«Θα το κανες ; ...»

ΟΧΙ! Και μάλιστα "ΟΧΙ" σαν του Μεταξά! Την αξιοπρέπειά μου δεν την ξεπουλάω... το αν έχω ρίξει κάποιες τον εγωισμό μου είναι δικός μου λογαριασμός και για λόγους που ο ίδιος έρχόταν σε δεύτερη μοίρα! Προτιμώ να διαφθείρω τον εαυτό μου, όχι να με διαφθείρουν άλλοι με δέλεαρ τα φράγκα! Just say NO(zzy)!   

 

Δηλαδή προτιμάς να γίνεις ένας φτωχός-πλην τίμιος μπιντιεσεμας ;;;;;;      

(φιλαράκι σκέψου το..με 3,5 δις θα κάθεσαι κάτω από το Λευκό Πύργο και θα μοιράζεις χαστούκια μέρα-νύχτα για το υπόλοιπο της ζωής σου-να μην πω και της επόμενης)

 

Πιθανόν να γίνομαι ο "Ρομπέν των Χαζών", αλλά σε κάποια πράγματα δεν μπαίνει καρτελάκι με τιμή επάνω! Το ποσό αστρονομικό μεν, ασήμαντο για το τι θα ένιωθα για μένα στην συνέχεια!

(Τραγούδα όσο θες σύντεκνε!    NOT FOR SALE!!! Ούτε καν με ενοίκιο!)

 

Και όμως ζουν ανάμεσα μας :alien:    

 

Μια από τις πολλές φορές που ο Διογένης ο Κυνικός ετοιμάζεντο να κολατσίσει καταμεσής στην αγορά (forum) των Αθηναίων, ο Πλάτωνας τον επέπληξε:
Αν ήσουν κι εσύ στην αυλή του Διονύσιου, δε θα είχες χρεία να πλένεις μαρούλια τώρα.

Ο Διογένης, αβίαστα, του απεκρίθη:
Αν έπλενες μαρούλια, δε θα είχες χρεία να υπηρετείς τυρράνους.

(Ο Πλάτωνας, αντιπροσωπευτικός φασισταράς και συντηρητικός γερόπουστας, διετέλεσε επί διάστημα μέλος της αυλής του Διονυσίου των Συρρακουσών- περιώνυμος τύρρανος της αρχαιότητας και κάθαρμα ολκής. Δε διευκρινίζεται ασφαλώς αν υπηρέτησε ως κυρία επί των τιμών στην αυλή ο Πλούτο.)



Ο L_Strike το έθεσε άριστα:

 

Οι Κυριάρχοι είναι μοιρασμένοι!!;;

 

Απάντηση: Re: «Θα το κανες ; ...»

Πως αλλιώς θα ιντριγκάραμε τους σκλάβους;    

 

Αγορά, πώληση, ...αντικείμενο...

 

Σκέψου αγαπητή μου, πως το σπάσιμο των ηθικών κανόνων έχει από μόνο του ανεκτίμητη αξία. Το χρήμα βοηθάει στο να σπάσει και ο ηθικός κανόνας που μόλις ανέφερα.

 

Όχι. Τον κυρίαρχό του καλό είναι να τον σέβεται ο καθένας, παρά τις σπασμωδικές εξάρσεις αντίδρασεις που ανάλογα με το υποκείμενο στην πορεία θα καλουπωθούν. Εξάλου κάποιοι κυρίαρχοι δεν σηκώνουν πολλά αστεία και μερικοί υποτακτικοί ξεπερνούν τα όρια  

 

Προτιμώ να θέτω τους δικούς μου ηθικούς κανόνες ανάλογα με την κρίση μου και τις συνθήκες, ή να διατηρώ κάποιους κατά το δοκούν, σε αμοραλιστική βάση.


Αρνούμαι να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους ως αντικείμενα. Κι αν αυτό γίνεται στο bdsm, πιστεύω οτι πρέπει να γίνεται ακριβώς αφού πρώτα έχουν ανγνωριστεί ως υποκείμενα, με την προσωπικότητα και τις ιδιαιτερότητές τους. (Αλλιώς, οποιαδήποτε σκλάβα είναι ίδια με τη άλλη, οποιοσδήποτε σκλάβος ίδιος με τον άλλον.)

Χωρίς την ανάδειξή μας σε υποκείμενα, χωρίς την ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων, της μοναδικότητάς μας ως άτομα, συνεχίζουμε να θυμίζουμε παραλλαγή κανόνα, να θυμίζουμε χιλιάδες άλλους και άλλες. Είμαστε απλά και μόνο ρόλοι, επαγγέλματα, τηλεθεατές, στατιστικές. Και ως αντικείμενα, ως απλά μέλη μιας μάζας, είμαστε αναλώσιμοι και αντικαταστάσιμοι, απλοί αριθμοί.

Μεταξύ μας και στις λιγότερο ή περισσότερο προσωπικές ή καθημερινές μας σχέσεις πώς αντιμετωπίζω τους γύρω μου; Ως υποκείμενα; Ή, οι συνεπιβάτες μου στο λεωφορείο, οι συμμαθητές μου, οι συνάδελφοί μου, ο οδηγός του ταξί που πήρα χτες, είναι για μένα απλώς κινούμενα, ομιλούντα αντικείμενα και όχι υποκείμενα, άτομα, μοναδικά και ιδιαίτερα; Κοίταξα αρκετά για να τους δω;

Παραφράζοντας τον Erich Fromm, αν μπορώ να πω «Σε κοιτάζω και σε βλέπω», τότε λέω, «μέσα σου βλέπω όλη την ανθρωπότητα, ότι είναι ζωντανό, βλέπω μέσα σου κι εμένα.» Προσωπικά, αυτό που απολαμβάνω και μου δίνει τη μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι ακριβώς αυτό.

 

χεχ και είχα μία εντύπωση ότι θα είμουν ο μόνος άπληστος ...