Η Εφαρμογή

Κατέβασα κι εγώ αυτή την εφαρμογή για γνωριμίες. Έβαλα το πρόσωπο μου, τις φωτογραφίες μου στο αυτοκίνητο, στη δουλειά, στη παραλία. Σκέφτηκα πως καλύτερα να είμαι ειλικρινής από την αρχή, ίσως έτσι βρω κάτι το ίδιο ειλικρινές. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να δεχθώ μηνύματα, αλλά τελικά δεν ήταν έτσι. Μου μιλούσαν διάφοροι. Γενικά προσπαθώ να είμαι ευγενικός με όλους, δεν θέλω να μαλώνω με τους ανθρώπους, άλλωστε κι αυτοί το ταίρι τους ψάχνουν. Απλά δεν ήθελα να βρω μόνο κάτι για το σεξ. Ήθελα κάτι πιο μόνιμο, σοβαρό. Θα μου πείτε από το διαδίκτυο; Ναι, γιατί όχι;

Φυσικά θα ακουστούν ίσως κλισέ, αλλά καλύτερα να σας βάλω κι εδώ την ιστορία του προφίλ μου.

Γεια σας, το όνομα μου είναι Μάριος. Είμαι 32 ετών, οικονομικός αναλυτής. Είμαι remote worker, εργάζομαι κυρίως από το σπίτι. Σας έχω βάλει φωτό στο προφίλ μου, περισσότερο για να ξέρετε ότι όντως είμαι 1,80, 59 κιλά, γυμνασμένος κι έχω πράσινα μάτια. Αυτό που δεν μπορείτε να δείτε από τις φωτογραφίες είναι την υποτακτικότητα του χαρακτήρα μου.

Θεώρησα ότι αυτός ο τελευταίος υπαινιγμός ήταν αρκετά συγκεκριμένος για να καταλάβει κάποιος τι πραγματικά με ενδιαφέρει. Δέχτηκα πολλά μηνύματα με dick pics και αν και ομολογουμένως μερικά καυλιά ήταν πανέμορφα και πολύ μεγάλα, δεν μπορούσα να ενδώσω σε μια τέτοια πρώτη γνωριμία.

Πέρασαν λίγες μέρες, τα μηνύματα είχαν μειωθεί. Κοιτούσα κι εγώ τα προφίλ. Η εφαρμογή μου πρότεινε κάποιος. Τον έλεγαν Θοδωρή. Οι φωτογραφίες του πέρα για πέρα αληθινές. Δεν φοβόταν καν να δείξει ποιος πραγματικά ήταν. Ετών πενήντα πέντε. Γκριζοασπρομάλλης, υπέροχα ντυμένος, γοητευτικός. Στις φωτό φαίνονταν γυμνασμένος. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν ανέφερε σεξουαλικότητα. Πάτησα καρδούλα σε κάθε φωτό του. Αλλά δεν έστειλα. Δεν στέλνω ποτέ πρώτος, δεν είναι η θέση μου τέτοια.

Η εφαρμογή σου δίνει το δικαίωμα να βλέπεις ποιοι κοιτάζουν τις φωτό σου και ποιες φωτό. Ο Θόδωρας κοιτούσε πάντα μία συγκεκριμένη. Αυτή που είμαι στη παραλία και κοιτάω κάτω την άμμο.

Μου έστειλε μήνυμα εκείνος. Από το πρώτο μήνυμα μου είπε ποιος είναι και μου έδειξε ότι είναι αληθινός.
Πριν προλάβω να απαντήσω μου έστειλε κι άλλο.
«Δεν μου αρέσει η συζήτηση από εδώ, πότε μπορείς να βρεθούμε;» το στόμα μου είχε μείνει ανοιχτό για τα καλά. Ήταν αργά τρεις το βράδυ. Την άλλη μέρα ήταν Κυριακή.
«Και τώρα θα μπορούσα» του απάντησα
«Αύριο το πρωί» μου έστειλε σε ποιο μαγαζί θα βρεθούμε και την ώρα. Κόντευα να εκραγώ από τη χαρά μου. Σχεδόν το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Το ραντεβού μας ήταν δέκα το πρωί σε ένα καφέ στη παραλία.

Ντύθηκα, φόρεσα ένα παντελόνι κι ένα τ σερτ, άλλωστε είχε καλή ζέστη σήμερα. Πήγα στην ώρα μου. Είχα αγχωθεί πολύ, πάρα πολύ. Ήρθε δέκα ακριβώς. Από κοντά ήταν απείρως πιο όμορφος. Φαίνεται ότι τον ήξεραν όλοι στο μαγαζί, αργότερα θα μάθαινα πως είναι πολύ γνωστός δικηγόρος.

Ήρθε στο τραπέζι μου. Κάθισε. Υπήρχε μια αμηχανία από μεριάς μου, σχεδόν κατάπια τη γλώσσα μου.

«Είσαι πολύ όμορφος από κοντά» μου είπε
«Σας ευχαριστώ πολύ» του απάντησα κι ο πληθυντικός βγήκε αβίαστα από τα χείλη μου.
«Μάλλον θες να μου στείλεις μήνυμα καλύτερα» είπε και γέλασε. Ήρθε η σερβιτόρα για παραγγελία.
«Έναν λούγκο για εμένα κι ένα περιέ για τον νεαρό» της ζήτησε. Παράκαμψε τις προτιμήσεις μου.
«Σας ευχαριστώ που παραγγείλατε για εμένα» του είπα και το πρόσωπο του φωτίστηκε.
«Είσαι εκπαιδευμένος» διαπίστωσε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.
«Μίλησε μου αναλυτικά γι αυτό» καταλάβαινα ότι έκανε ήδη κουμάντο.
«Ήμουν σκλάβος για δύο χρόνια. Τον τελευταίο ένα χρόνο είμαι ελεύθερος.» με κοίταξε μέσα στα μάτια. Αυστηρά και γοητευτικά.
«Σε έδερνε;» με ρώτησε, εκείνη τη στιγμή μας έφεραν την παραγγελία. Κοκκίνισα από ντροπή.
«Σχεδόν ποτέ. Δεν του άρεσε να με τιμωρεί με πόνο, αλλά με απαγορεύσεις»
«Εγώ δέρνω» μου απάντησε. Έσκυψα το κεφάλι μου και ήθελα να με πάρει και να με καταπιεί επί τόπου.
«Θα με δέρνετε;» τον ρώτησα με φωνή που έτρεμε. Ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του.
«Κοίτα με στα μάτια» με πρόσταξε. Τον κοίταξα.
«Πολύ» μου απάντησε κάνοντας με να καυλώσω απίστευτα.

Συνεχίσαμε τη κουβέντα μας, του είπα αναλυτικά τι έχω κάνει.
«Μάριε, είμαι σε μια περίοδο που ψάχνω κάτι μόνιμο. Αλλά θέλω αποκλειστικότητα και πλήρη παράδοση»
Δεν τον διέκοψα.
«Θέλω τα πράγματα μου να είναι μόνιμα μαζί μου Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;»
«Μάλιστα Κύριε» του απάντησα εννοώντας κάθε μου λέξη.

 

Δεν υπήρχαν πλέον υπεκφυγές για το τι θέλαμε. Αλλά ντρεπόμουν, φοβόμουν. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω, θα προσπαθήσω. Με είχε πιάσει ένας δίχως άλλο πανικός.
Παγώνω εκείνη την ώρα. Νιώθω πως χάνομαι, κλειδώνω, δεν μπορώ να πάρω καμία απόφαση. Εκείνος πρέπει να κατάλαβε τον πανικό μου.
«Είναι φυσιολογικό να νιώθεις έτσι» μου είπε ενώ ήρθε κι έκατσε στη θέση δίπλα μου. Πήρε το χέρι μου και το ακούμπησε στον κάβαλο του. Όχι για να μου δείξει το μέγεθος του.
«Σε θέλω. Το βλέπεις. Αλλά δεν είναι μόνο ερωτικό αυτό που θέλω από εσένα. Δεν σου κρύβω όμως ότι θέλω να βλέπω αυτά τα μάτια να δακρύζουν καθώς αυτό το λαιμουδάκι δεν μπορεί να αντέξει» μου είπε κι έπιασε απαλά τον λαιμό μου. Ένιωσα το άγγιγμα του. Κύλησαν δάκρυα από τα μάτια μου. Συναισθήματα που δεν ήξερα πως υπήρχαν. Εκείνος ήταν εκεί να τα ονομάσει.
«Αυτό που νιώθεις είσαι εσύ, η θέση σου, η υποταγή σου. Πριν μ΄ακολουθήσεις όμως θα ακούσεις τις πρώτες μου σκέψεις. Θα τις ποθήσεις όσο εγώ.» η φωνή του βραχνή, σταθερή. Απομάκρυνε κάθε σκιά που με φόβιζε.
«Το στόμα σου θα λάβει την φροντίδα που του χρειάζεται, το ίδιο και αυτό το υπέροχο κωλαράκι σου. Αλλά το θέλω κοκκινισμένο μόνιμα. Θα σου τις βρέχω κάθε μέρα. Αν γίνονταν θα σου τις έβρεχα και τώρα. Μπροστά σε όλους!» πάταγε όλα τα κουμπιά μου. Λες και είχε μπει στο μυαλό μου και διάβαζε κάθε φαντασίωση μου.
«Θα πάμε σπίτι μου. Θα μου σερβίρεις γυμνός ένα ποτό και θα σταθείς μπροστά μου να επιθεωρήσω το άτριχο κορμί σου. Θα σκύψεις, θα πάρεις κάθε θέση που επιθυμώ για να το κοιτάξω, να το ελέγξω. Τα δάκτυλα μου θα ταξιδέψουν σε κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Θα σε δέσω όρθιο, θα σε μαστιγώσω» η λέξη αυτή με έκανε να τρέμω, ήθελα να μιλήσω.
«Πότε θα γονατίσω, Κύριε;» τον ρώτησα. Ήθελα να του δοθώ. Να παραδοθώ δεν άντεχα άλλο. Ήταν σαν να του έλεγα πάρε με, κάνε με ότι θες διαμόρφωσε με.
«Τώρα» είπε. Δεν ήταν διαταγή. Ήταν άδεια. Γονάτισα. Ακούμπησα το κεφάλι μου στα πόδια του. Μπορεί κάποιοι να μας είδαν δεν με ένοιαζε. Ούτε εκείνον. Με άφησε εκεί. Άκουσα τη σερβιτόρα. Πλήρωσε. Εκείνη έκανε πως δεν με είδε, ήξερε ή όχι δεν με ένοιαζε.
Μου χάιδεψε το κεφάλι.
«Σήκω» προχωρούσε μπροστά. Τώρα μπορούσα να δω διάφορους να σκύβουν το κεφάλι ενώ περνούσε. Κατάλαβα ότι ήταν πιο ισχυρός από όσο περιέγραφε. Το ήθελα, τόσο που θα έκανα οτι ζητούσε.

 

Τρεις μήνες μετά.

Ο Θοδωρής με πήρε κοντά του από εκείνη την ημέρα. Κανόνισε με συνοπτικές διαδικασίες την μετακόμιση μου στο σπίτι του. Ο πρώτος μήνας κύλησε με το να μάθω τα πάντα γι αυτόν. Τις συνήθειες του, πως πίνει τον καφέ του, πως του αρέσει να μαγειρεύω, πως θέλει να τακτοποιώ τα ρούχα του. Όλα. Το σπίτι του είναι αρκετά μεγάλο. Έχει βοηθητικό προσωπικό για την καθαριότητα και άλλες εργασίες. Αυτές γίνονται όταν δεν είμαι εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνω δουλειές, κάνω και μάλιστα πολλές. Επίσης σιδερώνω τα ρούχα του. Μου το είπε από την πρώτη στιγμή ότι η προσωπική του φροντίδα είναι το πρώτο μου μέλημα. Γενικά είναι ήσυχος άνθρωπος. Λείπει ώρες από το σπίτι, είναι πάρα πολύ απαιτητικός. Θέλει ότι ζητάει αμέσως, Διαφορετικά με δέρνει. Χρησιμοποιεί βίτσα συνήθως. Πονάει υπερβολικά. Βάζω τα δυνατά μου να την αποφεύγω.

Ο δεύτερος μήνας ήταν ο μήνας που επισημοποίησε την θέση μου. Μου έβαλε ζώνη αγνότητας. Την φορώ ήδη 60 μέρες. Είναι ένα πραγματικό μαρτύριο. Προηγουμένως μου επέτρεπε να εκσπερματώνω πέντε φορές την εβδομάδα. Τώρα καθόλου. Είναι σκέτο βάσανο. Έχω μόνιμα την αίσθηση πως θα μου φύγουν. Επίσης με πήρε πρωκτικά. Τον προηγούμενο μήνα χρησιμοποιούσε αποκλειστικά τις γνάθους μου. Το ξέρω ότι το απολαμβάνει πολύ, όχι και τόσο εγώ. Το κάνει σκληρά. Αλλά το ευχαριστιέται τόσο πολύ που μου είναι υπεραρκετό.

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες με πήρε μαζί του στο γραφείο του. Με σύστησε. Τους είπε ακριβώς τι του είμαι. Δεν φάνηκαν να παραξενεύονται. Το είχα πολύ άγχος. Το κλίμα εκεί είναι περίεργο. Άνδρες γυναίκες γύρω του, έχουν φανταστική χημεία αλλά και ιδιαίτερο ανταγωνισμό. Αλλά έχουν μια υπερβολική λατρεία στον Αφέντη. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν ήξερα πως τους έχει πάρει όλους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αυτό που είναι όμως βέβαιο είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει η παρουσία μου εκεί.

Η Βέρα είναι μία από αυτές. Είναι μια πανέμορφη γυναίκα κοντά στα τριανταπέντε. Είναι τόσο όμορφη και σέξυ που ακόμα κι εγώ θα ήθελα να πάω μαζί της. Αλλά είναι αυταρχική, απότομη, σκληρή μόνο μαζί μου. Είναι από τις καλύτερες δικηγόρους του γραφείου. Ο Αφέντης της έχει μεγάλη αδυναμία.
«Δεν θα αντέξεις για πολύ» μου είπε ενώ βρισκόμουν στο γραφείο της και έφτιαχνα κάποια χαρτιά που ζήτησε.
«Το προηγούμενο αγόρι που είχε στους τρεις μήνες έφυγε, φθάνει η ώρα σου» μου είπε κι έπιασε τον καβάλο μου. Ήξερε ότι φορούσα ζώνη αγνότητας. Έσφιξε τους όρχεις μου με δύναμη μέχρι που γονάτισα μπροστά της.
«Φίλα μου τις γόβες» διέταξε. Το έκανα χωρίς αντίρρηση. Στάθηκε για λίγη ώρα. Ήξερε ότι ο Αφέντης θα περνούσε εκείνη την ώρα. Μπήκε στο γραφείο. Την φίλησε στο στόμα.
«Βέρα μου, βλέπω τα πάτε καλά εσείς οι δύο»

Πήγε να πει κάτι εκείνη. Αλλά την σταμάτησε.
«Θα τον πάρεις μαζί σου στη Κρήτη;» μας αιφνιδίασε όλους. Η Βέρα θα έπρεπε να πάει για ένα μήνα στο νησί της Κρήτης για μια πολλή μεγάλη υπόθεση του γραφείου.
«Ναι» απάντησε εκείνη που ανέκτησε τον έλεγχο πάλι.
Εκείνος χαμογέλασε.
«Θα σου τον στείλω πακεταρισμένο το βράδυ σπίτι σου» έφυγε από το γραφείο. Έμεινα στα γόνατα. Κοίταζα τα πόδια της.
«Μίλα» μου είπε.
«Δεν έχω ξαναυπηρετήσει γυναίκα» της απάντησα φοβισμένος. Εκείνη γέλασε, γέλασε δυνατά.
«Μπορεί όντως να είσαι σκλάβος εσύ..»