Χορός

Κάθε φορά που το βλέπω, χαμογελάω.

 

Όταν πριν από μια δεκαετία και κάτι η επικεφαλής στη σχολή χορού μου παρουσίασε το Χριστόφορο ως το δάσκαλο – καβαλιέρο που θα κάναμε τη χορογραφία για την χριστουγεννιάτικη γιορτή λίγο «ξενέρωσα».

Έχοντας ακόμη μια μάλλον ιπποτική αφήγηση για το τι εστί καβαλιέρος στο χορό, ο Θεόφιλος δεν ταίριαζε καθόλου στο αφήγημά μου αυτό. Μικρόσωμος, οριακά πιο ψηλός από μένα, χαμηλοκάβαλο χαλαρό τζινάκι, μαζεμένους ώμους και λίγο ασυντόνιστο περπάτημα. Όταν δε μου είπε «έλα να ακούσεις πιο τραγούδι διάλεξα για τη χορογραφία», και μου έβαλε το…



…ανασήκωσα τους ώμους με μια κάποια παραίτηση και τη σκέψη «whatever… ας κάνουμε ένα jingle jingle τριλεπτάκι» έτσι για τις μέρες και χωρίς καμία προσδοκία να αποτελέσει μακρόχρονη ανάμνηση για μένα αυτό.

Όταν δε μοιράστηκα με Εκείνον την μικρή μου ματαίωση – κι ενώ περίμενα να τελειώσει ένα ομαδικό χορευτικό Zumba όπου ο Θεόφιλος φαινόταν να ήταν ακριβώς αυτό που περίμενα- μου απάντησε «όπως έχουμε πει, παίρνουμε από κάθε άνθρωπο ό,τι έχει να μας δώσει. Μια χαρά είναι και ένα αστείο χορευτικούλι για τα Χριστούγεννα».

Δεν μπήκα καν στον κόπο να βάλω τα χορευτικά μου παπούτσια, θα έμενα με το αθλητικό.

Μόλις η αίθουσα άδειασε από το γκρουπ και με πλησίασε ο Θεόφιλος, αποδέχτηκα μάλλον αδιάφορα την πρόταση του «πάντα στήνω τη χορογραφία γύρω από μια βασική φιγούρα που είναι το highlight της». Περιέγραψε με λόγια πώς φανταζόταν αυτή την κεντρική φιγούρα.

Η jingle jingle μουσική με κρατούσε στο αφήγημά μου…

Αυτό που μου περιέγραψε, ήμουν σχεδόν βέβαιη ότι ως απολύτως ερασιτέχνης – λάτρης του χορού δεν θα το κατάφερνα.

«Ρε συ δεν μπορώ να τα κάνω αυτά, εγώ λίγο oriental ξέρω, δεν είμαι για τέτοια» πήγα να τον αποφύγω.

«Έλα να σου δείξω και μετά βλέπουμε, εγώ νομίζω ότι μπορείς» ήταν η απάντηση του, εξίσου χλιαρή με τη μέχρι τώρα όλη εικόνα. «Κάνε ό,τι κάνω και μετά μείνει εκεί και θα έρθω εγώ να σε πιάσω για να κάνουμε τη φιγούρα».

Αντιγράφω τη στάση του σώματός του και τα σημεία που έχει βάλει τα πόδια του στο έδαφος. Και κάπου εκεί έρχεται η… γείωση του δικού μου αφηγήματος ή η απολύτως sublimed φανέρωση ότι κάποιες φορές η ζωή μπορεί να μας αιφνιδιάσει πολύ ευχάριστα.

Αυτό το συμπαθές αλλά άνευρο πλάσμα έρχεται και πιάνει το ένα χέρι μου αλλά και σταυρωτά πίσω από το κεφάλι μου, μου δίνει μια απίστευτη ώθηση και lead να κάνω μια περιστροφή πάνω στο ένα πόδι μου, να κατέβω μέχρι το έδαφος και μετά με πιάνει και με κολλάει πάνω του, στήθος με στήθος και οι μύτες μας σχεδόν να ακουμπάνε.

Δεν ξέρω ποιος ολύμπιος θεός πήρε το πλάσμα που έβλεπα μέχρι εκείνη τη στιγμή και έβαλε στη θέση του ένα πανομοιότυπο στην όψη αλλά με βλέμμα και σωματική ρώμη που δεν θα υποψιαζόμουν ποτέ.

«Ω, υπέροχη ντάμα… ακολούθησες το lead χωρίς κανένα κράτημα. Ήμουν τόσο σίγουρος ότι θα τα καταφέρεις» μου είπε και με έκανε χωρίς να με απομακρύνει καθόλου από πάνω του.

Και μετά, με έκανε δυο βήματα πίσω και ο ολύμπιος θεός επανέφερε το Θεόφιλο που είχα δει όταν πρωτομπήκα στην αίθουσα.

Και επειδή… επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως και το μάθημα που εγώ έπρεπε να μάθω εκείνη τη βραδιά ήταν να μην κολλάω στα αφηγήματά μου, αυτό που ακολούθησε ήταν μια… ακαταμάχητη έκπληξη. Ο Θεόφιλος να μεταμορφώνεται υπό τους ήχους της μουσικής και σε απόλυτη παραπληρωματικότητα με το δικό μου σώμα σε ένα επιβλητικό και πολύ σίγουρο για κάθε κίνησή του οδηγό ή σε ένα χιμαιρικό πλάσμα που άλλαζε απροσδιόριστα ρόλους και γινόταν πότε ο στιβαρός οδηγός χωρίς το lead του οποίου μάλλον θα σωριαζόμουν το επόμενο δευτερόλεπτο στο πάτωμα ή τη συνέχεια του δικού μου σώματος και τέμπο. Από τα κόκαλά του και με όλο του το είναι με ωθούσε κι εμένα να κυματίζω το σώμα μου, να κουνάω τη λεκάνη μου και το σβέρκο μου σε κάθε νότα

 

Πραγματικά άθλιο τραγούδι.. δεν κατάφερα να το ακούσω ολόκληρο!
Μπράβο για το κουράγιο σου, μάλλον θα είχα πετάξει από το παράθυρο όλο το ηχοσύστημα και τον θεόφιλο μαζί!   

Όμορφο..

 

Θεόφιλος όμως είναι καβαλιερος από τους λίγους οπότε... Δώστου άλλη μια ευκαιρία (χορωδιακά όπως στο ανέκδοτο   )

 

χαχαχα δώσαμε – δώσαμε! ( όπως στα κάλαντα κατά το μεσημέρι   )

Η ζωή της κάθε ντάμας είναι γεμάτη από πεταμένες ευκαιρίες σε καλούς καβαλιέρους με κακή μουσική και κακούς καβαλιέρους με καλή μουσική.
Τίποτα από αυτά δεν είναι χορός, είναι άψυχες χορογραφίες

Στην ιστορία σου όμως υπάρχει πραγματικός χορός, με έναν εξαιρετικό Καβαλιέρο και μια υπέροχη ντάμα που αν δεν υπήρχε αυτή η τόσο κακή – Ω!κακή μουσική δεν θα το είχα διακρίνει.

Και άνοιξες άκριτα σε ό,τι έχει να σου δώσει ο κόσμος.

Στην Μουσική ενός δομημένου Κ/υ ακόμα και μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ γίνεται ο πιο ερωτικός χορός με βήματα ακριβείας και τέλειου συγχρονισμού.

Η γνώμη μου είναι ότι δεν χόρεψες ποτέ πραγματικά με τον θεόφιλο.. Άλλον Καβαλιέρο ακολουθούσες και απόλαυσες και απολαύσαμε και εμείς μαζί σου το lead πίσω από το lead και τον χορό πίσω από τον χορό.