«Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ο Αλέξης...»

Η ταινία Ο Πρωτάρης είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα The Graduate, το οποίο έγραψε ο Charles Webb.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ο_Πρωτάρης

Η ιστορία της Ο είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Dominique Aury.
http://el.wikipedia.org/wiki/Η_ιστορία_της_Ο_(ταινία)

Η Γραμματέας στηρίχθηκε σε ιστορία της Mary Gaitskill
http://en.wikipedia.org/wiki/Secretary_(2002_film)

Το Πενήντα Αποχρώσεις του Γκρι είναι ερωτικό βιβλίο που έγραψε η συγγραφέας E. L. James

http://en.wikipedia.org/wiki/Fifty_Shades_of_Grey

Ενδεικτικά κάποια από όσα έχουν γραφτεί μέσα στην πάροδο του χρόνου,
τα οποία αναφέρονται σε ερωτικές περιπέτειες,
σε παιχνίδια κυριαρχικότητας και όχι μόνον..
Ασχέτως αν μάς αρέσουν ή όχι στην κινηματογραφική τους απόδοση ή πιθανώς
ακόμη στην ίδια τους την κανονική έκδοση, υπάρχει κάτι που είναι άξιο προσοχής
και άξιο αναφοράς πέραν του καθεαυτού έργου, λογοτεχνικού ή κινηματογραφικού.

Είναι η προσέγγιση των ηρώων μέσω των δημιουργών τους.

Βλέπουμε ότι στο δείγμα των 3 περιπτώσεων έχουμε έναν άντρα,
ο οποίος έγραψε για γυναίκα και στις άλλες δύο περιπτώσεις
έχουμε δύο γυναίκες να γράφουν για τον άνδρα. Τί φαίνεται πίσω
από αυτό; Πώς «ο Αλέξης» εμφανίζεται; Τί μπορούμε να «μάθουμε»;

Μία απλή προσέγγιση, που συνήθως τα απλά καμιά φορά είναι αυτά
που τα λέμε «φως φανάρι», δυστυχώς όμως τις περισσότερες φορές
δεν τα βλέπουμε, είναι ότι οι δημιουργοί συνθέτουν τον ήρωα/ίδα,
τον απέναντι, το άλλο φύλο με τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν
έναν κυνηγό να κυνηγάει, να διεκδικεί, να θέλει, να χειραγωγεί,
να βασανίζει και ό,τι άλλο πολιτικά μη ορθό τρόπο θα χρησιμοποιήσει
για να αποκτήσει ή να κρατήσει τον στόχο του, το «θήραμά» του,
το κυνήγι του, το πρόσωπο εκείνο που τον ενδιαφέρει...

 

Επειδή κάπου θα "χάσω τη μπάλα"...
Όχι επειδή δεν έθεσες καθαρά την βάση του νήματος...
Αλλά επειδή μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον και το μυαλό μου θα "φύγει"...
Θα ξεκινήσω με ελάχιστες γραμμές και αν δεν σου κάνει κόπο...
Με βάζεις στις ράγες, που θα ήθελες να ταξιδέψει το "τρένο"/νήμα σου...

Το λοιπόν, κατ' εμέ μπορούμε να μάθουμε πως πάνω κάτω για το συνολικό υποσυνείδητο, ο "Αλέξης" θα έπρεπε να είναι...
Πως τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες, όσο και να ήμασταν διαφορετικοί σε κάποια κομμάτια της "λογικής" μας...
Σε κάποια άλλα είμαστε αποτέλεσμα της ίδιας "επεξεργασίας"...
Και ότι στο τέλος, η οποιαδήποτε σχέση, είναι πάντα ένα παιχνίδι δύναμης...
Ένα είδος κηρυγμένου η ακήρυχτου πολέμου, όπου νικητής δεν είναι εκείνος που υπαναχωρεί...
Δεν είναι εκείνος που δείχνει οίκτο...
Αλλά τ' ακριβώς αντίθετο...
Εκείνος που σαν μοναδικό του κίνητρο έχει την επικράτηση...
Εκείνος που θα προβάλλει ξεκάθαρα έως και "ξεδιάντροπα" τα θέλω του στον άλλο...
Γιατί ο ένας "πρέπει" να θέλει να κυριαρχήσει...
Και ο άλλος "πρέπει" να θέλει να υποταχθεί...

Σωστή η λάθος σαν σκέψη δεν έχει πολύ σημασία...
Τα στερεότυπα δεν πολυενδιαφέρονται για την όποια λογική...
Και αυτό είναι το "προσόν", που τα κάνει τόσο θελκτικά...
Είναι ένα είδος σκέψεως "μικροκυμάτων"...
Φτάνει να τα βάλεις στον "φούρνο" του εγκεφάλου για λίγα λεπτά...
Και είναι έτοιμα προς κατανάλωση...

 

Όλες οι προσεγγίσεις είναι θεμιτές και σεβαστές,
το κοινωνικό σύνολο αξιολογεί εάν είναι ορθές ή
αποκλίνουσες και όχι η αξιολόγηση της μονάδας+
ατομικότητας προς το σύνολο, οπότε δεν αξιολογώ
τα γραφόμενα, ούτε τον γράφοντα κυρίως....

Η επισήμανση+παρατήρηση μου είναι ότι οι ήρωες
δεν είναι καθρέπτες των συγγραφέων, τότε ενδεχομένως
να μιλούσαμε για την χειραγώγηση του ίδιου του εγώ,
αλλά για την φανταστική και μυθοπλαστική, ίσως και
στερεοτυπική, προσέγγιση του απέναντι μας, το πώς
τον/την θέλουμε να είναι στα χαρακτηριστικά, έτσι
ώστε να μάς ιντριγκάρει, να μάς τονώνει το μυαλό,
την διεκδίκηση...

Το βιομηχανοποιημένο αν δεν ευσταθεί ο θεατής+
καταναλωτής το καταλαβαίνει, το αξιολογεί και το
απορρίπτει, συνεπώς ένα μεγάλο ποσοστό ίσως να
είναι ορθό, πραγματικό...

Οι προεκτάσεις για την «σαλάτα», την βιομηχανία,
την «επιστήμη» πίσω αλλά και μπροστά από αυτά,
την μάζα, την πολιτική, όπως την ορίζει ο Αρίστος,
ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον, σίγουρα είναι πολλές.

Δεν είμαι ειδήμων, οι ειδήμονες έχουν γράψει για αυτά..

 

Ζήτησα την γνώμη σου σαν νηματοθέτη...
Και σ'ευχαριστώ για την απάντηση σου...
ΟΚ, εμμένω στην πρότερη μου τοποθέτηση σε κείνη την περίπτωση...
Ενδιαφέρον νήμα στο γράφω γι' άλλη μια φορά...
Περίεργος να δω τις σκέψεις άλλων... 

 

Θα έλεγα ότι το φαινόμενο είναι συνάρτηση της ικανότητας του συγγραφέα να πλάθει χαρακτήρες.

Ακόμα παρατηρώ ότι η Aury ούτε σε μια γραμμή του βιβλίου της δεν επιχείρησε να διαπεράσει ή έστω να ερμηνεύσει τον έναν από τους βασικούς της χαρακτήρες, τον Σερ Στεφάν. Και η Ο δύσκολα θα γινόταν στερεότυπο, για πολλούς λόγους, βασικά γιατί δεν του άφησε περιθώρια η Aury.

 

Απλές σκέψεις, ίσως με ελάχιστο βάθος, μοιράστηκα, όχι για να τραβήξω
τα φώτα της δημοσιότητας (ενδιαφέρον), αλλά για να δεχθώ απόψεις,
γνώμες και τοποθετήσεις άλλων ανθρώπων για το πώς βλέπουν τα
πράγματα..Δεν είναι η προοπτική των πραγμάτων ίδια για όλους
τους ανθρώπους, οπότε να «εξερευνήσω» και άλλες προοπτικές ήθελα...

Αν ωστόσο το αξιολόγησες ως αρκετά ενδιαφέρον,
(ξεχωριστό; ) το εκτιμώ, να είσαι καλά...

 

Να ρωτήσω κάτι τον νηματοθέτη; μόνο εμένα ενοχλούν τα χρωματιστά γράμματα;
Πραγματικά δυσκολεύομαι να τα διαβάσω. Ρωτάω από ενδιαφέρον.

 

Είμαι πολύ μελαμψός, πολύ ευτραφής, βρωμάω και ζέχνω,
επίσης με την ..χαράδρα έξω και έχω πάρα πολύ μικρό ανάστημα
μέσα στο ίδιο λεωφορείο που είσαι, ακριβώς δίπλα σου και είμαστε
σαν τις σαρδέλες πώς αντιδράς; Τί κάνεις; Ποιές οι σκέψεις
και οι αποφάσεις που λαμβάνεις;
Οι επιλογές είναι ελεύθερες...

α)
β)
γ)
...
...
ω)

Εξ ίσου από ενδιαφέρον ρωτάω.

 

Καλά κρασιά!.

 

Εις υγείαν να είναι ό,τι κρασί και αν είναι,
αν είναι και καλό ακόμη καλύτερα θα 'ναι!!!