Πότε έκλαψες τελευταία φορα;

ελα ρε... με πηραν τα κλαματα... Μακαρι να μην υπηρχαν αρρωστιες στον κοσμο...

 

Πριν λίγες ημέρες όταν άκουσα αυτό.

 

Σήμερα που άκουγα αυτό...

 

Μετά από τα σημερινά UATs...

 

Κάθε γαμημένη μέρα... Κάθε γαμημένη μέρα... Προσωπικές απώλειες, φυσικές και κατ επιλογή, παιδιά βιασμένα, σκοτωμένα, βασανισμένα, κακοποιημένες γυναίκες, πληγές πάνω στον πλανήτη, ομιλίες χωρίς να λένε τίποτα... στην πλάτη των παιδιών να παίζουν μπαλίτσα τα σκουπίδια ... Νισάφι ρε γαμώ την "ευημερία" σας...

 

Κάθε μέρα συγκρατώ τα δάκρυα μου για την κατάσταση των αδέσποτων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο αλλά μένει εκείνος ο κόμπος στο λαιμό και το σφίξιμο στο στήθος.

 

Στις 7 του Οκτώβρη κλείνει ένας χρόνος απ την έναρξη πολέμου μεταξύ της Χαμάς και του Ισραήλ. Οι, φασιστικής νοοτροπίας, παράπλευρες απώλειες μέχρι χτες, είναι πάνω από 15.000 παιδιά στα κατεχόμενα της Παλαιστίνης .

 

Κλαίω για την Ελληνική κοινωνία, κλαίω για τον απύθμενο εγωισμό της, κλαίω για την κακία της, κλαίω γιατί δεν θέλει να αλλάξει με τίποτα, κλαίω γιατί όταν ακούω κουβέντες ότι πρέπει να αλλάξουν όλα εννοούν να αλλάξουν οι άλλοι αλλά όχι Εγώ.
Κλαίω για την Ελληνική κοινωνία που δεν μπορεί να καταλάβει τα λάθη της, κλαίω γιατί δεν μπορεί να ζητήσει μία απλή και ειλικρινή συγνώμη.
Κλαίω που εύκολα κάνει κόπι πάστε διάφορα τσιτάτα αλλά δεν έχει την απαραίτητη παιδεία να καταλάβει τι ακριβώς εννοεί αυτό το κείμενο.
Κλαίω για την Ελληνική κοινωνία γιατί πάει πολύ εύκολα στο θέατρο υποκρινόμενη ότι έχει βαθειά γνώση και κουλτούρα αλλά δεν έχει το σθένος να μιλήσει με τον ίδιο της τον εαυτό και να κοιτάξει μέσα της.
Δεν μπορώ να κλάψω για την άλλη πλευρά του πλανήτη γιατί ζω μέσα σε μία έντονα εγωιστική, κακιά και κομπλεξικη κοινωνία χωρίς παιδεία.