Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Bullying - Split από Οικογένεια και ορατότητα στο M/s

Συζήτηση στο φόρουμ 'Κοινωνία' που ξεκίνησε από το μέλος darkmoon_o, στις 27 Δεκεμβρίου 2024 at 15:28.

  1. darkmoon_o

    darkmoon_o Στα πόδια Του

    Του καθενός η άποψη είναι σεβαστή και κατανοητή.Ο καθένας μας ζει με τις αρχές του,με τις θεωρίες του,με τα πιστεύω του.
    Γι'αυτό τον λόγο δεν πρέπει να κρίνουμε κανέναν.
    Διάβασα διάφορα..
    Η απορία μου αφορά την οικογένεια γενικά..και τα παιδιά.
    Τα τελευταία χρόνια η βία,η εγκληματικότητα,το bullying απο παιδιά και εφήβους έχουν αυξηθεί κατακόρυφα.
    Τι είναι αυτό που φταίει άραγε;
     
  2. Arioch

    Arioch Μαϊμουτζαχεντίν Premium Member Contributor

    Η βασική μου άποψη -και είναι προσωπική, και όχι επιστημονικά εμπεριστατωμένη- ότι το bullying έχει τρεις διαφορετικές αιτίες.
    • Παιδιά που μεταφέρουν τη βία που ασκείται από το/στο οικογενειακό τους περιβάλλον.
    • Λόγω αδιαφορίας του οικογενειακού του περιβάλλοντος (που για μένα βία είναι και αυτό, αλλά τέλος πάντων)
    • Παιδιά βασιλιάδες που έχουν μάθει να περνάει το δικό τους ο κόσμος να χαλάσει.
     
  3. tithon

    tithon Contributor

    πιθανόν τα καινούρια μέτρα στο μέτρημα· γιά παράδειγμα η ισοπεδωτική δαιμονοποίηση της "βίας", η προσαρμογή των μέσων ενημέρωσης στην σκανδαλοθηρία και τις φοβίες του κοινού τους, και τα παρόμοια.
     
  4. skia

    skia Contributor

    Η έλλειψη ποιοτικού χρόνου με τα παιδιά, η έλλειψη ποιοτικού βιοτικού επιπέδου, το ψώνιο των γονιών ότι έχουν γεννήσει κόκορες.
     
  5. Γερακι

    Γερακι Regular Member

    Στη δικη μου παιδικη-εφηβικη ηλικια, για να μη γενικευω και ξυλο παιζαμε και μυτες ανοιγαν και κοροΐδιες υπηρχαν (αυτο που λεμε bullying σημερα), ολα τα καλα.
    Στο σχολειο πρωτα πρωτα απο τους δασκαλους με τη βεργα και μετα μεταξυ μας τα παιδια.
    Τοτε βεβαια πολλοι γονεις ελεγαν, βαρα κυρ δασκαλε μπας και γινει ανθρωπος το παιδι μου.
    Οπως λεει και ο @tithon το μετρημα μαλλον αλλαξε και τα καναλια που κανουν πολλες φορες τη τριχα τριχια.
    Βεβαια, τα παιδια τοτε ηταν πολυ περισσοτερο στους δρομους και τις αλανες και επρεπε να μαθουν να τα βγαζουν περα μονα τους, οι γονεις οταν μας εβλεπαν ματωμενους μας εριχναν κι ενα χερι ξυλο επιπλεον για να προσεχουμε περισσοτερο την επομενη φορα, η "ασφαλεια" που ειναι το συνθημα της εποχης και που μας στριμωχνει ολο και περισσοτερο στο καβουκι μας, δεν ηταν το πρωτευον.
    Κι ο @Arioch δεν εχει αδικο, ισχυουν σε ενα μεγαλο βαθμο τα λεγομενα του.
    Αλλα οπως παντα πιστευω, η οπτικη γωνια που βλεπουμε τα πραγματα ειναι πιο σημαντικη απο τη πραγματικοτητα. Εννοω πως αν ψαχνουμε για βια, βια θα βλεπουμε, αν ψαχνουμε για επιτυχιες στις επιστημες, επιτυχιες θα βλεπουμε.
    Η βια παντα υπηρχε και παντα θα υπαρχει, σιγουρα παιζουν ρολο οι κοινωνικες συνθηκες, τα παιδια σημερα εχουν περασει απο δυσκολες καταστασεις με τον κοβιντ που τους εκοψε τη κοινωνικοποιηση στη μεση, οι οικονομικες προοπτικες δεν ειναι οι καλυτερες για τα μεγαλυτερα απο αυτα, λογοι παντα υπαρχουν και παντα θα υπαρχουν.
    Δυστυχως δεν υπαρχει σχολειο για γονεις, ουτε χρειαζεται πτυχιο για να τεκνοποιησει καποιος.
     
  6. ChrisZab11

    ChrisZab11 Regular Member

    Έχουμε αναρωτηθεί σαν γονείς για το που εκτονώνουν τα παιδιά την ενέργεια τους , όταν αυτά έχουν τόσες δραστηριότητες αλλά.....δεν παίζουν ;;;
    Το παιχνίδι λείπει κι εννοώ κινητικά παιχνίδια , όχι παιχνίδια σε οθόνη .
    Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε χωριά , σε υπαίθριο ή έχουν την πολυτέλεια της αυλής , δείχνουν λιγότερη παραβατικότητα. Στις ηλικίες των 14,/17 όπου η εφηβεία χτυπά κόκκινο , το σχολικό περιβάλλον, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο .
     
  7. kinvara

    kinvara Δική Του Contributor

    Δεν είμαι σίγουρη εαν έχουν αυξηθεί, σε τόσο μεγάλο βαθμό τουλάχιστον. Περισσότερο θα έλεγα πως ακολουθούμε μια ροή/μόδα/κοινωνική τάση όπου εάν παρεκκλίνουμε από αυτήν θα είμαστε δακτυλοδεικτούμενοι. Η δική μου αίσθηση σε τέτοιου είδους "ξεσπάσματα" που βιώνουμε σήμερα είναι πως υπάρχει μια συσσωρευμένη καταπίεση ετών από γενιά σε γενιά με αποκορύφωμα την σημερινή και βγαίνει τώρα ακριβώς επειδή υπάρχει το έδαφος να βγει. Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί το δεν θα βγεις, δεν θα τρέξεις, μη χτυπήσεις, μη σε χτυπήσουν, μη σε βιάσουν, μην σε σκοτώσουν, πηγαινε αγγλικά, πήγαινε γαλλικά, πήγαινε πιάνο, πήγαινε όπου χρειάζεται για να διαμορφώσουμε ένα καθωσπρέπει πρότυπο και μετά πάρε το PS5 ή το κινητό να παίξεις εκεί μπουνιές κλωτσιές και βγάλε τον σκασμό. Περιθώρια εκτόνωσης αναγκών ώστε να μην συσσωρεύονται, σχεδόν μηδενικά.
     
  8. Iagos

    Iagos Contributor

    Σύμφωνα με στοιχεία του 2023, το φαινόμενο παρουσιάζει αυξητικές τάσεις ειδικά μετά την πανδημία...

    Ξεκινάει στις ηλικίες 8 με 14 ετών, ενώ η παραβατικότητα εκδηλώνεται κυρίως μετά την ηλικία των 15 ετών.

    Αυξητικές τάσεις επίσης καταγράφει στατιστικά η ένταξη κοριτσιών σε ομάδες συνομηλίκων, όπου κάποια εμφανίζουν βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε άλλα κορίτσια, με την παθητική ή την ενεργητική συμμετοχή όλης της ομάδας.

    Το γεγονός ότι το φαινόμενο αντιμετωπίζεται μόνο με αστυνομικούς όρους εξηγεί και γιατί τα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον Σεπτέμβριο για τα σχολεία έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά.

    Tο κράτος μεταθέτει το πρόβλημα στην ατομική και οικογενειακή ευθύνη και με τιμωρητικά μέσα (τρανό παράδειγμα το πρόστιμο στους γονείς σε περίπτωση φθορών στο σχολείο) προσπαθεί να το διαχειριστεί και να το κουκουλώσει, μαζί και τις δικές του τεράστιες ευθύνες.

    Εχουν μάλιστα το θράσος να τσουβαλιάζουν κάτω από τον όρο «παραβατικότητα» κάθε είδους συμπεριφορές και αντιδράσεις των νέων, που τα όνειρα, οι προσδοκίες και οι ανάγκες τους ασφυκτιούν και συνθλίβονται από την οικονομική και κοινωνική βαρβαρότητα που ζουν καθημερινά.

    Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι εξαγγελίες για «το κινητό στην τσάντα», οι οποίες διαφημίστηκαν ως μέτρο για την πάταξη φαινομένων bullying...

    Η κοροϊδία γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών πάει σύννεφο...

    Αναμφισβήτητα, τέτοια φαινόμενα πρέπει να κόβονται στη ρίζα τους…

    Όμως το κινητό δεν είναι η αιτία, αλλά το μέσο με το οποίο εκφράζονται μέχρι τώρα τέτοιες κοινωνικές συμπεριφορές.

    Γι’ αυτό φάνηκε πολύ γρήγορα ότι μέτρα όπως η απαγόρευση των κινητών ή η πλατφόρμα για το bullying, δεν μπορούν και δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα, που έχει πολύ βαθύτερες αιτίες και οι ρίζες του «ποτίζονται» από τις σάπιες «αξίες» που αποθεώνει το σημερινό σύστημα εκμετάλλευσης.

    Αλλωστε, από το ίδιο κινητό που μένει στην τσάντα οι νέοι άνθρωποι εκτίθενται όλη την υπόλοιπη μέρα σε κάθε λογής σαβούρα που παράγει και αναπαράγει η βιομηχανία του «περιεχομένου» (content), αναδίδοντας την μπόχα του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, της κακοποίησης, της εκμετάλλευσης, της υποκουλτούρας.

    Ειδικά τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης είναι γεμάτα από βίντεο και φωτογραφίες απ’ όλο τον κόσμο όπου νέοι άνθρωποι λύνουν βίαια τις διαφορές τους, αγόρια και κορίτσια διαπομπεύονται από συνομήλικούς τους...

    Υπάρχουν μάλιστα και λογαριασμοί που αναπαράγουν ή πουλάνε τέτοιο περιεχόμενο, συμβάλλοντας στη γρήγορη διάδοση και ενθαρρύνοντας τον μιμητισμό.

    Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι αιτίες των παραβατικών συμπεριφορών των νέων συνδέονται με δυσκολίες στην οικογένεια, στο σχολείο, στην παρέα, με την ανία, το άγχος, την ανασφάλεια, τη μοναξιά, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την αδυναμία έκφρασης συναισθημάτων, με ελλείμματα στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.

    Συχνά και πυκνά υπάρχουν εντάσεις, άγχη και αγωνίες μέσα στα σπίτια οι οποίες δημιουργούν επιθετικότητα στα παιδιά, είτε ως μίμηση είτε ως διέξοδο, ενώ παράλληλα το ίδιο το πλαίσιο του διαδικτύου ευνοεί την αναπαραγωγή της σαπίλας, της βίας, της εμπορευματοποίησης του ανθρώπου, του γυναικείου σώματος...

    Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βία και η καταπίεση στους χώρους εργασίας, ακόμα και η ψυχολογική καταπίεση, εκφράζονται και μέσα στην οικογένεια.

    Ειδικά σε ό,τι αφορά το οικογενειακό περιβάλλον, αναφέρονται η έκθεση σε κακοποιητική συμπεριφορά, οι τεταμένες γονεϊκές σχέσεις, η έλλειψη ουσιαστικής επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια...

    Οι παραπάνω παράγοντες όμως δεν διαμορφώνονται στο "πουθενά" αλλά εδράζονται στο έδαφος της σημερινής οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας, που επιδρά καθοριστικά σε γονείς και παιδιά, ενώ παράλληλα λείπει και οποιαδήποτε ουσιαστική στήριξη από το κράτος, που θα μπορούσε να παρέμβει κυρίως προληπτικά και υποστηρικτικά....

    Και κάτι για το τέλος

    Τα παραδείγματα της αγωνιστικής και μαχητικής στάσης ζωής της νεολαίας, που μπορούν να εμπνεύσουν όλο και περισσότερους νέους σε σύγκριση με την παραβατικότητα, θάβονται από τα ΜΜΕ και λοιδορούνται από το κυρίαρχο σύστημα ενώ παράλληλα καταστέλλονται από τους μηχανισμούς του κράτους, ενώ αποτελούν υπόδειγμα για το τι μπορεί να δώσει σήμερα διέξοδο στους νέους.

    Οι νέοι που συμμετέχουν σε συλλογικότητες και στους κοινωνικούς αγώνες δεν μετέχουν της σαπίλας που ευνοεί την παραβατικότητα.

    Iagos

     
    Last edited: 28 Δεκεμβρίου 2024 at 10:57
  9. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Σε αυτό συμφωνώ και θα βάλω πολλά !!!!
    Και αν μου επιτρέπεται θα το πάρω ως αφορμή να γράψω μια σκέψη που ίσως δεν φαίνεται εκ πρώτης η συσχέτιση.
    Θυμάμαι πριν χρόνια στο γραφείο, μια παρέα συναδέλφων να σχολιάζει καυστικά την είδηση ότι κάποιες κοπέλες είχαν φύγει από το Βέλγιο και είχαν πάει σε εδάφη της Συρίας για να γεννήσουν παιδιά για το Ισλαμικό Κράτος. "Μα ηλίθιες τελείως..." σχολιάζει ένας.
    Δεν ξέρω αν ήταν ακριβώς θυμός το συναίσθημα που ένιωσα.
    Ωστόσο μάλλον ήμουν λίγο απότομη γιατί όταν απάντησα έπεσε σιωπή: "Όχι, δεν είναι ηλίθιες απλά ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός έχει αποτύχει πλήρως και κάθε χρόνο αποτυγχάνει ακόμα περισσότερο στο να δώσει στους ανθρώπους κάποιο νόημα".
    Σε μεγάλο βαθμό θεωρώ ότι είναι ένας από τους βασικούς γενεσιουργούς πυρήνες και των φαινομένων που συζητά το παρόν νήμα.
     
  10. Iagos

    Iagos Contributor

     

    @margarita_nikolayevna ειλικρινά δεν ξέρω αν η λύση είναι να πάει κανείς στη Συρία (ποια Συρία άλλωστε...αυτή που διέλυσαν με συνοπτικές διαδικασίες οι μακελάρηδες 14.500 παιδιών στην Παλαιστίνη...) όμως κατανοώ και επικροτώ την αντίδραση σας....

    Επιτρέψτε Μου να συμπληρώσω ότι κανείς δεν πρέπει να κλείνει τα μάτια στη βία και την παραβατικότητα, αλλά η υπερπροβολή τέτοιων περιστατικών, με τη συνοδεία αντιεπιστημονικών, καφενειακών ερμηνειών και αναλύσεων, ( τέτοιες θα βρείτε και στο παρόν νήμα) χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο από το κράτος, όχι μόνο δεν βοηθάει αλλά χειροτερεύει την κατάσταση.

    Φρονώ ότι απέναντι στις σάπιες «αξίες» του συστήματος που από τα σπάργανα σου μαθαίνει να «κοιτάς την πάρτη σου» και να «πατάς επί πτωμάτων για να ανελιχθείς», απέναντι σε όλα αυτά που γεννούν και αναπαράγουν τη βία ως πρότυπο συμπεριφοράς για μερίδα των νέων, μπορούν να δώσουν απάντηση οι έννοιες της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης, το «μαζί είμαστε πιο δυνατοί», που οφείλουν να κάνουν πράξη οι σύλλογοι γονέων, τα σωματεία των εκπαιδευτικών καθώς και τα όργανα (δεκαπενταμελή συμβούλια) των ίδιων των μαθητών.

    Συλλογικά, με τις ιδέες μας και τις δράσεις μας, εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές οφείλουμε να στείλουμε το μήνυμα στη σαπίλα:

    "Για να αντέξεις στη σημερινή σκληρή κοινωνία πρέπει να είσαι και ευαίσθητος και σκληρά διεκδικητικός, να συμπονάς με τον πόνο του άλλου, και να προσπαθείς να μπεις στη θέση του διεκδικώντας το δίκιο σου, όχι μόνο το δικό σου αλλά όλων."

    Έχει αποδειχτεί άλλωστε ότι
    Με εκτίμηση

    Iagos

     
  11. tithon

    tithon Contributor

    από τα παιδικά μου χρόνια, αλλά κι από τις αφηγήσεις των μεγαλυτέρων μου, θυμάμαι αδιάκοπα να υπάρχει ένα ιδιαίτερο είδος αποκομμένων απ την πραγματικότητα ανθρώπων, που άλλοι τους αποκαλούν κους γυμνασιάρχες, άλλοι τους αποκαλούν βολεμένους, άλλοι τους αποκαλούν φοβισμένους μικροαστούς, άλλοι μπαρμπάδες, άλλοι ανθρωπάκια, άλλοι χουντικούς, που διαπιστώνουν με αισχύνη οτι η νεολαία καταστρέφεται, χάνει τις παραδοσιακές ηθικές αξίες, προσανατολίζεται στο σεξ, τα ναρκωτικά, την χυδαία μουσική και τη βία.
    αυτό το είδους ανθρώπου με την περιορισμένη αντίληψη, προτείνει κατά καιρούς ως θεραπεία κατά της απώλειας(!) της νεολαίας την ένταξη σε αθλητικούς συλλόγους, θρησκευτικούς ομίλους, εθνικές ομάδες, χορευτικά συγκροτήματα, φωτισμένες συλλογικότητες και λοιπές χάρε κρίσνα δραστηριότητες.

    παραμένει το γεγονός οτι σε καιρούς που η αυριανή μέρα φαντάζει απειλητικότερη απ την χθεσινή, οι άνθρωποι, νέοι και ηλικιωμένοι, ανθρωπάκια και ψύχραιμοι, πιέζονται και ασφυκτιούν, φοβούνται την βία και την "βία", μερικοί και τον ίσκιο τους, και οι πιό μπαρμπάδες καταφεύγουν όλο και βαθύτερα στις σέχτες τους και στους δαίμονές τους.
     
  12. margarita_nikolayevna

    margarita_nikolayevna owned Contributor

    Συμφωνώ ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση να πάει κανείς σε μια από τις μαύρες τρύπες του πλανήτη...
    Απλά ήθελα να δείξω αυτό ακριβώς το απέλπιδο... Του πού μπορεί να φτάσει κανείς για να νιώθει ότι βρίσκει κάποιο νόημα.
    Και ναι!! Η μέθεξη σε ομάδες με όραμα είναι μια εξαιρετικά αισιόδοξη προοπτική.
    Να είμαστε καλά, να μην ξεχνάμε ότι είμαστε μέλη της οικουμένης κι όχι υπαρξιακά πυροτεχνήματα ♥️♥️♥️