υπο-αγγίγματα...

Ας μοιραστούμε ότι μας υπο-αγγιξε  

υπο-θηλυ και υπο-αρρεν αρχίζω πρώτη
και θα επανέλθω.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Όταν μετά από όλα τα κολακευτικά επίθετα που έχεις ακούσει στη ζωή σου, ακους από εκείνον το "μικρή Μου" και λιώνεις...
(ειδικά αν δεν είσαι και τόσο μικρή)

Όταν, αφού έχεις χτυπηθεί, θυμώσει, κλάψει, παλέψει με το "Μάλιστα Κύριε" και το "Αποκλείεται!" , επιστρέφεις στη θέση σου και Εκείνος είναι εκεί, ακλόνητος στη δική του, χαρούμενος που κέρδισες ακόμα μια μάχη.

Όταν βλέπεις το χαμόγελο Του....

Όταν μετά από ένα λάθος σου δεν σε τιμώρησε. Και σε τιμώρησαν οι τύψεις σου χειρότερα...

Όταν το να είσαι "το μαλακισμενο Του" , το θεωρείς τιμητικό τίτλο και κατά κάποιο τρόπο... είναι κιόλας.

 

Σε αυτό το σημείο πιστεύω συνειδητοποιείς πολλά.

 

Και όταν σου λέει...
Πάντα θα είμαι...ο ευσεβής σου πόθος...η σκέψη στο μυαλό σου...η ανατριχίλα στο κορμί σου...η σύσπαση της μήτρας σου όταν τελειώνεις...
Και αυτή να είναι η αλήθεια...

 

Όταν δεν θες να στείλεις καμία αναφορά, ούτε να μοιραστείς καμία σκέψη σου γιατί είσαι έξαλλη ή χάλια.
Και τελικά το κάνεις, γιατί τίποτα πια δεν σου ανήκει, ούτε καν οι σκέψεις σου...

 

Υπέροχο πλάσμα...  

 

Οι στιγμές που ό,τι σου έχει πει, το βρίσκεις μπροστά σου.
Γιατί Εκείνος πάντα ξέρει.
Και αδίκως σκοτιζες το μυαλό σου και αντιδρούσες.
Το μόνο πού έχεις να κάνεις είναι να αφήσεις τον έλεγχο.
Όχι πάντα εύκολο, αλλά είναι ο μόνος δρόμος.

 

Ή συνειδητοποίηση της διαφοράς μεταξύ υποτασσομαι και ερωτεύομαι ή ερωτεύομαι και υποτασσομαι.

Στην πρώτη περίπτωση υποτάσσεσαι στην δύναμη της Κυριαρχιας που σου ασκείτε, στην δεύτερη περίπτωση υποτάσσεσαι στον έρωτα σου προς το πρόσωπο αυτό.
Αντίστοιχα στην πρώτη και στη δεύτερη περίπτωση:
Όσο ο άλλος κυριαρχεί σε σένα , η υποταγή είναι εκεί, δεν μπορεί και δεν θέλει να φύγει.
Ενω οταν ο έρωτας τελειώσει , τελειώνει και η υποταγή προς το πρόσωπο αυτό.

Από προσωπική εμπειρία έχω παρατηρήσει και το εξής,
υπάρχουν στιγμές που μπορεί ο έρωτας με την υποταγή να κοντραρονται.
Ο πρώτος να σου λέει: "Ξεσηκώσου! Αντέδρασε! Επαναστάτησε!"
Και η δεύτερη: "Βουλωστο και κάνε αυτό που σου ζήτησε ο Κύριος, τα υπόλοιπα δεν είναι δική σου δουλειά".
Για αυτό είναι σημαντικό η υποταγή να προηγείται του όποιου συναισθήματος,
και πιστεύω πως είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του Ds.


*Αν και έχω σοβαρές υποψίες, πως και η υποταγή από μόνη της στο Ds , συναίσθημα είναι  

 

Ευχαριστώ για την παρέμβαση @MasterJp
Εγώ τη νιώθω σαν να περικλείει και την αγάπη , για αυτό και η διευκρίνηση "εντος Ds".
Λοβοτομημενα υποτακτικα... αλλιώς τα νιώθει το ένα, αλλιώς τα νιώθει το άλλο  

 

  γεγονός!!!

 

Όταν το να βρισκόσουν αυτή τη στιγμή στα πόδια του, είναι ό,τι έχεις ποθησει περισσότερο...

Όταν το να κρατήσεις μούτρα στον Κύριο, σου φαίνεται το ίδιο παράδοξο όσο και το να κρατήσεις μούτρα στον εαυτό σου.
Τις στιγμές μάλιστα που γίνεσαι πραγματικό "μαλακισμενο" για ανόητους λόγους και σε συλλαμβάνει και ντρέπεσαι τόσο που θέλεις να ανοίξει η γη να σε καταπιεί.


Όταν ανακαλύπτει(ς) το ταλέντο που (δεν) έχεις στη ζωγραφική  

Όταν ανακαλύπτει το ταλέντο που έχεις στην ποίηση του ποδαριού  

Όταν δεν μπορείς να κάτσεις λόγο μαυρισμένου κωλου αλλά είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνεις γενική στο σπίτι .