Χωρισμός & Ψυχολογία

Δεν υπάρχει μοναδική απάντηση στο πώς αντιμετωπίζεις ένα χωρισμό, εξαρτάται από τις συνθήκες.

Όπως και να έχει το να κλαις πάνω από τη σπασμένη στάμνα είναι αντιπαραγωγικό, καλώς ή κακώς το παρελθόν δεν αλλάζει και το μέλλον δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο το παρόν.

Φυσικά και είναι κατανοητή η οποία θλίψη αλλά αυτή δεν περνάει μόνη της, συν Αθηνά και συ χείρα κίνει.

Θα μου πειτε "εσύ τα λες ρε μεγάλε, που τη μία φορά σου γύρισαν τα μυαλά και την άλλη νέκρωσες μέσα σου μέχρι που βρέθηκε μια άθλια μαϊμού;"

Δεν κάνω τον έξυπνο, το post μου είναι στο πνεύμα "μην κάνεις τις ίδιες μαλακίες που έκανα εγώ". Αν υπάρχει κάτι καλύτερο από το να μαθαίνεις από τα λάθη σου είναι να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων.

Over and out

 

Άτιμο πράγμα η μνήμη.

 

Et tu, Brute?  

edit: Πληροφορήθηκα από έγκυρη πηγή ότι η σωστή φράση είναι, "tu quoque, Brute fili mi?" <3