να φανταστώ πως κάποιος μπορεί να ευχαριστιέται τον σωματικό πόνο την στιγμή που για μένα είναι κάτι τόσο δυσάρεστο και το να μην θέλει να λειτουργήσει όσο πιο αυτόνομα μπορεί αλλά να τον ευχαριστεί να έχει κάποιον πάνω από το κεφάλι του να τον ελέγχει και να του λέει τι να κάνει. Μπορεί η ύπαρξη αυτών των δύο κατηγοριών να μου είναι το λιγότερο απαραίτητες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ να εξηγήσω/καταλάβω/νιώσω τι νιώθουν. Το πιο κοντινό θα ήταν ίσως να πω οτι και αυτοί μάλλον νοιώθουν ότι νοιώθω και εγώ με τον σαδισμό μου και την κυριαρχία. Αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτό το κοντινό είναι μάλλον πολύ μακρινό.

Και το ίδιο ισχύει, πιστεύω, και για τον κάθε μη -ιστή που προσπαθεί να μεταφράσει τους κάθε -ιστές.

 

Η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος ~Nietzsche

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εμένα αν μου αρέσει να κάνω κάτι δεν απασχολούμε ποτέ. Με το αν είναι σωστό ή λάθος. Δεν περνάει τέτοιο ερώτημα από το μυαλό μου, μου είναι αδιάφορο. Μου περνάει η ερώτηση "Τι θα γινόταν αν μαθευοταν;" ή "Ποιες είναι οι πιθανές κυρώσεις;" αλλά ποτέ τι είναι σωστό.

Το τι είναι σωστό για εμενα είναι ένα απίστευτα υποκειμενικό κριτήριο το οποίο αλλάζει ραγδαία αναλογα με το που και ποτε θα συζητηθεί, και όταν λέω "Που;" δεν εννοώ σε ποια χώρα. Εννοώ σε ποια συνικοια της ίδιας πολης. Ξέρω ότι μπορεί να ακυρώνω το θέμα της συζήτησης αλλά για μένα η οπτική γωνία είναι αυτή του ειδώλου μου.

Αισθητικη πάνω από ολα

 

Τι καλά τα λες.
Εξήγησε μας τί εννοείς όταν αναφέρεσαι στην "αισθητική"

 

Όπως πολύ ωραία το έθεσε η νιματοθετρια, εννοώ αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά. Μοναδικό κριτήριο