Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Σαδομαζοχισμός ή BDSM ; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

Συζήτηση στο φόρουμ 'Σαδομαζοχισμός' που ξεκίνησε από το μέλος Dolmance, στις 28 Ιανουαρίου 2007.

  1. L_Strike

    L_Strike Contributor

    Συμφωνώ με την ως άνω άποψη (με την προϋπόθεση πως με τον όρο "αυθεντική Κυριαρχία" καταδεικνύεται η σαδιστική έκφραση). Το SSC οριοθετεί ένα πλαίσιο περιορισμού, κάτι το αδιανόητο για έναν σαδιστή ή έναν λιμπερτίνο. Επιπροσθέτως, είμαι πεπεισμένος πως ο θείος Μαρκίσιος θα γελούσε και θα χλέυαζε το τρίπτυχο. Η συναίνεση καταρίπτει τον σαδισμό εξ' ορισμού της - ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ασκεί σαδισμό σε κάποιον που το αποζητά; Επειδή, όμως, είμαι και ρεαλιστής, σε μια κοινωνία που ο νομοθέτης κατακεραυνώνει τον σαδομαζοχισμό και τον αφήνει παντελώς ακάλυπτο, τον δε μαζοχιστή τον θεωρέι "άτομο που χρίζει ψυχιατρικής παρακολούθησης", η ανάγκη ύπαρξης συναίνεσης καλύπτει τους μετέχοντες εκατέρωθεν (τον Μάστορα να μην γίνει γιουσουφάκι του Καπετανάκη, τον σούμπη να μην γίνει αποθήκη αγχολυτικών). Η Κυριαρχία, θεωρώ πως, είναι η μετάλλαξη της τότε φιλοσοφίας/ πρακτικής εφαρμογής του σαδομαζοχισμού στα πλαίσια του πουριτανιστικού σήμερα (πέρα από πολυχρωμα sites και κενές εικόνες εντυπωσιασμού), με στόχο την ηδονή.
     
  2. blindfold

    blindfold Contributor

    το δημοσίευμα της Κυρίας Αμαζόνας το επέλεξα για άλλο λόγο ,όσο έχει να κάνει με την άποψη ότι οι υποτακτικοί χαρακτήρες είναι κατώτεροι απο κυριαρχικούς...
    βλέπετε είχα δύο διαφορετικές απόψεις να απαντήσω .

    όσο για τη βενετία και το πόσο απέχει από τη πάδουα και τη φλωρεντία και το βατικανό τότε μπορουμε να φτάσουμε μέχρι τους αμερικάνους του μπιτ/μπητ/μπειτ/μπυτ όπως θέλετε ... αλλά πόρισμα δεν θα βγάλουμε ψαχουλεύοντας τις λεπτομέρειες..
    προφανώς τι ήθελα να πω λέγοντας καλομαθημένοι δεν το κατάλαβατε ...
     
  3. blindfold

    blindfold Contributor


    έχετε δει πολλούς μαζοχιστές να γελάνε τι στιγμή που μετατρέποντε σε αντικείμενα ικανοποίησης των σαδιστών ;

    μήπως με αυτό το τριπάκι ότι η συναίνεση σκοτώνει το σαδισμό ανοίγουμε το παραθυράκι για το άνομο και την ακράτεια ; βλέπω να το χτυπάτε πολύ τελευταιά και δηλαδή τι θέλετε να πιστέψω ότι οι σαδιστές είστε καταπιεσμένοι ;!

    Υ.Γ. συγνώμη για τη διπλή απάντηση .
     
  4. L_Strike

    L_Strike Contributor

    Δεν ισχυρίζομαι ότι οι σαδιστές είναι "ρηγμένοι", απλώς επισήμανα την διαφορά μεταξύ της φιλοσοφίας του σαδισμού και του τι συμβαίνει σήμερα. Δεν ανοίγω "παράθυρα", τουναντίον ξεχωρίζω την θεωρία με την ουσία στην πράξη για να μην υπάρχει συσχετισμός σε εσφαλμένη βάση.
     
  5. DeSade

    DeSade Owner of evelin

    Θεωρω πως η συναινεση δεν εχει σχέση με το σαδισμό. Ο σαδισμος ειναι η επιθυμία και η αντληση ηδονής απο την οδύνη του αλλου , ψυχικης η/και σωματικής .
    Ο σαδιστής ειναι παντελώς αδιαφορος για το αν το θύμα του αρεσκεται η όχι που ειναι ερμαιο των ορέξεων του. Η ιδεα οτι η συναινεση ακυρώνει τον σαδισμο οδηγει στη δικαιωση του γνωστού ανεκδοτου "ηταν ενας σαδιστης και ενας μαζοχιστής . Λεει ο μαζοχιστης χτυπα με χτυπα με και ο σαδιστης απαντα οχι οχι". Ο σαδιστης δεν δινει δεκαρα... το μονο που θελει ειναι να βασανισει το θύμα του.
    Η ουσία για εκείνον ειναι το να ικανοποιεί την επιθυμία του για προκληση πονου με απωτερο στοχο
    α) την ηδονή μεσα απο την απολυτη ελευθριακότητα του να παραβιάζεις καθε εννοια "ηθικου" "ευγενικού"
    β) την ψυχολογική ηδονή της μουδιασμένης συνειδησης , του Υπερ-Εγω σε χειμερια ναρκη
    γ) το οπτικοακουστικο θεαμα που προκαλει ο βασανισμος της σαρκας
    Προσοχη : δεν αναφερομαι στον κλασικο εξω-bdsm ικο ορισμο του σαδισμού που θα βρουμε στα λεξικά. Εκεινο ειναι καθαρα ψυχοποαθολογια. Και εφοσον στον χώρο μας υπαρχει ο ορος σαδομαζοχισμός που ειναι και η ουσία του ,(παρα τις νέες προσθηκες ορισμών συμπεριφορικής επιβολης -D/s και λοιπα κατασκευάσματα) οφειλουμε να διακρινουμε οτι ειναι κατι διαφορετικο απο αυτο που περιγραφεται στα λεξικα. Σε αντιθετη περίπτωση κανεις απο τον bdsm χώρο δεν ειναι σαδιστης η μαζοχιστης και κατα συνεπεια τα μαστιγια και λοιπα tools ας μπουν στην ναφθαλινη. Το μονο που θα ηταν το bdsm ειναι ενας συμπεριφορικος ελεγχος μερικος η ολικος , επιβαλλομενος μεσα απο διαλογο και νουθεσίες.
    Οταν μιλω για σαδισμο αναφέρομαι στον ερωτικό σαδισμό του χώρου μας αυτο που θελω να ελπιζω και να πιστευω οτι γίνεται παντα συναινετικά ( σε αντιθετη περιπτωση ειναι εξαναγκασμος - κακοποιήση - παρανομη πραξη )
    Συμμεριζομαι τις ανυσυχιες του blindfold... οποιαδηποτε υπερασπιση αποψης που καταριπτει την συναινεση ειναι μηδενιστικη , μισανθρωπική, ασυδοτη και αφήνει να περάσει η ιδέα πως η πραγματική κυριαρχια - σαδισμος ειναι αυτος που επιβαλλεται και συνθλιβει παρακαπτοντας καθε μορφή συναινεσης.
    Μια bdsm κοινοτητα που σεβεται τον εαυτό της οφειλει να καταδικάσει αυτές τις πρακτικές που ειναι ποινικα κολασιμες και μας εκθέτει και σε ενα κόσμο που ισως να θλει να μαθει πιο πολλα για μας , να μας γνωρίσει καλυτερα, μα μολις δει την εκμεταλευση , τον οπορτουνισμο και το μανιπιουλαρισμα που επικρατει , φευγει γρηγορα και καλα κανει. Η μαζική αποδοχη της bdsm κουλτουρας δεν θα γινει ποτε αποδεκτη οσο ιντριγκαρει η ιδεα της αυθαιρετης επιβολης ανθρώπου σε ανθρωπο που καταδυκνιει το φυτωριο κομπλεξικών υπανθρώπων - παρασίτων που βρίσκει γονιμο εδαφος στην υγρή bdsm σκηνη για να αναπτυχθέι. Αυτοι θελουν τον ψυχιατρο και τα φαρμακα τους . Θα τους βγει πιο φθηνα και με λιγοτερο κοπο και χρονο. Ας μας αδεισουν τη γωνιά
     
  6. DeSade

    DeSade Owner of evelin

    Αναφορικα με το ποστ 61 του Lstrike θα συμφωνησω με την τελευταια φράση πως η Κυριαρχία στο bdsm ειναι η προτεσταντικής ηθικής πουριτανικη εκφραση του σαδομαζοχισμου.
    Θα πρσθετα πως η Κυριαρχια ειναι η ιλουστρασιον , αστραφτερη και ατσαλακωτη δικαιολογία καποιου που θελει να βιώσει τον σαδομαζοχισμο και ταυτοχρονα να καταπραυνει την πυώδη ιώση που ταλαιπωρει την συνειδησή του και τον εμποδίζει απο το να καταπιει τον σαδομαζοχισμο και να τον χωνέψει.
     
  7. isnogood

    isnogood afterall, true love is the ultimate fantasy Contributor

    Desade νομιζω οτι υπερβαλεις λιγακι ... αλωστε υπαρχουν και ορια ... μερικες φορες ειναι μονο ενα παιχνιδι .... θα λεγαμε ποτε μαζοχιστη αυτο που παιζει "μεσα" στα μηλα* ? ....

    * "μηλα" ... αρχαιο Ελληνικο παιχνιδι με πολλους παικτες .....
     
  8. Dolmance

    Dolmance Contributor In Loving Memory

    Αναφέρομαι στα δημοσιεύματα 61, 65, 66.Πιστεύω πως είναι ορατή, παρά τις στέρεες κατά τα λοιπά αναλύσεις, μια θεμελιώδης αντίφαση που τα διατρέχει: η σύγχυση ανάμεσα στην έννοια της Κυριαρχίας, όπως την περιέγραψα στην ιστορικοπολιτική σφαίρα., και το σαδομαζοχισμό, ως ενδιάθετη σεξουαλική ροπή, που πρέπει να τιθασευτεί για να μην εκτραπεί σε έκνομες ενέργειες.
    Από τη δική μου σκοπιά, η Κυριαρχία, είναι ανθρωπολογική και πολιτική κατηγορία, εντελώς ξένη προς το "σαδομαζοχισμό" στην επικράτεια της λίμπιντο. Η απόλυτη Κυριαρχία, όπως την αντιλαμβάνομαι, δεν προσδιορίζει μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς. Μπορεί άριστα να συμβιβαστεί ή να συνυπάρξει και με vanilla κλινοπάλη. Υποστηρίζω, λοιπόν, ότι ο Sade ή μάλλον η σαδική θεώρηση δεν έχει ούτε καν μακρινή συνάφεια με τη σαδιστική αλγολαγνία, παρά τις λογοτεχνικές αλληγορίες του Μαρκησίου. Ο τελευταίος περιγράφει μορφές Κατίσχυσης ανάμεσα σε ανθρώπους, τις ξεμασκαρεύει από τα ηθικοκανονιστικά τους πέπλα και δεν δίνει, στη σφαίρα της θεωρίας, δεκάρα για τους βούρδουλες και τα μαστίγια, παρά μόνον όταν πρόκειται να αποδομήσει τη χριστιανική-ανθρωπιστική κοσμοαντίληψη περί Καλού και Κακού.
    Από αυτή την οπτική γωνία, αντιμετωπίζω τη "συναίνεση"ως παραμυθία της μετανωτερικής κοινωνίας και δεν μου "καίγεται καρφί" για όσα συμφωνούνται ή απορρίπτονται με βάση μια κλίμακα εσωτερική στην ιδεολογική κατασκευή του bdsm - σύμφωνα με την οποία οι "σαδομαζοχιστές" είναι σκληροπυρηνικοί και αυθεντικοί εκφραστές ενός λιμπιντικού φορτίου ασύμβατου με το "ψυχοπνευματικού τύπου" D/s και πολλώ μάλλον με τη νοοτροπία vanilla. Υποστηρίζω, ως υπόθεση, ότι η σεξουαλικότητα είναι ενορμητικά ενιαία και δεν έχει εναλλακτικές, αντιτιθέμενες μεταξύ τους, μορφές. Σε όλες τις εκφάνσεις της διαπλέκεται με σχέσεις εξουσίας, ήπιες ή βίαιες, υπό τον αστερισμό της Κυριαρχίας, δηλαδή του διανθρώπινου αγώνα για Κατίσχυση. Θα το επαναλάβω: δεν ομιλώ ούτε για τους κοιτώνες, ούτε για τις "συνεδρίες". Αυτά, απλώς δεν με ενδιαφέρουν όταν ερμηνεύω τον Sade υπό το φως του Hobbes. Ίσως επειδή πίστευα ότι αυτό είχε γίνει κατανοητό δεν τόνισα ότι ο σαδομαζοχισμός, ως νοείται από τους ακραίους ταγούς του, πράγματι ανήκει στο βασίλειο της (επικίνδυνης) ψυχοπαθολογικής πάθησης.
    Θα το πω απλούστατα: Με απασχολούν τα ανθρώπινα πράγματα, δεν με αφορούν οι άνθρωποι, ούτε οι σεξουαλικές τους προτιμήσεις, όταν αυτές δεν έχουν καθαρό κοσμοθεωρητικό περιεχόμενο, όπως έχει ο λιμπερτινισμός.
    Όποιος αναγιγνώσκει τον Μαρκήσιο θαρρώντας ότι οι φιλοσοφικές διοράσεις του αποτελούν "προτροπές" για έναν "καλύτερο σεξουαλικό κόσμο", λόγω του περιβλήματος τους και του έντονα "εριστικού" ύφους των πρωταγωνιστών, αθώων ή "διεφθαρμένων", δεν έχει καταλάβει τίποτα. Ο Sade δεν προτείνει μια νέα ηθική, ξεδοντιάζει την Ηθική, ακριβώς όπως ο Nietzsche αργότερα.
    Αυτή η χειρουργική παρέμβαση, η νεκροτομή θα έλεγα, στο σώμα των Κανόνων καταδεικνύει και την σχεδόν απόλυτη υποταγή της σεξουαλικότητας στην Πολιτική, ήτοι την Κυριαρχία - μηδέποτε συναινετικώς ασκούμενη. Ο ύστερος Freud θα διατύπωνε μιαν απαμβλυμένη αντίρρηση:η λίμπιντο είναι το μόνο ενορμητικό σύστημα που μπορεί προσκαίρως να αντισταθεί στην ενόρμηση Θανάτου, δηλαδή τον αγώνα για την Κυριαρχία, δηλαδή την Πολιτική ως Καταστροφή του Εμποδίου/Εχθρού - και πιθανώς Αυτοκαταστροφή. Ο μόνος δίαυλος αντίστασης δε, είναι το σπάνιο φαινόμενο του vanilla Έρωτα, όταν αυτός λάβει παροξυστική διάσταση.
    Αλλά όλα τα ανωτέρω έχουν με το σαδομαζοχισμό και το bdsm, ως εκφάνσεις βιώματος, τη σχέση που έχουν τα ραπανάκια με το ανθότυρο. Αντιθέτως, βρίσκουν αντίκρυσμα στον ακραίο λιμπερτινισμό που εδώ μέσα δηλούται, κάπως καταφρονητικά, ως perv ή kinky ενώ είναι η μοναδική θεωρητικά προσέγγιση που παρουσιάζει ομοιότητες με τη σαδική (όχι "σαδιστική") φιλοσοφία.
    Άλλωστε, και στο πεδίο της βιογραφίας κανείς ιστορικά αναγνωρισμένος Κυρίαρχος δεν υπήρξε ποτέ σαδιστής (με την έννοια του λιμπιντικού σαδομαζοχισμού).

    ΥΓ Κατά τα λοιπά, είναι ορθή η τοποθέτηση στο δημοσίευμα 61, αν συνοδεύεται από τη διευκρίνηση του δημοσιεύματος 66 πως οι ενστάσεις αφορούν την "Κυριαρχία στο bdsm", ήτοι το D/s.
     
    Last edited: 13 Φεβρουαρίου 2007
  9. sapfw

    sapfw out of order Contributor

    Απάντηση: Re: S/M ή bdsm; Η Κυριαρχία και τα μασκαρέματα της.

    Γίνεσαι απόλυτος
     
  10. Ηλίας

    Ηλίας Guest

    Τα κείμενα σου Δάσκαλε είναι όμορφα δύστροπα όπως η διείσδυση σε μία παρθένα κωλοτρυπίδα (όπως έχεις αναφέρεις εσύ) . Προτείνω όπως και πράττω την παραπάνω από μία φορά ανάγνωση και την κατανόηση του κειμένου πριν κάποιος βιαστεί να απαντήσει . Αυτή μου η παραίνεση απευθύνεται προς όλους και σε διάφορα άλλα κείμενα . Είναι ευχής έργον μία συζήτηση να λαμβάνει χώρο στο forum όταν οι συζητούντες έχουν πλήρως κατανοήσει τουλάχιστον το τι λέει ο άλλος .

    Δεν είναι μομφή απέναντι σε κάποιον οπότε μην βιαστείτε να παρεξηγηθείτε . Αν θέλετε να κάνετε κάτι όμορφο , τουλάχιστον προσπαθήστε για αυτό με τον τρόπο που του αξίζει .

    Δάσκαλε θα σε παρακαλούσα , όταν κάτι σε προσβάλει αλλά κατανοείς ότι ο λόγος που συμβαίνει είναι η μη κατανόηση των ανθών σου , να είσαι όχι ανεκτικός , ούτε υποχωρητικός , απλά λίγο περισσότερο ψύχραιμος (έστω και αν χαίρομαι όταν σε βλέπω να φλέγεσαι ) . Με αγάπη ένας από τους μαθητές σου …

    Αν κάτι από αυτά που έγραψα παρεξηγηθούν να είστε σίγουροι ότι φταίει η διατύπωση μου και όχι η κακή μου πρόθεση…
     
  11. Dolmance

    Dolmance Contributor In Loving Memory

    Απάντηση στον Lord Dragonal.

    1) Ορθώς με διορθώνεις: στον ορισμό μου, ως Κυριαρχία πρέπει να εκληφθεί η Ισχύς. Πέρα από τις βιολογικές αναφορές σου, τις οποίες δεν συμμερίζομαι πλήρως, είναι αληθές ότι το πρωτογενές μέγεθος είναι η Ισχύς, που εκφράζεται ως Κυριαρχία με συγκεκριμένες νομικοπολιτικές μορφές.
    2) Βρίσκω ενδιαφέρουσα την παρατήρηση για την επαγωγή σεξουαλικής συμπεριφοράς σχετιζόμενης με πανηδονιστικές πρακτικές. Θα το έθετα διαφορετικά, από την άποψη της γενίκευσης: ο «σαδικός σαδισμός», ήτοι η κοσμοθεωρητική προσέγγιση του ίδιου του De Sade, εκλύεται από την λιμπερτίνικη παράδοση, είναι αυθεντικός λιμπερτινισμός (βλ. συναφή λήμματα Αναθεωρημένου Λεξικού, όσα επέρχονται). Οι πανηδονιστικές πρακτικές είναι πτυχή του λιμπερτινισμού, αλλά δεν τον εξαντλούν.
    3) Δεν ενδιαφέρει τόσο αν ο Μαρκήσιος προσέφυγε σε αλγολαγνικές αλληγορίες για να αποδομήσει τους δύο πυλώνες της κανονιστικής δεσμευτικότητας των ηθικών επιταγών, την αιδώ και την αηδία ή αν κατέρριψε κάθε πεπατημένη αξιολογία για να εξιδανικεύσει την ενορμητική αλγολαγνεία του. Καίριο είναι ότι αξιοποιεί τη σεξουαλική διάσταση του «σαδισμού» για να καταδείξει τις εσωτερικές αντιφάσεις κάθε οπτικής διάφορης του αξιολογικού μηδενισμού. Εντελώς ειρωνικά κατασκευάζει έναν Κόσμο όπου το Καλό ως μέτρο βίου αντικαθίσταται από το Κακό. Τούτος ο δεύτερος Κόσμος, το βασίλειο του Κακού είναι εξίσου εύτακτος και οργανωμένος με τον πρώτο. Τουτέστιν: δεν υφίστανται αχρόνως, ως αντιθετικές ψυχοπνευματικές και κοινωνικές οντότητες, το Αγαθό και το Αισχρό, το έγκλημα και η «αγνότητα». Όλα αυτά ορίζονται αποκλειστικώς από το θετό Δίκαιο, τέκνο της Κυριαρχίας, ως αποτέλεσμα συχετισμού δυνάμεων μεταξύ εσαεί (δυνάμει) εμπόλεμων υπάρξεων. Η καταστατική αρχή και η Συντακτική Πράξη καθίδρυσης των όποιων ρυθμιστικών, συμβιωτικών, κανόνων είναι διαδικασία απαράλλακτα όμοια, είτε πρόκειται για τάγμα φραγκισκανών καλογέρων είτε για τη Μαφία. Η αναφορά σου στον υφέρποντα Πλατωνισμό είναι διανοητικά ερεθιστική, αλλά δεν θα τη συζητήσουμε εδώ.
    4) Τους υπόλοιπους όρους και την ερμηνεία τους (διαστροφή κλπ) προτείνω να τους διεξέλθουμε με έναυσμα το Αναθεωρημένο Λεξικό. Για παράδειγμα: perv(ert) είναι ο λιμπερτίνος, ο οποίος δεν αποκλείει εκ προοιμίου οποιαδήποτε και οσονδήποτε αποκλίνουσα «άγρα» ηδονής, με άλλα λόγια ο πανσεξουαλικός πανηδονιστής ή ο καθηλωμένος ως προς την πρόκληση σεξουαλικού ερεθισμού σε ένα και μοναδικό, ασύνηθες ή συνήθες, επιθυμητικό αντικείμενο, δηλαδή ο φετιχιστής; Για να γίνω προκλητικότερος: γιατί είναι ολιγότερο φετιχιστής, άρα «διεστραμμένος», αυτός που βιώνει ως conditio sine qua non για την περιαγωγή εις «κατάστασιν εγκαυλότητος» ένα βαθύ ετεροφυλοφιλικό φιλί στο στόμα από τον «παράξενο», ο οποίος για να επιτύχει το ίδιο αποτέλεσμα χρειάζεται οπωσδήποτε να μασουλήσει τυρκουάζ γυναικείο βρακί;
     
  12. MasterJp

    MasterJp Advisor Staff Member In Loving Memory

    Αν και καθυστερημένα,

    1) Δεκτόν και λογικόν τι τα ωθεί όμως και να την αποζητούν;

    Πέραν της πιθανής προσωπικής εμπειρίας / παρατηρήσεων και εί δυνατόν αποφεύγοντας τις πιθανές παρατηρήσεις άλλων εκ των "έσω" για το τι διαδραματίζεται "ένδωθεν" των "κλασικής περίπτωσης των "υποτακτικών" θηλέων" σε τι μετρήσιμα δεδομένα βασίζετε το ανωτέρω συμπέρασμα / αξίωμα φίλτατε ; (Μαλλον τα "υποτακτικά" θύλεα της κοινότητος θεωρούν πως δεν ανήκουν στην κατηγορία που ανεφέρετε ή δεν θεωρούν εαυτούς "υποτακτικά" <χ>)


    2) Γνωρίζετε καλώς πως είναι αναπόφευκτον φίλτατε.
    Εξ' ου και η απουσία της.

    Δεν νομίζω να ήταν τυχαία η ρήση του DreamMaster "...bdsm να κανουν όσοι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά"

    Η αιτία παραμένει μία αγαπητέ, αναφεροόμουν στο "Επιχειρεί, έτσι, αποδίδοντας φαντασιακά (MasterJP: μέχρ της εκ πράξεως αποδείξεως του εναντίου) κάποιες διηνεκείς ιδιότητες στο "μηδέν" της καθημερινής του ύπαρξης, πανομοιότυπα με τους "φυσιολογικούς", να λησμονήσει ότι είναι ένα απλό προϊόν..." ως αίτιο χρησιμοποιόντας τον όρο "προσέγγιση" για να καταδείξω την στάση αυτόυ στον οποίο το αίτιο αναφέρεται, καθόλου ρητορική "πιρουέτα" λοιπόν και κατ' επέκταση λογική σύγχυση. Ίσως τύχω προσεκτικότερης ανάγνωσης στο μέλλον.

    Η επικρότηση δεδομένων χειρισμών του πιλότου λογίζεται ως παρεμβολή στο πιλοτήριο; Δεν αποτελεί παιδαγωγικό αξίωμα πως επιδοκιμασία και ελεγχόμενη αποδοκιμασία βαδίζουν χέρι - χέρι;  

    Θα ήθελες να δώσεις κάποιο παράδειγμα φίλτατε, δυσκολεύομαι ν' ανακαλέσω στην μνήμη μου κάτι πραγματικά "διαφορετικό".


    Φυσικά και δεν υφίσταται τέτοια γέφυρα και θεωρώ παντελώς λάθος, όπως προανέφερα, όσους διακυρίσσουν το αντίθετο. Το αν σας απάσχολούν ή όχι αυτοι που αντιμετωπίζουν το BDSM ως
    και εάν

    υποθέτω, πως το ιδιο φρονούν και αυτοί δι' υμας, όσο για το ποιός απολαμβάνει περισσότερο "συμπαγείς διαπροσωπικές σχέσεις" θα έπρεπε, κατά το μάλλον ή ήττον να εξεταστεί υπό αυτήν ακριβώς την γωνία της διαπροσωπικής σχέσης, απόκόπτοντας κατά το δυνατόν τις όποιες κοινωνικές προεκτάσεις, αν μη τι άλλο για να αποφευχθεί η "λούμπα" του φαύλου κύκλου στην οποία πολλάκις έχουμε υποπέσει σε αυτό το φόρουμ.

    τα μάλα ευπρόσδεκτον και εν αναμονή


    Αποδίδω περισσότερο στην λέξη "θέλω" το νόημα που αναφέρεις.

    Ψόγος; Να υπογραμμίσω ηταν η πρόθεσίς μου, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την χρήση της έκφρασης "αναμενόμενο", καθώς μόνον ως αναμενόμενες δεν θα ήθελα να εκλάβω τις φραστικές σου απόπειρες.

    Κριτική: Η επιστήμη που ασχολείται με την ανακάλυψη και στηλίτευση του λάθους με σκοπό την διόρθωσή του. (κρίνω, συγκρίνω, επικρίνω, κατακρίνω)

    Ερωτησεις: Μπορεί να υπάρξει αποδεκτό λάθος, όταν δεν υπάρχει αποδεκτό μέτρο σύγκρισης; Η ίδια η έννοια του "λάθους" δεν είναι σχετική καθώς επιβάλλει την αντιπαραβολή με το "σωστό" ; Από την στιγμή που όλες οι αξίες έχουν την αυτή μηδενική ονομαστική αξία σε ποιές αξίες στηρίζεσθε για την άσκηση της κριτικής; Ακόμη περισσότερο, περαν της απόπειρας μηδενισμού τί νόημα έχει η κριτική ενός κεκηρυγμένου μηδενιστή;

    Αν "Προϋπόθεση της κριτικής είναι η απόρριψη της ιδέας πως κατατείνει χρησιμοθηρικώς σε κάποια παραίνεση ή στην εξιδανίκευση μιας υπέρτερης κανονιστικής δέσμευσης.", ποιό το νόημα της πέραν του "νάχαμε να λέγαμε";

    Κάθε αντικειμενική ανάλυση ωφείλει να αδιαφορήσει για τα όσα αναφέρεις, διαφέρει όμως εκ βάθρων, κατά την άποψή μου από την κριτική. Η ανάλυση ναι δεν προτείνει λύσεις ούτε στηλιτεύει, απλά οριοθετεί και προσδιορίζει το πρόβλημα, μου διαφεύγει όμως το τί αποπειράσαι να οριοθετήσεις (συνεπώς ποίο είναι πραγματικά το πρόβλημα).

    Αν ενθυμούμαι καλώς, πρώτος εγώ σε αυτό το forum εξέφρασα την άποψη πως το ενστικτό (βλέπε εγγεννής επιθυμία) της Κυριαρχίας είναι προγεννέστερο του όποιου σαδιστικού ενστίκτου, πιθανά προερχόμενο από την επιθυμία διαιώνησης των κεκτημένων.

    Ενδιαφέρον παρουσιαζει το ερώτημα "Μπορεί η ερωτική συναναστροφή να διαφύγει και τίνι τρόπω από τα δεσμά της Κυριαρχίας." προσεγγίζοντας το θέμα δια της ατόπου. Η διαφοροποίησις όμως μεταξύ θιασωτών του BDSM και vanilla δεν έχει να κάνει με αυτό αλλά με την ύπαρξη ή όχι σαφώς διακεκριμένων ρόλων, όπως είχαμε αναφέρει με τον KyriosG σε ένα από τα πρώτη νήματα, που συμμετείχε μετά την έλευσή του στο forum. Αν διαβάσεις τα γραφόμμενα μου καθ' ολοκληρίαν και όχι αποσπασματικά θά δεις πιστεύω πως καθόλου δεν προσπαθώ (πολυ δε περισσότερο άθελά μου) να προσδώσω ευρύτερη διάσταση στο BDSM αλλά μάλλον το ενάντιο ακολουθώντας την οπτική, που προανέφερα.

    Ουδώλως διαφωνώ με την χρήση της λέξεως Perv ως χαρακτηρισμό. Προσδιορίζει μια γενική κατηγορία, όπου χωράνε όλοι οι αποκλίνοντες της πεπατημένης. Θεωρώ εαυτον perv, απλώς my main perversion is dominating / mastering females (well, mainly that is). Αυτό άλλωστε θεωρώ πως κάνουν οι εν λόγω χαρακτηρισμοι, προσδιορίζουν με μεγαλύτερη σαφήνεια το είδος της διαστροφής που ελκύει τον καθένα. Είναι η προσπάθεια αναγωγής τους σε κοινωνικό επίπεδο αυτό που περιπλέκει τα πράγματα και οι λόγοι της προσπάθειας αυτής βρίσκονται στο

    ενώ το BDSM είναι ακριβώς αυτό

    Σοφόν το σαφές, πάραυτα δεν είναι απαραίτητη η διέγερσις της κωλοτρυπίδος εξ' αρχής δια γεωτρυπάνου, και το δαχτυλάκι κάνει δουλειά και εξοικονομεί και ενέργεια. Τώρα, όταν δεν πίπτει λόγος... δεκτόν. <χ>

    Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι με το οποίο θα συμφωνούσα περισσότερο φίλτατε. Ακριβώς σε αυτό που περιγράφεις έγκειται η προτίμησίς μου (όπως και του Ηλία φαντάζομαι όταν αναφέρεται σε αποδόμηση) είς το M/s θεωρώντας το S/m ως πτώχή πρακτική εφαρμογή των αρχών του πρώτου.

    Αφού λοιπόν συμφωνούμε γιατί "διαφωνούμε";

    ΥΓ. Ο προσεκτικός παρατηρητής των γραφομένων μου θα έχει ίσως παρατηρήσει πως πλειστάκις έθεσα έναν βασικό (δι' εμέ) κανόνα στο θέμα αποδοχή (βλέπε SSC κοκ).
    αρχική αποδοχή της κυριαρχίας του Αφέντη επί της σκλάβας θεωρείται απαραίτητη". Σε τί κατά την γνώμην σας φίλτατε διαφέρει η αρχή αυτη, της "ακόμα και ο Δυνατός πρέπει να επικαλεσθεί κάποιους υπέρτερους, μεταφυσικής τάξεως, λόγους, όσους καθιστούν την Απόλυτη Κατίσχυση του ανεκτή για τα υποχείρια του". Ας σημειωθεί η χρήση απλού Ενεστώτα έναντι του Διαρκείας στην αρχή που προανέφερα. Η ανάλυση του εφικτού της προσέγγισης αυτής απότελει αντικείμενο άλλου θέματος.

    Εν κατακλείδει μήπως απώτερος σκοπός μας είναι να

    Λογοπαικτικώς αντιγράφοντας <χ>

    "Ανέγνως, αλλ' ουκ έγνως,
    εί γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως"

    Ισχύει για Ό/όλους
     
    Last edited: 22 Φεβρουαρίου 2007