«Διαβολάκι Σειρήνα»

Re: Απάντηση: «Διαβολάκι Σειρήνα»

dora μου salonica,
με φώναξες; ήρθα!  

Με το καλό και το κακό μη με μπλέκεις,
έλειπα από το κατηχητικό την Κυριακή εκείνη,
είχε καλό καιρό
και ο ξάδελφος της θεούσας ήταν ένας θεοκόματος!

Δεν έχω ενδόμυχη επιθυμία
για πικρές και μπελαλίδικες τιμωρίες,
που πονάνε όταν δεν έχω όρεξη.
Τσιγάρα εδώ κι εκεί και κακό βλέμμα.
Και ερωτήσεις και κρυμμένα παράπονα.
Μακριά και όξω!

Αμαρτία βρίσκω να βαριέμαι,
ούτε και από βαρεμάρα προκαλώ τιμωρίες.
Έχω καλύτερα να κάνω.

Δε φοβάμαι να συγκρούομαι όμως.
Δυστυχώς.
Είναι από τους λόγους που είμαι περβ και όχι υποτακτική.
οι άλλοι είναι γλυκύτεροι
Και όταν το διαόλι θέλει ν ακουστεί,
θα πει στο μουνί μου να κάνει τα δικά του.
Και ας τιμωρηθώ.

Το μουνί μαζί με το διαόλι, βλέπουν τότε,
αν περνάω καλά ή όχι
και τα πόδια μου κάνουν τα υπόλοιπα... 

 

Κοίτα μελίνα μου, όταν ήμουν μικρή έβαλα το χέρι μου στο καυτό μάτι της κουζίνας. Η μάνα μου με έδειρε. Δεν το ξανάκανα. Άσε που έκαψα και το χέρι μου. Ίσως η τιμωρία ήταν εκ του περισσού.

Με άλλα λόγια, η μάνα μου με τιμώρησε για την βλακεία μου. Και σταμάτησα να κάνω την συγκεκριμένη βλακεία. Ήθελα να κάνω κι άλλες βλακείες, αλλά μετά θυμόμουν το ξύλο και απέφευγα να τις κάνω. Μερικές τις απέφευγα γιατί καταλάβαινα από πριν πως θα καώ. Μερικές τις έκανα γιατί ήμουν περισσότερο περίεργη από ότι απρόθυμη να φάω ξύλο. Μερικές τις έκανα ενώ ήξερα ότι θα καώ.

Νομίζω πως απλά το διαόλι ήταν περίεργο. Δεν ήταν ούτε καλό ούτε κακό ούτε βλαξ. Επειδή ήταν περίεργο έμαθε αρκετά πράγματα. Άλλα με το καλό και άλλα με το άσχημο. Υπάρχει και η φυσική νωθρότητα σαφώς. Υπάρχει και η λοβοτομή. Αλλά γι αυτά έχω διαβάσει μόνο, δεν γνωρίζω.

 

Απάντηση: Re: «Διαβολάκι Σειρήνα»

Την ίδια εντύπωση είχαν και οι σημερινοί ναρκομανείς, αλκοολικοί, χαρτοπαίχτες, φυλακισμένοι και όσοι στο τέλος αυτοκτόνησαν (δες Ζαχόπουλος που είναι και πρόσφατο).
Ησουν τυχερή γιατί είχες ένα καλό "διαολάκι" δίπλα σου. Και ακόμα πιο τυχερή γιατί, όπου σε "οδηγεί" το σημερινό διαολάκι, η κοινωνία (έστω και και με το ζόρι) το αποδέχεται.

Το "διαολάκι" όμως δεν είναι ένα. Είναι πολλά. Και σε οδηγούν σε πολλούς και διαφορετικούς "δρόμους". Και θα έρθει η στιγμή που θα το κάνεις το λάθος. Και τότε? Τι γίνετε?
Μπορείς να το "αντέξεις"? Μπορείς να το διορθώσεις? Και οι άλλοι θα στο επιτρέψουν ή θα σε στείλουν αδιάβαστη γιατί δεν θα έχεις καταλάβει (και παραδεχτεί) τι λάθος έκανες? Και με τι κόστος?

Οταν παίζεις με την "φωτιά" το πρώτο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι πως (μάλλον) θα "καείς".
Τα νεκροταφεία έχουν γεμίσει από "σίγουρους για τον εαυτό τους".
Και τα "διαολάκια" γι' αυτό υπάρχουν. Για να μας "θυμίζουν" πως τίποτα δεν είναι σίγουρο αν δεν το αξίζουμε.

 

Ένας από τους λόγους που είμαι σκλάβα είναι οι δαιμονες μου.
Ένας από τους λόγους που είμαι σκλάβα Του Κυρίου E-p είναι πως έχει πέρα από την ικανότητα να τους αναγνωρίζει και την διορατικότητα να τους νιώθει να πλησιάζουν, όταν εγώ αδυνατώ.
Ένας από τους λόγους που τον εμπιστεύομαι, είνιαι η δύναμη και η ευκολία με την οποία τους υποτάσσει.

Υπάρχουν στιγμές που ένας μεγάλος δαίμονας, προσπαθεί να με απομονώσει από Εκείνον, σε μια προσπάθεια να αφεθεί να βουλιάξει στο κακό- μέρος της αυτοκαταστροφικής μου φύσης,
Κάποιες φορές με Αφήνει, μέχρι να πιάσω πάτο, για να με νιώσει να ικετεύω για σωτηρία λίγο πριν την απόλυτη διάλυση.

 

Re: Απάντηση: Re: «Διαβολάκι Σειρήνα»

Φυσικά έχεις δίκιο. Απλά εξήγησα το παρελθόν μου.

Δεν γνωρίζω το μέλλον μου. Μπορώ μόνο να εργαστώ άοκνα γι αυτό.

 

Re: Απάντηση: «Διαβολάκι Σειρήνα»

DRD, δεδομένου του γεγονότος πως οι τύψεις παραδόξως δεν άρουν την υπερηφάνεια (και τούμπαλιν)θα έκανα ευχαρίστως την τελευταία σπονδή προκειμένου να απαλλαγώ από τις πρώτες, αν έβρισκα το Μεφιστοφελή μου.

Αν η ταλάντωση είναι υγιής, τότε πώς θα χαρακτήριζες την ισορροπία;

 

Re: Απάντηση: «Διαβολάκι Σειρήνα»

Ανάλογα ποιον Μεφιστοφελή ψάχνεις εσύ. Ο δικός μου με απήλλαξε από τις ενοχές. Όχι από την υπερηφάνεια. Με απήλλαξε όμως από το είδος της υπερηφάνειας που δεν ευνοούσε την απαλλαγή από τις ενοχές, καθώς και από το είδος της υπερηφάνειας που ήταν το τίμημα για την αρχική συναλλαγή με τον Μεφιστοφελή (μόλις διαβάσει αυτό περί "συναλλαγής" θα εξαφανιστεί η δια του αίματος υπογραφή μας στο συμβόλαιο που όριζε ότι δεν πρόκειται περί συναλλαγής αλλά περί αιώνιας αφοσίωσης και αγάπης).  

Αυτό το συμβόλαιο ήταν η τελευταία σπονδή, για μένα τουλάχιστον. Δεν μπορώ να ξέρω ποια θα είναι η δικιά σου. Ο καθένας βρίσκει τον δικό του Μεφιστοφελή και υπογράφει με άλλους όρους και με το δικό του αίμα.

Η ταλάντωση επιφέρει την ισορροπία. Νομίζω πως είναι υγιής (αν διατηρεί το αρχικό πάθος των τάσεων που επέφεραν την ταλάντωση). Από την στιγμή που επιτευχθεί η ισορροπία, ο Μεφιστοφελής παύει να είναι χρηστικός ή χρήσιμος, και παραμένει επιθυμητός κατά βούληση.

 

Re: Απάντηση: «Διαβολάκι Σειρήνα»

Δεν πιστεύω να εξατμιστεί. "Το αίμα είν' υγρό ξεχωριστό."  
https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=135347&postcount=37

Θα το σκεφτώ διεξοδικότερα και θα το αντιπαραβάλω με την κυριολεκτική του έννοια και θα επανέλθω.

ΥΓ. Δεν πιστεύω να με φαντάζεσαι να υπογράφω με δικό μου αίμα Ντι. Έχω την απροσδιόριστης πηγή αίσθηση πως ο δαίμονας θα έκανε λανθασμένες συμβολικές αντιπαραβολές και θα προσβάλονταν ανεπανόρθωτα αν ζητούσα να υπογράψω με αίμα περιόδου.

 

Re: Απάντηση: «Διαβολάκι Σειρήνα»

Στην δική σου περίπτωση αγαπητή Syrah, θα ήμουν πολύ προσεκτική πριν αποδώσω τον χαρακτηρισμό του δαίμονα στον ένα ή στον άλλο συμβαλλόμενο.

Αλλά δεν μίλησα για μία υπογραφή, ανέφερα - πολύ προσεκτικά θαρρώ - "την υπογραφή ΜΑΣ".

Εδώ το διαβολάκι σειρήνα με προτρέπει να πω "οι δαίμονες ματώνουν υπέροχα". Τώρα, τώρα θα πέσει το αστροπελέκι...