Άγγελος Σπάρταλης - Ευχές

Άγγελος Σπάρταλης - Ευχές

42. [ο θάνατος]


(α)
Και το ήξερα εγώ το ήξερα ότι πολύ παράξενο είναι που ήρθε αυτό το πολύ ωραίο όνειρο στο κεφάλι μου σαν να ήτανε πριν φύγεις γιατί πριν φύγεις με χάιδευες και μετά με φίλαγες και μετά κοιμόμουνα και πολύ ωραία όνειρα ερχότανε στο κεφάλι μου και χτες μόνο χτες μετά που έφυγες το πολύ ωραίο όνειρο ήρθε στο κεφάλι μου και το ήξερα λέω πολύ παράξενο είναι που ήρθε ωραίο όνειρο και να λέω και πολλές φορές μέσα μου και δυνατά ευχές και τότε οι ευχές που είναι μόνο λέξεις που είναι μόνο γράμματα και τότε και ξαφνικά οι ευχές που λέω να γίνονται πράγματα και τα πράγματα δεν είναι καθόλου γράμματα –το ΄πα αυτό– και λέω παράξενο είναι πολύ αυτό το όνειρο και μετά το ήξερα ότι θα έρθεις γι αυτό το ήξερα.

Και ήρθες και σα να σε είδα εγώ σε είδα και με άγγιξες και με χάιδεψες πολύ ώρα και έλεγες «ωραία μαλάκια» όλο έλεγες και με χάιδευες κι εγώ σα να το καταλάβαινα ότι τώρα με χάιδευες και σα να σε άκουγα που πολύ ωραία λόγια μου έλεγες αλλά και έκλαιγες σα να σε άκουγα και έκλαιγες κι εγώ σαν να είπα «μπαμπά μην κλαις, μόνο να γελάς!» γιατί θυμάμαι κι εσύ έτσι μου έλεγες και τώρα έτσι θα μου έλεγες, αλλά καλά τι είσαι κανένα μωράκι και κλαις, σταμάτα μπαμπά, μπαμπά να γελάς θέλω σου λέω, μόνο να γελάς, κι εσύ όμως σα να μη μ΄ ακούς έκανες και πίσω σου ήτανε αυτός ο άνθρωπος με την άσπρη πυτζάμα σα μεγάλο σώβρακο ήτανε και άσκημος και σπυριάρης ήτανε και ούτε που γέλασε ποτέ και κρύος θα ήτανε λέω εγώ και τώρα λέω θα του πεταχτεί καμιά κατσαρίδα μέσα από το μεγάλο σώβρακο γιατί και αυτός όλο κατσαρίδες θα ήτανε και μέσα στο σπίτι θα ήτανε όλο λέω που φωνάζει μια γυναίκα και σπάει πιάτα και με τις κατσαρίδες του γιατί σε άλλη γυναίκα όλο γελάει και δίνει λουλούδια, γι αυτό λέω κι αυτή σπάει πιάτα και εγώ θα τα έσπαγα τα πιάτα και λέει αυτός με το μεγάλο σώβρακο με τις κατσαρίδες που σε χτυπούσε και στο ώμο σαν ψεύτης φίλος σε χτυπούσε στο ώμο κι εσύ έκλαιγες και λέει το μεγάλο σώβρακο «πρέπει να κάνετε κουράγιο» και λέει και μετά «έφυγε και ξεκουράστηκε» και πάλι σε χτύπησε στο ώμο σαν ψεύτης φίλος και τότε κατάλαβα, κατάλαβα, και το όνειρο κατάλαβα και όλα τα κατάλαβα και από τη χαρά μου ήθελα να φωνάξω δυνατά αλλά απ’ έξω μου δυνατά να μ’ ακούσεις ότι αυτό ήτανε, ότι εγώ έφυγα και έφυγε και το χέρι μου μαζί μου και όχι εσύ που είσαι πάντα κοντά μου και τώρα κοντά μου είσαι μπαμπά πολύ σ’ αγαπάω μπαμπά ποτέ δεν έφυγες και ούτε και το χέρι σου έφυγε μαζί σου, εδώ είναι το χέρι σου και εγώ βλακείες, λέω βλακείες είπα τόσο καιρό και συνέχεια που έφυγες και έφυγες έλεγα και εσύ όμως ποτέ δεν έφυγες, εγώ έφυγα μπαμπά πολύ σ’ αγαπάω μπαμπά και δεν μπορώ μπαμπά να κουνήσω το χέρι μου σου λέω δεν μπορώ αλλιώς θα το κουνούσα να δουλέψει το χέρι μου να σε χαϊδέψω, να σου χαϊδέψω τα μαλάκια σου μπαμπά και να σου λέω κι εγώ «ωραία μαλάκια» και όλο να σε χαϊδεύω αλλά δεν δουλεύει το χέρι μου. Και τα μάτια μου και αυτά δε δουλεύουνε σαν εκείνο το στρογγυλό κόκκινο και ζεστό που το έλεγες: «το μάτι» το έλεγες αλλά τίποτα δεν έβλεπε αυτό το μάτι και τα δικά μου τα μάτια δε βλέπουνε και τίποτα δε δουλεύει μπαμπά σου λέω χάλασα. Γι αυτό λέει το μεγάλο σώβρακο «έφυγε και ξεκουράστηκε» τώρα κατάλαβα γιατί δε λέει «χάλασε και θα το πετάξουμε» για να μην κλαις αλλά εσύ κλαις κι έτσι που στο λέει όλο κλαις , αλλά καλά τι είσαι κανένα μωράκι και κλαις, σταμάτα μπαμπά, μπαμπά να γελάς θέλω σου λέω, μόνο να γελάς.


(β)
Γιατί πολύ σ’ αγαπάω μπαμπά μ’ ακούς? και θέλω να με συγχωρέσεις που φεύγω θέλω να με συγχωρέσεις που φεύγω και πολύ σ’ αγαπάω και θέλω να με συγχωρέσεις που δεν πρόσεχα και που πάντα εσύ μου ‘λεγες να πρόσεχα και εγώ πήγα και χάλασα, γιατί εγώ το ήξερα ότι πολύ γρήγορα θα χάλαγα γιατί μαζί μου το είχα, πάντα μαζί μου το είχα, αυτό το «γενετική ανωμαλία» από την εγκυκλοπαίδεια με τα κορδόνια απ’ έξω που στριφογυρίζουνε και μπλέκονται και να με συγχωρέσεις θέλω που χάλασα και πρέπει να φύγω, τώρα θα φύγω και να με συγχωρέσεις θέλω που θα φύγω, να με συγχωρέσεις θέλω και να μ’ αγαπάς θέλω και να με συγχωρέσεις γιατί πολύ σ’ αγαπάω μπαμπά μ’ ακούς? Και εγώ τώρα που θα φύγω θα σ’ αγαπάω και πριν πάντα σ’ αγαπούσα και μετά πάντα θα σ’ αγαπάω και υπόσχομαι θα προσέχω και πολύ πάρα πολύ θα προσέχω και ποτέ δε θα ξαναχαλάσω μ’ ακούς? Πολύ πάρα πολύ θα προσέχω τώρα και θέλω να με συγχωρέσεις που φεύγω θέλω να με συγχωρέσεις που φεύγω, να με συγχωρέσεις μ’ ακούς? και πολύ πάρα πολύ σ’ αγαπάω μπαμπά σ’ αγαπάω μ’ ακούς?

Να με συγχωρέσεις, Να με συγχωρέσεις, Να με συγχωρέσεις
Να με συγχωρέσεις, Να με συγχωρέσεις, Να με συγχωρέσεις
Να με συγχωρέσεις