«Δεν ξέρεις πώς είναι, δεν θα μπορούσες να καταλάβεις..»

Αυτό ήταν το τελευταίο μήνυμα στην οθόνη του κινητού του.

Ο Μιχάλης μόλις είχε ξεμπερδέψει από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Πτυχιούχος οικονομικών. Οι γονείς του, του είχαν παραχωρήσει ένα όμορφο διαμέρισμα στην Μαρίνα Ζέας. Τον επισκέπτονταν συχνά οι φίλοι του, άλλες φορές έπαιζαν στην παιχνιδομηχανή, άλλες άραζαν στους καναπέδες και μιλούσαν.

Έχθες το βράδυ είχε έρθει μονάχα ο κολλητός του ο Ανδρέας. Γνωρίζονται από το δημοτικό. Σπούδασαν στην ίδια σχολή. Ο Ανδρέας είναι μοναχοπαίδι. Ζει κι εκείνος μόνος του, κοντά στον Μιχάλη. Μόνο που τώρα έχει αλλάξει κάπως. Δείχνει να δυσφορεί με πολλά.

Ήπιαν μερικά ποτά ο Μιχάλης προσπάθησε να του ανοίξει κουβέντα. Ήξερε ότι αν ο φίλος του πιει λίγα ποτά αρχίζει να κελαηδάει.

«Τι έχεις ρε, τελευταία φέρεσαι παράξενα;»
»Δηλαδή;»
«Δεν μιλάς πολύ, δεν λες τα κακά αστεία σου. Κάθεσαι μόνος σου σε μια γωνιά. Τι συμβαίνει;
Ο Ανδρέας τον κοίταξε στα μάτια για λίγο. Κάτι σαν να άστραψε μέσα του, πριν καταπέσει στην νωχελικότητα που του έλεγε ο φίλος του πως τον έχει κυριεύσει Δεν είχε πιει αρκετά ώστε να του μιλήσει.
Ήπιαν λίγο ακόμη οι δύο φίλοι.
«Αν σου πω, δεν θα είμαστε άλλο όπως παλιά»
Ο Μιχάλης τον κοίταξε βαθεία μέσα στα μάτια . Τώρα θέλει δεν θέλει θα του πει. Ανησυχούσε.
«Θα μου πεις, αλλιώς..»
«Αλλιώς τι Μιχάλη;»
Οι παλμοί της καρδιάς του Ανδρέας έσπαγαν κάθε ρεκόρ.
«Δεν ξέρω τι αλλιώς, αλλά θα μου πεις..»
Ξεφύσηξε ο Ανδρέας, αλλά ήταν έτοιμος να το ξεφουρνίσει.
«Μου αρέσεις ερωτικά»


Ο Μιχάλης σταμάτησε να μιλάει. Κοίταξε τον φίλο του για λίγο, πιστεύοντας ότι είναι αυτές οι φάρσες που πάντα κάνει. Είδε όμως τα μάτια του δακρυσμένα. Δεν έλεγε ψέμματα.

«Δεν ξέρω τι να πω..» απάντησε ο Μιχάλης σοκαρισμένος. Ο Ανδρέας σηκώθηκε, πήρε τα πράγματά του κι εξαφανίστηκε. Πήγε κοντά στη θάλασσα. Τα μάγουλά του γεμάτα δάκρυα ανακούφισης. Έβγαλε το κινητό από την τσέπη του. Του έγραψε ένα μήνυμα «Δεν ξέρεις πώς είναι, δεν θα μπορούσες να καταλάβεις..». Το σκέφτηκε καλά πριν να το στείλει. Κατάφερε και πάτησε το κουμπί της αποστολής.

Ο Μιχάλης είχε σοκαριστεί. Περίμενε κάπως μέσα του, το είχε σαν διαίσθηση πώς κάτι συμβαίνει, όμως αυτό δεν το χωρούσε ο νους του. Πήγαινε κι έκανε ένα μπανάκι, ξάπλωσε γυμνός, αποκοιμήθηκε.

Γύρω στις 3 τα ξημερώματα ξύπνησε. Άνοιξε το κινητό του. Έπεσε πάνω στο μήνυμα του φίλου του.
Αποφάσισε ν' ακούσει τον φίλο του. Δεν γουστάρει τα μηνύματα πολύ. Πήρε τον Ανδρέα τηλέφωνο.

Τα μάτια του πρησμένα από τα κλάματα. Άκουσε το κινητό του. Το σήκωσε χωρίς να δεί ποιος είναι

«Παρακαλώ..»
«Γιατί έφυγες;»
«Μιχάλη εσύ;»
«Ναι εγώ»
Τα έχασε ο Ανδρέας. Συνέβαινε τώρα, δεν το φανταζόνταν.
«Ντράπηκα πολύ, σου ζητώ συγγνώμη Μιχάλη»
«Τι δεν θα καταλάβαινα;»
«Πώς το φαντάζομαι»
«Πώς;»
«Μαζί σου, δικός σου, σκλάβος σου»
Ο Μιχάλης καύλωσε στο άκουσμα της λέξης σκλάβος. Άρχισε να τη παίζει δυνατά. Ο φίλος του δεν το καταλάβαινε.
«Σκλάβος μου;»
Τον άκουγε που ξεφυσούσε.
«Ναι θέλω να υπάρχω για να σε υπηρετώ, να σε κάνω χαρούμενο. Να είσαι ευχαριστημένος όλη την ώρα. Να μαγειρεύω, να πλένω για εσένα. Θα καθάριζα το πάτωμα με τη γλώσσα μου αν μου το ζήταγες, Μιχάλη»
«Γιατί;» δεν την περίμενε αυτή την ερώτηση ο Ανδρέας. Τα έχασε. Γδύθηκε και γονάτισε δίπλα στο κρεβάτι του.
«Γιατί νιώθω έτσι, γιατί πιστεύω πως αν σου είμαι χρήσιμος θα είμαι ολοκληρωμένος»
«Θες και να σε πηδάω;»
Για άλλη μια φορά μπλοκάρισε ο Ανδρέας.
«Λέγε ρε, θα σε έχω σκλάβο μου, αν θέλω να σε γαμήσω τι θα κάνεις;»
«Θα σας υπακούω»
Δεν ήξερε ο Ανδρέας από που ξεφύτρωσαν αυτές οι λέξεις που ξεστόμισε.
«Τσακίσου κι έλα στο σπίτι μου τώρα» του φώναξε ο Μιχάλης πριν του το κλείσει. Ο Ανδρέας έμεινε για λίγο ακόμη γονατιστός. Σκέφτηκε να μη πάει. Ντράπηκε, φοβήθηκε, καύλωσε. Δεν είχε ξαναδεί τον εαυτό του πάλι τόσο ερεθισμένο. Έβαλε ένα σορτσάκι κι ένα μπλουζάκι κι έφυγε για το σπίτι του κολλητού του. Δεν άργησε πολύ. Χτύπησε το κουδούνι
Ο Μιχάλης τον είδε από τη κάμερα του θυροτηλέφωνου. Για λίγο πίστεψε κι εκείνος ότι δεν θα έρθει.

Του άνοιξε τη πόρτα. Ο Ανδρέας στεκόταν μπροστά του. Είχε κατεβασμένο το βλέμμα του στο πάτωμα. Ντρέπονταν.
«Πέρασε μέσα» του είπε ο Μιχάλης κι έκλεισε την πόρτα πίσω τους.
«Τρέμεις, φοβάσαι;»
«Ναι Μιχάλη, δεν έπρεπε να στα πω αυτά»
«Τα είπες όμως»
Ο Ανδρέας έβαλε τα κλάματα. Ένιωθε τον κόσμο του να χάνεται.
«Υπάρχουν δύο δρόμοι. Είτε φεύγεις και το ξεχνάμε όλο όπως και την φιλία μας, είτε γδύνεσαι και βλέπουμε»
Ο Ανδρέας τα έχασε. Δεν ήξερε τι να πει.
«Γδύσου Ανδρέα» του είπε αποφασίζοντας γι αυτόν ο Μιχάλης. Εκείνος υπάκουσε ,εβγαλε τη μπλούζα του. Ακολούθησε το σορτσάκι του. Κατάλαβε πως δεν φορούσε εσώρουχο. Ήταν ερεθισμένος. Ο φίλος του τον πλησίασε. Τον άγγιξε στο κορμί του. Ένιωθε να καταρρέει. ΟΙ χτύποι του είχαν φθάσει στους 180.
Ο Μιχάλης καύλωσε με όλο το σκηνικό. Είχε κάνει άλλη μια φορά σεξ με άνδρα. Σε μια παρτούζα με την πρωήν του. Πήδηξε τον άλλον άνδρα. Του άρεσε. Αλλά εδώ ήταν διαφορετικό.

Ο γυμνός άνδρας μπροστά του ήταν ο κολλητός του κι όμως στην σκέψη του Μιχάλη υπήρχε μόνο μια εικόνα. Ο Ανδρέας μπρούμυτα κι εκείνος να τον καβαλάει, να τον γαμάει με δύναμη.
«Πάμε στο κρεβάτι μου, θα σε πηδήξω»
«Είμαι παρθένος Κύριε»
«Και βέβαια είσαι, αλλά αυτό θ' αλλάξει σύντομα»

Τον οδήγησε στο κρεβάτι του. Τον έβαλε στο κρεβάτι του ακριβώς όπως το φαντάζονταν. Γδύθηκε. Ο Ανδρέας τρόμαξε με το μέγεθος του.
«Μα είναι τεράστιο» Ο Μιχάλης γέλασε, χαρούμενος.
«Ναι είναι και θα σε σκίσει, γύρνα μπρούμυτα» ο φίλος του υπάκουσε αμέσως. Ένιωσε κάτι στην κωλοτρυπίδα του. Ο Μιχάλης του έριχνε λάδι. Ξεκινώντας να του βάζει δάκτυλο.
«Αααχ» έβγαλε μια μικρή κραυγή ο Ανδρέας νιώθοντας ήδη δύο δάκτυλα μέσα του. Δεν του άρεσε, δεν ήταν όπως το φαντάζονταν, αλλά τώρα είχε πάρει την πτήση χωρίς επιστροφή. Τον ένιωσε πίσω του. Ο Μιχάλης έκανε προσπάθειες για να μπει. Το λιπαντικό στο προφυλακτικό δεν βοηθούσε και πολύ. Τον έβαλε ν΄ανασηκώσει την λεκάνη του, να ανυψώσει λίγο τον κώλο του. Αυτό ήταν. Ο Μιχάλης μπήκε μέσα του. Ο Ανδρέας βογγούσε.
Ο Μιχάλης δεν έδειχνε σημάδια κούρασης. Αύξανε ρυθμό και δύναμη. Ο φίλος του ή καλύτερα το δουλικό του πονούσε, αλλά γαμιόνταν υπέροχα. Δεν σταματούσε για κανένα λόγο. Ήταν έτοιμος να χύσει. Βγήκε από μέσα του, έβγαλέ το προφυλακτικό και γύρισε το κεφάλι του Ανδρέα προς το μέρος του.
«Άνοιξε το στόμα σου»
Υπάκουσε αμέσως. Ο Μιχάλης γέμιζε το στόμα του αυτή τη φορά. Δεν έχυσε αμέσως. Άρχισε να του γαμά το στόμα με τον ίδιο ρυθμό που τον άνοιγε πριν. Έχυσε μέσα στο στόμα του. Ένιωσε αηδία ο Ανδρέας, αλλά δεν μπορύσε να κάνει κι αλλιώς. Εκείνος όταν έχυνε του έπεφτε αμέσως, αλλά ο φίλος του συνεχίζει να είναι καυλωμένος μέσα στο στόμα του.
Βγήκε από το στόμα του. Ξάπλωσε δίπλα του. Σκέπασε τον Ανδρέα με το σεντόνι του.
«Τα πήγες καλά, μπράβο μικρό μου»
«Ευχαριστώ Αφέντη μου»

Τέλος