The days

Τον Κύριο Γιώργο τον γνώρισα όταν ήμουν ειοσιτριών ετών. Είχα επιστρέψει από την στρατιωτική μου θητεία. Οι γονείς μου είναι κάτοικοι εξωτερικού οπότε είχα την ανεξαρτησία μου. Το είχα σκεφτεί πολύ καλά. Ο έρωτας και οι σχέσεις με την βανίλα έννοια τους δεν ήταν για εμένα. Επίσης δεν ήξερα αν στρέητ ή είχα διαφορετική σεξουαλικότητα. Γενικά δεν ήξερα γιατί δεν είχα κάνει έρωτα. Αυτό που σίγουρα ήξερα είναι ότι ενθουσιαζόμουν πολύ με την ιδέα της υποταγής, να προσφέρω και ήθελα πάρα πολύ να πονέσω.

Αποφάσισα λοιπόν να βάλω σε ένα διάσημο σάητ της εποχής μία αγγελία. Περιέγραφα ακριβώς αυτό, οπότε δεν έβαλα αν ψάχνω άνδρα ή γυναίκα. Τόνισα την απειρία μου, έβαλα μερικές φωτογραφίες μου με καλυμμένο το πρόσωπο. Έβαλα με μαγιό και γυμνές. Αισθανόμουν περίεργα για τις γυμνές, βρόμικα, αλλά δεν φαίνονταν πρόσωπο. Απλά ήθελα να ξέρουν πως είμαι οπότε αν κάποιος/κάποια θέλει όντως να μου μιλήσει να ξέρει πως είμαι. Δεν περίμενα να μου στείλουν δικές τους φωτό, άλλωστε οι περισσότεροι φοβούνται. Δεν είναι ότι δεν είχα σκέψεις για το πως να είναι εμφανησιακά ο άλλος, απλώς εκείνη τη περίοδο με ενδιέφερε να μπορέσω να επικοινωνήσω με κυριαρχικούς και μετά βλέπουμε.

Έλαβα αρκετά μηνύματα, αλλά τα περισσότερα ήταν σχετικά με σεξ και πολύ εριστικά κι αγενή. Με τον Κύριο Γιώργο όμως από τη πρώτη στιγμή κάτι με τράβηξε. Κανονίσαμε μετά από ένα μήνα συνομιλιών να βρεθούμε.

Πήγα στο εστιατόρια που με κάλεσε. Ήταν ένα πολύ ωραίο ήσυχο ιταλικό. Κάθισα στο τραπέζι που είχε κάνει κράτηση και τον περίμενα. Μετά από λίγη ώρα ήρθε ένας πολύ κομψός, καλοντυμένος γκριζομάλλης σαρανταπεντάρης. Ήταν πιο όμορφος από κοντά. Κάναμε χειραψία κι έκατσε μαζί μου. Η φωνή του βραχνή, το βλέμμα του άμεσο μέσα στα μάτια μου.

«Είστε πιο όμορφος από κοντά» του είπα αβίαστα. Εκείνος χαμογέλασε.
«Ευχαριστώ»
Μου παρήγγειλε φαγητό, τα είπαμε.

Μου μίλησε κυρίως για εκείνον. Με ενημέρωσε πως ο ίδιος είναι γκέυ, μου το είχε πει και στο διαδίκτυο, αλλά εκεί μιλούσα κιυρίως εγώ. Μου είπε ότι του αρέσω και ότι προτιμά η σχέση να είναι μόνο με τους δικούς του όρους.
«Θέλω το αγόρι μου, σκλάβο μου, από την πρώτη στιγμή» μου είπε και με έκανε να τα χάσω.
«Αυτό είναι που κάνει και τους περισσότερους να το βάζουν στα πόδια.»
«Είμαι ακόμα εδω»
«Θέλω να πάμε σπίτι μου να σε δείρω και να σε γαμήσω» μου είπε με σταθερή αποφασιστική φωνή. Δεν μου είχε ξαναμιλήσει ποτέ έτσι. Κανονικά έπρεπε να το είχα βάλει στα πόδια κι εγώ.
«Μπορώ να γονατίσω εδώ, Κύριε;» του είπα. Εκείνος χαμογέλασε. Έριξε το πηρούνι του κάτω. Γονάτισα να το πάρω. Του το πρόσφερα.
Πλήρωσε. Φύγαμε. Στη διαδρομή για το σπίτι του στο αυτοκίνητο του. Αισθανόμουν περίεργα.
«Φοβάσαι;»
«Ναι, κάπως»
«Εμένα;»
«Όχι, μήπως δεν σας ικανοποιήσω»
Γέλασε δυνατά.
«Με ικανοποιείς ήδη»

Πήγαμε στο σπίτι του. Με το που μπήκαμε μέσα με φίλησε στο στόμα. Μου έβγαλε τα ρούχα κι άρχισε να με φιλά και να με γλείφει παντού. Ήμουν χαμένος, καυλωμένος. Με πήγε στο μπάνιο του. Με έλουσε και με έβαλε στα γόνατα. Άνοιξα το στόμα μου δίχως να ξέρω τι άλλο να κάνω. κατούρησε το πρόσωπο μου. Δεν κουνήθηκα μόνο έκλεισα τα μάτια μου. Δεν μύριζε ωραία, ένιωσα σαν σκουπίδι. Κατούρησε μέσα στο στόμα μου. Κατάπια μερικά. Του άρεσε η αντίδραση μου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα, όμως ένιωσα ότι αυτό έπρεπε να κάνει ένας σκλάβος.

Μου έδωσε πετσέτες σκουπιστήκαμε και πήγαμε στο σαλόνι. Γυμνοί και οι δύο. Με έβαλε να σκύψω να πιάσω το πάτωμα. Ένιωσα τα δάκτυλα του να μπαίνουν μέσα στη τρυπούλα μου. Πόνεσα πολύ. Τραβήχτηκα. Μου έριξε τη πρώτη σφαλιάρα στο κώλο.

«Είσαι όντως παρθένος» μου είπε και με άφησε εκεί. Πήγε σε ένα δωμάτιο . Επέστρεψε με χειροπέδες, μου έδεσε τα χέρια μπροστά. Με έβαλε να γονατίσω κι έφερε κι έναν κουβά.
'Εφερε κι ένα άλλο αντικείμενο, σα σίδερο, το έβαλε στις γνάθους μου να τις κρατήσει ανοιχτούς. Πιο άβολα δεν μπορούσα να αισθανθώ.

«Σε λίγη ώρα θα έρθει ένας φίλος μου, θα χρησιμοποιήσει το στόμα σου» μου είπε. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Δεν κουνήθηκα. Ζούσα αυτό που ήθελα, που ονειρευόμουν, δεν θα έκανα πίσω.
«Μην με απογοητεύσεις»