Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Re: Ειλικρίνεια και D/s

"υποχρεωτική ειλικρίνεια" λέγοντας εννοώ ότι ως σκλάβα υποχρεώνω τον εαυτό μου να είναι ειλικρινής απέναντί Του. Άρα δεν μου δίνει κανείς μία ιδιότητα, μόνο ο εαυτός μου υιοθετεί μία αρχή που τη νιώθω σημαντική για τις σκλάβες στο M/s.

Δεν στέκομαι τόσο σε ασημαντότητες του τύπου αν έκανα τα τασκ που Εκείνος μου έχει αναθέσει ή όχι, αργα ή γρήγορα θα δημιουργηθούν αδιέξοδα αν δεν είμαι ειλικρινής κι εκεί. Στέκομαι όμως στην ουσία ότι θα πρέπει να Τον βοηθήσω να γνωρίζει, εφόσον το επιθυμεί, στον βαθμό που το επιθυμεί και τη στιγμή που το επιθυμεί ορισμένα πράγματα που έχω μέσα μου. Κάτι που περισσότερο παραπέμει στη διαφάνεια αντί της ειλικρίνειας.

 

Re: Ειλικρίνεια και D/s

Έτσι είναι πιότερο ξεκαθαρισμένο. Είναι εντελώς διαφορετικές έννοιες η διαφάνεια η οποία υποβοηθάει και αποσκοπεί στην καλύτερη λειτουργία της εκπαίδευσης-σχέσης μιας σκλάβας από τον αφέντη της και άλλο η ειλικρίνεια η οποία πηγάζει από την βαθύτερη ανάγκη του ατόμου να είναι διαφανές απέναντι πρωτίστως στον εαυτό του και ύστερα απέναντι στον άλλον.
Όπως λέει και ο Χάινριχ, μαρτυράω χωρίς ξύλο;-) Και αυτό γιατί θέλω να κοιμάμαι ήσυχη τα βράδια.

 

Απάντηση: Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Το ίδιο "πρόβλημμα" για μία ακόμη φορά.
Παίρνετε κάτι, το αποκόβετε απ' το περιβάλλον του, το προσιδιάζετε πάνω στο bdsm και ξεκινά ένας ατέρμονος διάλογος που προσπαθεί να ανακαλύψει τον τροχό απ' την αρχή.
Όχι, δε χρειάζεται καμιά ειλικρίνεια, κανενός ειδους, καμίας μορφής γιατί η πλειοψηφια δε μιλάει για ΣΧΕΣΕΙΣ αλλά για εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Για το ποιός δέρνει δηλάδη και το ποιός αντίστοιχα δέρνεται.
Συγγνώμη, αλλα για κάτι τόσο κτηνώδες, δε χρειάζεται καμιά ειλικρίνεια.

Α.

 

Re: Απάντηση: Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Κάνεις μεγάλο λάθος. Είναι βαθιά σχέση η σχέση Κυριαρχίας - υποταγής. Και πολύ ουσιώδης διάλογος.

Κτηνωδία μπορεί να είναι η άμεση κατανάλωση που βασίζεται σε φυσικά δεδομένα και όχι παραδοχές, όλα αυτά του D/s που ξετυλίγονται σε βάθος χρόνου έχουν πολύ ανθρωπιά μέσα τους.

 

Απάντηση: Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Ναι tender, αλλά κι εσύ μιλάς για σχέση.
Κι εγω το γράφω ξεκάθαρα.
ΑΝ μιλάμε για σχέση τότε η ειλικρίνεια είναι αυτονόητη αν όχι αυτοσκοπός!!!!!
Δε χρειάζεται καν συζήτηση επ' αυτού.

Α.

 

Re: Απάντηση: Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Τότε πάω πάσο  

 

Αγαπητέ L_Strike,
θεωρώ κάθε διακήρυξη αρχών, εξ' ορισμού ανειλικρινή - κάτι σαν τις κομματικές προγραμματικές δεσμεύσεις. Επιπλέον δεν θεωρώ την "ειλικρίνεια" αξία, απλούστατα επειδή η υιοθέτηση οποιονδήποτε αξιών είναι προϋπόθεση για την οικοδόμηση μιας εξίσου "αληθινής" όσο και "ψευδούς" "Ταυτότητας", που πρέπει να τύχει αναγνώρισης και αυτοαναγνώρισης. Η σύσταση της ταυτότητας ενός οποιουδήποτε Εγώ είναι η κατασκευή ενός ψευδαισθητικού κόσμου για να στεγάσουμε και να προστατεύσουμε τη γυμνή ύπαρξη μας. Συνεπώς, δεν διαφοροποιώ τις 'αξίες", με βάση κλίμακες προτιμήσεων. Δεν υπάρχει "ο κόσμος", παρά ως αφηρημένη έννοια ενός αδιαμόρφωτου υλικού υποστρώματος. Οι άνθρωποι ζουν μέσα στους κόσμους που κατασκευάζουν για να επιβιώσουν, αποκρούοντας εχθρούς και συνάπτοντας συμμαχίες. Οι αναρίθμητοι ανθώπινοι κόσμοι δεν είναι συγκρίσιμοι αναμεταξύ τους με βάση αντικειμενικά κριτήρια: κανένας δεν είναι καλύτερος ή χειρότερος από οποιονδήποτε άλλο. Ο κόσμος που στην κοινή συνείδηση μιας εποχής μοιάζει υπέρτερος, είναι απλώς ο κόσμος του Ισχυρότερου, εκείνου που καθυπέταξε τους Εχθρούς του.
Όλες οι αξίες είναι λογικά ισοδύναμες, δηλαδή αυθαίρετες (από την "παρθενία", μέχρι την "ειλικρίνεια" κλπ) Και η λογική ισοδυμία των αξιών σημαίνει απλούστατα ότι η ονομαστική αξία τους είναι ισόποση: δηλαδή, απολύτως μηδενική.
Το γεγονός ότι καθένας, εμού του μηδενιστού συμπεριλαμβανομένου, είναι αναγκασμένος να προβάλλει και να βιώνει καθημερινά ένα σύστημα αξιών επινοώντας επιχειρήματα υπέρ του, για να πορευθεί με κάποιο μπούσουλα στο βίο, είναι αδιαμφισβήτητο. Αλλά δεν αναιρεί τη θεμελιώδη διαπίστωση: κανένα αξιακό σύνολο αρχών και δεσμεύσεων δεν αντέχει στη βάσανο της τυπκής λογικής και - υποψιάζομαι - της πραγματολογικής ανάλυσης, περισσότερο από ένα λεπτό, όταν τα "θεμέλια" του αμφισβητηθούν. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα στον κόσμο που μπορώ με μαθηματική (ταυτολογική) βεβαιότητα να αποδείξω, σε χρόνο μικρότερο και του ενός λεπτού, σε οποιονδήποτε. Το να είσαι πάντα ειλικρινής είναι τόσον ουτοπικό όσον και το αντίθετο του: να είσαι πάντα ανειλικρινής. Ειλικρίνεια και ανειλικρίνεια είναι διαφορετικές στρατηγικές κατίσχυσης, απολύτως αξιέπαινες ανάλογα με τον "κόσμο" στον οποίο επιλέγουμε να εγκατασταθούμε και τα αποτελέσματα που επιδιώκουμε. Τα υπόλοιπα είναι αποκλειστικώς θέματα θετού δικαίου, ήτοι συμβάσεων, με βάση τις οποίες ρυθμίζεται κανονιστικά η συμβίωση.
Από τα "νύχια" του μπορείς να διασωθείς μόνον με την "πίστη".
Ένας αντιμεταφυσικός άθεος, όπως ο γράφων, δεν έχει, όμως, λόγο να παίρνει στα σοβαρότερα τα περί "αγάπης" ή "ειλικρίνειας" φληναφήματα, από όσον έχει να αποδίδει "απόλυτη αλήθεια" στο δόγμα του ομοουσίου της Αγίας Τριάδος ή τις επιστημονικοφανείς μαλακίες περί "γονιδίων" των λαϊκών φυλλάδων, με τα ποικίλα ένθετα τους.

 

Κατ΄ακρίβεια έχω ρητή εντολή όταν βλέπω κάτι τέτοιο να το λέω αμέσως μια και Θεωρεί πως σαν σκλάβα έχω την υποχρέωση να συμβάλλω στη δική Του ανάπτυξη.

Από κει και πέρα προσπαθώ να είμαι γενικά σε όλες μου τις σχέσεις όσο πιο ειλικρινής μπορώ να είμαι. Ακόμη ή μάλλον ειδικά με τον ίδιο μου τον εαυτό. Αν το κατορθώνω πάντα? Όχι.
Αλλά προσπαθώ...

 

Απάντηση: Η ειλικρίνεια του υποτακτικού μέσα στο D/s

Η απόκρυψη της αλήθειας από τον/ην υποτακτικό/ή, για συγκεκριμένο πάντα λόγο, είναι ψέμα;
Η άρνηση της αλήθειας είναι ψέμα, αναμφισβήτητα.
Η παραδοχή της αλήθειας από τον/ην υποτακτικό/ή είναι ειλικρίνεια;

Έχει εξευτελιστεί ως αξία ο σεβασμός απέναντί στον Κυρίαρχο ή σώζεται μέχρι ενός σημείου στην περίπτωση της παραδοχής της αλήθειας ;