Ερωτική Ποίηση

Η αγάπη δεν ήταν αγάπη
Αν έσπευσε ν' αλλοιωθεί στις πρώτες αλλοιώσεις,
Ή αν με την πρώτη εκτροπή αμέσως εξετράπη.
Ω, όχι! σημάδι στη στεριά είναι που δεν κουνιέται
Ακράδαντη κι ακλόνητη την τρικυμία ατενίζει
Είν' άστρο για την κάθε βάρκα που περιπλανιέται
Όλοι γνωρίζουν το ύψος της, αλλ' όχι πόσο αξίζει.
Ο έρως δεν είν' τρελός του Χρόνου: μες στην επήρεια ας λειώνουν
Του στρογγυλού του δρεπανιού τα μάγουλα, τα χείλη.
Τον έρωτα ώρες και βδομάδες δεν τον αλλοιώνουν
Θ' αντέξει μέχρι το στερνό του κόσμου μας το δείλι.
Αν είναι πλάνη όλ' αυτά και κάποιος τ' αποδείξει,
Ποτέ δεν έγραψα κι ουδείς έχει ποτέ αγαπήσει...
Γ. Σαίξπηρ, Σονέτο 116

 

Χτύπησα την πόρτα
Εκείνου που αγκαλιάζει την αγάπη.
Άνοιξε, με είδε να στέκω εκεί
Κι άρχισε να γελάει.
Με τράβηξε μέσα.-
Έλιωσα όπως η ζάχαρη, στην αγκαλιά εκείνου του Εραστή
Εκείνου του Μάγου του Κόσμου.

Τζελαλαντίν Ρουμί, Στον κήπο του Αγαπημένου

 

Όλη η ευτυχία του κόσμου
δεν θα μου γιάτρευε εύκολα αυτόν τον πόθο.
Η μόνη γιατρειά είναι ο Αγαπημένος,
Σκέφτηκα: «Πόσα λόγια θα του πω, όταν τον συναντήσω»
Τον είδα και δεν έβγαλα μιλιά.

Χτες βράδυ βρισκόταν μέσα στο πλήθος
και δεν μπορούσα να τον αγκαλιάσω φανερά.
Ακούμπησα λοιπόν το πρόσωπό μου στο δικό του
κι έκανα πως του ψιθυρίζω ένα μυστικό στ’ αυτί.
-------------
Αλίμονο σε κείνους που ταξιδεύουν μονάχοι...
Εσύ γνωρίζεις κάθε σημάδι,
έχεις περπατήσει κάθε μονοπάτι-
Μη φεύγεις χωρίς εμένα.

Κάποιοι σε λένε Αγάπη.
Εγώ σε λέω Βασιλιά της Αγάπης.
Είσαι πέρα από κάθε φαντασία,
με οδηγείς σε μέρη που δεν είχα καν ονειρευτεί.

Κυβερνήτη της Καρδιάς μου
όπου κι αν πας...
Μη φεύγεις χωρίς εμένα.

Τζελαλαντίν Ρουμι, Στον κήπο του αγαπημένου