¨"Είναι ντροπή να δέρνεις μια γυναίκα..."

Ναι για να χεστεί πάνω του, φάε κόλυβα θα έλεγα!  

 

Μα δεν μπορείς να σώσεις κανέναν εάν δε θέλει να σωθεί.

 

Μα εννοείται.
Πιστεύεις πως δεν θέλουν ή πως φοβούνται;

 

υπάρχει και κάτι άλλο όμως. Να νιώθει αδύναμος, να φοβάται να θέλει μια υποστήριξη για να αντισταθεί. Υπάρχουν παειρα τέτοια παραδείγματα

 

Άλλοι δε θελουν κ συμβιβάζονται με την κατασταση κι άλλοι φοβούνται.

 

Δυστυχώς συμφωνώ μαζί σου.
Δυστυχώς όχι γτ συμφωνώ μαζί σου, αλλά γτ συμβαίνει.

 

Την επόμενη φορά, ενημέρωσέ με μέσω π.μ. (όχι μόνο για το συγκεκριμένο περιστατικό) και θα πάρει το δρόμο του χωρίς να κάνεις εσύ κάτι άλλο.
Θα το εκτιμήσω.

 

Πολλές φορές δεν αρκεί να δράσεις .. γιατί το ίδιο το σύστημα σε βγάζει off ..

Πραγματικό γεγονός:

Προ εντεκατίας περίπου, ένα νεαρό ζευγάρι (το ονομάζουμε Α), αποφασίζει να συζήσει και νοικιάζει διαμέρισμα σε κεντρική σχετικά περιοχή των Αθηνών.
Μετά από κάποιους μήνες, στο δίπλα διαμέρισμα έρχεται άλλο νεαρό ζευγάρι (το Β): Αυτός ψηλός, χοντρός, κλασσικό στυλ ψευτόμαγκα-ελληνάρα .. και αυτή μια γυναίκα ξανθιά, αδύνατη, πανέμορφη (με καταγωγή από Ρουμανία και σημαντικό: προσωρινή άδεια παραμονής στην χώρα).
Το ζευγάρι Α παρατηρεί ότι ο μάγκας του ζευγαριού Β (εκτός του ότι έπινε όλη μέρα μαύρο), κάποια βράδια φώναζε, έβριζε χυδαία, έσπαγε πράγματα και (προφανώς) ξυλοφόρτωνε την συμβία του ..

Το ζευγάρι Α τηλεφώνησε κάποια στιγμή στην αστυνομία και ρώτησε τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου υπάρχουν φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας ..
Η απάντηση ήταν η εξής: "Το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι εάν παραβιάζουν τις ώρες κοινής ησυχίας, να καλέσετε περιπολικό να γίνουν συστάσεις. Εάν έχετε κάποια υπόνοια ότι τελούνται αξιόποινες πράξεις και ασκείται βία, ελάτε να κάνετε ενυπόγραφη επώνυμη καταγγελία στο Τμήμα .. και μετά μπορεί να επέμβει περαιτέρω η αστυνομία, μόνο με παρουσία εισαγγελέα (λόγω του οικογενειακού ασύλου) ..

Σε συνάντηση στο ασανσέρ και σε ερώτηση της γυναίκας του ζευγαριού Α προς την γυναίκα του ζευγαριού Β (η οποία είχε μώλωπες στο πρόσωπο και είχε πλακωθεί στο μακιγιάζ για να μην φαίνονται) αν είναι όλα καλά και αν χρειάζεται κάποια βοήθεια σε οτιδήποτε, εκείνη απαντά: "Όλα είναι τέλεια με τον ..... , είμαστε μια χαρά."
Την ξαναρωτά αν έχει κάποιο άλλο πρόβλημα, μήπως ο τύπος παραφέρεται κάποιες φορές, κι εκείνη απαντά: "όχι, όλα είναι καλά .. σε παρακαλώ μην ανακατεύεστε με μας".

Μετά από ελάχιστους μήνες το ζευγάρι Β μετακόμισε (ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος δεν ήξερε για που).

Με μία φράση:
Αυτό είναι το σύστημα της χώρας .. μία γυναίκα υπόμενε τα πάντα, προκειμένου να παραμείνει στην χώρα .. και αφού κάνεις επώνυμη καταγγελία (Ναι, εγώ είμαι, ο γείτονάς σας), η αστυνομία μαζί με τον εισαγγελέα επεμβαίνει να διαπιστώσει ότι όντως την δέρνει ...

 

Φ

Φυσικά και υπάρχουν τέτοιες πειρπτώσεις και είναι και ο λόγος που πολλές φορες αφήμουν αδιαφορους τους μάρτυρς τέτοιων περιστατικών. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του ...νομίσματος.

 

Το σύστημα!!!!!!! Ποιο είναι το σύστημα και ποιοι το υπηρετούν; Μήπως , τελικά, το σύστημα είμαστε οι ίδιοι εμείς;;;; η έστω ένα γραναζάκι του συστήματος; Μεγάλη κουβέντα.

 

Βουδουσουμικό ζεύγος βρίσκεται σπιτάκι του, η περίπτυξη του είναι αρκετά θορυβώδης σε σημείο που τραβάει την προσοχή των περιοίκων.
Ο άντρας ή η γυναίκα ( ή ο/η άλλος/η άντρα/γυναίκα ) της ντοπιέτας σκούζει και οδύρεται. Κάποιος απ' τους περιοίκους φρικάρει και καλεί την αστυνομία ή ακόμη "καλύτερα", πηγαίνει την επόμενη στην εισαγγελία και καταθέτει μήνυση. Εδώ αστερίσκος, θεωρητικά οι δυο που ήταν εμπλεγμένοι στην "κλωτσοπατινάδα" την γούσταραν.
Δίδαγμα? Άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Δίδαγμα Νο2, καλώς ή κακώς δεν μπορούμε να είμαστε προστάτες των πάντων.
Δίδαγμα Νο3, οι "καλοί" βουδουσουμιάρηδες δεν κακοποιούν ποτέ, αφού την όποια βια την διαπράττουν πάντα στα πλαίσια της συναίνεσης και της σύνεσης ( σαν να έχουν την σύνεση και την λογική πάντα στο dna τους ). Οι "κακοί" βανίλιες αφού δεν γνωρίζουν τα της ρητής συναίνεσης στην χρήση βίας, είναι πιο επιρρεπείς στην κακοποίηση.

Δίδαγμα Νο4 ( και τα 4 δικά μου, άρα υπό αίρεση κι έλεγχο ορθότητας ), η υποκρισία δεν κοιτάζει status, δεν κοιτάζει χώρο και καλώς ή κακώς - ξανά -, δεν υπάρχει για κάθε "αρνί" κι ένα τσοπανόσκυλο για να το φυλάει. Αλλά σε κάποια θέματα μπαίνουμε όλοι στην ίδια μάντρα και αν εμφανιστούν κάποιες δυναμικές, το ένα και μοναδικό τσοπανόσκυλο - που έχουμε αποδεχτεί σαν φρουρό μας στα πλαίσια του "κοινωνικού συμβολαίου" - αποφασίζει αν δαγκώσει, αν μας επαναφέρει στο μαντρί ή αν κινδυνεύουμε από κάποιον λύκο ( κάποιες φορές χρειάζεται το βέλασμα μας, για να ξυπνήσει, άλλες όχι. ).  

 

Κόλλυβα τα λένε.