Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"She wrapped her arms around his neck and ran her fingers along his jaw. 'I need you to do something for me... I need you to rock my world. Can you do that for me?' "

~ Elle Kennedy

FB_IMG_1735758896412 by Brigitte posted 1 Ιανουαρίου 2025 at 21:16

 

Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο
Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο
Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο.
William Shakespeare

 

Ο έρωτας σαν κεραυνός στην μπόρα, κάνει κρότο , μα η αγάπη σαν έρχεται φέρνει την ηρεμία

 

Νικηφόρος Βρεττάκος

"Ο χορός του κορυδαλλού " #απόσπασμα.

Κι η σιωπηλή παρουσία σου μ' έμαθε πως σιωπή δεν υπάρχει.
Άκουσα να θροΐζει η ψυχή σου όπως ένας πευκώνας το καλοκαίρι.

Τα δάχτυλά σου μ' αγγίξαν σαν ένα σμήνος πουλιών.
Κι όταν χαμογελάς ακούω μιαν άρπα.
Κι όταν σκέφτεσαι ακούω που σκέφτεσαι.

Κι όταν αγαπάς τα παιδιά που ευλόγησεν ο Ιησούς, πάλι, ακούω.
Κι ακούω το ρόδινο σύννεφο όταν ακουμπάει στο βουνό.

Κι ακούω το στάχυ όταν πίνει μια σταγόνα νερού.
Κι όταν τη νύχτα κοιτάζεις τον ουρανό
ακούω τ' αστέρι που πλέει μες στο βλέμμα σου.

Κι είναι αυτό που ακούω πολύ δυνατότερο
απ' αυτό που γράφω κι απ' αυτό που μπορώ να σου ειπώ.

Όλα είναι γραμμένα.
Αρκεί να μπορεί να διαβάζει η καρδιά τα ψηφία της κτίσεως.
Οι στίχοι είναι αντίλαλοι.

Απόψε τελειώσανε όλες οι λέξεις μου.
Ακούω το ποτάμι ζητώντας να ξεκλέψω τα λόγια του.

Αφουγκράζομαι στο άπειρο το χαίρε των κόσμων
που παραπλέουν ο ένας τον άλλο - χαιρετιώνται κι αποχωρίζονται.

Αλλά η γλώσσα του σύμπαντος έχει μια μόνο λέξη.

Όλα λένε: «Αγάπη».
Κι όταν γράφω «αγάπη» δεν έχω πια άλλο.

Αλλά εγώ σ' αγαπώ.

Και γι' αυτό κομματιάζω
τη λέξη «αγάπη» σε χιλιάδες ρινίσματα και ζυμώνω τα χρώματα, όχι σα να 'ναι να ειπώ ή να γράψω, αλλά σα να 'μαι ο παντοκράτορας ενός μεγάλου περβολιού και να θέλουν τα χέρια μου να υφάνουνε κρίνα....

Απο τη συλλογή " Ο χρονος και το ποταμι " (1957)

 

| Νικηφόρος Βρεττάκος | 1 Ιανουαρίου 1912 - 4 Αυγούστου 1991 |

Η ψυχή μου είναι τόσο τρυφερή
για να κάθεται εδώ σιωπηλή,
μοναχή της, γιομάτη κουβέντες.
Κοίταξα γύρω μου, μα όχι δεν ήσουν.
Δεν ήσουν αγάπη μου.
Αν ήσουνα πλάι μου θα σου τα ’λεγα όλα.
Μέσα στο αίμα μου, ξέρεις, θα σου ’λεγα,
ταξιδεύουν αστέρια.
Με γαλούχησε η νύχτα που απλώνεται πάνω μας.
Και συ θα με πίστευες.
Μη μου τρέμεις, θα σου ’λεγα.
Μου ’μεινε το φεγγάρι, καρδούλα μου.
Μου ’μεινε αυτός ο πατέρας,
ο γιομάτος από φίλους κι αδέλφια μου,
και μου ’μεινε αυτός ο μεγάλος αγέρας
που φυσάει και κουνάει εδώ πάνω
σαν έναν πολυέλαιο απ’ άστρα και
τραγούδια τα σπλάχνα μου.
Δε μου πήρανε τίποτα. Μου ’μεινε
της ψυχής μου η δροσιά.
Μη φοβάσαι καρδούλα μου.
Κι εσύ θα με πίστευες.

[...]Θυμήθηκα, ξέρεις, αγάπη μου,
πως είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος,
σε μια απέραντη γη, που κι αγέρες φυσούν
και που η έρημος, ξέρεις,
παγώνει τα ξέσκεπα πρόσωπα.
Όλες οι νύχτες δεν είναι το ίδιο.
Όλες οι μέρες δε μοιάζουνε φεύγοντας.
Τόσα χρόνια! Πώς μπόρεσα;
Την απέραντη αυτή μοναξιά, πώς τη σήκωσα;
Μα όχι, δεν ξέρω· μπορεί να μεγάλωσα κιόλας,
μια κι έπρεπε μόνος μου να γιομίσω την έρημο.
Σου το γράφω απ’ τον άγιο μου Ταΰγετο, λύπη μου.
Ο χειμώνας που πέρασε ήταν βαρύς
και κανείς δεν το ξέρει - για ένα παιδί που πορεύεται
και δεν έχει σε ποιον να το ειπεί, αποφασισμένο για όλα.
Μου μείναν αυτές οι ραβδώσεις στο στήθος
κι αυτές οι ρυτίδες στο μέτωπο,
φαγωμένες νεροσυρμές,
ατελείωτοι χείμαρροι πίκρας.
Μου ’μεινε αυτό το χαμόγελο,
που υπόσχεται πάντοτε
και ποτέ δεν ζητά
κρεμασμένο για όλους στο σταυροδρόμι της νύχτας.


| Ανεπίδοτο Γράμμα |(Ο Χρόνος και το Ποτάμι, 1957) | "Η Εκλογή μου"

 

«Περίμενε κάποιον με καλοσύνη. Περίμενε κάποιον που δίνει και δεν υπολογίζει τα καλά πράγματα που κάνει για σένα.
Περίμενε κάποιον που σε προκαλεί ψυχικά. Κάποιον που σε εμπνέει να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.

Περίμενε κάποιον που αφιερώνει χρόνο για να σε μάθει και να σε καταλάβει. Περίμενε κάποιον που είναι συνεπής με τις προσπάθειές του για να σου δείξει πόσο ενδιαφέρεται για εσένα.

Περίμενε κάποιον που θέλει να γίνει μέρος του κόσμου σου και θέλει και εσύ να είσαι μέρος του δικού του.
Περίμενε κάποιον που είναι πρόθυμος να δεσμευτεί μαζί σου, κάποιον που είναι πρόθυμος να σε επιλέξει.

Περίμενε κάποιον που κάνει την αγάπη να μοιάζει εύκολη, ήρεμη. Σαν να γυρνάς σπίτι.

Περίμενε κάποιον με σεβασμό, όχι μόνο στα αρχικά στάδια της σχέσης όταν τα πράγματα είναι φωτεινά και όμορφα, αλλά και όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Περίμενε κάποιον που σέβεται τα όριά σου και δεν σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που δεν είσαι διατεθειμένος ή έτοιμος να κάνεις.

Περίμενε κάποιον ειλικρινή. Κάποιον που δεν σε μπερδεύει επειδή οι πράξεις του δεν ταιριάζουν με τα λόγια του.

Περίμενε κάποιον που κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να μην σε πληγώσει, κάποιον που προσπαθεί να προστατέψει την καρδιά σου.

Περίμενε κάποιον που θα σε επιλέγει ξανά και ξανά και ξανά γιατί η αγάπη είναι μια επιλογή που κάνεις κάθε μέρα.
Περίμενε κάποιον που δεν είναι τέλειος, αλλά μάλλον αληθινός. Το τέλειο είναι μια ψευδαίσθηση. Το αληθινό πολλές φορές είναι εκεί που βρίσκεις κάτι σπάνιο και ιδιαίτερο.

Περίμενε κάποιον που θα σου υπενθυμίζει ότι η αγάπη πρέπει πάντα να είναι ανιδιοτελής».
-------------------------------
www.fractalart.gr || Επιμ:Δ.Ντζαδήμα

 

Αν η ενέργειά μου δεν σε ξυπνήσει, δεν είμαι για σένα.
Αν το πνεύμα μου δεν σε εμπνέει, μην πιέζεις τη σύνδεση.
Αν η σκέψη μου δεν σε κάνει να σκεφτείς βαθύτερα, δεν υπάρχει λόγος να με έχεις στο μυαλό σου.

Αν το πάθος μου δεν σε συγκινεί, τότε καλύτερα να αλλάξεις κατεύθυνση.
Αν η παρουσία μου δεν σε βοηθήσει να εξελιχθείς, σίγουρα θα το κάνει η απουσία μου.

Αν η αγάπη μου δεν ανοίξει σίγουρα την καρδιά σου, μια άλλη αγάπη θα το κάνει.
Πηγαίνετε και αναζητήστε αυτό που κάνει την ύπαρξή σας να δονείται, μην σταματήσετε καν να κοιτάξετε πίσω.

Μια από τις μεγαλύτερες πράξεις αγάπης είναι να αφήνεσαι.
Η ατμόσφαιρα δεν λέει ψέματα.

Alexander Jodorowsky

 

" Φαντάσου να έρθει κάποια μέρα στη ζωή σου ένας άνθρωπος,
που – σχεδόν με θράσος – θα επιδιώξει
Να σε μάθει.
Να σε ζήσει...
Να απαιτεί από τον εαυτό του να σε κάνει να χαμογελάς.
Να σε βλέπει άβαφη, αχτένιστη,μ’ ένα μακό μαύρο φόρεμα και σαγιονάρες (απ’ αυτές που φοράς στη θάλασσα) και να σου λέει πόσο όμορφη είσαι.
Να βλέπει κάτω από τις στρώσεις του make up, τα ενισχυμένα σουτιέν και τις δωδεκάποντες γόβες.
Να βλέπει την αλήθεια σου και να την θαυμάζει, όχι απλά να την αντέχει!
Φαντάσου να έρθει ένας άνθρωπος, που σε διεκδικεί. Διεκδικεί το χρόνο σου, το χώρο σου, το μυαλό σου, το κορμί σου.
Ένας άνθρωπος, που κάνει πράξεις όλα όσα λέει κι εσύ, όσο και να θες να τον αμφισβητήσεις – για να μην την πατήσεις ξανά – να μη μπορείς να το κάνεις ρε γαμώτο!
Να μη στο επιτρέπει.
Να του στέλνεις “μου λείπεις” και μετά από δέκα λεπτά, να διαβάζεις μήνυμά του “ Θέλω να έρθω να σε δω ”,κι ας είναι νύχτα κι ας πρέπει να έρθει από την άλλη ακρη
Να είναι εκείνος ο άνθρωπος, που σε αναγκάζει να πιστέψεις στη μαγεία του έρωτα.
Ναι, σ’ αυτήν που μέχρι εχθές ορκιζόσουν πως δεν υπάρχει, εκείνος να καταφέρνει να τη φτιάχνει παντού!Στα πιο απίθανα μέρη. Με τις πιο απλές λέξεις. Με τον πιο άναρχο και απρόσμενο τρόπο.
Να είναι πάντα εκεί. Δίπλα σου. Ακόμη κι όταν λείπει.
Να σε κάνει να γελάς, να ξεχνάς και να ελπίζεις…
Να μη φοβάται το σκοτάδι σου...
Να βουτάει κι εκείνος μέσα του, και σιγά – σιγά, κρατώντας με το ένα του χέρι το δικό σου, με το άλλο να τραβάει τις κουρτίνες, για να μπει στην ψυχή σου ξανά φως.
Να σε ρίχνει στα βαθιά και να σου μαθαίνει κολύμπι απ’ την αρχή. Φαντάσου – λέει – να είναι αυτός ο άνθρωπος, εκείνος που θα γκρεμίσει όλα τα τείχη που ο φόβος σου έχτισε, και πάνω στα χαλάσματα θα χτίσει το πιο ανθεκτικό οικοδόμημα : θα χτίσει όνειρα, χαμόγελα κι έρωτα… Δεν υπάρχει, λες τέτοιος άνθρωπος ;
Κι αν εγώ σου πω πως γνωρίζω έναν τέτοιον;

Δήμητρα Γιαννόπουλου