«Δεν έτυχε, πέτυχε!»

@Stalker Πολύ πιθανό με την πρόταση "βασικό αξιακό Τ/του σύστημα σχετικά με τον τρόπο που Β/βλέπει, Α/αντιλαμβάνεται και Ζ/ζει το M/s." να αναφέρεται στην κοσμοθεώρηση του υποκειμένου.

Δεν θεωρώ άστοχη της χρήσης αυτών των λέξεων καθώς η κοσμοθεώρηση σχετίζεται σε πολύπλοκο βαθμό με το αξιακό σύστημα όπως το όρισες, τόσο που στα μάτια μου και πιθανώς και στα μάτια της OP να είναι έννοιες ανταλλάξιμες.

 

Σε συνέχεια των ερωτημάτων που Έθεσε Ο @Iagos προς Τ/τους @Stalker και @margarita_nikolayevna, όσον αφορά στην έννοια του "ευ ζην" / της ευημερίας στο M/s, και μετά τις απαντήσεις που Δ/δόθηκαν, ας μου επιτραπεί ένας γενικότερος προβληματισμός - που θα μπορούσε ενδεχομένως να συνιστά και ξεχωριστό νήμα, αλλά νομίζω πως δεν ξεφεύγει από την ουσία του παρόντος, εξ'ού και η παρέμβαση.

Στην ερώτηση, λοιπόν Του @Iagos σχετικά με το πώς Α/αντιλαμβάνεται Κ/κανείς το "ευ ζειν" εντός M/s, Ο Κύριος @Stalker Απήντησε: "Ως μια καθημερινότητα των Μ και s στην οποία υπάρχουν όλα (ή έστω, περιστασιακά, τα περισσότερα) όσα περιέγραψα ότι περιλαμβάνει [* "...καύλα, απόλαυση, γαλήνη, ηρεμία, ελαχιστοποίηση εσωτερικών συγκρούσεων, βέλτιστη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα, κλπ, κλπ."], συν κάποια που παρέλειψα όπως πχ την επιθυμία και τη διάθεση για "ταξίδια", "εξερευνήσεις", νέες ή διαφορετικές χρήσεις...."

Στην αντίστοιχη ερώτηση προς την @margarita_nikolayevna όσον αφορά στην έννοια της ευημερίας έτσι όπως "διαβάζεται" από τον περίγυρο (χωρίς να έχει ακόμη προσδιοριστεί για ποιον περίγυρο Μ/μιλάμε), η απάντηση που δόθηκε ήταν: "Ευημερία θεωρώ την κατάσταση εκείνη γαλήνης, ηρεμίας, χαράς, νοητικής διαύγειας, ικανοποίησης, πληρότητας που μπορείς να νιώθεις υπαρξιακά ότι έχει νόημα όλο αυτό, ο κόσμος, Ε/εσύ, που σου δίνει την διάθεση να ασχολείσαι με δημιουργικά πράγματα, να μην έχεις εσωτερικές συγκρούσεις, σε κάνει γενικά 'τεφάλ' στην πλειονότητα των εξωτερικών ερεθισμάτων, σου δίνει την δυνατότητα να τα διαχειρίζεσαι με ψυχραιμία και χαμόγελο ή όταν δεν μπορείς να τα επιλύσεις να μην σε ρίχνει σε ένα καταθλιπτικό σπιράλ αυτό, έχεις μια ισχυρή ενσυναίσθηση που σου δίνει μια εξαιρετική πρόσβαση στην θέαση των άλλων για τον κόσμο, χωρίς όμως να υποφέρεις μαζί τους σε βαθμό παράλυσης...
Αυτά θα έλεγα ότι είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της ευημερίας, όπως την έχω βιώσει εγώ τουλάχιστον. Ανάλογα, βέβαια, την θέση, Κ ή υ, υπάρχουν κάποιες διαφοροποιήσεις αλλά το αίσθημα τελικά δεν αλλάζει σημαντικά από όσο ξέρω/έμαθα."

Με αφορμή λοιπόν τα προηγούμενα, και χωρίς να εισέρχομαι επί του προσωπικού, ούτε να κρίνω τις απαντήσεις που δόθηκαν, μου γεννήθηκαν οι εξής γενικότερες σκέψεις:

Υπάρχουν M/s όπου Ο/Η Αφέντης/ντρα Επιλέγει, για παράδειγμα, να Επιβάλλει στο σ ένα πολύ έντονο σωματικό ζόρι, π.χ. αποχή από κάθε σεξουαλική και s/m δραστηριότητα για 2 χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, το σ, παρά το ζόρι, δεν κλονίζεται από τη θέση του, παραμένει εκεί με χαρά. Ενώ το σώμα του σ "κλειδώνει", το νευρικό του σύστημα είναι στα πρόθυρα κατάρρευσης, δεν έχει βέλτιστη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα καθώς το σώμα και οι αισθήσεις είναι τεταμένα, βρίσκεται επί της ουσίας μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας...παρόλαυτά είναι στη θέση του, νιώθει πλήρες, χαρούμενο όσο ποτέ και δεν έχει καμία εσωτερική σύγκρουση.

Τί συμβαίνει σε μια τέτοια περίπτωση όπου το "ευ ζην" και η ευημερία - έτσι όπως ορίστηκαν έως τώρα τουλάχιστον - δεν πληρούνται; Μπορεί να υπάρχει M/s χωρίς "ευ ζην"/ευημερία;

ευχαριστώ

 

Ετσι όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα, η κοσμοθεώρηση έχει να κάνει με τις προτεραιότητες και την προτεραιοποίηση(prioritization) και το αξιακό σύστημα περιλαμβάνει κατά βάση ηθικές(το η εσκεμμένα μικρό) αξίες, έναν κώδικα τιμής με τον εαυτό, θα έλεγα.
Ακόμα κι αν είναι όπως τα λες, δεν αλλάζει κάτι αναφορικά με την ερώτηση που έκανα.
Εδωσα μια πολύ συγκεκριμένη απάντηση στο τρίτο ερώτημα του νηματοθέτη. (Μου) ειπώθηκε πως η απάντηση (μου) αντικατοπτρίζει-καθρεφτίζει το αξιακό μου σύστημα. Ρώτησα να μάθω το τι και πώς ακριβώς.
Ένα από τα πράγματα που θέλησα να διαπιστώσω είναι το αν και κατά πόσο θα επιχειρηθεί να φορεθεί κάποιου είδους ηθικολογικό καπέλο στην επιθυμία ενός Αφέντη να τερματίσει το M/s, παρόμοιο με το till death do us part και τα τοιαύτα των θρησκευτικών γάμων, διότι κάτι τέτοιο υπονοείται και με φτερό στο καπέλο το ότι M/s που τέλειωσε τοιουτοτρόπως κρίνεται συνολικά και αναδρομικά ως μη επιτυχές.
Μια δεύτερη διαπίστωση έχει να κάνει με το αν τα παραπάνω μέσω της σύνδεσης με το αξιακό σύστημα, θα επιχειρηθεί να παρουσιαστούν ως νόρμα.
Ίδωμεν.

 

Δεν μπορώ να λάβω υπόψιν, όμως, το "με βάση τα προηγούμενα " γιατί αναφέρεται κάτι που προσωπικά πχ δεν με εκφράζει καθόλου, συγκεκριμένα ... είμαι αντίθετη. Αν και αναφέρετε ότι δεν θέλετε να επικεντρωθούμε εκεί... Πώς όμως να απαντηθεί η τελευταία παράγραφος αν διαφωνούμε στο

Τα πράγματα δεν είναι, "αχ σε ερωτεύτηκα και έκανα τις προβολές μου άρα θα "αντέξω" την κυριαρχία σου" και στον αντίποδα το " έχω ανάγκη να κυριαρχηθώ οπότε πρέπει, όπου " . Εγώ κάνω M/s μόνο προσωποπαγές, γιατί το να με υποτάξουν δεν είναι ανάγκη επιβίωσης, δεν είναι ανάγκη λειτουργικότητας, είναι ευτύχημα, καύλα, έμπνευση και καλύτερη ποιότητα ζωής ΟΤΑΝ και ΑΝ αυτό συμβεί.

Το όταν και αν, είναι απόλυτα συνδεδεμένο με το πρόσωπο, με την ισχύ, τις ικανότητες, την επίδραση και ναι ναι την γοητεία του Άλλου προς εμένα. Και κάπως αυτά πρέπει να τα "οσμιστείς" κάπως πρέπει να υπάρχει τριβή ώστε να φανεί η διαφορά ισχύος, να την νοιώσω.

Έχω πολλή ψυχή, πολύ μέσα για να αντιμετωπίσω το M/s σαν μια ξερή συναλλαγή δύναμης.

Το Μ/s για εμένα είναι κάτι που όταν σου συμβεί δεν μπορείς να το αποφύγεις, έχει απόλυτα να κάνει με το ποιος είναι απέναντι σου. Και αυτό έχει παραμέτρους ( να μπορεί, να το χει και αυτό που έχει να το βλέπω, να με αγγίζει, να περνά σε μένα και να με εμπνέει να σέβομαι και να θαυμάζω αυτό που Είναι, όχι να Τον θαυμάσω επειδή είπαμε ότι θα είναι ο Αφέντης μου)

Το δικό μου αξιακό σύστημα λοιπόν, βασίζεται στην αλήθεια του πράγματος και στην απόλαυση, ( όσο το δυνατόν πιο!!)
Αξία έχει για μια σκλάβα που σκέφτεται σαν εμένα, να την έχουν επειδή εμπνέει, επειδή είναι ευχάριστη, επειδή ο Αφέντης απολαμβάνει και χαίρεται να την χρησιμοποιεί ακόμα και όταν επιλέγει να μην. Αν η σκλάβα σταματήσει να αποτελεί τα παραπάνω δεν υπάρχει λόγος να την έχει. Δεν έρχεται καμία ευθύνη και τίποτα να Του πει να την έχει.

Το δικό μου αξιακό σύστημα λέει πως όταν τελειώνει η ευχαρίστηση του να έχεις το αντικείμενο σου, το ζώο σου, τη σκλάβα σου, είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις την ευχαρίστηση σου και την αλήθεια σου. Όπως και όταν δεν βρίσκεις πια ευχαρίστηση στο να σε έχουν.
Πάνω η κάτω. Ακολουθείς το μέσα σου και αυτό σε κάνει real.
Φυσικά και θέλουμε να μας θέλουν, να μας έχουν, να μην αλλάξει κάτι... Αλλά όχι επειδή έχουν κάποια ευθύνη η κάποια υποχρέωση στον εαυτό τους, αλλά επειδή θέλουν και το απολαμβάνουν. Και από τα πρώτα πράγματα που μας μαθαίνουν αυτά τα άκαρδα και σκληρά Κ, είναι να μην έχουμε προσδοκίες και να μην παίρνουμε πράγματα ως δεδομένα.

Για μερικούς έχει να κάνει με την ευχαρίστηση και με την απόλαυση με το " είμαι καλά " και " είμαι καλύτερα" με το "πετάω, φυσάω έχω όρεξη να είμαι καλύτερη γενικώς" και όχι με την ανάγκη, με την έννοια της δυσλειτουργικότητας εν απουσία M/s.
Φυσικά και υπάρχουν ζόρια και αλαλούμ και η ζωή σου παίρνει άλλη τροπή εκτός M/s ειδικά όταν φύγεις από ένα M/s χρόνων, αλλά δεν είναι το ίδιο με την γενικότερη ανάγκη ανήκειν, όπως πολλές φορές έχει παρουσιαστεί και τη μόνιμη δυσλειτουργικότητα. Για μένα είναι άλλο το ενα, άλλο το άλλο.

Εγώ πάντως με δύο χρόνια αποχή, και ταυτόχρονα να είμαι πλήρες και χαρούμενο.... Δεν παίζει..
Στη θέση μου, μπορεί... με πολυυυ ζόρι, με πολύ προσπάθεια με πολύ ζήλο, ναι να έχω μείνει στη θέση μου. Χαρούμενο και πλήρες είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας για εμένα, ένα ταπεινό, γήινο τσουλι είμαι δεν ξέρω τίποτα από αυτοπραγμάτωση κτλ.

Άρα για να απαντήσω κιόλας, M/s χωρίς "ευ ζην" μπορεί να υπάρξει, διάρκεια δεν ξέρω αν θα έχει και πολύ φοβάμαι ότι μετά θα λέμε αν "έτυχε ή πέτυχε"

 

Με έντονη την επιθυμία να συνεχίσω την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση...
Διευκρινίζω ότι δεν θεωρώ ότι ο δικός μου ορισμός της ευημερίας ισχύει μερικώς ή πλήρως για όλους.
Επομένως, θεωρώ ότι καθένας έχει τα δικά του κριτήρια για το αν και πώς ευημερεί.
Επιπλέον, το ευ ζην μπορεί να μην συμβαδίζει ανά πάσα στιγμή και πάντα με το αίσθημα ευημερίας. εμένα μου έχει συμβεί πάντως. Παρ' ότι τελικά ( και όπως φάνηκε αργότερα) περνούσα μια από τις καλύτερες φάσεις της ζωής μου, δεν το ένιωθα εκείνη την περίοδο. Αντιθέτως ένιωθα πολύ μελαγχολικά θα έλεγα. Ωστόσο κάτι με 'κρατούσε'. Και αυτό αποδείχτηκε πως πραγματικά ήταν το ευ ζην μου.

Μακροπρόθεσμα όχι. Θα προσθέσω πως δεν έχει και νόημα για μένα. Επαναλαμβάνω, ωστόσο, ότι το ευ ζην/ευημερία, είναι πολύ προσωπική υπόθεση  

 

@MasterJp Η μη εθελούσια απουσία του νηματοθέτη, στερεί από το νήμα και την συζήτηση την παράμετρο της πολιτικοποίησης, εντός των ορίων τα οποία έχουν τεθεί από τους διαχειριστές.
Προφανώς και η τοποθέτηση του @Master Electro-pain θέτει ως "περίγυρο" τον χώρο του βδσμ και είναι οφειλόμενη η απολογία για την αβλεψία.

Με την πεποίθηση ότι δεν θα διαστρεβλώσω την πορεία της κουβέντας από τον στόχο του νηματοθέτη, θα ανοίξω τους ομόκεντρους κύκλους από αυτόν με τη μεγαλύτερη ακτίνα.
Έχει πολιτική θεώρηση το βδσμ ή, ορθότερα, τα M/s, D/s, o λιμπερτινισμός και η Σαδική θεωρία και πράξη?
Η θέση μου και η θέση του υπερόχως Σιχαμερωτάτου Ντολμανσέ, είναι πως ναι και δη ως δομικό στοιχείο.
Αντιθέτως ο @Libertine SD ενθέρμως υποστηρίζει πως όχι. Εκτιμώ, ότι είναι ευκόλως κατανοητό το γεγονός ότι για όποιον ενστερνίζεται την άποψή του, η συζήτηση περί αξιακών συστημάτων και περιγύρου, με την όποια του μορφή, σταματά εδώ ως ανούσια.

Ενίοτε τα παιδαριώδη παραδείγματα, διαθέτουν μια κάποια χρησιμότητα, οπότε το τολμώ:
Ας αναλογίσουμε λοιπόν, ως εργαλείο, το M/s με την ελέω Θεού Μοναρχία, το D/s με την Συνταγματική Μοναρχία και τον βανιλόκοσμο με την αστική δημοκρατία.
Αυτό μας φέρνει στον επόμενο ομόκεντρο κύκλο, την άσκηση εξουσίας, την Κυριαρχία.
Εδώ λοιπόν θα αφαιρέσουμε από την εξίσωση τις περιπτώσεις που η libido είναι το μόνο προτασσόμενο στοιχείο. Τονίζω, προς αποφυγή παρεξηγήσεων "το μόνο". Κάπου εκεί γύρω το 2007, είχε ξεκινήσει μια συζήτηση για το εαν η αυξημένη libido είναι sina qua non στοιχείο της υ/σ, για να καταλήξει σε ασυνάρτητο καβγά για το γένος της λέξεως και μαθήματα του τύπου libido/libidiemis.
Τί μένει στην εξίσωση, το οποίο σχετίζεται με τα ερωτήματα? Εκείνοι οι οποίοι αναζητούν την προσωπική του ευημερία, όπως την όρισε η @margarita_nikolayevna στην Κυριαρχία, την υποταγή και την ηδονή.

Ο επόμενος κύκλος φαινομενικά έχει μικρή διαφορά στο μήκος της ακτίνας του από τον προηγούμενο. Φαινομενικά μόνο.
Εκείνοι που την αναζητούν διά του Κ/υ και της ηδονής και αυτοί που την αναζητούν στο Κ/υ και την ηδονή.
Και εδώ το αξιακό σύστημα της μιας από την άλλη ομάδα παρουσιάζει θεμελιώδεις διαφορές.

Και φθάνουμε στον έσχατο κύκλο, όπως τον όρισε ο νηματοθέτης, μιας και αρκετά το ξεχείλωσα.
Το M/s

Πλειστάκις οι συμμετέχοντες στο παρών νήμα, έχουμε στηρίξει με τις πράξεις μας και τη γραφή μας το οφειλόμενο αυτονόητο σαν να είναι αποδεικτέο. Εκείνος που έχει ανάγκη να αποδείξει την κυριαρχία του συγκρουόμενος με άλλον, δεν είναι Κυριάρχος.
Η ορθότητα της θέσεως αυτής όμως, δεν δύναται να την αναγάγει σε απολυτότητα, όσον αφορά της εν γένει συγκρούσεις. Κάτι τέτοιο όχι απλά θα κατέρριπτε τους κανόνες της Αριστοτελικής λογικής, αλλά θα κατέληγε στο γνωστό αποτέλεσμα " ο αστυνόμος είναι μπουζούκι".
Τι λοιπόν νομιμοποιεί την σύγκρουση?
Η φύση, αν το θέλετε για να αποκριθώ και στο ερώτημά σας, η φυσική ανάγκη και ο τρόπος της συγκρούσεως.
Ο λιόντας θα συγκρουσθεί με λιόντα για την Κυριαρχία της αγέλης και για τη σάρκα της γαζέλας.
Και εδώ χαλάει η σούπα μας.
Στο να ειρωνευόμαστε κάθε καινούργιο κρεατάκι που μπαίνει στο φόρουμ δημόσια για να στηρίξουμε την εικόνα μας και να της στέλνουμε pm βολιδοσκόπησης.
Και ακόμη χειρότερα.
Γνωρίζοντας ότι είναι πολλές οι πιθανότητες μετά την λήξη της αλληλεπίδρασης, το κρεατάκι αυτό να περάσει σε άλλο φούρναρη , με τον οποίο και θα μοιραστεί τα pm που το έχουμε στείλει, να συνεχίζουμε να το κάνουμε, γιατί απλά εκτιμούμε ότι ο ένας κρατά τον άλλο.
Στο να μεταφέρουμε στις σ μας την άποψή μας για άλλον Κ και να επιτρέπουμε σε εκείνη να διοχετεύει την άποψη αυτή, ενίοτε και διαστρεβλωμένη, στο Α2 του παρακράτους.
Στο όχι απλά να ανεχόμαστε άτομα που μή έχοντας τίποτα να παράξουν στη ζωή τους, μετουσιώνονται σε "κοσμικοί αρθρογράφοι" του βδσμ και προξενήτρες, αλλά να τα χρησιμοποιούμαι κι ολας.

Φίλτατε @MasterJp ,
μιλήσατε στο παρελθόν για "αριστερίζουσα συμπεριφορά των Κ" η οποία προφανώς και υφίσταται. Υφίσταται διότι την φύσει κατίσχυση, ο δυτικο - ερωπεηκός πολιτισμός την εξοβέλισε και διότι είναι απείρως αποτελεσματικότερο να σκοτώσεις την γαζέλα ευθυγραμμίζοντας την με το σταυρόνημο της διόπτρας. Η σύγκρουση της μιας φράξιας με την άλλη, είναι απλά η βαλβίδα εκτονώσεως της πίεσης.
Προτείνω και θεραπεύω την σύγκρουση των Κ. υπό τους όρους και την ευγένεια της παρτίδος σκάκι.
Βλέπετε, η υποταγή στην φύση κρεοφαγίας, δεν στερεί τον Κ. της Κυριαρχίας του. Το να προτιμήσει την κονσέρβα από το κυνήγι το κάνει αυτό.

Πολλά είπα.
Κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες Χριστός Ανέστη.

 

Ενδιαφέρον νήμα. Καλησπέρα σε όλους και όλες.

Στο αν λειτουργεί στο γενικό πλαίσιο, η καθημερινότητα και τα όσα βιώνονται μέσα σε αυτή και από τα δυο μέρη. Στο ειδικό μέρος από τη στιγμή που αναφέρεσαι σε M/s σχέση και άρα ΤPE, το αποκλειστικό δικαίωμα κρίσης είναι στον Μ. Οσο ο Μ επιθυμεί τον πλήρη έλεγχο, και όσο η s γεμίζει με την πλήρη απώλεια ελέγχου, η σχέση λειτουργεί ικανοποιητικά.

Σε σχέση που έληξε, οι παράμετροι που καθορίζουν το αν και πόσο λειτούργησε είναι πολλές. Η προσωπική ωρίμανση της s, πολυδιάστατα και σε βάθος, σε συνδυασμό με την απουσία απογοήτευσης από τον Μ, είναι ένας παράγοντας που οδηγεί (συνήθως) σε ασφαλές συμπέρασμα πως η σχέση λειτούργησε.

Αδιάφορο ως προς την κρίση του βανίλα περίγυρου, αδιάφορο και ως προς τον περίγυρο του χώρου. Η κάθε σχέση, πολλώ μάλλον η Μ/s σχέση που λειτουργεί, δεν ετεροπροσδιορίζεται από κανενός είδους περίγυρο.

Η λήξη μιας Μ/s σχέσης, δεν αντιστοιχεί πάντα με βεβαιότητα αποτυχίας. Ούτε καν η αποδέσμευση, όταν γίνεται χωρίς να αναιρεί τη θέση. Σε αρκετές περιπτώσεις το τέλος Μ/s σχέσης, οφείλεται σε εξωγενείς από τα μέλη που την αποτελούν παράγοντες. Η θέση Μ/s μεταξύ δυο ανθρώπων με νόηση, δεν είναι κάτι που μπορεί να μην υπήρξε. Η υφίσταται ή δεν είναι Μ/s. Και στην ουσία του, δεν είναι κάτι που μπορεί να λήξει, όταν αυτό έχει αναπτυχθεί καταλλήλως από τον Μ.