«Μέσα από την Κλειδαρότρυπα»

ΤΟ ΑΔΥΤΟ​

Εμφανίσου στην είσοδο της κρεβατοκάμαρας Μου, σου Είχα πει:

Στάσου ακριβώς κάτω από την κάσα της πόρτας, ούτε πιο μπρος, ούτε πιο πίσω... (γυμνός φυσικά)... Όρθιος... (εκτεθειμένος)... Τα πόδια ανοιχτά, τα χέρια πίσω, να ακουμπούν ακριβώς πάνω στον κόκκυγα, το δεξί χέρι να πιάνει το αριστερό από τον καρπό, το κεφάλι ελαφρώς γερμένο μπροστά σε μία ανεπαίθητη υπόκλιση, τα μάτια χαμηλωμένα…

Την παρουσίαση αυτήν στην είσοδο της Κρεβατοκάμαράς Μου, θα την κάνεις από εδώ και πέρα όταν σε Καλώ σιωπηλά, διακριτικά, χωρίς τα συνήθη μάλιστα ξεμάλιστα κεριά και λιβάνια... Απαιτώ Διακριτικότητα... Σιωπή... Προσήλωση... Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν θα στέκεσαι εκεί... Δεν θα τολμήσεις να Με κοιτάξεις ποτέ ξανά χωρίς Άδεια... Μπράβο... Συμμορφώνεσαι... Από εδώ και κάτω, το να Με αντικρύζεις είναι ένα προνόμιο που παραχωρείται μετά από Εντολή, Άδεια κι ενίοτε μετά από ικεσία δική σου γι’ αυτό... Σου Έχω μάθει πως να ικετεύεις... Αυτό για τώρα αρκεί... Έλα.... Μην μου τρομάζεις μικρό παραπονιάρικο... Δε χάνεις τον παράδεισο, όπως τώρα νομίζεις... Αντ’ αυτού, θα ανακαλύψεις το πως είναι να νιώθεις σε αυτή τη θέση στ’ αλήθεια: την έκθεση και τη γύμνια σου, την απόλυτη διαθεσιμότητα σου για υπηρεσία, το Δέος μπροστά στο κατώφλι Μου, την Παρουσία Μου να σε στοιχιώνει κι ας μη σου επιτρέπεται να Με κοιτάξεις…

Σκάσε!!! Το ξέρω ότι τρέμεις ήδη σαν το ψάρι... Ότι έχεις μία φαντασία που όλα τα μεγενθύνει... Σε βλέπω... Δε χρειάζεται να Μου το πεις... Σε έχω καταλάβει, μούλικο... Μου είσαι διάφανος...

Τώρα κοίτα!!! Όχι τα μάτια Μου μαλακισμένο... Δε θα σε λυπηθώ... Κοίτα παντού, γύρω σου... Πάνω, κάτω, μπροστά αλλά και πίσω σου... Από που έρχεσαι... Που ετοιμάζεσαι να μπεις... Τι αφήνεις πίσω σου... Ωραία... Κοίτα μπροστά σου πάλι...

Όπως βλέπεις το δωμάτιο Μου είναι γεμάτο κεριά, ο φωτισμός ατμοσφαιρικός, μυστηριακός… Φως και σκοτάδι... Σκοτεινό φως... Είναι το άδυτο των αδύτων για σένα, μικρέ… Δεν μπαίνεις ποτέ Εδώ μέσα χωρίς εντολή, άδεια, κι ενίοτε ικεσία δική σου... Είναι ο Ναός της Οικίας Μου, γιατί Εδώ Ετοιμάζομαι, Εδώ Στολίζομαι, Εδώ βρίσκεται το Κρεβάτι Μου, το τέμενος το ιερό όπου ξεδιπλώνω το Κορμί Μου, Εδώ Ξεκουράζομαι, Εδώ Απολαμβάνω λατρεία και Ηδονή... Ο χώρος όλος είναι αρωματισμένος από Εμένα, το βλέπω ότι νιώθεις τη Μυρωδιά Μου να σε κατακλύζει… Κλείσε τα μάτια σου... Μείνε έτσι όσο σου Μιλάω... Eδώ είναι επίσης το μυστικό μπουντρούμι Μου, μικρέ… Εκεί που οι ηδονές αποκτούν (μέσα από πολλαπλές απαγορεύσεις κι εντολές) την άρση των απαγορεύσεων... Εκεί που οι ηδονές ξεδιπλώνονται όλο και πιο σκοτεινές, όλο και πιο ξέφρενες... Είναι Εδώ που Έχω τα σύνεργά Μου... Σωστά το κατάλαβες... Είναι Εδώ που Βασανίζω…

(ανατριχιάζεις στην είσοδο του άδυτου, μικρέ, ανατριχιάζεις και ταχυπαλμείς τώρα πια κάθε φορά που στέκεσαι εκεί)...

Κάθε φορά που θα στέκεσαι εκεί στην είσοδο

Καρδιοχτυπώντας

-σασπένς-

με τα νεύρα τεντωμένα

ποτέ δεν θα ξέρεις τι θα σου συμβεί

γιατί ποτέ τίποτε δεν θα είναι ίδιο​

Αυτό είναι η Υπόσχεση η δική Μου σε σένα, μικρέ:

Δε θα γνωρίζεις ποτέ από πριν τι θα σου συμβεί όταν θα παίρνεις τη θέση σου μπροστά σε τούτο εδώ το κατώφλι της ηδονής και του πόνου...

 


Χάσου τώρα από Μπροστά Μου... Εξαφανίζεσαι...

...Συνεχίζεται...​

 

μαθήματα σεισμού;  

 

you fucking spaz...  

 

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους απανταχού σεισμόπληκτους και σεισμοπαθείς φίλους...

Α.

 

και ανοίγεις την πόρτα και βλέπεις τον ''ασπρομπουμπούλη'' ε, ρε πίκρα....

 

Όλα μέσα στη ζωή, αγαπητέ... Κάποια στιγμή μαθαίνει κανείς να ανοίγει τις σωστές πόρτες... Αλλά εσύ αυτό, το ξέρεις...

Α.

 

angel ας πουμε ησουν αναμεσα σε τρεις πορτες, μία από αυτές είχε κάτι που το θες όσο τίποτα άλλο και οι άλλες ήταν κενές, ειχες διαλεξει την μία, αλλα σου δινονταν η ευκαιρια, ν' αλλάξεις την επιλογή σου και να διαλέξεις μία από τις άλλες δυο. Τι θα έκανες; Ποιά είναι η σωστή στρατηγική angel42??

 

Καλέ μου Σκοτεινέ Ιππότη, η ζωή συνήθως δεν βάζει τέτοια παιχνίδια σαν αυτό που Μου περιγράφεις, το οποίο μοιάζει λίγο με ταινία τρόμου, ή τηλεπαιχνίδι με μπόλικο σασπένς... Θα προσπαθήσω ωστόσο να απαντήσω... Θα ξεκινούσα με τη γνώση ότι Έχω μόνο μία στις τρεις πιθανότητες, άρα με αποδοχή εκ των προτέρων ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι να συναντήσω το κενό... Να είμαι Έτοιμη να αντικρίσω το κενό να Με κοιτάει κατάμουτρα και να νομίζει ότι "λόγω απογοήτευσης κι αδυναμίας που προκαλείται από την απογοήτευση" θα δύναται και να Με περιπαίζει... Να είμαι Έτοιμη δηλαδή αν αυτό συμβεί, να χαμογελάσω υπεροπτικά στο κενό, να του δείξω το τρίτο Μου δάχτυλο αφού το γλείψω επιδεικτικά, να καγχάσω δυνατά "Χα!" και σκεπτόμενη ( "τι είχα τι έχασα, την προσπάθεια που είχα να κάνω την έκανα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο" κι αφού αυτό που διακαώς επιθυμούσα ούτως ή άλλως δεν το είχα), χτυπώντας δυνατά τα τακούνια Μου και κάνοντας επιτόπια περιστροφή, να στρέψω ακόμα πιο επιδεικτικά και κουνιστά τον υπέροχο κώλο Μου στο κενό, σφυρίζοντας αλήτικα πως "πάμε για άλλα τώρα, καλύτερα... Η αναζήτηση συνεχίζεται..." Με αυτήν την εσωτερική ετοιμότητα λοιπόν, με τσαχπινιά και ηρεμία θα έκλεινα τα μάτια Μου, θα συγκεντρωνόμουν στον Εαυτό Μου και θα προσπαθούσα να αφουγκραστώ το 'Ενστικτό Μου... Ποια είναι εκείνη η πόρτα που Με καλεί;;;; Θα όρμαγα να την ανοίξω χωρίς δεύτερη σκέψη... Αν έβρισκα το θησαυρό, όλα καλά, happy end κατά το δικό σου το σενάριο( γιατί για το δικό Μου, σαν βρεις το θησαυρό. τότε αρχίζουν άλλα μιας που τα πράγματα ποτέ δε θα είναι στατικά)... Aν πάλι τζίφος, πάπαλα, ισχύουν τα παραπάνω... Αν ήταν τηλεπαιχνίδι βέβαια, θα φρόντιζα να εξαπολύσω και τους πράκτορες Μου, να φλερτάρω μέχρι τελικής πτώσεως ώστε να Μάθω με βεβαιότητα που βρίσκεται η πόρτα η καλή... Εκτός από το ένστικτο βοηθά και η εσωτερική πληροφόρηση... Αν πάλι έπεφτα σε άκρα του τάφου σιωπή και άκρη δεν έβγαζα, μπορεί να έβαζα και πάλι τη μηχανή του μυαλού Μου να δουλέψει για το πως να κερδίσω άλλη μία συμμετοχή στο παιχνίδι... Αν ούτε κι αυτό δούλευε, θα έλεγα στον Εαυτό Μου "ξεκόλλα" η ζωή είναι αλλού και Είμαι βέβαιη, ότι ξεκολλώντας, εκεί που δε θα το περίμενα, τσουπ, μια άλλη πόρτα θα εμφανιζόταν... Μόνο που δε θα έμοιαζε με τις άλλες... Θα ήταν καμουφλαρισμένη... Αλλά γι αυτές τις καμουφλαρισμένες... πάντα υπάρχει και η όσφρηση... Ελπίζω να σε συνέδραμα... Έκανα ό,τι καλύτερο Μπορούσα... Α.

 

Ασφαλώς κι έκανες, απάντησες χωρίς την επεξεργασία κειμένου που συνοδεύει τα υπόλοιπα κείμενα σου...

Όμως σ'ευχαριστώ που έκανες ότι καλύτερο μπορούσες. Την απάντηση που προέβλεψα, την πήρα. Καλή συνέχεια.  

 

Τί είσαι συ βρε παιδάκι Μου, Μάντης;!!! Υποκλίνομαι... Θα περάσω πάραυτα από το διορθωτή κειμένου... Μόλις πέταξα και τα δικά Μου ματάκια όξω... Καλή συνέχεια στο λαβύρινθο... 

Α.

 

Εμείς οι αδαείς περί τα μαθηματικά και τις πιθανότητες ως γνήσιοι κομμουνιστές επιλέγουμε την αριστερή πόρτα.

 

...Αν ο σκλάβος ρωτήσει που στην ευχή είναι ο κόκκυγας, δεν θα χαθεί αυτόματα η μαγεία της στιγμής?