Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Συμφωνώ με την ως άνω άποψη (με την προϋπόθεση πως με τον όρο "αυθεντική Κυριαρχία" καταδεικνύεται η σαδιστική έκφραση). Το SSC οριοθετεί ένα πλαίσιο περιορισμού, κάτι το αδιανόητο για έναν σαδιστή ή έναν λιμπερτίνο. Επιπροσθέτως, είμαι πεπεισμένος πως ο θείος Μαρκίσιος θα γελούσε και θα χλέυαζε το τρίπτυχο. Η συναίνεση καταρίπτει τον σαδισμό εξ' ορισμού της - ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ασκεί σαδισμό σε κάποιον που το αποζητά; Επειδή, όμως, είμαι και ρεαλιστής, σε μια κοινωνία που ο νομοθέτης κατακεραυνώνει τον σαδομαζοχισμό και τον αφήνει παντελώς ακάλυπτο, τον δε μαζοχιστή τον θεωρέι "άτομο που χρίζει ψυχιατρικής παρακολούθησης", η ανάγκη ύπαρξης συναίνεσης καλύπτει τους μετέχοντες εκατέρωθεν (τον Μάστορα να μην γίνει γιουσουφάκι του Καπετανάκη, τον σούμπη να μην γίνει αποθήκη αγχολυτικών). Η Κυριαρχία, θεωρώ πως, είναι η μετάλλαξη της τότε φιλοσοφίας/ πρακτικής εφαρμογής του σαδομαζοχισμού στα πλαίσια του πουριτανιστικού σήμερα (πέρα από πολυχρωμα sites και κενές εικόνες εντυπωσιασμού), με στόχο την ηδονή.

 

το δημοσίευμα της Κυρίας Αμαζόνας το επέλεξα για άλλο λόγο ,όσο έχει να κάνει με την άποψη ότι οι υποτακτικοί χαρακτήρες είναι κατώτεροι απο κυριαρχικούς...
βλέπετε είχα δύο διαφορετικές απόψεις να απαντήσω .

όσο για τη βενετία και το πόσο απέχει από τη πάδουα και τη φλωρεντία και το βατικανό τότε μπορουμε να φτάσουμε μέχρι τους αμερικάνους του μπιτ/μπητ/μπειτ/μπυτ όπως θέλετε ... αλλά πόρισμα δεν θα βγάλουμε ψαχουλεύοντας τις λεπτομέρειες..
προφανώς τι ήθελα να πω λέγοντας καλομαθημένοι δεν το κατάλαβατε ...

 

έχετε δει πολλούς μαζοχιστές να γελάνε τι στιγμή που μετατρέποντε σε αντικείμενα ικανοποίησης των σαδιστών ;

μήπως με αυτό το τριπάκι ότι η συναίνεση σκοτώνει το σαδισμό ανοίγουμε το παραθυράκι για το άνομο και την ακράτεια ; βλέπω να το χτυπάτε πολύ τελευταιά και δηλαδή τι θέλετε να πιστέψω ότι οι σαδιστές είστε καταπιεσμένοι ;!

Υ.Γ. συγνώμη για τη διπλή απάντηση .

 

Δεν ισχυρίζομαι ότι οι σαδιστές είναι "ρηγμένοι", απλώς επισήμανα την διαφορά μεταξύ της φιλοσοφίας του σαδισμού και του τι συμβαίνει σήμερα. Δεν ανοίγω "παράθυρα", τουναντίον ξεχωρίζω την θεωρία με την ουσία στην πράξη για να μην υπάρχει συσχετισμός σε εσφαλμένη βάση.

 

Θεωρω πως η συναινεση δεν εχει σχέση με το σαδισμό. Ο σαδισμος ειναι η επιθυμία και η αντληση ηδονής απο την οδύνη του αλλου , ψυχικης η/και σωματικής .
Ο σαδιστής ειναι παντελώς αδιαφορος για το αν το θύμα του αρεσκεται η όχι που ειναι ερμαιο των ορέξεων του. Η ιδεα οτι η συναινεση ακυρώνει τον σαδισμο οδηγει στη δικαιωση του γνωστού ανεκδοτου "ηταν ενας σαδιστης και ενας μαζοχιστής . Λεει ο μαζοχιστης χτυπα με χτυπα με και ο σαδιστης απαντα οχι οχι". Ο σαδιστης δεν δινει δεκαρα... το μονο που θελει ειναι να βασανισει το θύμα του.
Η ουσία για εκείνον ειναι το να ικανοποιεί την επιθυμία του για προκληση πονου με απωτερο στοχο
α) την ηδονή μεσα απο την απολυτη ελευθριακότητα του να παραβιάζεις καθε εννοια "ηθικου" "ευγενικού"
β) την ψυχολογική ηδονή της μουδιασμένης συνειδησης , του Υπερ-Εγω σε χειμερια ναρκη
γ) το οπτικοακουστικο θεαμα που προκαλει ο βασανισμος της σαρκας
Προσοχη : δεν αναφερομαι στον κλασικο εξω-bdsm ικο ορισμο του σαδισμού που θα βρουμε στα λεξικά. Εκεινο ειναι καθαρα ψυχοποαθολογια. Και εφοσον στον χώρο μας υπαρχει ο ορος σαδομαζοχισμός που ειναι και η ουσία του ,(παρα τις νέες προσθηκες ορισμών συμπεριφορικής επιβολης -D/s και λοιπα κατασκευάσματα) οφειλουμε να διακρινουμε οτι ειναι κατι διαφορετικο απο αυτο που περιγραφεται στα λεξικα. Σε αντιθετη περίπτωση κανεις απο τον bdsm χώρο δεν ειναι σαδιστης η μαζοχιστης και κατα συνεπεια τα μαστιγια και λοιπα tools ας μπουν στην ναφθαλινη. Το μονο που θα ηταν το bdsm ειναι ενας συμπεριφορικος ελεγχος μερικος η ολικος , επιβαλλομενος μεσα απο διαλογο και νουθεσίες.
Οταν μιλω για σαδισμο αναφέρομαι στον ερωτικό σαδισμό του χώρου μας αυτο που θελω να ελπιζω και να πιστευω οτι γίνεται παντα συναινετικά ( σε αντιθετη περιπτωση ειναι εξαναγκασμος - κακοποιήση - παρανομη πραξη )
Συμμεριζομαι τις ανυσυχιες του blindfold... οποιαδηποτε υπερασπιση αποψης που καταριπτει την συναινεση ειναι μηδενιστικη , μισανθρωπική, ασυδοτη και αφήνει να περάσει η ιδέα πως η πραγματική κυριαρχια - σαδισμος ειναι αυτος που επιβαλλεται και συνθλιβει παρακαπτοντας καθε μορφή συναινεσης.
Μια bdsm κοινοτητα που σεβεται τον εαυτό της οφειλει να καταδικάσει αυτές τις πρακτικές που ειναι ποινικα κολασιμες και μας εκθέτει και σε ενα κόσμο που ισως να θλει να μαθει πιο πολλα για μας , να μας γνωρίσει καλυτερα, μα μολις δει την εκμεταλευση , τον οπορτουνισμο και το μανιπιουλαρισμα που επικρατει , φευγει γρηγορα και καλα κανει. Η μαζική αποδοχη της bdsm κουλτουρας δεν θα γινει ποτε αποδεκτη οσο ιντριγκαρει η ιδεα της αυθαιρετης επιβολης ανθρώπου σε ανθρωπο που καταδυκνιει το φυτωριο κομπλεξικών υπανθρώπων - παρασίτων που βρίσκει γονιμο εδαφος στην υγρή bdsm σκηνη για να αναπτυχθέι. Αυτοι θελουν τον ψυχιατρο και τα φαρμακα τους . Θα τους βγει πιο φθηνα και με λιγοτερο κοπο και χρονο. Ας μας αδεισουν τη γωνιά

 

Αναφορικα με το ποστ 61 του Lstrike θα συμφωνησω με την τελευταια φράση πως η Κυριαρχία στο bdsm ειναι η προτεσταντικής ηθικής πουριτανικη εκφραση του σαδομαζοχισμου.
Θα πρσθετα πως η Κυριαρχια ειναι η ιλουστρασιον , αστραφτερη και ατσαλακωτη δικαιολογία καποιου που θελει να βιώσει τον σαδομαζοχισμο και ταυτοχρονα να καταπραυνει την πυώδη ιώση που ταλαιπωρει την συνειδησή του και τον εμποδίζει απο το να καταπιει τον σαδομαζοχισμο και να τον χωνέψει.

 

Desade νομιζω οτι υπερβαλεις λιγακι ... αλωστε υπαρχουν και ορια ... μερικες φορες ειναι μονο ενα παιχνιδι .... θα λεγαμε ποτε μαζοχιστη αυτο που παιζει "μεσα" στα μηλα* ? ....

* "μηλα" ... αρχαιο Ελληνικο παιχνιδι με πολλους παικτες .....

 

Αναφέρομαι στα δημοσιεύματα 61, 65, 66.Πιστεύω πως είναι ορατή, παρά τις στέρεες κατά τα λοιπά αναλύσεις, μια θεμελιώδης αντίφαση που τα διατρέχει: η σύγχυση ανάμεσα στην έννοια της Κυριαρχίας, όπως την περιέγραψα στην ιστορικοπολιτική σφαίρα., και το σαδομαζοχισμό, ως ενδιάθετη σεξουαλική ροπή, που πρέπει να τιθασευτεί για να μην εκτραπεί σε έκνομες ενέργειες.
Από τη δική μου σκοπιά, η Κυριαρχία, είναι ανθρωπολογική και πολιτική κατηγορία, εντελώς ξένη προς το "σαδομαζοχισμό" στην επικράτεια της λίμπιντο. Η απόλυτη Κυριαρχία, όπως την αντιλαμβάνομαι, δεν προσδιορίζει μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς. Μπορεί άριστα να συμβιβαστεί ή να συνυπάρξει και με vanilla κλινοπάλη. Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι ο Sade ή μάλλον η σαδική θεώρηση δεν έχει ούτε καν μακρινή συνάφεια με τη σαδιστική αλγολαγνία, παρά τις λογοτεχνικές αλληγορίες του Μαρκησίου. Ο τελευταίος περιγράφει μορφές Κατίσχυσης ανάμεσα σε ανθρώπους, τις ξεμασκαρεύει από τα ηθικοκανονιστικά τους πέπλα και δεν δίνει, στη σφαίρα της θεωρίας, δεκάρα για τους βούρδουλες και τα μαστίγια, παρά μόνον όταν πρόκειται να αποδομήσει τη χριστιανική-ανθρωπιστική κοσμοαντίληψη περί Καλού και Κακού.
Από αυτή την οπτική γωνία, αντιμετωπίζω τη "συναίνεση"ως παραμυθία της μετανωτερικής κοινωνίας και δεν μου "καίγεται καρφί" για όσα συμφωνούνται ή απορρίπτονται με βάση μια κλίμακα εσωτερική στην ιδεολογική κατασκευή του bdsm - σύμφωνα με την οποία οι "σαδομαζοχιστές" είναι σκληροπυρηνικοί και αυθεντικοί εκφραστές ενός λιμπιντικού φορτίου ασύμβατου με το "ψυχοπνευματικού τύπου" D/s και πολλώ μάλλον με τη νοοτροπία vanilla. Υποστηρίζω, ως υπόθεση, ότι η σεξουαλικότητα είναι ενορμητικά ενιαία και δεν έχει εναλλακτικές, αντιτιθέμενες μεταξύ τους, μορφές. Σε όλες τις εκφάνσεις της διαπλέκεται με σχέσεις εξουσίας, ήπιες ή βίαιες, υπό τον αστερισμό της Κυριαρχίας, δηλαδή του διανθρώπινου αγώνα για Κατίσχυση. Θα το επαναλάβω: δεν ομιλώ ούτε για τους κοιτώνες, ούτε για τις "συνεδρίες". Αυτά, απλώς δεν με ενδιαφέρουν όταν ερμηνεύω τον Sade υπό το φως του Hobbes. Ίσως επειδή πίστευα ότι αυτό είχε γίνει κατανοητό δεν τόνισα ότι ο σαδομαζοχισμός, ως νοείται από τους ακραίους ταγούς του, πράγματι ανήκει στο βασίλειο της (επικίνδυνης) ψυχοπαθολογικής πάθησης.
Θα το πω απλούστατα: Με απασχολούν τα ανθρώπινα πράγματα, δεν με αφορούν οι άνθρωποι, ούτε οι σεξουαλικές τους προτιμήσεις, όταν αυτές δεν έχουν καθαρό κοσμοθεωρητικό περιεχόμενο, όπως έχει ο λιμπερτινισμός.
Όποιος αναγιγνώσκει τον Μαρκήσιο θαρρώντας ότι οι φιλοσοφικές διοράσεις του αποτελούν "προτροπές" για έναν "καλύτερο σεξουαλικό κόσμο", λόγω του περιβλήματος τους και του έντονα "εριστικού" ύφους των πρωταγωνιστών, αθώων ή "διεφθαρμένων", δεν έχει καταλάβει τίποτα. Ο Sade δεν προτείνει μια νέα ηθική, ξεδοντιάζει την Ηθική, ακριβώς όπως ο Nietzsche αργότερα.
Αυτή η χειρουργική παρέμβαση, η νεκροτομή θα έλεγα, στο σώμα των Κανόνων καταδεικνύει και την σχεδόν απόλυτη υποταγή της σεξουαλικότητας στην Πολιτική, ήτοι την Κυριαρχία - μηδέποτε συναινετικώς ασκούμενη. Ο ύστερος Freud θα διατύπωνε μιαν απαμβλυμένη αντίρρηση:η λίμπιντο είναι το μόνο ενορμητικό σύστημα που μπορεί προσκαίρως να αντισταθεί στην ενόρμηση Θανάτου, δηλαδή τον αγώνα για την Κυριαρχία, δηλαδή την Πολιτική ως Καταστροφή του Εμποδίου/Εχθρού - και πιθανώς Αυτοκαταστροφή. Ο μόνος δίαυλος αντίστασης δε, είναι το σπάνιο φαινόμενο του vanilla Έρωτα, όταν αυτός λάβει παροξυστική διάσταση.
Αλλά όλα τα ανωτέρω έχουν με το σαδομαζοχισμό και το bdsm, ως εκφάνσεις βιώματος, τη σχέση που έχουν τα ραπανάκια με το ανθότυρο. Αντιθέτως, βρίσκουν αντίκρυσμα στον ακραίο λιμπερτινισμό που εδώ μέσα δηλούται, κάπως καταφρονητικά, ως perv ή kinky ενώ είναι η μοναδική θεωρητικά προσέγγιση που παρουσιάζει ομοιότητες με τη σαδική (όχι "σαδιστική") φιλοσοφία.
Άλλωστε, και στο πεδίο της βιογραφίας κανείς ιστορικά αναγνωρισμένος Κυρίαρχος δεν υπήρξε ποτέ σαδιστής (με την έννοια του λιμπιντικού σαδομαζοχισμού).

ΥΓ Κατά τα λοιπά, είναι ορθή η τοποθέτηση στο δημοσίευμα 61, αν συνοδεύεται από τη διευκρίνηση του δημοσιεύματος 66 πως οι ενστάσεις αφορούν την "Κυριαρχία στο bdsm", ήτοι το D/s.

 

Απάντηση: Re: S/M ή bdsm; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Γίνεσαι απόλυτος

 

Τα κείμενα σου Δάσκαλε είναι όμορφα δύστροπα όπως η διείσδυση σε μία παρθένα κωλοτρυπίδα (όπως έχεις αναφέρεις εσύ) . Προτείνω όπως και πράττω την παραπάνω από μία φορά ανάγνωση και την κατανόηση του κειμένου πριν κάποιος βιαστεί να απαντήσει . Αυτή μου η παραίνεση απευθύνεται προς όλους και σε διάφορα άλλα κείμενα . Είναι ευχής έργον μία συζήτηση να λαμβάνει χώρο στο forum όταν οι συζητούντες έχουν πλήρως κατανοήσει τουλάχιστον το τι λέει ο άλλος .

Δεν είναι μομφή απέναντι σε κάποιον οπότε μην βιαστείτε να παρεξηγηθείτε . Αν θέλετε να κάνετε κάτι όμορφο , τουλάχιστον προσπαθήστε για αυτό με τον τρόπο που του αξίζει .

Δάσκαλε θα σε παρακαλούσα , όταν κάτι σε προσβάλει αλλά κατανοείς ότι ο λόγος που συμβαίνει είναι η μη κατανόηση των ανθών σου , να είσαι όχι ανεκτικός , ούτε υποχωρητικός , απλά λίγο περισσότερο ψύχραιμος (έστω και αν χαίρομαι όταν σε βλέπω να φλέγεσαι ) . Με αγάπη ένας από τους μαθητές σου …

Αν κάτι από αυτά που έγραψα παρεξηγηθούν να είστε σίγουροι ότι φταίει η διατύπωση μου και όχι η κακή μου πρόθεση…

 

Απάντηση στον Lord Dragonal.

1) Ορθώς με διορθώνεις: στον ορισμό μου, ως Κυριαρχία πρέπει να εκληφθεί η Ισχύς. Πέρα από τις βιολογικές αναφορές σου, τις οποίες δεν συμμερίζομαι πλήρως, είναι αληθές ότι το πρωτογενές μέγεθος είναι η Ισχύς, που εκφράζεται ως Κυριαρχία με συγκεκριμένες νομικοπολιτικές μορφές.
2) Βρίσκω ενδιαφέρουσα την παρατήρηση για την επαγωγή σεξουαλικής συμπεριφοράς σχετιζόμενης με πανηδονιστικές πρακτικές. Θα το έθετα διαφορετικά, από την άποψη της γενίκευσης: ο «σαδικός σαδισμός», ήτοι η κοσμοθεωρητική προσέγγιση του ίδιου του De Sade, εκλύεται από την λιμπερτίνικη παράδοση, είναι αυθεντικός λιμπερτινισμός (βλ. συναφή λήμματα Αναθεωρημένου Λεξικού, όσα επέρχονται). Οι πανηδονιστικές πρακτικές είναι πτυχή του λιμπερτινισμού, αλλά δεν τον εξαντλούν.
3) Δεν ενδιαφέρει τόσο αν ο Μαρκήσιος προσέφυγε σε αλγολαγνικές αλληγορίες για να αποδομήσει τους δύο πυλώνες της κανονιστικής δεσμευτικότητας των ηθικών επιταγών, την αιδώ και την αηδία ή αν κατέρριψε κάθε πεπατημένη αξιολογία για να εξιδανικεύσει την ενορμητική αλγολαγνεία του. Καίριο είναι ότι αξιοποιεί τη σεξουαλική διάσταση του «σαδισμού» για να καταδείξει τις εσωτερικές αντιφάσεις κάθε οπτικής διάφορης του αξιολογικού μηδενισμού. Εντελώς ειρωνικά κατασκευάζει έναν Κόσμο όπου το Καλό ως μέτρο βίου αντικαθίσταται από το Κακό. Τούτος ο δεύτερος Κόσμος, το βασίλειο του Κακού είναι εξίσου εύτακτος και οργανωμένος με τον πρώτο. Τουτέστιν: δεν υφίστανται αχρόνως, ως αντιθετικές ψυχοπνευματικές και κοινωνικές οντότητες, το Αγαθό και το Αισχρό, το έγκλημα και η «αγνότητα». Όλα αυτά ορίζονται αποκλειστικώς από το θετό Δίκαιο, τέκνο της Κυριαρχίας, ως αποτέλεσμα συχετισμού δυνάμεων μεταξύ εσαεί (δυνάμει) εμπόλεμων υπάρξεων. Η καταστατική αρχή και η Συντακτική Πράξη καθίδρυσης των όποιων ρυθμιστικών, συμβιωτικών, κανόνων είναι διαδικασία απαράλλακτα όμοια, είτε πρόκειται για τάγμα φραγκισκανών καλογέρων είτε για τη Μαφία. Η αναφορά σου στον υφέρποντα Πλατωνισμό είναι διανοητικά ερεθιστική, αλλά δεν θα τη συζητήσουμε εδώ.
4) Τους υπόλοιπους όρους και την ερμηνεία τους (διαστροφή κλπ) προτείνω να τους διεξέλθουμε με έναυσμα το Αναθεωρημένο Λεξικό. Για παράδειγμα: perv(ert) είναι ο λιμπερτίνος, ο οποίος δεν αποκλείει εκ προοιμίου οποιαδήποτε και οσονδήποτε αποκλίνουσα «άγρα» ηδονής, με άλλα λόγια ο πανσεξουαλικός πανηδονιστής ή ο καθηλωμένος ως προς την πρόκληση σεξουαλικού ερεθισμού σε ένα και μοναδικό, ασύνηθες ή συνήθες, επιθυμητικό αντικείμενο, δηλαδή ο φετιχιστής; Για να γίνω προκλητικότερος: γιατί είναι ολιγότερο φετιχιστής, άρα «διεστραμμένος», αυτός που βιώνει ως conditio sine qua non για την περιαγωγή εις «κατάστασιν εγκαυλότητος» ένα βαθύ ετεροφυλοφιλικό φιλί στο στόμα από τον «παράξενο», ο οποίος για να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα χρειάζεται οπωσδήποτε να μασουλήσει τυρκουάζ γυναικείο βρακί;