Αλληλεγγύη για τους βιασμούς γυναικών

Το να απομονώνετε μια πρόταση της @gaby_m και του οποιουδήποτε δηλαδή χωρίς ολόκληρη την πρόταση στην οποία πλαισιωνεται είναι ύπουλο, δεν είναι ωραίο.

 

Πέσατε από τα σύννεφα;

όχι μόνο εσείς... Αλλά και πολλοί άλλοι που μέχρι πρότινος διαφήμιζαν την «Κιβωτό» σωρηδόν στα ΜΜΕ.

Και μέσω της διαφήμισης του καλού και αγαθού ιερέα, διαφήμιζαν και το πόσο σωστή πολιτική είναι εκείνη που μετατρέπει διάφορους ιδιώτες, επιχειρηματίες και ΜΚΟ σε αποκλειστικούς αρμόδιους για την τύχη, τη φροντίδα και τη ζωή χιλιάδων παιδιών.

Πρόκειται ξέρετε για τους ίδιους που έστηναν «αγιογραφίες» σε τηλεοπτικούς σταθμούς και περιοδικά, οι ίδιοι που έγραφαν λεξούλες όπως αυτές: «Πατήρ Αντώνιος: Ο παπάς που άλλαξε τον κόσμο " ή «Ο πατέρας Αντώνιος, ένας ήρωας του καιρού».

Παράλληλα τα αφεντικά των παραπάνω μπούκωναν τη ΜΚΟ "Κιβωτό" με κρατικές και κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, δωρεές, οικόπεδα.... την ίδια στιγμή που παιδιά κρατούνται στα νοσοκομεία με εισαγγελικές εντολές και υπάρχουν δύο εργαζόμενοι στη βάρδια για 13 παιδιά... Μιλάμε για τέτοια επιλεκτική ευαισθησία...

Καταλάβατε;

Σας τα λέω όλα αυτά για να μην σας πιάσουν ξανά Κώτσο και πέσετε πάλι από τα σύννεφα.

Όπου ακούτε για παπάδες, φιλάνθρωπους και άλλους μαφιόζους να το ψάχνετε λίγο παραπάνω, μην σας έρχεται απότομο και θέλετε

Με εκτίμηση

Iagos

 

Αποκλειστικά και μόνο δικό σας το συμπέρασμα για το ότι έπεσα από τα σύννεφα, δεν προκύπτει τίποτα τέτοιο από τα γραφόμενα μου.
Γενικά δεν έχει νόημα ο διάλογος όταν εργαλείοποιουμε ό,τι γράφει ο άλλος για προσωπικά μας οφέλη χωρίς να δίνουμε σημασία στο νόημα αυτών που διαβάζουμε.

 

Είδαμε όμως ότι πήγε και κατήγγειλε τελικά και δεν της συνέβη τίποτα από όλα αυτά. Εννοείται ότι ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο και εννοείται ότι όποιος είναι έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει.

Όσον αφορά τον φόβο, είναι κάτι που συχνά έχουμε μέσα μας, δεν είναι κάτι που προκύπτει από ψύχραιμη αξιολόγηση μιας κατάστασης. Τα περιοριστικά μέτρα μαζί με άλλες φροντίδες βοηθάνε, μπορεί να μη λύνουν τελείως το πρόβλημα αλλά βοηθάνε. Άλλωστε δεν υπάρχουν μόνον οι περιπτώσεις που παίρνουν δημοσιότητα, υπάρχουν πολλαπλάσιες που ήταν κακές αλλά στα ακραία άκρα δεν έφτασαν.

Και δεν είναι μόνον "ο άντρας", οποιοσδήποτε κι αν είναι αποφασισμένος να σκοτώσει λίγα πράγματα μπορούν να τον εμποδίσουν.

Τώρα συνεννοηθήκαμε. Καταλαβαίνω τι εννοείς και συμφωνώ.

Μα και βέβαια, είναι ακραία σοκαριστικό. Συμφωνώ και για το μέρος του όλου "function".

Η επιφύλαξή μου είναι ότι αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι πώς μπορούμε, ως περίγυρος, να συμβάλλουμε ώστε να μη φτάνουν ως εκεί τα πράγματα. Αν μπούμε στο πεδίο της καταστολής, γράφω αλίμονο. Ακόμα και οι εκπαιδευτικοί και οι διευθυντές των σχολείων, εντάξει, διαταγή πήρανε, εκπαίδευση έχουν πάρει, ενημέρωση, ευαισθητοποίηση, υποστήριξη στο κάτω κάτω, υπηρεσιακά εννοώ, για κάτι πολύ δύσκολο που πρέπει να κάνουν; Και άντε και το στέλνουν στον εισαγγελέα ή στην αστυνομία, σημαίνει ότι θα γίνει κάτι απαραίτητα;

Αν ήταν θέμα έμφυλων στερεοτύπων, πατριαρχικής βίας κλπ θα περίμενε κανείς ότι μάλλον θα είχαν μετριαστεί τα φαινόμενα. Όλοι έχουμε ευαισθητοποιηθεί, όλοι έχουμε εκτεθεί σε ερεθίσματα που ευαισθητοποιούν. Δεν είμαστε φωτεινές εξαιρέσεις ανάμεσα σε μπας κλας γείτονες και αισθητικά κάφρους που δεν αισχύνονται να καβλώνουν με ό,τι γουστάρουν να καβλώνουν, να γελάνε με ό,τι γουστάρουν να γελάνε, να κλαίνε με ό,τι γουστάρουν να κλαίνε και να θυμώνουν με ό,τι γουστάρουν να θυμώνουν χωρίς να επιτρέπουν σε κανέναν άλλον κάφρο να τους πει με τι θα καβλώνουν, με τι θα γελάνε, με τι θα κλαίνε και με τι θα θυμώνουν. Και να θυμώνουμε μπορούμε πέρα ως πέρα όλοι, το θέμα είναι ότι η κοινωνία απαιτεί από εμάς να διαχειριζόμαστε τον θυμό μας και στη συντριπτική μας πλειονότητα το κάνουμε.

Η συντριπτική πλειονότητα, ασχέτως χαρακτήρα, αντιλήψεων και καταστάσεων προσέχει τα παιδιά της, τα φροντίζει και προσπαθεί για αυτά, όπως καταλαβαίνει και όπως μπορεί. Πολύ συχνά κάνει το καλύτερο που μπορεί. Πολλοί στερούνται τη δική τους ψυχαγωγία, το δικό τους θέατρο για να πάνε τα παιδιά τους σε παιδικό θέατρο, για παράδειγμα και πολλά πολλά άλλα.

Για κάθε έναν ή κάθε μια που ξεφεύγει υπάρχουν εκατό χιλιάδες άλλοι που δεν ξεφεύγουν. Που ελέγχουν τον θυμό τους, ελέγχουν τα ξεσπάσματά τους, ελέγχουν τη βία μέσα τους, που δεν μιμούνται ασυνείδητα τη βία που βλέπουν παντού σε κάθε είδους ΜΜΕ και ΜΚΔ, που δεν "κολλάνε" το πάθος της αυτοδικίας, που αντιλαμβάνονται - ακόμα - ότι τα πράγματα δεν γίνονται έτσι, που μπορεί να γυρίσει το μάτι τους ανάποδα, αλλά χέρι δεν σηκώνουν, πολλώ δε οπλισμένο χέρι. Είναι τελείως διαφορετικό. Όπως είναι τελείως διαφορετικό το M/s από κακοποιητικές καταστάσεις του ποινικού δικαίου.

Δεν θα πω ότι τα πράγματα γενικά είναι καλά, δεν είναι διόλου. Υπάρχουν μεγάλες απειλές και αναστατώσεις γύρω μας, περιβάλλον πολυκρίσεων, οικονομικός υποβιβασμός που παράγει και άλλες μορφές υποβιβασμού, αβεβαιότητα πρωτόγνωρη και κίνδυνοι. Αλλά δεν είναι αυτά που δημιουργούν ακραία περιστατικά. Δεν είναι θέμα πολιτισμικό, πάνε αιώνες που δεν είναι. Δεν είναι θέμα πατριαρχικών δομών διότι και αυτές, όταν μετρούσαν, ήταν αυστηρότατες στην επιβολή του νόμου ειδικά σε θέματα ηθικής τάξης, ενώ αυτού του τύπου οι ένοχοι συνήθως καταδικάζονταν με βαρύτατες ποινές χώρια την εφ όρου ζωής απαξία στην κοινότητα, σε περίπτωση που δεν είχαν θανατωθεί δηλαδή. Δεν μας έχει μείνει, άλλωστε, να τις κατηγορούμε και για υποκρισία; Η εγκληματικότητα δεν έχει γραμμικό χαρακτήρα, για να την φορτώνουμε σε στερεότυπα και πρότυπα, σε κατά τη γνώμη μας ιδιοκτησιακές αντιλήψεις σχέσεων γονιών - παιδιών και δε συμμαζεύεται. Η εγκληματικότητα εξετάζεται με άλλης μορφής έρευνα, άλλα εργαλεία και άλλες διαδικασίες τα οποία δεν είναι κοινό κτήμα.

Όπως δεν είναι απλό πράγμα η φροντίδα των παιδιών αν τα βρει τέτοια συμφορά. Αυτά τα παιδιά της συγκεκριμένης υπόθεσης, τώρα. Τα φροντίζει κάποιος, τα παίρνει αγκαλιά, τους μιλάει, τα ακούει, τα παρηγορεί; Είναι κανείς εκεί, δίπλα τους, να μη φοβούνται όταν (αν) κοιμούνται;

 

Αυτή είναι μια εξαιρετική ερώτηση της οποίας η απάντηση, ή η απάντηση που εικάζω, μου φέρνει μελαγχολία...
Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, food for thought!

 

Αλεξανδρούπολη: Αστυνομικός συνελήφθη για ενδοοικογενειακή βία έπειτα από καταγγελία πρώην συζήγου του

 

Οποιαδήποτε μορφή βίας ή κακοποιητικη συμπεριφορά από μέλη οικογένειας, είναι καταδικασμένο από εμένα. Νεύρα κι εντάσεις υπάρχουν , ο βαθμος τους δεν πρέπει να υπερβαίνει την αξία του συμβάντος αλλά να είναι κατώτερο του.
Η εγκράτεια γενικά είναι φαρος συμπεριφοράς.

 

Απόλυτα σωστή.