I deserve it

"Ξεφύγαν απ' τα χέρια μου
οι πίσω μου σελίδες
κι ας μου κοστίσαν ακριβά,
σε κόπους και θυσίες"

Σε χρόνους που δεν μου ήταν απαραίτητα τα ματογυάλια πρεσβυωπίας, με τη συνοδεία μιας εξαιρετικής σοκολατόπιτας, κόκκινου οίνου και αναμμένου τζακιού, μια παρέα της οποίας τα περισσότερα μέλη είναι ακομη εδώ (ρεμάλια, δεν αναφέρω τα ονόματά σας, όχι γιατί σας ξέχασα) αμπελοφιλοσοφούσε. Και φυσικά ήρθε το θέμα status, πρωτοκόλλου, νεαρών καλλυπιγέστατων κλπ κλπ. Οπότε, όταν ο γνωστός εικονοκλάστης της παρέας, ο οποίος, εδώ που τα λέμε, ακόμη και τώρα το ίδιο κάνει, πέταξε τη γνωστή ατάκα για εκείνους που δρουν, μιλούν, κινούνται δεσμευόμενοι από το δηλωθέν status τους, έγινε το κλασσικό. Μαλώσαμε για το ποιος είναι καλύτερος, ο Χατζηδακις ή ο Θεοδωράκης .
Τούτο το thread το δημιούργησα σε μια συνέχεια - εξειδικευμένη εξέλιξη του Σαδισμός. Αισθητική vs ηθική.
Η σύλληψη της κρίσιμης φωτογραφίας (ας με συγχωρέσει η πρωταγωνίστριά της, επί λεπτομερειών έχω μείζονες ενστάσεις, αλλά δεν μου πεφτει και λόγος), δημιούργησε αυτόματα το πρόβλημα " Το αισθητικά άρτιο, θα μπορούσε να κάμψει το κανονιστικό πλαίσιο? Εάν ναι, με ποιούς κινδύνους? Εάν όχι, με ποιο κόστος".
Το νήμα πήρε άλλο δρόμο.
Χαλάλι σας. Όμορφος είναι και αυτός.

 

Δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το θέμα συζήτησης. And at this point i'm to afraid to ask...  

 

Όσο υπάρχει ακόμα το στοκ του εκδότη (για να ξεκινάμε από τα στοιχειώδη, μη και πνιγεί κανά παιδί ανοιξιάτικα)...
http://www.biblionet.gr/book/30206/Fischer,_Ernst/Η_αναγκαιότητα_της_τέχνης

 

Βραδυα Αμπελοφιλοσουφιας, εισοδος ελευθερη.  

 

Το αισθητικά άρτιο πώς γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο αν σπάει το κανονιστικό πλαίσιο για κάποιον που το θεωρεί ως το ηθικά αρτιότερο;

 

@margarita_nikolayevna κατά τον ίδιο τρόπο που ο φονταμενταλιστής μουσουλμάνος δύναται να αντιληφθεί την αισθητική αρτιότητα της Pieta και της Cappela Sixtina. Εστιάζοντας στην αντιστροφή σημαίνοντος και σημαινομένου. Οπότε η ηθική καταλήγει εκεί που της πρέπει, για να αντικατασταθεί από το ήθος.

 

• @margarita_nikolayevna
  
  
  Ευχαριστώ πολύ για την ερώτηση που βάλατε, μου δίνει τη δυνατότητα να συνοψίσω τις σκέψεις μου σ'έναν αφορισμό κι όποιος θέλει να καταλάβει αλλά δυσκολεύεται, να μπορεί να στοχαστεί πάνω στην απάντηση της ερώτησής σας:
  
  Εφ' όσον υπάρχει και για όσο υπάρχει ηθική, η αισθητική δεν μπορεί παρά να είναι εκλογίκευσή της.

 

Ίσως είναι η ίδια ερώτηση με την @margarita_nikolayevna, κάποιος, κάπου πολύ ωραία ανέφερε, ότι η αισθητική είναι η ηθική του μέλλοντος κι αυτό θεωρώ ότι λίγο πολύ είναι εύκολα κατανοητό από όλους, καλύτερη αισθητική δλδ καλύτερο περιβάλλον γύρω μας, καλύτεροι τρόποι, καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερες σκέψεις, καλύτερες πράξεις, με άλλα λόγια περισσότερος πολιτιζμος. Πως ορίζεται όμως και από που ξεκινάει η καλύτερη αισθητική, για τον καθένα είναι εντελώς διαφορετική η οπτική της αισθητικής, άρα θα πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν κάποια στάνταρ σημεία που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για φτάσει να έχει καλύτερη αισθητική, να ακούσει αυτό, να διαβάσει το άλλο κτλ. Αυτό που με ενοχλεί ίσως είναι ότι μιλάμε για ένα καλούπι, στο οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει και πολύ ελευθερία. Δεν είμαι σίγουρη αν εκφράστηκα σωστά, θα το προσπαθήσω σε άλλη φάση, θέλω να δω και πως θα το προχωρήσετε.

 

Πολύ συχνά χρησιμοποιείται η λέξη "αισθητική" αντί της λέξης "αρετή", αντί της λέξης "ομορφιά", ή της λέξης "επιθυμία" χωρίς να είναι τίποτε από αυτά.
Αισθητική δεν είναι η ηθική, ούτε του παρόντος ούτε του μέλλοντος.

 

@elfcat Πρεσβεύω ότι εξ ορισμού η ηθική, αποτελώντας σύνολο κανόνων ισοπεδοτικώς εφαρμοζομένων, είναι όχι απλά αντιαισθητική, αλλά και αναίσθητη. Αντιθέτως, το ήθος συγκεκριμένου ανθρώπου προς συγκεκριμένο άνθρωπο, θα μπορούσε να οδηγήσει στο " Η αισθητική είναι το βίωμα του ήθους".

 

Η ηθική και η αισθητική δεν υποκαθιστούν η μια την άλλη... Ως έννοιες ωσμώνονται και ως εκεί...
Τα παραθετικά του καλός/κακός/όμορφος (και τέτοια) μπροστα από αυτές τις έννοιες αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση σολοικισμό...

 

Η ισοπεδωτικώς εφαρμοζόμενη ηθική που αναφέρετε παρακάτω, ηθικισμό συνήθως την αποκαλώ, δεν είναι αυτό στο οποίο αναφερομουν  
Ακόμη και αν ο φονταμενταλιστής μουσουλμάνος αντιστρέψει το σημαίνον και το σημαινόμενο, αυτά δεν εξαφανίζονται.
Το ότι δύναται να αντιληφθεί την αισθητική αρτιότητα έχει να κάνει με την αισθητική αξία των έργων αυτών, όχι με τον ηθικισμό του ισλαμιστή, ούτε καν με αυτή του καθολικού (δόγμα) χορηγού που πλήρωσε για αυτά.  
Με το ήθος τους μπορεί.