Μονιμη Κατοικια Μεταξουργειο κεφαλαιο 1,2

Κεφάλαιο 1ο



Είχα μόλις κλείσει τα δεκαοχτώ, τελείωσα το λύκειο και αποφάσισα να φύγω από την καταπιεστική συντηρητική οικογένεια που μεγάλωσα και ακόμη πιο συντηρητική και μικρή πόλη που ζούσα. Μισούσα τα πάντα σε αυτή την μικρή επαρχιακή πόλη των είκοσι χιλιάδων κατοίκων και περισσότερο από όλα τα κουτσομπολιά και τα πικρόχολα σχόλια για την θηλυπρεπή συμπεριφορά μου. Έφυγα από την μικρή επαρχιακή πόλη και δεν επέστρεψα πότε. Άλλωστε δεν θα μου έλειπε τίποτα δεν είχα φίλους εκεί. Όπως όλοι στην επαρχία ονειρευόμουν την πρωτεύουσα, την ανωνυμία την μεγάλη πόλη και αυτό σχεδίαζα να κάνω να αφήσω την επαρχία και να φύγω για πάντα για την μεγάλη πόλη. Με λίγα λεφτά ξεκίνησα το ταξίδι μου και κάνοντας δουλίτσες στις επαρχιακές πόλεις που διέσχιζα. Πλύσιμο πιάτων σε ταβέρνες, σκούπισμα, καθάρισμα , ελαφριές αγροτικές δουλείες, δουλειές του σπιτιού κλπ. Οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί και πολλές φόρες με βοηθούσαν. Άλλωστε ήμουν λεπτολιγνη, καλότροπη και φυσικά δεν θεωρούμουν απειλή από κανένα.



Ήμουν περιπλανώμενη για 10 ημέρες όταν κατάφερα επιτέλους ένα συννεφιασμένο απόγευμα να κατεβώ από το λεωφορείο και να βρίσκομαι στο ΚΤΕΛ Κηφισού. Πήρα το σακίδιο μου και άρχισα να περπατώ στην Καβάλας με κατεύθυνση προς το μεταξουργείο να βρω ένα φθηνό ξενοδοχείο να περάσω το βράδυ. Καθώς περπατούσα, στο ύψος του χρηματιστηρίου, σταμάτησε πέδιλα μου ένα περιπολικό της αστυνομίας.

-Μήπως θα ήθελες να σε πάμε κάπου? , κατέβασε το παράθυρο και με ρώτησε ο συνοδηγός αστυνομικός. Ένας ωραίος άντρας γύρω στα 55 ψηλός με χοντρό μουστάκι .

Με το πιο ευγενικό μου ύφος και παράλληλα ταλαιπωρημένο εκπνέοντας λίγο νάζι απάντησα.

-Μάλιστα Κύριε αστυνόμε πηγαίνω προς το κέντρο.

-Μπες μέσα καλέ μου, είναι επικίνδυνα να είσαι μόνος σου τέτοια ώρα εδώ.

Και αφού τον ευχαρίστησα θερμά μπήκα στο πίσω κάθισμα του ζεστού περιπολικού.

-Μιας και μόλις κατέφθασες στην πόλη υποθέτω ότι θα χρειάζεσαι εργασία! Με ρωτάει ο αστυνομικός

-Ναι Κύριε θα ήθελα γιατί έχω λεφτά μόνο για δυο ημέρες, μετά θα πρέπει να κοιμάμαι στο δρόμο.

-Μάλλον είναι η τυχερή σου ήμερα σήμερα, ξέρω μια ώριμη Κύρια που χρειάζεται βοήθεια με το σπίτι και δεν τα καταφέρνει μονή της.

Ήταν φιλικός και πολύ ευγενικός ο αστυνομικός και χωρίς δεύτερη σκέψη, μέσα στην απελπισία μου απάντησα καταφατικά. Έκπληκτος από την τύχη μου κάθισα αναπαυτικά στο πίσω κάθισμα του ζεστού περιπολικού και απόλαυσα την βόλτα, στο δρόμο για το σπίτι της ώριμης Κυρίας. Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα παλιό διώροφο νεοκλασικό στην Μεγάλου Αλεξάνδρου.


Ο αστυνομικός κατέβηκε από το περιπολικό και μου άνοιξε την πόρτα, διότι δεν άνοιγε από μέσα. Τον ακολούθησα και φθάσαμε στην είσοδο όπου και χτύπησε το κουδούνι. Μια ψηλή και ξανθιά με φορεσιά υπηρέτριας μας άνοιξε την πόρτα. Με γεμάτο στήθος και όμορφες θηλυκές καμπύλες. Ούτε η παλιομοδίτικη στολή της δεν μπορούσε να κρύψει την ομορφιά της και την υπερσεξουαλικοτητα της. Είχε μεγάλα μάτια καταγάλανα και σαρκωδση κόκκινα χείλη για φίλημα.

Το πουκάμισο της στολής της ήταν από μαύρο μετάξι με δαντελένια λευκά μανίκια που κατέληγαν σε όμορφα χέρια με μακρυά δάχτυλα και κόκκινα περιποιημένα νύχια. Η φούστα της επίσης από μαύρο μετάξι φθάνοντας πάνω από τα γόνατα, κάνοντας να εμφανίζονται οι όμορφες θηλυκές καμπύλες της τόσο όσο πρέπει. Ελκυστικότατες ήταν τόσο οι γάμπες της όσο και οι λεπτοί αστράγαλοι της, καλυμμένες με μαύρο διχτυωτό νάιλον καλσόν. Τέλος φορούσε στιλάτα μαύρα ψηλοτάκουνα, 12 πόντους, με κορδόνια τύπου “Oxford Booties Stilettos”, google it. Φορούσε επίσης μια λευκή δαντελένια ποδιά.

Όταν άνοιξε την πόρτα αναγνώρισε ξεκάθαρα τον αστυνομικό. Με χαμηλωμένο φοβισμένο βλέμμα ρώτησε.

-Αστυνόμε Γιώργο χαρά μας που ήρθατε. Πως μπορώ να σας βοηθήσω?

-Έχω φέρει κάποιον που θέλει να δουλέψει για την Κυρία Φρειδερίκη, είπε χαμογελώντας.

-Φυσικά αστυνόμε, Θέλετε να περάσετε θα ενημερώσω την Κυρία Φρειδερίκη, και φάνηκε με φοβισμένο βλεμα να παρατηρεί για πρώτη φορά την παρουσία μου.

Μας οδήγησε σε ένα μεγάλο ψηλοτάβανο σαλόνι και πήγε να ενημερώσει την Κυρία Φρειδερίκη. Όπως απομακρυνόταν δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τον τέλειο κουνιστό κώλο της και τα ψηλοτάκουνα της. Ο αστυνομικός επίσης είχε καρφωθεί στον κώλο της.



Λίγα λεπτά αργότερα εμφανίστε στο δωμάτιο η Κυρία Φρειδερίκη με την υπηρέτρια να ακολουθεί μερικά βήματα πίσω της.

-Αστυνόμε Γιώργο, αναφώνησε, χαίρομε που ήρθατε. Έμαθα ότι μου φέρνετε κάποιο για τις δουλειές που χρειάζομαι.

-Φυσικά Κυρία Φρειδερίκη, αυτός εδώ είναι ή μήπως αυτή, είπε κοροϊδευτικά.

Η Κυρία Φρειδερίκη, με κοίταξε πολύ προσεκτικά, επιθεωρώντας με. Ήταν μια γυναικά περίπου εξήντα ετών με αυστηρή και κλασατη εμφάνιση. Είχε μελί μαλλιά με ξανθιές ανταύγειες δεμένα σε ένα πολύ σφιχτό κότσο αλογοουρά αφήνοντας το ελκυστικό πρόσωπο της να κλέβει τις εντυπώσεις. Φορούσε ένα μαύρο business κουστούμι εξαιρετικής ποιότητας. Είχε τελεία εφαρμογή πάνω της το σακάκι υπερτονίζοντας το άκρως ελκυστικό σώμα της. Η μαύρη φούστα της τελείωνε ακριβώς κάτω από το γόνατο της και τα πόδια της έντυναν κατάμαυρες δωδεκαποντες γόβες στιλέτο. Πολύ όμορφη γυναίκα, αν και πολύ σοβαρή. Με κοίταξε για μισό λεπτό, κάνοντας με να κοκκινίσω και να χαμηλώσω το βλεμα μου.

-Πως σε λένε, με ρώτησε?

-Ντίνο Κυρία, θα ήμουν ευγνώμων να εργαστώ για εσάς, απάντησα ντροπαλά.

Η Κυρία Φρειδερίκη μου έκανε μερικές ακόμη ερωτήσεις πριν με ενημερώσει ότι μπορώ να δουλέψω για αυτήν. Το ήθελα. Συζητήσαμε για την αμοιβή και με ενημέρωσε ότι μπορώ να κοιμάμαι στο ημιυπόγειο σε ένα δώμα.



Ο αστυνόμος αποχαιρέτησε και η Κυρία Φρειδερίκη με οδήγησε στο ημιυπόγειο σε ένα τεράστιο χώρο περίπου 200 τμ με τέσσερα δωμάτια. Καθώς άνοιγε την πόρτα σε ένα από αυτά κατάλαβα γιατί χρειαζόταν κάποιον. Ήταν ένα δωμάτιο ασφυκτικά γεμάτο με παλιά αντικείμενα, έπιπλα και κάθε είδους παλιατζούρα. Μου έδωσε οδηγίες τι ήθελε να κάνω και αποχώρησε. Άφησα κάτω το σακίδιο μου και ξεκίνησα το ξεκαθάρισμα και την τακτοποίηση. Μέτα από δυο ώρες περίπου, κουρασμένος και διψασμένος πλέον, ήρθε η υπηρέτρια.

-Αν θα θέλατε μπορείτε να ανεβείτε στην κουζίνα να ξεδιψάσετε έχω φτιάξει σπιτική λεμονάδα.

-Σας ευχαριστώ είμαι πολύ διψασμένος, έτσι την ακολούθησα μέχρι την κουζίνα.

Ήταν πραγματικά πολύ όμορφο κορίτσι. Στην κουζίνα ήπια τρία ποτήρια λεμονάδα, είχε απίθανη γεύση και ήμουν πολύ διψασμένος που δεν ήθελα να προσβάλω την υπηρέτρια που στεκόταν διπλά μου και με σέρβιρε με μια κανάτα, έτοιμη να γεμίσει το ποτήρι μου. Μέτα το τρίτο ποτήρι όλο το δωμάτιο άρχισε να γυρίζει, σαν να χάνω το έδαφος από τα πόδια μου. Προσπάθησα να κρατηθώ από το τραπέζι άλλα δεν τα κατάφερα. Έχασα τον έλεγχο και κατέρρευσα στο πάτωμα. Είδα ξεκάθαρα την υπηρέτρια να κλαίει κρατώντας την λεμονάδα, με τους ώμους να κουνιούνται από τους λυγμούς. Γονάτισε δίπλα μου φωνάζοντας.

-Συγνώμη, Λυπάμαι, συγνώμη, με ανάγκασε.

Συνέχισε να απολογείται, ώσπου μια σκιά έπεσε πάνω της και τότε ήταν που άκουσα την φωνή της Κυρίας Φρειδερίκης.

-Σοφία, άχρηστη σκλάβα,υποτίθεται ότι θα έγδυνες τη νέα τσουλαρα μας και όχι να κλαις από πάνω της. Τώρα θα πρέπει να σε τιμωρήσω ηλίθια.

Η Σοφία συνέχισε να κλαίει και προσπαθούσε να ζητήσει συγνώμη στη Κυρία. Αμέσως η Σοφία άρχισε να με γδύνει. Τράβηξε το παντελόνι και το πουκάμισο , πριν προχωρήσει στις κάλτσες και προς μεγάλη της έκπληξη το στρινγκ μου. Όσο με έγδυνε εκλιπαρούσε την κυρία για συγχώρεση, Η Κυρία Φρειδερίκη κουρασμένη από την κλάψα της Σοφίας της έριξε τρεις καλές με το καμουτσίκι της, ήταν άλλωστε κάτι που συνήθιζε να κάνει στην Σοφία. Η Σοφία μαζεύτηκε τότε σταμάτησε και η Κυρία.

-Σοφία πήγαινε την Ντινα, έτσι θα τη λέμε από εδώ και πέρα, γρήγορα στο υπόγειο.

Η Κυρία βγήκε από το δωμάτιο πάνω στα ψηλά τακούνια και ηχώντας το κλικ των τακουνιών της. Η Σοφία με έσυρε έξω από την κουζίνα κάτω στο υπόγειο. Ήμουν ανίκανη να κουνήσω έστω και ένα μυ του σώματος μου. Ενώ εκείνη με έσερνε δοκίμασα να μιλήσω άλλα τίποτα. Στην πορεία στον διάδρομο η ουροδόχος κύστη μου παραδομένη στην παράλυση άφηνε ένα ίχνος από ούρα. Άκρως ταπεινωτικό. Με άφησε στα σκαλιά για το υπόγειο, σε καθιστή θέση, όταν εμφανίστηκε η Κυρία Φρειδερίκη. Κοίταξε τα ίχνη των ούρων και χαστούκισε δυνατά την Σοφία.

-Άχρηστη τσούλα, κοίτα τι έκανες, καθάρισε τα τώρα, ξέρεις πως ξευτελισμένη!

Η Σοφία υπάκουσε χωρίς δισταγμό και περπάτησε μέχρι την κουζίνα. Η Κυρία και εγώ περιμέναμε στην άκρη της σκάλας. Λίγα λεπτά αργότερα επέστεψε η Σοφία μπουσουλώντας στα τέσσερα και γλείφοντας το πάτωμα. Κατάπινε προσεκτικά ότι έγλειφε από το πάτωμα εμφανώς ταπεινωμένη και αηδιασμένη. Όταν έφθασε σε εμάς η Κυρία της έκανε νόημα να συνεχίσει. Η Σοφία έβαλε στο στόμα της το μικροσκοπικό μου πουλάκι αφαιρώντας τα τελευταία ίχνη ούρων. Ήταν πολύ καυλωτικο. Αφού τελείωσε κοίταξε την Κυρία. Η Κυρία κατέβηκε τις σκάλες και η Σοφία με έσερνε, ακολουθώντας την Κυρία της.



Σύντομα ήμασταν στο υπόγειο, σε ένα δεύτερο δωμάτιο του υπογείου που ήταν προφανώς ένα μπουντρούμι. Η Κυρία Φρειδερίκη παρακολουθούσε τη Σοφία καθώς έδενε τα χέρια μου σε δερμάτινες μανσέτες που συνδέονταν με μια αλυσίδα που έφθανε μέχρι το ταβάνι. Χρησιμοποιώντας ένα μοχλό τέντωσε την αλυσίδα για να με σηκώσει μέχρι να ακουμπούμε οι μύτες των ποδιών μου στο έδαφος. H Κυρία Φρειδερίκη στάθηκε εμπρός μου έχοντας την Σοφία δίπλα της γονατισμένη.

-Αναμφίβολα αναρωτιέσαι τι σου συμβαίνει και τι θα σου συμβεί!

-Σοφία παλιοθήλυκο, δείξε στην Ντίνα τι την περιμένει!

Η Σοφία γονατισμένη δίπλα στην Κυρία Φρειδερίκη, φορώντας πλέον μόνο ένα μεταξωτό ζευγάρι εσώρουχα, ζαρτιέρες με όμορφες μεταξωτές κάλτσες και τα δωδεκάποντα oxford stilettos. Είχαν αποτυπωθεί κόκκινα σημάδια από το καμουτσίκι στο δέρμα της και τα μάτια της ήταν κόκκινα και πρησμένα από τα δάκρυα. Η Σοφία κατέβασε τα μεταξωτά εσώρουχα της και προς εκλάπη μου εμφανίστηκε ένα πουλάκι φυλακισμένο και καταπιεσμένο σε κλουβάκι, και μια ασημένια τάπα που φαινόταν μόνο το διαμάντι σε χρώμα ρουμπίνι. Προς έκπληξή μου η Σοφία δεν ήταν κορίτσι. Ήταν άντρας όπως και εγώ! Ένα ουρλιαχτό ξεπήδησε από το στόμα μου.

-Γλυκιά μου Ντίνα θα σε μετατρέψω σε ένα όμορφο αγόρια, σε μια σκλάβα, σε μια υπηρέτρια, όπως είναι η Σοφία μου, είπε αυστηρά η Κυρία Φρειδερίκη.

-Ταν ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή σου και η μεταμόρφωση σου, και γίνεις καλύτερη από αυτή την άχρηστη που έχω τώρα, θα πουλήσω αυτή την ανίκανη σκλάβα την Σοφία, και θα πάρεις την θέση της.

-Θα με αναφωνείς από εδώ και εμπρός Αφέντρα, γιατί πλέον είσαι ιδοκτησια μου, μου ανήκεις!

-Δεν θα ξεχάσεις ποτέ, ότι είσαι ένα τίποτα, ένα ασήμαντο υποκείμενο που μου ανήκει!

Ήθελα να ουρλιαξω από τον τρόμο, αλλά είχα παγώσει δεν ήμουν σε θέση να το κάνω. Αντ’ αυτού κρεμόμουν χαλαρή από τις αλυσίδες, καθώς η Αφέντρα διέταξε τη Σοφία να αρχίσει τις προετοιμασίες. Τότε πρόσεξα πόσο σφιχτό ήταν το κλουβάκι της που πιεζόταν το πουλάκι της και είχε ένα μικρο λουκετακι που ήταν αδύνατο να βγει χωρίς το κλειδάκι.



Η Σοφία ήρθε πίσω μου και έσπρωξε κάτι κρύο μέσα στο κωλομουνί μου. Χαλαρή όπως ημουν από το ήπιο αναισθητικό δεν δυσκολεύτηκα να το πάρω όλο μέσα μου. Ήταν κάτι σαν μπαλόνι με ένα μικρο σωλήνα να κρέμεται. Ξαφνικά ένοιωσα ζεστό νερό να πλημμυριζει τα σωθικά μου. Βογκούσα από ηδονή ίσως και από το πρήξιμο. Το στομάχι μου είχε γεμίσει νερό.

-Σταμάτα Σοφία, διέταξε η Αφέντρα.

Τράβηξε τον σωλήνα και ένας χείμαρρος από ακάθαρτο νερό έτρεξε ανάμεσα στα σκέλια μου. Ένοιωσα εκστασιασμένη από το πρώτο μου κλύσμα. Μια από τις πιο όμορφες εμπειρίες της ζωής μου. Νόμιζα ότι είχε τελειώσει, αλλά η Σοφία επανέλαβε την διαδικασία επτά φορές. Στις τελευταίες δυο φορές ήθελα να παρακαλέσω να σταματήσει αλλά η ηδονή δεν άφηνε τις λέξεις να βγουν από το στόμα μου.



Η Αφέντρα έγνεψε στην Σοφία. Αμέσως έδεσε τα μάτια μου με ένα μαύρο πανί και φίμωσε το στόμα μου με ταινία. Άπλωσε μια παχύρρευστη κρεμά σε όλο μου το σόμα, ακόμη και στις πιο βαθιές χαραμάδες μου. Με άφησε για λίγο. Μετά από λίγα λεπτά ένοιωθα ένα κάψιμο στο κορμί μου που με έκανε να θέλω να ουρλιαξω. Ένοιωθα να καίγομαι και κανένας δεν με βοηθούσε. Εν τέλει ένοιωσα παγωμένο νερό να πέφτει πάνω μου. Έβγαλα τσιριχτές φωνές από το κρύο νερό οι οποίες εξαφανίστηκαν όταν δέχθηκα σκούπισμα με μια αφράτη βαμβακερή πετσέτα. Η Σοφία αφαίρεσε το ύφασμα από τα μάτια μου και την ταινία από το στόμα μου. Κοιτάζοντας κάτω συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε ίχνος τρίχας πάνω μου. Χέρια πόδια στήθος όλα ήταν λεία. Οι μόνες τρίχες ήταν τα μαλλιά και τα φρύδια μου.



Με εντολή της Αφέντρας, Κυρίας Φρειδερίκης, η Σοφία ξεκίνησε να με ντύνει. Πρώτα μου έβαλε ένα ζευγάρι μαύρα δωδεκάποντα oxford stilettos σαν τα δικά της. Μου πέρασε στο λαιμό ένα χοντρό κολάρο, στα χέρια Leather Fist Mitts με χοντρούς κρίκους στις άκρες. Τα γάντια συμπίεζαν τα χέρια μου σε σχήματα που μοιάζουν με κώνους, καθιστώντας τα άχρηστα. Μέτα από αυτό εμφανίστηκε η Αφέντρα. Άρχισα να έχω αίσθηση των μυών μου, πήγα να αντιδράσω άλλα οι κινήσεις μου ήταν πολύ χλιαρές και αδύναμες, προσπάθησα να φωνάξω αλλά ψίθυροι έβγαιναν από το στόμα μου, που έκαναν την Αφέντρα να γελάσει με χλευασμό. Διόρθωσε γρήγορα τις ήπιες τσιριδες μου και ούτε κατα διανοια λέξεις, εφαρμόζοντας στο στόμα μου ένα φίμωτρο, μια κόκκινη μπάλα σε ένα μαλακό δερμάτινο λουρί και σφίγγοντας το πίσω από το κεφάλι μου. Άρχισε να χαϊδεύει το μεταξένιο δέρμα μου με τα ακροδάχτυλα της απαλά και ερεθιστικά. Προσπάθησα να απομακρυνθώ αλλά ένα απότομο προειδοποιητικό χαστούκι με έπεισε ότι δεν ήταν καλή ιδέα. Τρόμαξα και ίσως να μισούσα τη σκέψη του τι ήθελε να μου κάνει. Άρπαξε το καυλωμένο πουλί μου, έσκασε στα γέλια με το μέγεθος, μόλις οχτώ εκατοστά σε στύση, το εσφιξε και άρχισε να με μαλακιζει. Τα χέρια της ήταν πραγματικά έμπειρα και αμέσως πέταξα πίσω το κεφάλι μου βογκώντας καθώς τα εμπειρα χέρια της χάιδευαν και έπαιζαν το πουλάκι μου. Ήξερα ότι έπρεπε να αντισταθώ και να τη μισήσω, άλλα παρόλα αυτά βρήκα τον εαυτό μου σύντομα να το απολαμβάνει και να ανταποκρίνεται. Ήμουν έτοιμη να απολαύσω έναν πραγματικά υπέροχο οργασμό. Πριν όμως έρθω τράβηξε το χέρι της και γέλασε δυνατά και περιφρονητικά. Νιαούρισα ταπεινωτικά καθώς τα χέρια της με άφησαν, ενώ τίναξα άσκοπα τους γοφούς μου προς την κατεύθυνσή της. Αντίθετα με άφησε και γδύθηκε. Φορώντας μόνο τα ψηλοτάκουνα της πήρε ένα στραπ ον το έδεσε στη μέση της, με μια πούτσα 15-17 εκατοστά να προεξέχει πάνω από το καβάλο της.



Μάντευα τι ερχόταν και κλαψούρισα από φόβο καθώς πήγαινε από πίσω μου. Ήθελα να απομακρυνθώ αλλά δεν είχα που να πάω. Στάθηκε πίσω μου χαϊδεύοντας το γυμνό άτριχο κορμί μου.

-Χαλάρωσε και άσε με να απολαύσω την κωλομουνάρα σου!

-Μην αντισταθείς αλλιώς θα σε μαστιγώσω!

-Κατάλαβες πουταναρα!

Έγνεψα καταφατικά χωρίς δεύτερη σκέψη αποδεχόμενη την υποτέλεια μου. Με το στραπ ον άνοιξε τα κωλομαγουλα και το έτριψε στην τρύπα μου. Είχα χαλαρώσει απίστευτα όταν άρχισε να μπαίνει μέσα μου.

-Μην ανησυχείς πουταναριό το κωλομουνί σου θέλει υπομονη και μπορεί να γίνει άριστη μουναρα μετά.

Αντέδρασα και έσφιξα του γλουτούς μου παρότι είχα χαλαρώσει και μου είχε αρέσει. Αυτό έκανε έξαλλη την Αφέντρα και άμεσα δέχτηκα το καμουτσίκι της στα καπούλια μπαίνοντας παράλληλα όσο πιο βαθιά μπορούσε. Έβγαλα ένα τσιριχτό βογκητό και αμέσως Αυτή έσφιξε περισσότερο το φίμωτρο. Αφού μου έδειξε ποιος είναι το αφεντικό, χαλάρωσα, βογκούσα νοιώθοντας το στραπ ον της να με γεμίζει εντελώς και να ν ανοίγει την κωλομουνάρα μου.

Μπήκε μέσα μου και έμεινε ακίνητη, μάλλον θαυμάζοντας την υποτέλεια και τον εξευτελισμό μου.

Αμέσως άρχισε να με γαμάει, αργά στην αρχή και μετά ξεμουνιαζοντας με, κάνοντας με να βογκάω με το μέσα έξω. Το πουλί μου ανταποκρίθηκε αμέσως από την πίεση στον προστάτη μου και άρχισε πάλι να το χαϊδεύει η Αφέντρα. Διχαστικα να την μισήσω που έχει τον έλεγχο και ξέρει πως να με ξεκωλώσει. Επικράτησε η λογική και αφέθηκα. Ενώ πλησίαζα σε ένα υπέροχο οργασμό, πάλι λίγο πριν τελειώσω, η Αφέντρα πήρε το χέρι της. Αφαίρεσε το φίμωτρο και μου ψιθύρισε στο αυτί.

-Παρακάλεσε με πόρνη!

-Σας παρακαλώ Αφέντρα, θα μου επιτρέψετε να χύσω? Σας παρακαλώ, σας ικετεύω.

Γέλασε κοροϊδευτικά.

-Νομίζεις ότι είναι αρκετό ξευτελισμένη.

Συνέχισα να παρακαλώ μέχρι που δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου από την ταπείνωση. Με άφησε να τελειώσω ουρλιάζοντας και τρέμοντας σύγκορμη από την ευχαρίστηση που χύνω και που έχω ένα καυλί μέσα μου.



Συνειδητοποιώντας τι με είχε αναγκάσει να κάνω, άρχισα να κλαίω από τις ενοχές, που απόλαυσα τόσο πολύ τον εξευτελισμό μου.

-Ντινα πόσο άχρηστη είσαι, νόμιζες τόσο καιρο ότι ήσουν κάτι. Με τόσο μικρο τσουτσουνι σαν ευνούχος μόνο για σκλάβα κάνεις!

Τότε απέσυρε το στραπον από την κωλομουνάρα μου νοιώθοντας την τρύπα μου ξεχειλωμένη και να παίρνει αέρα. Αλλά και αίσθηση απώλειας ηδονής και ανακούφισης. Μετά την αρχική ενόχληση έπρεπε να παραδεχτώ ότι μου άρεσε σχεδόν το λάτρεψα. Δεν είχε καμιά σχέση με τις ξεπετες και τις πίπες που έκανα στο χωριό μου με άντρες που έχυναν σε 5 λεπτά. Ο εξευτελισμός, η ταπείνωση η παραδοχή ότι κακώς γεννήθηκα αγόρι.



Όταν επανήλθα από την ονειροπόληση μου παρατήρησα ότι το αναισθητικό είχε περάσει και ότι η Σοφία έγλειφε το χύσιμο μου από το πάτωμα χωρίς να την έχει διατάξει η Αφέντρα. Πήγα να ρωτήσω την Αφέντρα γιατί μου τα έκανε όλα αυτά, αλλά πριν προλάβω επανήλθε το φίμωτρο στο στόμα μου σφίγγοντας τα σαγονιά μου.

-Σοφία καθάρισε καλά άχρηστη!

Η Σοφία καθάρισε καλά και έγλειψε και την τελευταία σταγόνα από το γελοίο πουλάκι μου. Αχ και πάλι μούγκρισα από ευχαρίστηση. Ακούγοντας το η Αφέντρα έβαλε πάγο στα γεννητικά μου όργανα. Το σοκ ήταν μεγάλο και αμέσως τσίριξα. Σε δευτερόλεπτα το πουλί μου συρρικνώθηκε και συρρικνώθηκε, αλλά η Αφέντρα κράτησε τον πάγο στα γεννητικά μου όργανα. Κουνιόμουν αλλά μάταια. Όταν κοίταξα κάτω είχαν συρρικνωθεί τα γεννητικά μου. Αλλά αμέσως η έκπληξη μου ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Η Αφέντρα μου φορούσε κλουβάκι σαν αυτό που φορούσε η Σοφία. Ένοιωσα τα γεννητικά μου όργανα να μουδιάζουν. Έβαλε στο στόμα της μια παρόμοια τάπα με ρουμπινί διαμάντι και αφοί την σάλιωσε έκλεισε το κωλομουνί μου. Η οποία ομολογώ μπήκε με άνεση και ευχαρίστηση. Ήμουν έτοιμη φυλακισμένη όπως η Σοφία.



Η Αφέντρα έκανε μερικά βήματα πίσω θαυμάζοντας το αποτέλεσμα.

-Έτοιμη καριολιτσα, θα περάσει πολύ καιρός μέχρι να ξαναχτίσει το άχρηστο γαριδάκι σου.

Η διάθεση της ανατάθηκε όταν με είδε να βουρκώνω.

-Άχρηστη πουτάνα!!

Φώναξε ενώ κατέβαζε το μοχλό χαλαρώνοντας τις αλυσίδες και ακουμπώντας το έδαφος με τα ψηλοτάκουνα. Με το που στηρίχτηκα στα τακούνια μου πήγα να πέσω.

-Καριολακι καλά θα κάνεις να μάθεις να περπατάς με δωδεκάποντα γιατί από εδώ και πέρα δεν θα ξαναφορέσεις άλλα παπούτσια πέρα από δωδεκάποντα τακούνια! Όσο εγώ προσπαθούσα να ισορροπήσω στα τακούνια, πονώντας σε όλο το κορμί μου, η Αφέντρα είχε λύσει τις αλυσίδες από τα γάντια και τα είχε δέσει στους πλαϊνούς κρίκους στο κολάρο του λαιμό μου, καθιστώντας με ανήμπορη και αβοήθητη. Στο κεντρικό κρίκο του κολάρου που έκρυβε το μήλο του αδαή, πέρασε ένα όμορφο δερμάτινο πλεχτό λουρί. Με οδήγησε έξω από το μπουντρούμι, τραβώντας μοχθηρά το λουρί, ενώ εγώ προσπαθούσα ισορροπήσω πάνω στα τακουνιά. Προσπάθησα να αντιταχθω σε αυτο, ααλλά το μόνο που κατάφερα με αυτό ήταν να φαω δυο δυνατές με το καμουτσίκι στα μπούτια. Αποφάσισα ότι δεν είχα άλλη επιλογή από το να ακολουθήσω την Αφέντρα. Παρότι δεν ήθελα να το παραδεχθώ ήμουν περίεργη τι επρόκειτο να συμβεί. Είχε αρχίσει να μου αρέσει αυτή η θηλυκή και υποτακτική πλευρά μου. Με άναβε να βρίσκομαι υπό την καθοδήγηση της ώριμης Αφέντρας της Κυρίας Φρειδερίκης.







Κεφάλαιο 2ο



Με οδήγησε από το λουρί στην είσοδο του σπιτιού όπου περίμενε ενα μαύρο range rover με φιμέ τζάμια. Άνοιξε την πόρτα και με έσπρωξε μέσα στο πίσω κάθισμα. Με άφησε εκεί καθώς επέστρεψε στο σπίτι. Σκεφτόμουν τι πραγματικά θα μου συμβεί αν η Αφέντρα εννοούσε πραγματικά ότι θα με μετατρέψει σε θηλυκή σκλάβα. Μήπως έπρεπε να ακολουθήσω την μοίρα μου και να μην προσπαθήσω να δραπετεύσω? Θα μου άρεσε να καταλήξω σαν την Σοφία? Η σκέψη όμως που με τρόμαζε πραγματικά δεν ήταν ότι θα γίνω σαν την Σοφία, αλλά η σκέψη ότι πραγματικά μου αρέσει. Καθώς ήμουν χαμένη στις σκέψεις μου, ένοιωσα το πουλάκι μου να στριμώχνεται μέσα στο κλουβάκι του. Ήθελα να πείσω τον εαυτό μου ότι μισώ την Αφέντρα για όλα όσα μου έχει κάνει, αλλά δεν μπορούσα. Σκεφτόμουν τον τέλειο οργασμό που μου είχε προσφέρει και πόσο τέλειο ήταν που με γάμησε σκληρά. Λάτρεψα το αποτριχωμένο κορμί μου και το σώμα μου πάνω στα ψηλοτάκουνα που μου χάρισε. Έπρεπε να παραδεχθώ ότι μόνο καλό μου έκανε η υποταγή στην Αφέντρα. Ήθελα να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου ως σκλάβα? Προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου, να το σκάσω αλλά ήταν κλειδωμένη. Να πάω που? Δεμένη, φιμωμένη, τσίτσιδη με τα ψηλοτάκουνα? Όταν η Αφέντρα επέστρεψε, είχε περάσει μισή ώρα, γέλασε μοχθηρά λες και είχε διακρίνει τους προβληματισμούς μου. Ξεκίνησε να οδηγεί προς άγνωστη κατεύθυνση για έμενα. Σίγουρα κάποιος θα έβλεπε μια δεμένη και τσίτσιδη και θα καλούσε την αστυνομία. Ίσως κάποιος με ελευθερώσει.



Είχα ξεχάσει τα φιμέ τζάμια. Καθώς οδηγούσε στην πόλη σταμάτησε και χαιρέτησε μια γυναίκα κατεβάζοντας το παράθυρο του μαύρου τζιπ. Η οποία δεν αντέδρασε καθόλου λες και ήταν φυσιολογικό σε αυτήν την πόλη να κυκλοφορείς με μια τσίτσιδη σκλάβα. Πάρκαρε το αυτοκίνητο σε ένα στενό δρόμο, στην μία γωνιά έγραφε οδός Φυλής. Η Αφέντρα άνοιξε την πόρτα και περπατήσαμε μέχρι την γωνία. Στην γωνία του δρόμου συνάντησε κάτι ηλικιωμένες καλοφτιαγμένες κυρίες, σταμάτησε και άρχισε μια σύντομη συζήτηση. Λες και ήμουν αόρατη καμιά τους δεν με κοίταζε.

-Βλέπω ότι βρήκες καινούρια σκλάβα Φρειδερίκη!

-Έχεις σκοπό να την θηλυκοποιήσεις ή απλώς θα την αφήσεις ως πούστρα?

Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που μίλησε η κατά τα άλλα ηλικιωμένη φαινομενικά αξιαγάπητη κυρία.

-Ήταν ο αστυνομικός Γιώργος, ξέρετε ο γεροδεμένος με το μουστάκι, που την έφερε στην πόρτα μου. Αυτός βρήκε αυτή την σκύλα. Ξέρετε έχει ήδη μία εκπαιδευόμενη σκυλίτσα, οπότε είχε την καλοσύνη να μου χαρίσει αυτήν εδώ. Σκέφτομαι να την θηλυκοποιήσω!

-Τυχερή Φρειδερίκη.

-Την πάω στον γιατρό, αλλά σκέφτηκα να περάσω πρώτα από τον Λεοναρδο, και έγνεψε προς το μαγαζί που έγραφε “Λεοναρδος υποδήματα ποιότητος”. Ο Λεοναρδος είναι ο καλύτερος εκτιμητής για τέτοιες σκύλες.

Ακούγοντας το διάλογο προσπάθησα να ξεφύγω αλλά μια από τις ηλικιωμένες κυρίες με έπιασε κυριολεκτικά από τη μικρή μου κλειτορίδα σφίγγοντας τα μπαλάκια μου. Ενοιωσα το λουρί να τραβιέται και το κολάρο να με πνίγει.

-Δεν θα ανεχτώ άλλη ανυπακοή Ντίνα!!

Κατάφερα να μείνω όρθια παρόλο που μου είχε κοπεί η αναπνοή από τον πόνο. Παρέμεινα απόλυτα σιωπηλή για το υπόλοιπο της συνομιλίας τους. Την ώρα που μιλούσαν, πέρασαν αρκετά άτομα. Κανένας δεν μου έριξε παρά μια πρόχειρη ματιά και όλοι χαιρέτησαν την Κυρία Φρειδερίκη. Φαινόταν απολύτως φυσιολογικό να υπάρχουν σκλάβοι σε αυτό πόλη.



Εν τω μεταξύ, κρύωνα καθώς στεκόμουν εκεί, γυμνή στο δρόμο νωρίς το φθινόπωρο και πραγματικά ανακουφίστηκα όταν η Αφέντρα αποχαιρέτησε τις κυρίες και με οδήγησε στο μαγαζί με τα παπούτσια. Μέσα στο υποδηματοποιείο το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν ότι όντως φαινόταν να υπάρχουν παπούτσια για όλες τις περίστασεις, δηλαδή ψηλοτάκουνα για κάθε περίσταση. Από άκρη σε άκρη το μαγαζί ήταν γεμάτο με κάθε λογής ψηλοτάκουνα. Ένας νεαρός άντρας στην ηλικία μου, βοηθούσε μία πολύ κομψή κυρία γύρω στα 45 να διαλέξει ένα ζευγάρι τακούνια. Είχε πολύ ελκυστικό σώμα με μελαχρινό γαλλικό καρέ. Φορούσε γυαλιά δεκαετίας του πενήντα που προσέδιδαν σοβαρότητα στην εμφάνιση της. Το σύνολο συμπλήρωνε ένα ροζ ταγιέρ σακάκι φούστα. Δοκίμαζε ένα νέο ζευγάρι ψηλοτάκουνα, αλλά πρόσεξα πως το ζευγάρι που με το οποίο είχε έρθει ήταν 17ποντες γόβες. Βλέπω να γονατίζει μπροστά της μια θηλυκή σκλάβα και να την βοηθάει αν δοκιμάσει τα τακουνιά. Δεν ήταν ο νεαρός που είδα πριν , αλλά μία θηλυκή σκλάβα. Ήταν ντυμένη με μια ολόσωμη κολλητή μπλε λατέξ φόρμα, από την κορυφή ως τα νύχια. Μόνο τα χέρια και το πρόσωπό της ήταν ακάλυπτα και στο στόμα της είχε ένα φίμωτρο σε μπλε χρώμα. Οι καρποί της ήταν συνδεδεμένοι με μια αλυσίδα 20 εκ περίπου, όπως και εκείνη στους αστραγάλους. Στα πόδια της φορούσε μαύρες μπότες με μύτη από μπαλέτο με τακούνι στιλέτο 20εκ. Η μέση της ήταν απίστευτα σφιγμένη από ένα μπλε κορσέ και από τον κώλο της προεξείχε μια χοντρή μαύρη τάπα.



Όταν η πωλήτρια και η κομψή κυρία είδαν την Αφέντρα, και οι δύο την χαιρέτησαν ως μια παλιά φίλη. Η κυρία φόρεσε γρήγορα τα παλιά της τακούνια , σηκώθηκε κλωτσώντας την σκλάβα στο πλάι και έφυγε.

-Νικήτα που είναι ο μπαμπάς σου? Θέλω να ζητήσω μια συμβουλή σχετικά με το νεότερο μου απόκτημα.

Η Αφέντρα έγνεψε προς την κατεύθυνση μου και ο Νικήτας φαινόταν να με προσέχει για πρώτη φορά. Τώρα έστρεψε όλη του την προσοχή προς εμένα και αφού ζήτησε την άδεια της Αφέντρας άρχισε να χαϊδεύει όλο το σώμα μου. Την ίδια στιγμή με κοίταξε κατευθείαν στα μάτια. ήταν είναι πολύ ντροπιαστικό να σε κοιτάζει με αυτόν τον τρόπο ένα αγόρι που δεν είναι μεγαλύτερο από εμένα και χαμήλωσα γρήγορα το βλέμμα μου. Αντέδρασε αμέσως σε αυτό, χτυπώντας μου δυνατά το πρόσωπό μου και φωνάζοντας.

-Μην τολμήσεις να σηκώσεις το βλέμμα σου μέχρι να σου το πω, άχρηστη, τσουλίτσα! Συνέχισε να εξερευνάει το σώμα μου. Μόλις είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι ήμουν υποτακτική από τη φύση μου. Σε λιγότερο από ένα λεπτό άρχισα να καυλώνω από το άγγιγμα του Νεκτάριου και το πουλάκι μου άρχισε να στριμώχνεται πάλι στο κλουβί. Όταν αυτός γλίστρησε απαλά τα χέρια του πάνω από τον κώλο και το στήθος μου, βόγκηξα από ηδονή. Αυτός και η Αφέντρα μου γέλασαν με το βογκητό και την ντροπή μου.



Τι μου συνέβαινε! Ήμουν σχεδόν έτοιμη να παρακαλέσω τον Νεκτάριο να με πάρει, να με γαμήσει και να με ελέγξει. Καθώς τα χέρια του είχαν περιπλανηθεί στο σώμα μου, εγώ είχα βιώσει μια ισχυρή παρόρμηση απλώς να υποταχτώ. Προσπάθησα συνέχεια να πείσω τον εαυτό μου, ότι δεν ήθελα να είμαι μια σκλάβα το υπόλοιπο της ζωής μου, όμως δεν αντιστάθηκα όταν η Αφέντρα προσπάθησε να με ελέγξει και έπιασα τον εαυτό μου να το επιθυμεί και να διεγείρεται.



-Μπράβο Νεκτάριε βλέπω ότι κατάφερες να ηρεμήσεις την σκλάβα μου. Δεν την έχω ξαναδεί τόσο ήρεμη και υποτακτική. Τώρα αν θέλεις φώναξε το πατέρα σου, πρέπει να του μιλήσω.

-Αμέσως Κυρία Φρειδερίκη. Είναι πίσω στο εργαστήριο και διδάσκει μια πουστρίτσα πως να κάνει σωστή πίπα.

Η Αφέντρα γέλασε σαρκαστικά, σέρνοντας με στο πίσω μέρος του καταστήματος.



Εκεί συναντήσαμε τον Κύριο Λεονάρδο, ο οποίος είχε πράγματι μια πουστρίτσα να τον τσιμπουκώνει! Ο Κύριος Λεονάρδος ήταν ένας πολύ μεγαλόσωμος άνδρας, με φαρδύ πλατύς ώμους και στήθος, και με επίπεδο φαρδύ πρόσωπο. Είχε κατεβάσει το παντελόνι γύρω από τους αστραγάλους του και τα πόδια και ο καβάλος του ήταν πολύ τριχωτά. Γονατίζοντας μέσα μπροστά του ήταν μια πουστρίτσα σκλάβα περίπου στην ηλικία μου. Τα μόνα που φορούσε ήταν ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνα παπούτσια, ένα στενό ατσάλινο κολάρο, ένα κλουβάκι και μια τάπα. Το κλουβάκι του ήταν μια μαύρη, λαστιχένια θήκη που φυλάκιζε το καυλί του και τις μπάλες του, και τα τραβούσε τόσο σφιχτά που δεν ήταν παρά μια πολύ μικρή, μαύρη σφαίρα στον καβάλο του. Είχε μακριά, ξανθά μαλλιά. Η κωλάρα της ήταν σχεδόν κόκκινη από τα χτυπήματα που προφανώς είχε δεχθεί. Όπως τσιμπούκωνε βαθιά τον Κύριο Λεονάρντο, δάκρυα έτρεχαν στα μαγούλα της. Το σώμα της ήταν εντελώς άτριχο και γυαλιστερό, λες και είχαν αλείψει με παιδικό λάδι, δίνοντάς μια λεία και ελκυστική εμφάνιση. Ο Κύριος Λεονάρδος άρπαξε το κεφάλι της πουστρίτσας με τα δύό του χέρια και γαμούσε βίαια το στόμα της, καθώς πλησίαζε σε οργασμό. Καθώς έχυνε, έσπρωξε το καυλί του μέσα βαθιά, μέχρι που τα χείλη του αγοριού άγγιξαν την ηβική του τρίχα και ο πούτσος του Κ. Λεονάρδου ήταν βαθιά στο λαιμό της. Ο Κύριος Λεονάρδος κράτησε το κεφάλι της εκεί καθώς άδειαζε τις αρχιδάρες του, στο λαιμό της δούλας, και η πουστρίτσα άρχισε να τραντάζεται καθώς η πούτσα και το σπέρμα την έπνιγαν. Ωστόσο ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένη ώστε να μην προσπαθήσει να απελευθερωθεί, αλλά περίμενε τον Κύριο Λεονάρδο να την ελευθερώσει. Όταν ο Κ. Λεονάρδος έβγαλε την πούτσα του από το στόμα της πουστρίτσας, 19 εκ χοντρή, η πουστρίτσα ξάπλωσε στα μπούτια του έχοντας ακόμη την πούτσα του στα χείλη της. Ο Κ. Λεονάρδος την έσπρωξε και έπεσε στο πάτωμα βήχοντας και προσπαθώντας να ανασάνει. Στο μεταξύ η Κυρία Φρειδερίκη είχε χαιρετήσει τον Κ. Λεονάρδο και συζητούσαν. Ο Κ. Λεονάρδος έστρεψε την προσοχή του σε εμένα, όπως και ο γιος του άφησε τα χέρια του να περιπλανηθούν ελεύθερα πάνω από το σώμα μου. Η προσοχή του στράφηκε στο στήθος μου, το οποίο χάιδευε και ζούληξε. Ενώ το έκανε αυτό, η πουστρίτσα του ψυχραιμία σηκώθηκε και σύρθηκε στα τέσσερα στο πλάι του Αφέντη της, όπου γονάτισε, το κεφάλι της ελαφρώς κάτω, τα χέρια πίσω από την πλάτη της και το στήθος της έξω.



Η εξέτασή μου από τον Κ. Λεονάρδο ήταν πολύ ταπεινωτική και πολύ επώδυνη, αλλά μετά από αρκετά λεπτά με άφησε και γύρισε στην Κυρία Φρειδερίκη.

-Υποτακτική αυτή, ε? Παρατήρησε πριν συνεχίσει.

-Είναι αρκετά λεπτή, με πεταχτά βυζιά και κώλο, πολύ μικρο τσουτσουνι όπως πρέπει, αρκετά δυνατή. Μπορεί να βάλει από 42ΕΕ ίσως και 44ΕΕ βυζί.

-Το ίδιο σκέφτηκα και εγώ αγαπημένε μου Λεονάρδο.

Τεράστια βυζιά!! Η σκέψη και μόνο με έκανε να ουρλιαξω!!!

-Ευχαριστώ Λεονάρδο. Η συμβουλή σου είναι, όπως πάντα, πολύ πολύτιμη.

-Για αυτό είμαι εδώ Φρειδερίκη.

-Χαίρομαι που συμφωνούμε. Η Σοφία όπως γνωρίζετε έβαλε βυζί και τώρα μπορεί να πουληθεί σε λογική, αλλά όχι εξωφρενική τιμή. Η Ντίνα από την άλλη μπορεί να γίνει βυζαρού, απόλυτα υποτακτική πουτανάρα έχοντας την καλύτερη εκπαίδευσή, και ξέρουμε και οι δυο ότι σκλάβες σαν και αυτή πιάνουν πολύ υψηλότερες τιμές. Θα ακολουθήσω την συμβουλή σου, βυζί 44ΕΕ φαίνεται λογικό!!!

Ήθελα να τσιρίξω. Βάζοντας μου τεράστια βυζιά, αυστηρή εκπαίδευσή και το να με πουλήσει ως σκλάβα ήταν εφιάλτης, αλλά κανένας από τους δύο δεν ενδιαφερόταν για τη γνώμη μου. Αντίθετα, το ενδιαφέρον της κυρίας στράφηκε στην γονατιστή πουστρίτσα. Ένευσε προς την κατεύθυνση της ρωτώντας Κ. Λεονάρδο.

-Υποθέτω ότι η εκπαίδευσή της είναι σχεδόν ολοκληρωθεί?

Ο Κύριος έγνεψε καταφατικά και απάντησε.

-Ναι, όντως. Χρειάζεται να μάθει μερικά κόλπα με την πίπα, να μην χρησιμοποιεί καθόλου τα δόντια, κατά τα άλλα είναι έτοιμη. Έχω ακόμη και έναν αγοραστή για αυτήν.

-Κάποιον που ξέρω?

-Ω ναι. Ο Κύριος Μιχαήλ ενδιαφέρεται πολύ για αυτήν.

-ΧΑ ΧΑ Ελπίζω να έχει εκπαιδευτεί στη ουρολαγνεία. Είναι ιδιαίτερος ο Μιχαήλ.

-Πράγματι την έχω εκπαιδεύσει ως τέτοια. Ή μάλλον ο Νικήτας το έχει φροντίσεις. Ο Νικήτας δεν έχει χρησιμοποιήσει κανονική τουαλέτα εδώ και τρεις εβδομάδες τώρα, οπότε νομίζω ότι αυτή είναι σχεδόν έτοιμη.»

Οι δυο τους μίλησαν λίγο για το σε τι εξαιρετικά νεαρό μεταμορφωνόταν ο Νικήτας και πώς σύντομα να έφευγε από το σπίτι και να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Εν τω μεταξύ η σκλάβα πουστρίτσα και εγώ περιμέναμε πειθήνια,ταπεινά και υπάκουα να τελειώσουν. Εγώ γιατί δεν είχα επιλογή και η πουστρίτσα επειδή είχε εκπαιδευτεί πολύ καλά για να επαναστατήσει. Ανατρίχιασα στη σκέψη ότι σύντομα μπορεί να αντιδράσω με τον ίδιο τρόπο, αλλά την ίδια στιγμή έπρεπε να παραδεχτώ μια κάποια υποτακτική συγκίνηση στο σκέψη. Σε τι με μετέτρεπε αυτή η γυναίκα;



Θα είχα την απάντηση αρκετά σύντομα καθώς αποχαιρετούσε τον Κ. Λεονάρδο και με οδήγησε έξω από το κατάστημα. Προς έκπληξη μου η Αφέντρα δεν με έβαλε πίσω στο αυτοκίνητο αλλά με οδήγησε κατά μήκος της οδού Φυλής. Στη συμβολή με την οδό Πλατεία Βικτωρία ήταν ο Ιατρός. Κάθε λίγα μέτρα μας σταματούσε κάποιος που ήξερε η Αφέντρα και το ταξίδι μου μέχρι το ιατρείο κατέληξε να διαρκέσει περισσότερο από μία ώρα. Όταν τελικά φθάσαμε το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να καθίσω και να ξεκουράσω τα πόδια μου. Το περπάτημα πάνω στα ψηλοτάκουνα όσο σέξι ήταν, τόσο επώδυνο ήταν. Είχε αρχίσει να έχει ψύχρα, οι ρόγες μου ήταν κάγκελο και το πουλάκι μου συρρικνωμένο όπως έπρεπε. Δεν είχα συνηθίσει να κυκλοφορώ γυμνή, αλλά από ότι φαίνεται θα έπρεπε να αρχίσω να συνηθίζω.



Το ιατρείο έμοιαζε με οποιοδήποτε άλλο οικογενειακό ιατρείο μικρής πόλης, γουστόζικο και καθαρό. Μια ηλικιωμένη κυρία, μάλλον η η σύζυγος του γιατρού, χαιρέτησε την Αφέντρα καθώς μπήκαμε και μας είπε να περιμένουμε στο αίθουσα αναμονής. Και πάλι ξαφνιάστηκα. Στην αίθουσα αναμονής ήταν και άλλοι άνθρωποι που περίμεναν να δουν τον γιατρό. Ένας άντρας με δεμένο το αριστερό χέρι, ένας ηλικιωμένος κύριος με πατερίτσες και μια νεαρή μητέρα με την έφηβη κόρη της. Κανένας από αυτούς δεν τους φαινόταν ασυνήθιστο ότι μια γυναίκα ήρθε να δει τον γιατρό και σέρνει έναν δεμένο, τιμωρημένο και κάπως θηλυκοποιημένο νεαρό άνδρα πίσω της. Η Αφέντρα κάθισε σε μια άδεια καρέκλα. Ένα αυστηρό βλέμμα με διέταξε να μην προσπαθήσω να κάτσω και έτσι παρέμεινα όρθια. Ο πόνος στα πόδια μου με έκανε να κουνιέμαι, αλλά και πάλι η Αφέντρα διόρθωσε το λάθος μου και σύντομα στάθηκα πολύ ακίνητη, η πλάτη ίσια, τα πόδια ενωμένα και με το κεφάλι μου χαμηλωμένο. Ήθελα να αντισταθώ αλλά ήμουν κουρασμένη. Ήταν εντελώς μάταιο, ήμουν δεμένη και απόλυτα ελεγχόμενη και επιπλέον φαινόταν ότι όλη η πόλη γνώριζε για αυτό.



Μετά από σχεδόν μια ώρα, ο γιατρός είχε επιτέλους χρόνο να μας δει, και η Αφέντρα με οδήγησε στο γραφείο του. Ο γιατρός ήταν ένα παχουλό ανθρωπάκι που φαινόταν αρκετά ευχάριστο μέχρι τη στιγμή που άρχισαν να συζητούν για τη μοίρα μου. Καθώς η Αφέντρα του είπε τι ήθελε να μου κάνει, άρχισα να αντιλέγω πίσω το φίμωμα μου. Ο γιατρός μου έσκασε δυο στα καπούλια μου, και μου έγνεψε να κάνω ησυχία και μου υπέδειξε να κάτσω γονατιστή δίπλα στη Αφέντρα. Έτσι έκανα. Κάθισα, με φρίκη ακούγοντας την Αφέντρα να λέει στον γιατρό ότι ήθελε να λεπτύνει η φωνή μου και να αφαιρεθεί το μήλο του Αδάμ και ότι ήθελε να μου βάλει ένα ζευγάρι βυζιά 44EE. Σε αυτό το τελευταίο αίτημα ο γιατρός γέλασε και παρατήρησε.

-Βλέπω ότι εσύ και ο Λεονάρδος το έχετε συζητήσει!

Τόσο ο γιατρός όσο και η Αφέντρα γέλασαν και μετά Αυτή γύρισε να φύγει. Με κοίταξε και μου είπε.

-Όταν θα ξαναβρεθούμε θα έχεις αλλάξει πολύ. Όταν ξυπνήσεις, θα καταλάβεις ότι αυτό είναι το πεπρωμένο σου, να είσαι θηλυκό και σκλάβα, οπότε συνηθίστε την ιδέα. Είσαι πολύ τυχερή από τους περισσότερους άχρηστους μικρούς σκλάβους που εκπαιδεύω επειδή προφανώς είσαι ήδη θηλυκής και υποτακτικής ψυχολογίας.

- Έλα τώρα, μην προσπαθείς να το αρνηθείς. Μπορεί να μην θέλεις να το παραδεχτείς, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι το απολαμβάνεις! Ξέρω ότι είμαι καλή Αφέντρα, ελάχιστα σκλαβιά έχουν αντιδράσει με τέτοιο πάθος, όπως έκανες εσύ όταν σου γάμησα την κωλομουνάρα σου και όταν φόρεσες ψηλοτάκουνα. Λες να μην κατάλαβα ότι δεν ήσουν παρθένα αλλά ξεσκισμένη όταν σε γκάστρωνα. Μέσα σε μισή ώρα πήγαινες τα τακούνια λες και είχες γεννηθεί με αυτά. Μην προσπαθείς καν να αρνηθείς ότι το αγαπάς σκύλα.

Το πρόσωπό μου έκαιγε από ντροπή καθώς κοίταξα κάτω. Το ήξερα ότι είχε απόλυτο δίκιο, και το ήξερε ξεκάθαρα, έτσι συνέχισε.

-Είναι πολύ σπάνιο να δίνω πραγματικές συμβουλές στα σκλαβιά συχνά είναι απλώς διαταγές όπως θα έπρεπε, αλλά στην περίπτωσή σου θα κάνω μια εξαίρεση. Η συμβουλή μου είναι η εξής: Απόλαυσε το κάλεσμα της φύσης σου. Θα είσαι σκλάβα για το υπόλοιπο της ζωής σου. Κανένα θαύμα δεν πρόκειται να σε σώσει. Επομένως απόλαυσέ το, γιατί θα είναι η μόνη ευχαρίστηση που θα έχεις για το υπόλοιπο της ζωής σου!



Έφυγε από το δωμάτιο, τα σκληρά της λόγια ηχούν όλο και πιο αληθινά στα αυτιά μου. Τις τελευταίες ώρες είχα μάθει πράγματα για τον εαυτό μου που δεν ήξερα ή δεν ήθελα να παραδεχθώ, και τώρα έπρεπε να παραδεχτώ ότι αυτά τα πράγματα ήταν αληθινά. Ότι η Αφέντρα είχε δίκιο για μένα. Η Αφέντρα έλεγε για τη μόνιμη κατάσταση σκλαβιάς μου ήταν επίσης αλήθεια, αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε αναμφίβολα να ακολουθήσω τη συμβουλή της και να αρχίσω να προσπαθώ να απολαύσω την κατάστασή μου ως θηλυκιά σκλάβα. Ο γιατρός με έσυρε από το λουρί και φώναξε τη γυναίκα του, την ηλικιωμένη κυρία από το γραφείο έξω από την αίθουσα αναμονής. Απλά με οδήγησε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου εκείνη με κατηύθυνε να καθίσω σε ένα εξεταστικό τραπέζι. Δεν μου έμεινε καμία αντίσταση εγώ και κάθισα υπάκουα. Στη συνέχεια πήρε μια σύριγγα και έκανε ένεση στο μπούτι μου. Σχεδόν αμέσως άρχισα να νιώθω ζαλισμένη και μετά από λίγα δευτερόλεπτα έπεσα αναίσθητη.

 

Ενδιαφέρουσα ιστορια

 

θαυμάσια υποταγή

 

Κεφάλαιο 3ο



Όταν ξύπνησα ένοιωθα απίστευτα αδύναμη και οταν προσπάθησα να κουνηθώ, διαπίστωσα ότι ήμουν δεμένη. Θυμήθηκα ότι δεν ήταν απλά ένα κακό όνειρο. Πράγματι με είχαν πιάσει και με είχαν σκλαβώσει. Όταν προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου, πήρε λίγο χρόνο μέχρι να μπορέσω να δω οτιδήποτε, και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν την Κυρία Φρειδερίκη να μιλάει στο γιατρό. Κοίταζαν προς το μέρος μου και τώρα πλησίαζαν. Ήμουν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι νοσοκομειακού τύπου, με δεμένα τα χέρια, τα πόδια και την μέση. Προσπάθησα να την παρακαλέσω να μην με μετατρέψει σε θηλυκή σκλάβα.

-Παρακαλώ Αφέντρα….

Η φωνή που έβγαζε αυτές τις λέξεις δεν ήταν δική μου. Τουλάχιστον δεν ακουγόταν σαν τη φωνή που θυμόμουν. Η φωνή που είχε παρακαλέσει την Αφέντρα, ήταν μια ψηλή και πολυ ελαφριά φωνή σαν σοπράνο. Δεν μπορούσε να είναι η φωνή μου, όποτε προσπάθησα ξανά.

-Παρακαλώ…

Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν όντως η φωνή μου. Τώρα είχα μια ωραία, ανάλαφρη και θηλυκή φωνή! Πόση ώρα ήμουν αναίσθητη? Δεν ένιωθα κανένα επίδεσμο πάνω μου, ούτε καν επάνω στο λαιμό μου. Ένιωθα όμως κάτι στο στήθος μου, ένα άγνωστο βάρος πίεζε το στήθος μου. Δεν θα μπορούσε να είναι! Αν είχαν ήδη εμφανιστεί όλες αυτές οι τρομερές αλλαγές πάνω μου? Πώς όμως? Δεν μπορεί να μην είχα τις αισθήσεις μου για τόσο καιρό. Αλλά προφανώς δεν τις είχα. Η Αφέντρα κάθισε στο κρεβάτι δίπλα μου και με διέταξε να μιλήσω ξανά. Αυτή τη φορά δεν μπορούσα να σκεφτώ τι να πω. Ήμουν σχεδόν παγωμένη, αλλά η Αφέντρα με ζέστανε με δύο χαστούκια στο πρόσωπό μου μέχρι που άρχισα να ικετεύω.

-Σας παρακαλώ Αφέντρα σταματήστε. Είμαι συγγνώμη…

Η νέα μου γυναικεία φωνή έσπασε καθώς άρχισα να κλαίω, βγάζοντας εντελώς γυναικείο ήχο. Η κυρία ήταν πολύ ευχαριστημένη.

-Εξαιρετική δουλειά γιατρέ με την φωνή!!!

-Θα δούμε αν τα υπόλοιπα είναι το ίδιο καλά!

Ο γιατρός συμφώνησε και μαζί άφησαν μερικά από τα λουριά που με κρατούσαν κάτω και

με βοήθησε να καθίσω στο κρεβάτι, αφήνοντας τα χέρια μου δεμένα.



Καθισμένος τελικά τόλμησα να κοίταξα στο στήθος μου και είδα ότι τώρα είχα ένα ζευγάρι πραγματικά τεράστια βυζιά. Ένα ζευγάρι βυζιά τόσο τεράστια που ήταν χυδαία και άκρως σέξι. Δεν ήταν μόνο τεράστια, αλλά και σχεδόν τέλεια σφαιρικά με πολύ μεγάλες, πολύ μακριές θηλές. Δάκρυα έπεσαν στα νέα μου βυζιά. Η κυρία άρπαξε το πιγούνι μου και με ανάγκασε να την κοιτάξω στα μάτια.

-Άκουσέ με καριολίτσα το εμφανησιακό μέρος της μεταμόρφωσης σου έχει σχεδόν τελειώσει. Τώρα έρχεται το δύσκολο μέρος, να τιθασεύσουμε το μυαλό σου και όσο πιο γρήγορα το αποδεχθείς, τόσο το καλύτερο θα είναι για σένα. Ό,τι και να κάνεις θα σε σπάσω και θα σε μετατρέψω μια τέλεια μικρή υποτακτική σκλάβα. Απλά κοίταξε πως είσαι πλέον. Είσαι μια τέλεια τσουλίτσα τώρα.

Κατεύθυνε το βλέμμα μου κάτω από το σώμα μου και προς τις αλλαγές που έγιναν σε αυτό. Τερατώδη βυζιά και τη φωνή της σοπράνο, Το δέρμα μου φαινόταν επίσης πολύ πιο απαλό και όταν η Αφέντρα χάιδεψε το σώμα μου, ένιωθα ότι ήταν όντως πιο απαλό. Όταν το χέρι της άγγιξε το λαιμό μου δεν μπορούσα πια να νιώσω το μήλο του Αδάμ.



Καθισμένη δεμένη στο κρεβάτι υπό τον έλεγχο αυτής της σκληρής γυναίκας, εγώ πάλι ένιωσα τον εαυτό μου να ανταποκρίνεται παρά τη θέλησή μου και προς χαρά μου βρήκα ότι το πουλί μου είχε μείνει ελεύθερο. Δεν είπα τίποτα, αλλά όταν εκείνη, το άγγιξε, το πουλί μου σκλήρυνε αμέσως. Η Αφέντρα γέλασε με αυτό και με ρώτησε.

-Θα ήθελες να τελειώσεις, μικρή μου τσούλα? Θέλεις η κυρία να σου τον παίξει?

Εγώ ήθελα απεγνωσμένα η Αφέντρα να με κάνει να εκτονωθώ να τα ξεχάσω όλα αμέσως

τα φρικτά πράγματα που μου είχε κάνει.

-Σας παρακαλώ αφήστε με να τελειώσω!

Γέλασε μαζί μου και άρχισε να παίζει με τον μικρό πούτσο μου, κάνοντας με να μουγκρίζω από επιθυμία καθώς το σώμα μου αντιδρούσε στο άγγιγμα της. Όταν ήμουν έτοιμη να τελειώσω, τράβηξε το χέρι της και μου είπε να παρακαλέσω περισσότερο. Χάνοντας κάθε αξιοπρέπεια, άρχισα, άρχισα να την ικετεύω, να την παρακαλώ να με αφήσει με τελειώσω. Αφού γέλασε για λίγο, ξανάρχισε να παίζει με την πούτσα μου, αφήνοντας με ξανά. Πάλι άρχισα να παρακαλώ ικετεύοντας και τρέμοντας σύγκορμα. Με χειραγωγούσε με αυτόν τον τρόπο για πολλά λεπτά, αλλά δεν μου το επέτρεψε. Αντίθετα, τοποθέτησε μια μεγάλη παγοκύστη στο πουλί μου. Ούρλιαξα από απογοήτευση και σοκ, αλλά εκείνη αντέδρασε μόνο με περιφρόνηση και χλευασμό. Αφού άκουσε την ικεσία μου και παρακαλώντας για λίγα λεπτά ακόμα, έβγαλε μια μεγάλη, μαύρη μπάλα

και το έβαλε στο στόμα μου. Και μετά, φυλάκισε το πουλάκι μου, μικροσκοπικό και ψυχρό, μέσα στο ίδιο κλουβάκι που είχα φορέσει όταν πρωτοήρθα στον γιατρό. Μετά από αυτό σύντομα ήμουν με το κολάρο, το λουρί και τα χέρια μου, δεμένα στο κολάρο. Μετά με έβαλαν να σταθώ όρθια στο πάτωμα και μου φόρεσαν τα 14ποντα Oxford Stilettos. Άρχισα να ισορροπώ στα αξιολάτρευτα τακούνια μου.



Έπειτα, από ένα σύντομο αντίο στον γιατρό, μου τράβηξε το λουρί και

με οδήγησε έξω από το ιατρείο. Αυτό αποδείχτηκε πολύ δύσκολο για μένα που προσπάθησα να προσαρμοστώ στα νέα μου βυζιά, κουνώντας ελεύθερα το στήθος μου, κάνοντάς με να χάσω την ισορροπία μου. Βάδιζα πίσω από τη Αφέντρα, από την έξοδο της κλινική μέχρι το αυτοκίνητό της, έριξα μια ματιά σε μια μεγάλη τζαμαρία και είδα τις αλλαγές στο σώμα μου. Η μόνη ομοιότητα που είχα τώρα με αγόρι ήταν το φυλακισμένο μου πουλάκι. Όλα πάνω μου ήταν θηλυκά, το δέρμα μου ήταν απαλό και λείο, το πρόσωπό μου ήταν πλέον απαλό και θηλυκό. Ακόμη και τα μαλλιά μου ήταν μαύρο καρέ. Φυσικά σταματήσαμε στο πεζοδρόμιο για να μπορέσει η κυρία να χαιρετήσει κάποιους παλιούς φίλους. Ήμουν στο κέντρο της προσοχής τους. Και εδώ μου ήρθε η τελευταία δυσάρεστη έκπληξη της ημέρας,όταν ένας από τους γνωστούς της κυρίας ρώτησε.

-Πώς τη λένε;

-Έχω αποφασίσει ότι το όνομά της από εδώ και πέρα είναι Ντίνα.

Ντίνα? Θα με φώναζε Ντίνα?



Η Αφέντρα με έσπρωξε στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου της και με οδήγησε πίσω στο σπίτι της.



Στο σπίτι συναντήσαμε την Σοφία στην πόρτα. Δεν φορούσε την στολή με την οποία την είχα γνωρίσει, αυτο με έκανε να ανησυχήσω, γιατί τώρα το ντύσιμό της ήταν πολύ πιο σέξι και πολύ αποκαλυπτικό. Στα πόδια της φορούσε τα μαύρα 14ποντα Oxfords Stilettos. Το φόρεμά της ήταν από μαύρο σατέν και ήταν τόσο κοντό που όταν γύρισε, είχα καθαρή θέα στο μαύρο στρινγκ της. Το φόρεμά της ήταν διακοσμημένο με μία μικροσκοπική διακοσμητική ποδιά και στα ξανθά της μαλλιά είχε ένα μικρό λευκό καπέλο υπηρέτριας. Η Σοφία ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν απόλυτα υποτακτική. Ήταν έτοιμη να πουληθεί και το ήξερε.



Μόλις μπήκε η Αφέντρα έδωσε στην Σοφία το λουρί μου και της είπε να με οδηγήσει κάτω

το υπόγειο και να με προετοιμάσει για τα πρώτα μου μαθήματα. Μετά ανέβηκε πάνω ενώ η Σοφία με οδήγησε στις σκάλες. Κατεβαίνοντας τοις σκάλες μίλησε η Σοφία.

-Συγγνώμη, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή. Η απόδραση είναι ανέφιχτη από αυτό το μέρος και η Αφέντρα είναι τόσο σκληρή. Θα είναι πολύ πιο εύκολο αν υπακούσεις από την αρχή. Απλώς υπάκουσε. Είναι λιγότερο επώδυνο. Σε παρακαλώ. Λυπάμαι πολύ.

Με οδήγησε μέσα στο μπουντρούμι. Με συνόδευσε σε μια μεγάλη ανοιχτή περιοχή στο μπουντρούμι και μου έδωσε εντολή να μείνω ακίνητη μέχρι να έρθει η Αφέντρα. Μετά η ίδια πήρε θέση κατά μήκος του τοίχου. πόδια ενωμένα, πλάτη ίσια, στήθος έξω, τα χέρια πίσω από την πλάτη της, το κεφάλι κάτω και με το στόμα ελαφρώς ανοιχτό. Σύντομα θα μάθαινα ότι αυτή ήταν η τυπική θέση για μια θηλυκή σκλάβα. Περιμέναμε έτσι για μερικά λεπτά πριν φθάσει η Αφέντρα. Μόνο που την είδα σχεδόν διεγέρθηκα. Φορούσε ολόσωμο, κόκκινο δερμάτινο κοστούμι με μαύρες μπότες στιλέτο μέχρι το γόνατο. Τα μαλλιά ήταν ακόμα τραβηγμένα σε έναν σφιχτό κότσο και στο δεξί της χέρι κρατούσε ένα μαύρο καμουτσίκι, χτυπώντας τη στη μπότα της καθώς περπατούσε. Εξουσίαζε τον χώρο, ένιωσα πώς τα γόνατά μου να λυγίζουν, με ένα συνδυασμός υποτακτικής λαγνείας και καθαρής απελπισίας. Δεν θα μπορούσα να μείνω μακρυά από αυτή τη γυναίκα, αυτό ήταν απολύτως ξεκάθαρο για μένα.



Την πρώτη μέρα μάθαινα πώς να περπατώ σωστά, κομψά και σέξι, με τα καπούλια μου να ταλαντεύονται με το ποιο σέξι τρόπο. Όποτε δεν περπατούσα τόσο καλά όσο ήθελε εκείνη, χρησιμοποιούσε το φλόγκερ και μέχρι το τέλος της ημέρας το μεγαλύτερο μέρος του σώματός μου είχε σημάδια και κοκκινίλες. Η υποτακτικοτητά μου προφανώς άναβε την Αφέντρα και αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας και η Σοφία και εγώ έπρεπε να υπηρετούμε με τη γλώσσα μας το μουνί της και όχι μόνο. Η χειρότερη τιμωρία εκείνη την ημέρα, ήταν όταν δίστασα να γλείψω την κωλοτρυπίδα της. Αυτό φυσικά σήμαινε ότι έπρεπε να γλείφω καθημερινά την κωλοτρυπίδα της, μέχρι να μου επιτραπεί ξανά να γλείψω το γλυκό μουνί της.



Η εκπαίδευση με γέμιζε ολόκληρη νοητικά και φυσικά, για τις επόμενες εβδομάδες νομίζω, γιατί γρήγορα είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου. Με κράτησε στο υπόγειο και το μόνο που έκανα ήταν να εκπαιδεύομαι για να είμαι τέλεια θηλυκή σκλάβα. Να περπατώ σωστά, να συμπεριφέρομαι σωστά, να είμαι πρόθυμη, να είμαι υπάκουη, να έχω ανάλαφρες γυναικείες χειρονομίες και σωστή ομιλία, σωστή συμπεριφορά σκλάβας με τα όλα της. Σε όλα αυτά βοήθησε το γεγονός ότι είχα αποδεχθεί πλέον, ότι δεν ήμουν ο Ντίνος, αλλά η Ντινα η πρόθυμη υπάκουη και πειθήνια σκλάβα. Αυτό δεν επιτεύχθηκε μόνο με εκπαίδευση και αυστηρό πρόγραμμα. Κάθε βράδυ φορούσα μια πάνα, καθόμουν σε μια καρέκλα και με έδεναν. Η Αφέντρα μου έβαζε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας και ακουστικά στα αφτιά, και έβλεπα διάφορες εικόνες. Δεν έχω ιδέα σε τι υποβλήθηκα όταν καθόμουν έτσι, αλλά όταν έβγαιναν τα γυαλιά και τα ακουστικά, ήμουν ζαλισμένη και μπερδεμένη για αρκετά λεπτά. Η Σοφία θα έπρεπε να αλλάζει την πάνα μου γιατί πάντα είχα λερωθεί. Ό,τι εικόνες και ήχος μου έπαιζαν με έκαναν να χάσω τον έλεγχο στα σπλάχνα μου. Ήταν πολύ ταπεινωτικό και δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε, οι άμυνες μου έπεφταν. Ένιωθα πώς αποδεχόμουν όλο και περισσότερο ότι ήμουν η Ντίνα και όχι ο Ντίνος. Όταν τελείωσε η αρχική εκπαίδευση μετά από αυτές τις εβδομάδες στο υπόγειο, θεωρούσα τον εαυτό μου ως τη Ντίνα και ήμουν σε καλό δρόμο να γίνω όπως η Σοφία, υπάκουη, υπάκουη και υπάκουη. Ουσιαστικά είχα παραδωθει.



Αλλά το σπάσιμο δεν ήταν σημαντικό. Είχα ξεκινήσει κι εγώ ενεργά να απολαμβάνω την ιδιότητά μου ως σκλάβας και μου πρόσφερε μεγάλη χαρά. Να προσκυνώ την Αφέντρα, γλείφοντας τις μπότες της ή τον κώλο της, αν και σίγουρα για καποιους αηδιαστικό από μόνο του είχε αρχίσει να μου δίνει μεγάλη χαρά και το απολάμβανα, γιατί η Αφέντρα είχε δίκιο, δεν είχα καμία άλλη απόλαυση στη ζωή μου. Μόνο η σκληρή δουλειά. Οι υποχρεώσεις μου αυξήθηκαν όταν μου επέτρεψε να βγω από το μπουντρούμι. Τώρα που ήμουν σχεδόν εντελώς θηλυκό, το μόνο αντρικό πράγμα που μου ήταν το τιμωρημένο πέος μου, με έβαλε στον ίδιο ρόλο με την Σοφία, αυτό της θηλυκής υπηρέτριας σκλάβας. Και όπως στη Σοφία μου φόρεσε μια στολή, μόνο που αυτή η στολή ήταν ακόμα πιο σέξι και προκλητική από αυτή της Σοφίας.

Η Αφέντρα μου έσπρωξε ένα μεγάλο, ροζ butt plug, ταπεινωτικό, αλλά και πολύ ωραίο. Είχα αρχίσει να χαίρομαι που μπορούσα να το πάρω μικρά πράγματα μέσα μου και να έχω το κωλομουνί μου γεμάτο, ήταν ένα πράγμα που μου άρεσε. Η εκπαίδευσή μου στο σεξ, εκτός από το γλείψιμο του μουνιού της Αφέντρας, δεν είχε ξεκινήσει ακόμα, αλλά ήδη ανυπομονούσα

μέχρι τη μέρα που ένα σκληρό παλούκι θα με γαμούσε σκληρά. Μου αρνούνταν τον οργασμό για τόσο καιρό. Ταυτόχρονα άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου ότι το πουλάκι θα ξαναβγεί από το κλουβί. Άρχισα να φαντάζομαι ενα μεγάλο σκληρό πούτσο να χτυπάει πάνω στα καπούλια μου και στα μαγουλά μου. Όλη η εκπαίδευσή ήταν να χαμογελώ και να λέω ευχαριστώ ότι και αν μου έκανε η Αφέντρα. Η τιμωρία μου ήταν πάντα επώδυνη ηλεκτρικό ρεύμα στις ρόγες και στα αρχιδάκια μου. Σύντομα σαν επιβράβευση μου φόρεσε ενα όμορφο ροζ λατέξ εσώρουχο. Μετά το εσώρουχο ήρθε το δικό μου ζευγάρι ροζ λατέξ κάλτσες που τελείωναν στο μέσο του μηρού και έτσι αφήναν ένα μεγάλο κομμάτι γυμνού, ασυμπίεστου δέρματος ελεύθερο κάτω από το στρίφωμα της μικροσκοπικής στολής υπηρέτριας, η οποία ήταν επίσης φτιαγμένη από ροζ λατέξ που κολλούσε στο δέρμα. Η στολή είχε κοντά μανίκια και πολύ μεγάλο άνοιγμα για το άφθονο ντεκολτέ μου, που φόρεσα χωρίς σουτιέν, οπότε τα βυζιά μου κουνιόνταν σχεδόν ελεύθερα. “Σχεδόν”, γιατί η στολή

ήταν τόσο σφιχτή που στήριζε καθώς συμπίεζε τα βυζιά. Πάνω από τη στολή, γύρω από τη μέση, μου τοποθέτησε ένα πολύ στενό κορσέ, συμπιέζοντας την ήδη στενή μέση μου περίπου 20εκ.. Στα χέρια μου υπήρχαν μαύρα, λατέξ γάντια που εκτείνονταν μέχρι πάνω από τους αγκώνες μου και γύρω από το λαιμό μου φορούσα ένα φαρδύ, μαύρο δερμάτινο κολάρο, που μαζί με το μεγάλο, μαύρο μπαλάκι στο στόμα μου με σημάδεψε οριστικά ως θηλυκή σκλάβα. Οι καρποί και οι αστραγάλοι μου ήταν δεμένοι με γυαλιστερές, ατσάλινες μανσέτες που συνδέονταν με κοντές, ατσάλινες αλυσίδες όχι περισσότερο από 20εκ. Εν τέλει στα πόδια μου φορούσα 14ποντα ροζ Oxford Stilettos. Το περπάτημα μου ήταν τέλειο, σέξι και προκλητικό και χαμογέλασα με ευγνωμοσύνη στην Αφέντρα. Περιέργως το χαμόγελό μου δεν ήταν ψεύτικο. Λάτρεψα πολύ το ντύσιμο μου.. Το αγάπησα για δύο λόγους. Πρώτον γιατί σηματοδοτούσαν την υποτέλεια μου και την υποταγή στην Αφέντρα και δεύτερον, και πιο σημαντικό, γιατί είχα ανακάλυψει ένα ακόμη ανησυχητικό πράγμα για τον εαυτό μου. Ως αγόρι απολάμβανα πολύ το θέαμα μιας όμορφης γυναίκας φορώντας ψηλοτάκουνα. Αν η γυναίκα ήξερε πώς να περπατήσει πάνω στα τακούνια, έκανε πάντα τα πόδια και τον κώλο της πιο ελκυστικά και πιο κομψά.



Τώρα ως θηλυκό διαπίστωσα ότι αγάπησα όλα όσα έκανε η Αφέντρα μου, για την εμφάνισή μου και λάτρεψα την αδυναμία και υποτέλεια που ένοιωσα φορώντας τακούνια, την τάπα και το κλουβάκι, αναγκάζοντάς με να είμαι τέλεια σκλάβα. Όταν περνούσα μπροστά από κάποιον καθρέπτη, θα έριχνα μια ματιά στα πόδια και τις γάμπες μου, απολαμβάνοντας την κομψότητα τους. ¨Ήταν λες και όλη μου τη ζωή φορούσα ψηλοτάκουνα. Όσο πιο ψηλό και λεπτό είναι το τακούνι, τόσο το καλύτερο.



Έτσι ντυμένη σαν σωστή τσουλίτσα σκλάβα υπηρέτρια, ξεκίνησα την πραγματική μου εκπαίδευση, τα ατελείωτα μαθήματα περπατήματος, ομιλίας και σωστής συμπεριφοράς συνεχίστηκαν, αλλά παράλληλα έπρεπε να εκτελέσω τα νέα μου καθήκοντα, αυτά της υπηρέτριας. Σαν να μην έφθανε αυτό η Αφέντρα άρχισε να με εκπαιδεύει και σεξουαλικά. Για πρώτη φορά έρχονταν φίλοι της να με μαστιγώσουν, να με βασανίσουν, να με γαμήσουν ή ακόμη να τους τσιμπουκώνω και να τους αυνανίζω. Ήμουν πολύ ντροπαλή στην αρχή, αλλά δεν εξεπλάγην όταν κατάλαβα ότι λατρεύω να ικανοποιώ και δίνω ηδονή στους φίλους της Αφέντρας, ακόμη και να μην μου επιτρεπόταν αν τελειώσω. Έμπαινα πολύ γρήγορα στον ρόλο μου ως θηλυκή πούστρα σκλάβα

και είχα φτάσει να πιστεύω, όπως πιστεύω ακόμα, ότι ήμουν πιο ποταπό πλάσμα στον πλανήτη και θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων για οποιοδήποτε προσοχή, όσο οδυνηρή ή ταπεινωτική κι αν ήταν. Το μόνο αρνητικό ήταν η συνεχής φαγούρα στον καβάλο μου, η πάντα παρούσα ανεκπλήρωτη ανάγκη που έκανε τα αρχιδάκια μου να πονάνε. Έπρεπε να υπομείνω την ικανότητα να χύνω, εξαιτίας αυτού που είμαι. Ξέρω ότι εγώ δεν μου αξίζει να μου επιτραπεί να τελειώσω και όμως το ελπίζω συνέχεια.





Κεφάλαιο 4ο



Η εκπαίδευσή μου ήταν πλέον πλήρης, είχα καθήκοντα υπηρέτριας στο σπίτι, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδευόμουν τον και στο σεξ. Η Σοφία, από την άλλη, έφτανε ξεκάθαρα

το τέλος της παραμονής στο σπίτι. Ήταν ξεκάθαρο ότι σύντομα θα βρισκόταν ένας αγοραστής για εκείνη και ήταν ανήσυχη και σε τρομοκρατημένη. Ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένη για να αντιδράσει, όμως δεν ήθελε να πουληθεί. Όχι ότι το συζητήσαμε, αφού η ομιλία ήταν αυστηρά απαγορευμένη μεταξύ των σκλάβων. Είχαμε σπάσει τον κανόνα μόνο μία φορά, αλλά μετά από μια μακρά συνεδρία βασανιστηρίων, η οποία μεταξύ άλλα πράγματα περιελάμβαναν ηλεκτροπληξία στα γεννητικά μας όργανα για μια περίοδο περισσότερες από τρεις ώρες, είχαμε σταματήσει και οι δύο να μιλάμε. Δεν μου είχε πει λοιπόν τι ένιωθε για την επικείμενη πώλησή της, αλλά

από τη γλώσσα του σώματός της ήταν ξεκάθαρο ότι το φοβόταν.



Όταν επιτέλους ήρθε η μέρα, έγινε χωρίς δράματα. Είχα φανταστεί έναν υποψήφιο αγοραστή να επιθεωρεί την Σοφία προσεκτικά, εξετάζοντας την πριν αρχίσει τις διαπραγματεύσεις. Μια μέρα μου δόθηκε εντολή να δέσω την Σοφία. Το έκανα σύμφωνα με τις οδηγίες της Αφέντρας και σύντομα η Σοφία στάθηκε δεμένη από τους αστραγάλους της στο λαιμός της, ένα μαύρο μεγάλο φίμωτρο με μια τεράστια μαύρη μπίλια στο στόμα της. Καθώς στάθηκα πίσω, η Αφέντρα πλησίασε την Σοφία και είπε.

-Επιτέλους βρήκα αγοραστή για σένα, τσούλα. Η Ντίνα θα σε βάλει μέσα σε ένα κουτί τώρα και θα παραδοθείς στον νέο σου ιδιοκτήτη το πρωί. Αντίο σκλάβα.



Τόσο η Σοφία όσο και εγώ ήμασταν σοκαρισμένες με την ξαφνικά πώληση και εκείνη

άρχισε να κλαίει καθώς προσπαθούσε να παρακαλέσει. Αλλά δεν υπήρχε έλεος. Ενεργώντας υπό τις διαταγές της Αφέντρας σφράγισα τη σκλάβα που έκλαιγε σε ένα ξύλινο τελάρο με επένδυση από αφρό καουτσούκ. Η κυρία έλεγξε ότι οι τρύπες του αέρα ήταν ελεύθερες και μετά εκείνη κάρφωσε το καπάκι. Μια ώρα αργότερα ήρθε ένας άντρας και έφυγε με το κουτί. Η Αφέντρα δεν μου είπε ποτέ ποιος αγόρασε την Σοφία και δεν την έχω δει από τότε.





Η συγκλονιστικά απότομη πώληση της Σοφίας με έκανε να σκεφτώ για άλλη μια φορά το δικό μου μέλλον ως σκλάβα. Ήμουν σε καλό δρόμο να γίνω το ίδιο υπάκουη, πειθήνια και υποτακτική, όπως ήταν η Σοφία πριν πουληθεί, αλλά σε αντίθεση με την Σοφία, μου άρεσε αυτό που μου έκαναν. Συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε επιστροφή. Ήταν ήδη πολύ αργά για να αποδράσω. Η επιστροφή είχε περάσει μήνες πριν, πέρασε από το μυαλό μου, αλλά επέλεξα να την

αγνοήσω.



Η ευκαιρία μου για απόδραση, ή έτσι νόμιζα, ήρθε τρεις μέρες αργότερα όταν ήχησε το κουδούνι της πόρτας. Ήμουν στο σαλόνι και ξεσκόνιζα και η Αφέντρα μου μόλις είχε επιστρέψει από την βόλτα της. Στάθηκε ακριβώς δίπλα στην πόρτα και την είδα καθώς την άνοιξε, αλλά δεν μπορούσα να δω με ποιον μιλούσε. Ήμουν στην άλλη πλευρά. Καθώς άνοιξε την πόρτα, εγώ

άκουσα μια αντρική φωνή να μιλάει.

-Καλημέρα, κυρία. Ψάχνουμε ένα νεαρό ονόματι Ντίνο που εξαφανίστηκε πριν από μερικούς μήνες, αναρωτιέμαι μήπως τον έχετε δει.

Στο άκουσμα του ονόματός μου η καρδιά μου χοροπηδούσε από ελπίδα. Η αστυνομία ήταν εδώ για να με σώσει! Οι ελπίδες μου διαψεύστηκαν καθώς Η Αφέντρα μου απάντησε.

-Σίγουρα το έχω δει αυτό το αγόρι, μόνο που τώρα τη λένε Ντίνα και εργάζεται σκληρά για να γίνει μια μικρή σκλάβα. Οι δύο αστυνομικοί μπήκανε στο χολ, με κοίταξαν και γέλασαν.

-Το γνωρίζαμε Κυρία Φρειδερίκη. Θέλαμε απλώς να βεβαιωθούμε ότι δεν υπάρχει καποιος τρελός που απαγάγει ωεαρούς άνδρες. Ο αστυνόμος Γιώργος κάνει διακοπές και προφανώς ξέχασε να μας πει για αυτό. Απλώς θα το καταγράψουμε ως θανατηφόρο ατύχημα. Συγγνώμη που σας ενοχλήσαμε κυρία.

Όταν κατάλαβα ότι ήταν και αυτοί στο κόλπο άρχισα να κλαίω. Οι πιθανότητες φυγής μου ήταν μηδενικές. Η Αφέντρα μου από την άλλη, το είδε σαν ευκαιρία, καθώς είπε στους αστυνομικούς.

Καμία ενόχληση παιδιά. Τι θα λέγατε να κάνετε ένα μικρό διάλειμμα από όλη την αστυνόμευση για να εκπαιδεύσετε το πουταναριό μου? Είναι στη μέση της σεξουαλικής εκπαίδευση της και δεν έχει δοκιμάσει ακόμα να την γαμήσουν δύο άντρες ταυτόχρονα. Πως σας φαίνεται?

Οι δύο αστυνομικοί δεν το σκέφτηκαν περισσότερο από δύο δευτερόλεπτα και σε λίγο με οδηγούσαν στο μπουντρούμι καθώς ένοιωθα να μου σηκώνεται, καθώς οι δύο αστυνομικοί γελούσαν με τα δάκρυά μου. Και οι δύο προφανώς το βρήκαν πολύ αστείο που νόμιζα ότι ήταν εκεί για να με σώσουν. Στο μπουντρούμι σύντομα με γονάτισαν. Στα τέσσερα, χωρίς φίμωτρο και τάπα

ξεκίνησαν χρησιμοποιώντας ένα γκλοπ για να διερευνήσουν τον κώλο μου

-Μόνο βαθιά, πολύ βαθιά.

Το παίξιμο με το κωλομουνί μου με χαλαρωσε και με άνοιξε όπως πάντα και πολύ σύντομα τους ικέτευα να με γαμήσουν, παρακαλώντας να γαμήσουν την κωλομουνάρα μου. Το κρύο, σκληρό και το ασυγχώρητο γκλοπ με έκανε να ποθώ για κάτι πιο χοντρό και σε λίγο τους παρακάλεσα να με φιστάρουν. Η Αφέντρα μου χάρηκε και σύντομα τσιμπούκωνα τον έναν αστυνομικό ενώ ο άλλος είχε όλο του τον καρπό μέσα στον κώλο μου. Αυτό συνεχίστηκε για ώρες μέχρι που εξαντλήθηκα εντελώς.



Μετά από αυτό το επεισόδιο αποδέχτηκα τη μοίρα μου και ενέδωσα, έγινα το ίδιο πειθήνια όπως ήταν η Σοφία. Μια εβδομάδα αργότερα μου αφαιρέθηκαν οι αλυσίδες αφού ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι δεν θα προσπαθούσα να ξεφύγω. Η αφαίρεση των αλυσίδων μου και του φίμωτρου με έκαναν να κλάψω γιατί ήξερα ότι η Αφέντρα μου είχε δίκιο. Ήμουν έτοιμη.



Η σεξουαλική εκπαίδευσή αυξήθηκε και σύντομα δεν υπήρχε μέρα που να μην έχω επισκέψεις. Δεδομένου ότι μου άρεσε να μου γαμούν την κωλομουνάρα μου, σύντομα

έγινε αρκετά καλή στο να ευχαριστώ άντρες και γυναίκες με αυτό, και να αρμέγω πούτσες αδειάζοντας τα αρχίδια τους στις τρύπες μου. Απέκτησα τη φήμη της υπάκουης, πρόθυμης και πειθήνιας τσουλάρας. Ήμουν καραπουτανάρα πλέον! Ο πληθυσμός της περιοχής και όχι μόνο, πέρασαν για να γαμήσουν τις τρύπες μου. Αφού και εμένα μου άρεσε, η εκπαίδευση μου προόδευε.

Δόθηκε έμφαση στους πιο εξειδικευμένους τρόπους παροχής ευχαρίστησης σε έναν άνδρα, χρησιμοποιώντας τις βυζάρες μου με διάφορους τρόπους, χειρισμός περισσότερων από δύο άντρες τη φορά, ακόμη χρησιμοποιώντας τα πόδια μου για να κάνω έναν άντρα να τελειώσει.



Η Αφέντρα σκέφτηκε ότι ο καλύτερος τρόπος για μένα να μάθω τις τελευταίες πινελιές

θα ήταν για μένα να λειτουργήσω ως σκλάβος για κάποιον σε ημιμόνιμη βάση. Για το σκοπό αυτό, με έστειλαν αρχικά στο σπίτι του Κυρίου Λεονάρδου. Εκεί ο Κύριος Λεονάρδος και ο γιος του ο Νικήτας με χρησιμοποίησαν αλύπητα. Δεν ζούσε η σύζυγος του Κυρίου Λεονάρδο, οπότε εγώ

έπρεπε να φροντίζω το σπίτι ενώ ταυτόχρονα να ικανοποιώ τις ορέξεις των δύο αντρών. Τη σκλάβα που είχα δει νωρίτερα στο μαγαζί είχε πουληθεί και ο Κύριος δεν είχε αποκτήσει ακόμη νέο. Αυτό σήμαινε ότι ήμουν το μοναδικό ξεκαυλωτήρι τους και όχι μόνο. Όλη η προσοχή τους ήταν στραμμένη πάνω μου και μέσα μου. Μέρα και νύχτα με έπαιρναν, και μετά από κάθε γαμήσι θα μου έλεγαν τι να βελτιώσω. Ο Νικήτας ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και εγώ πρέπει να παραδεχτώ ότι η καρδιά μου χοροπηδούσε κάθε φορά που με άγγιζε. Ο πατέρας του ήταν καλός, αλλά ο Νικήτας ήταν ειδικός. Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι είχε ήδη ξεπέρασε τον πατέρα του, και ως Κύριος και ως γαμιάς. Τρέμω με απόλαυση όταν σκέφτομαι το καυλί του να κινείται επιδέξια στον κώλο μου καθώς τον παρακαλούσα και εκλιπαρούσα να γίνει ο Αφέντης μου.



Κάθε πρωί σηκωνόμουν 2 ώρες νωρίτερα, ετοιμαζόμουν για τη μέρα, έφτιαχνα πρωινό και τους ξυπνούσα τόσο γλυκά. Το τέταρτο πρωί ξύπνησα τον Νικήτα πιπιλίζοντας τον πούτσο του και πίνοντας λαίμαργα όλα τα χύσια του μέχρι τελευταίας σταγόνας. Τον παρακάλεσα να με αγοράσει. Δεν μπορούσα να φανταστώ τίποτα καλύτερο από το να είμαι ιδιοκτησία του. Ο Νικήτας απλώς γέλασε και μου χαστούκισε.

-Ηλίθια σκύλα ποιος σου είπε να έχεις άποψη για αυτό το θέμα, είναι προσβολή. Η Κυρία Φρειδερίκη, η Αφέντρα σου και Εγώ θα πρέπει να σε τιμωρήσουμε.

Ήξερα ότι θα με τιμωρούσαν για την αλαζονεία μου, αλλά σκέφτηκα ότι μπορεί να τον εντυπωσιάσω με την αφοσίωσή μου, έτσι κάθε πρωί για το υπόλοιπο της παραμονής μου τον εκλιπαρούσα μετά το πρωινό γαλατάκι μου να γίνω σκλάβα του. Το μόνο που κατάφερα ήταν αυστηρή τιμωρία από την Αφέντρα και την καρδιά μου να ραγίζει. Καθώς η Αφέντρα με οδήγησε πίσω για να με τιμωρήσει σκληρά, η καρδιά μου πονούσε περισσότερο γιατί δεν θα ανήκα ποτέ στο Νικήτα.



Μετά από μια ολόκληρη μέρα αυστηρής τιμωρίας είχα μάθει το μάθημά μου. Ποτέ ξανά δεν θα ζητήσω κάτι που επιθυμώ. Ήμουν σκλάβα και θα έπρεπε να είμαι ευγνώμων για ό,τι μου έχει δοθεί.



Στη συνέχεια με πήγε στο σπίτι του Αστυνόμου Γιώργου. Μου άρεσε πολύ αυτό το σπίτι. Εκτός από τον Αστυνόμο που ήταν γοητευτικότατος, είχε πάντα πάντα χρόνο για ένα καλό γαμήσι, ανεξάρτητα από το τι έκανε, έμενε και η γυναίκα του, η Τερέζα. Παρά τα όσα θα μπορούσε κανείς

να σκεφθεί, δεν φαινόταν να ζηλεύει με την προσοχή που μου έδειχνε ο Αστυνόμος. Τραβούσα το ενδιαφέρον του και της άρεσε που έπαιζε μαζί μου. Οι ιδέες της για το τι αποτελούσε το παιχνίδι ήταν αρκετά ευρείες, να με φιστάρει, βασανίζοντας με, να με έχει σκυλίτσα στα τέσσερα, να με ντύνει με γελοίες στολές και να με βάζει να κάνω κάθε είδους υποτιμητικά πράγματα. Μια φορά αυτή με ξεγύμνωσε εκτός από το κλουβάκι, τον κορσέ και τα ψηλοτάκουνα και με έβαλε στα τέσσερα. Μετά μου έδεσε τα πόδια έτσι ώστε μου οι γάμπες κόλλησαν με τους μηρούς μου και οι πήχεις μου με τα μπράτσα μου, κάνοντάς με να περπατάω στα γόνατα και στους αγκώνες μου. Μετά μου έβαλε κολάρο, με φίμωσε, μου έβαλε ένα λουρί στο κολάρο και με οδήγησε έξω από την πόρτα. Με έκανε να περπατήσω μέχρι το περίπτερο με τα γόνατα και τους αγκώνες μου. Στην πορεία συναντήσαμε μια φίλη της που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο της. Ο σκύλος ήταν ένας τεράστιος Ροντβαιλερ. Αυτός με μύριζε και σε λιγότερο από ένα λεπτό προσπαθούσε να με καβαλήσει, εγώ τσίριξα από τρόμο και προσπάθησα να κρυφτώ πίσω από την Κυρία Τερέζα. Οι δύο

οι κυρίες γέλασαν λίγο, μίλησαν λίγο και μετά οι κυρίες συνόδευαν η μία την άλλη στην πόλη και τότε μπήκαν σε ένα κατάστημα ενώ εγώ ήμουν δεμένη έξω μαζί με τον Brutus. Ένιωσα σαν να επρόκειτο να πεθάνω από την ταπείνωση. Ενώ στεκόμασταν έξω από διάφορα καταστήματα, κόσμος γελούσε και δείχνοντάς μας. Το κεφάλι μου ήταν σκυμμένο από ντροπή ως σκλάβα. Η Κυρία Τερέζα με οδήγησε στο σπίτι, ο Βρούτος περπατούσε δίπλα μου σαν να ήμουν ιδιοκτησία του. Στο σπίτι του Αστυνόμου, η Κυρία Τερέζα έκανε τους πάντες να γελούν καθώς εκείνη

είπε την ιστορία μου και τελικά με έκαναν να πέσω στα τέσσερα και να γαυγίζω σαν σκύλα, μόνο και μόνο για να τους δείξω τι είμαι.



Ο Αστυνόμος είχε δίδυμα αγόρια που ζούσαν ακόμα στο σπίτι, παρόλο που

ήταν αρκετά μεγάλοι για να φοιτήσουν στο πανεπιστήμιο. Τα δίδυμα χρειάζονταν πολύ φροντίδα αφού καύλωναν σχεδόν συνεχώς. Με γαμούσαν το πρωί, με γαμούσαν το μεσημέρι, και με γαμούσαν ανελέητα μετά την σχολή. Το βράδυ κοιμόμουν σαν σκύλα ανάμεσα απο τα δυο κρεβάτια τους, σε περίπτωση που ξυπνούσαν στην μέση της νύστας με καύλες. Δεν είχαν γκόμενες. Σε λιγότερο από μια εβδομάδα είχα εξαντληθεί από τη συνεχή τους ανάγκη. Εκτός από τις σεξουαλικές μου υπηρεσίες, έπρεπε να φροντίσω το σπίτι και σύντομα εγώ δεν κοιμόμουν περισσότερο από δύο ώρες. Παρόλα αυτά η συνεχής σεξουαλική εκπαίδευσή με έκανε διεστραμμένα να νιώθω ξεχωριστή. Ήμουν πλέον πλήρως εκπαιδευμένη και προετοιμασμένη ως σκλάβα και τώρα απολαμβάνω τον ρόλο μου ως σκλάβα.



Μετά από μερικές εβδομάδες στο σπίτι του Αστυνόμου, έπρεπε να επιστρέψω στην Αφέντρα στο σπίτι, αλλά τα δίδυμα είχαν κάτι ιδιαίτερο στο μυαλό μου για μένα, κάπως σαν α

δώρο αποχώρησης. Ένα βράδυ μου έδεσαν τα χέρια πίσω από την πλάτη μου, με φίμωσαν

με και πέταξαν στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου τους, γυμνή εκτός από τα ψηλοτάκουνα, τον κορσέ και το κολάρο μου. Μετά από μια σύντομη διαδρομή όταν άνοιξε το πορτμπαγκάζ δυνατά χέρια με σήκωσαν έξω. Με πέταξαν στον ώμο ενός από τα δίδυμα και μεταφέρθηκα σε ένα αποδυτήριο. Μέσα στα αποδυτήρια όλη η ποδοσφαιρική ομάδα με περίμενε. Καθώς τα δίδυμα μου έλυσαν τα χέρια, με αγκάλιασαν και με διέταξαν να ξεκινήσω. Εκείνο το βράδυ όλοι οι παίκτες

με γάμησαν τουλάχιστον δύο φορές ο καθένας. Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας είχα ένα πούτσο στο στόμα μου, ένα πούτσο στον κώλο μου και έπαιζα και δυο πούτσες με τα δύο

χέρια. Όταν τελείωσε, ήμουν περισσότερο νεκρή παρά ζωντανή. Χύσια έτρεχαν από όλες τις τρύπες μου, κάθε χαραμάδα μου είχε γεμίσει, αλειμμένα σε όλο μου το σώμα. Τα δίδυμα απλώς με τύλιξαν σε ένα μπουρνούζι και με πέταξαν στο πορτμπαγκάζ πριν με οδηγήσουν πίσω.



Όταν με οδήγησαν πίσω στην Αφέντρα την επόμενη μέρα, μετά βίας μπορούσα να περπατήσω. Πονούσα τόσο πολύ από το γαμήσι και το ξεκώλιασμα που νόμιζα ότι δεν θα ξαναέκλεινε η κωλομουνάρα μου ποτέ ξανά. Η Αφέντρα μου δεν ήταν καθόλου θυμωμένη με τα δίδυμα με κακομεταχειρίζονταν τόσο άσχημα. Μάλλον γέλασε δυνατά όταν της περιέγραψαν το όργιο, που τους επαίνεσε για την εφευρετικότητα τους.



Αφού έφυγαν, γύρισε προς το μέρος μου

-Λοιπόν σκλάβα, υποθέτω ότι είσαι έτοιμη να πουληθείς.

Ήξερα ότι θα ερχόταν η μέρα, αλλά παρόλα αυτά δεν ήμουν προετοιμασμένη και άρχισα να κλαίω. Μου άρεσε η ύπαρξή μου ως η σκλάβα της Αφέντρας μου, παρόλο που είχε κάνει τρομερά και μη αναστρέψιμα πράγματα για μένα. Η Αφέντρα μου είχε κλέψει το μέλλον μου και ήξερα ότι εγώ θα έπρεπε να τη μισώ, αλλά η Ανωτερότητα της σε συνδυασμό με την έμφυτη θηλυκότητα και υποτακτικοτητά μου με είχε κάνει να την αγαπήσω, να την λατρέψω. Ήμουν σκλάβα τώρα δεν υπήρχε καμία αμφιβολία. Και Ήταν Άυτή που με είχε κάνει αυτό που ήμουν τώρα, ένιωθα πολύ δεμένη μαζί της. Ποιος ήξερε ποιος θα με αγόραζε; Η Αφέντρα μου τα είδε όλα αυτά στο πρόσωπό μου και γέλασε.

-Ήξερα ότι θα σου άρεσε, είσαι εκ γεννητής σκλάβα!

Δέχτηκα την εκτίμησή της και με πραότητα.

-Σου βρήκα έναν αγοραστή θα σε πάρει στην κατοχή του σύντομα. Αλλά μην ανησυχείς δεν θα φύγεις πολύ μακριά είναι ένα ντόπιο αγόρι.

Καθώς το είπε αυτό, η καρδιά μου πέταξε από τη χαρά της. Ήμουν σίγουρη ότι ήταν ο Νικήτας που με είχε αγοράσει. Η Αφέντρα δεν μου είπε ποιος ήταν ο νέος μου ιδιοκτήτης και θα έπρεπε να περάσουν λίγες μέρες πριν του παραδοθώ. Εκείνη είχε αποφασίσει ότι τα χύσια που είχα δεχτεί από την ομάδα ποδοσφαίρου ήταν αρκετά βάναυση. Έτσι για τις επόμενες μέρες δεν χρησιμοποιήθηκα σχεδόν καθόλου. Αντίθετα περνούσα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας καθαρίζοντας το σπίτι και να σκεφτομαι για το ποιος θα ήταν ο νέος μου ιδιοκτήτης. Ήλπιζα πολύ ότι θα ήταν ο Νικήτας, αλλά φοβόμουν ότι θα ήταν κάποιος σκληρός και αηδιαστικός γέρος, όπως ο Κύριος Λεονάρδο, που θα μετέτρεπε σε ανθρώπινη τουαλέτα. Η σκέψη με φόβιζε και μου έφερνε αποστροφή.



Τελικά έφτασε η μέρα που θα παραδοθώ στον νέο μου ιδιοκτήτη. Η Αφέντρα φρόντισε να φαίνομαι θεάρα. Φορούσα μόνο τα ελάχιστα, το κλουβάκι μου, τα μαύρα δερμάτινα Oxfords με εξαιρετικά λεπτά μεταλλικά στιλέτα οκτώ ιντσών, μαύρο δερμάτινος κορσέ σφίγγοντας τη μέση μου μέχρι 20εκ και ένα φαρδύ μαύρο δερμάτινο κολάρο που περικύκλωνε τον λαιμό μου. Έδεσε τα χέρια μου στο κολάρο, και μου έβαλε ένα τεράστιο ring φίμωτρο. Έπειτα μου έβαλε ατσάλινες χειροπέδες στους αστραγάλους και που συνδεόταν με μια χαλύβδινη αλυσίδα όχι μεγαλύτερη από 15εκ.. Εν τέλει κρέμασε από το κολάρο μου, μια πινακίδα που στηριζόταν στις βυζάρες μου. Έγραφε: “Ιδιοκτησία του Αφέντη Ναπολέων #8, Παρακαλώ κακοποιήστε την σκλάβα μου πριν την αφήσετε να φύγει”. Έκλαψα όταν το κατάλαβα ότι ο ιδιοκτήτης μου δεν ήταν τελικά ο Νικήτας, αλλά η Αφέντρα δεν ένοιωσε. Χτυπώντας δυνατά το πρόσωπό μου, μου είπε.

-Άχρηστη σκύλα! Είσαι ιδιοκτησία, τίποτα περισσότερο. Δεν έχεις το δικαίωμα πουταναριό να αμφισβητείς ποιος είναι ο ιδιοκτήτης σου. Ο Αφέντης Ναπολέων ζει στην Ομόνοια. Θα περπατήσεις στην κεντρική οδό και θα στρίψετε δεξιά προς την πλατεία. Στη συνέχεια, είναι ευθεία για περίπου ένα χιλιόμετρο. Ο αριθμός οκτώ είναι το τελευταίο σπίτι του δρόμου. Φύγε τώρα! Άνοιξε την πόρτα και με έσπρωξε έξω καθώς εγώ συνειδητοποίησα ότι θα έπρεπε να περπατήσω μέχρι τον νέο μου ιδιοκτήτη! Ήταν 2 χιλιόμετρα περίπου. Όχι μόνο το ντύσιμό μου ήταν άκρως προκλητικό και ταπεινωτικό, αλλά και τα παπούτσια μου και η αλυσίδα που συνδέει τους αστραγάλους μου σήμαινε ότι θα μπορούσα να κάνω μόνο μικρά βήματα. Το ταξίδι μου

θα έπαιρνε ώρες, ίσως και ολόκληρη μέρα! Γύρισα για να παρακαλέσω Την Αφέντρα, αλλά είχε ήδη κλείσει την πόρτα.



Με κυρίευσε η απόγνωση. Θεωρητικά θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτή την ευκαιρία για να προσπαθήσω να ξεφύγω, αλλά ήξερα ότι αυτό ήταν απλώς ένα όνειρο. Όλη η πόλη ήταν μέσα στο κόλπο και δεν είχα καμία αμφιβολία ότι η Αφέντρα μου είχε βάλει μέσα στο κωλομουνί μου μια συσκευή παρακολούθησης. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να υπακούσω. Απλά κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στην πόρτα της Αφέντρας αποδείχτηκαν τρομερή πρόκληση, αλλά επιτέλους ξεκίνησα να περπατώ αργά προς τον προορισμό μου, κάνοντας μικροσκοπικά βήματα λόγω της αλυσίδας. είχα μόλις έφτασα στο τέλος του δρόμου, όταν σταμάτησε το πρώτο αυτοκίνητο. Ο οδηγός δεν έχασε χρόνο και σε δευτερόλεπτα ήμουν στα γόνατα ενώ εκείνος μου γαμούσε το στόμα. Όταν άδειασε τα αρχίδια του στο στόμα μου, με παράτησε και έφυγε. Δεν είχα κάνει ούτε εκατό βήματα πριν από το επόμενο αυτοκίνητο σταματήσει. Μέσα ήταν δύο φοιτητές, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Αυτοί εναλλάξ με φίσταραν ενώ το αγόρι χρησιμοποίησε το στόμα μου. Καθώς το αυτοκίνητο εξαφανίστηκε άρχισα να κλαίω καθώς συνειδητοποίησα πόσο καιρό θα μου έπαιρνε για να φθάσω στο μέγαρο του Αφέντη Ναπολέων.



Επτά ακόμη αυτοκίνητα σταμάτησαν και με χρησιμοποίησαν, ήδη είχα αρχίσει να πονάω. Όλοι όσοι συνάντησα ήθελαν να μου κάνουν κάτι και δεν ήθελαν όλοι να με γαμήσουν. Κάποιοι ήθελαν απλώς να με βασανίσουν, και σιγά σιγά το σώμα μου καλύφθηκε από μώλωπες. Άλλοι ήθελαν να με ουρήσουν. Είχα γεμίσει σπέρμα και ούρα. Μύριζα εξευτελισμό. Σε πολλά καταστήματα με τράβηξαν μέσα για να παρέχω εξυπηρέτηση στους πελάτες και σε κάθε μπαρ ή εστιατόριο που πέρασα με χύνανε ομαδικά. Αργά το απόγευμα μόλις είχα φτάσει στο ένα τέταρτο της διαδρομής και άρχισα να το συνειδητοποιώ ότι θα ήταν θέμα ημερών και όχι ωρών μέχρι να φτάσω στον Αφέντη Ναπολέων. Όταν έπεσε η νύχτα με έσυραν μέσα σε ένα μεγάλο κλαμπ. Πέρασα όλο το βράδυ στο κλαμπ να γαμιέμαι και να με βασανίζουν. Τα ξημερώματα επιτέλους με άφησαν ελεύθερη. Ήμουν έτοιμη να πέσω από την εξάντληση. Δεν είχα φάει τίποτα από τότε που έφυγα από το σπίτι της Αφέντρας. Ένιωθα σαν να είχα πιει λίτρα σπέρματος. Καθώς πλησίαζε αργά το απόγευμα έπρεπε να κατουρήσω. Νομίζοντας ότι κανείς δεν με έβλεπε, στάθηκα δίπλα στον σκουπιδοτενεκέ και κατουρούσα. Ήμουν τόσο απορροφημένη από την ανακούφιση που δεν παρατήρησα ένα αυτοκίνητο της αστυνομίας να σταμάτησε δίπλα μου. Γύρισα και αντίκρισα τον Αστυνόμο Γιώργο. Είχε ένα πολύ αυστηρό βλέμμα στο πρόσωπό του και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να με χαστουκίσει τόσο δυνατά που έπεσα κάτω.

-Βρωμοπούτανο, καργιολάρα!

-Το να κατουράς στο δρόμο απαγορεύεται. Τσουλάρα πρέπει να σε τιμωρήσω!

Προσπάθησα να ζητήσω συγγνώμη, αλλά σύντομα καθόμουν στο πίσω κάθισμα του περιπολικού της αστυνομίας. Καθώς το αυτοκίνητο έφυγε ξαφνικά συνειδητοποίησα ποια θα ήταν η τιμωρία μου, και άρχισα να ικετεύω και να κλαίω. Ο Αστυνόμος απλώς γέλασε και είπε ότι το άξιζα. Με οδήγησε μέχρι το μπαρ που είχα φύγει νωρίς το πρωί. Μετά με τράβηξε έξω, μου γάμησε τον κώλο ενώ ξάπλωσα πάνω στο καπό του αυτοκινήτου και με άφησε. Συνειδητοποιώντας ότι απλώς είχα σπαταλήσει μια ολόκληρη μέρα με έκανε να σπάσω και να κλάψω. Όχι ότι μου επέτρεψαν να κλάψω για πολύ. Λίγα λεπτά αργότερα ήμουν και πάλι στα γόνατά κάνοντας γλειφομούνι σε μερικές γυναίκες. Απελευθερώθηκε το πρωί.



Ο Αστυνόμος για επιβράβευση με οδήγησε στο μέγαρο του Αφέντη Ναπολέων. Ανέβηκα αργά στην εξώπορτα και κατάφερα να χτυπήσω κουδούνι πόρτας. Προς έκπληξή μου ήταν ο ίδιος ο Αφέντης Ναπολέων που άνοιξε την πόρτα. Τα χαρακτηριστικά του ήταν ελαφρώς ασιατικά. Αλλά ήταν πολύ μεγάλος και φαινόταν πολύ μυώδης. Ήμουν εξαντλημένη και μετά βίας κατάφερα να πέσω στα γόνατά να του φιλήσω τα παπούτσια. Το σώμα μου ήταν γεμάτο μώλωπες, χύσια και ούρα. Μύριζα πραγματικά άσχημα. Κανείς δεν θέλει μια παλιοβρόμα. Με διέταξε να τον ακολουθήσω στο γκαράζ. Χρησιμοποιώντας το λάστιχο του κήπου, με παγωμένο νερό με έπλυνε μέσα και έξω. Θα πίστευα ότι είναι τιμωρία να με ξεπλύνουν έτσι, αλλά ήταν το ωραιότερο πράγμα για το οποίο είχε κάνει κανείς ποτέ. Το κρύο νερό όχι μόνο έπλυνε τα αηδιαστικά ούρα, αλλά και τα

το κρύο μουδιάζει επίσης το σώμα μου, καταπραΰνοντας τους πόνους. έκλαψα από ευγνωμοσύνη και προσπάθησα να το κοινοποιήσω στον νέο μου ιδιοκτήτη. Ωστόσο, τον Αφέντη δεν τον ένοιαζε.

Χωρίς να μιλήσει, με πέρασε στον ώμο του και με κουβάλησε στο σπίτι, έσταζα και ήμουν βρεγμένη. Θα μπορούσε εύκολα να με είχε κάνει να περπατήσω ή να συρθώ, αλλά το πήρα ως καλό σημάδι και συνέχισα να κλαίω με ευγνωμοσύνη. Ο Αφέντης με μετέφερε στο μπουντρούμι του όπου άφησε τα χέρια μου. Ο πόνος ήταν τεράστιος. Ο Αφέντης με έγδυσε και με έλυσε , καθώς πέταξε μια κουβέρτα από πάνω μου είπε

-Κοιμήσου σκλάβα. Αύριο θα σε ενημερώσω για τη νέα σου ζωή.

Και πάλι έκλαψα από ευγνωμοσύνη καθώς με έπαιρνε ο ύπνος.





ΤΕΛΟΣ

 

Φανταστική γραφή και πλοκή.
Από τα πόιο ενδιαφέροντα κείμενα.
Αλλά σίγουρα μπορείς να την συνεχίσεις την ιστορία.
Και να μην τελειώσεις εδώ.

 

Οπότε θα ήθελα η συγγραφική σου πένα να μην σταματήσει την ιστορία σε αυτο το σημείο.
Αλλά να μας δώσει τις γεύσεις της καινούργιας ζωής της ηρωίδας της ιστορίας.