Άλμα πίστης

Εξαιρετικό νήμα

Οταν κρίνω πως είναι απαραίτητο ναι. Αρκετές φορές, χρειάζεται ένα "kick start" ιδίως σε καταστάσεις που βγάζουν την υ έξω από τη ζώνη άνεσής της.

Το θεωρώ φυσιολογική εξέλιξη. Οι περισσότερες Κ/υ σχέσεις κατά τη γνώμη μου, (αναφέρομαι σε αυτές που δεν κινούνται με ρυθμό χελώνας) βασίζονται στο άλμα πίστης της υ, σε ό,τι αφορά την εκκίνησή τους. Εδώ χρειάζεται για την υ, να της είναι όσο πιο ξεκάθαρο γίνεται, αν κάνει το άλμα πίστης προς τον Κ της, ή από την ανάγκη της να βιώσει την υποταγή.. Ο,τι το θέλει πραγματικά. Οτι από τα λόγια, περνά στις πράξεις. Οτι τολμά.

Σε σχέσεις με συμβατότητα, η διαχείριση από τον Κ, είναι καταλυτική για κάθε τομέα.

Να θέσω και μια ακόμα παράμετρο: Αν δεχόμαστε (εγώ ναι) πως η μη χρήση, είναι χρήση, δεν είναι άλμα πίστης για την υ, να παραμένει στη σχέση και στη θέση της, αχρησιμοποίητη για μήνες;

 

Πώς κρίνετε ότι είναι απαραίτητο? Και πως εσείς ορίζετε το "kick start"?

Δεν νομίζω ότι η ανάγκη για βίωση υποταγής να είναι ικανή για ένα άλμα πίστης. Οι στιγμές πριν και κατά τη διάρκεια του άλματος βιωνονται, συνήθως, ως πάρα πολύ έντονες και εστιασμένες στον Κ. Στο τέλος του άλματος βρίσκεις τον Κ. Κάθε κύτταρο της υ είναι εστιασμένο και προσηλωμένο εκεί, στο τέλος του άλματος, στον Κ.

Τι γίνεται εάν τολμήσει αλλά δεν καταφέρει να ολοκληρώσει το άλμα?

Προσωπικά δεν θα το έλεγα. Δεν μπορώ να δω ούτε και να ψηλαφισω την υπερβατικοτητα του άλματος σε αυτό που λέτε. Περισσότερο θέμα εκπαίδευσης / αποδοχής / εκλογικευσης μου φαίνεται.

 

Γνώση και εμπειρία. Δεν υπάρχει manual. Δεν είναι καρμπόν διαδικασία - πορεία... η Κ/υ. Κάθε περίπτωση, έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά, άρα χρειάζεται τον ανάλογο χειρισμό.

Η εμπειρία μου, έχει δείξει το αντίθετο. Αρκετές υ, κάνουν το άλμα πίστης για να καλύψουν την ανάγκη βίωσης της υποταγής. 99% ανεπιτυχώς, ως προς το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.

Και πάλι εξαρτάται από την κάθε υ, το μέγεθος του άλματος, τις καταστάσεις που βιώνει στη διάρκειά του, το πόσο ανώμαλη είναι η προσγείωσή του, την ψυχική της δύναμη, το πως το διαχειρίζεται ο Κ... Tα εγχειρίδια είναι για τα μηχανήματα, όχι για τις ανθρώπινες, πολλώ μάλλον τις ερωτικές, σχέσεις.

 

Γιατί να γίνεται με διαφορετικό τρόπο απ' όσο όλες οι υπόλοιπες αποφάσεις του Κ για το υ του; Γιατί κρίνει πως αυτό πρέπει να γίνει.

 

Εάν δοθεί ώθηση, πολλώ δεν μάλλον εάν απαιτηθεί, δεν είναι άλμα πίστεως. Είτε υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι ή γελοίο κασκαντερικό.

 

Πριν από κάποια χρόνια ένας αγαπημένος μαύρος κύκνος είπε τα εξής:

«Εάν μου ζητήσει να βγω στο μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου και να πηδήξω κάτω θα το κάνω χωρίς κανένα δισταγμό, έχοντας την απόλυτη πεποίθηση πως δεν θα πάθω τίποτε διότι διαφορετικά δεν θα μου το ζητούσε.»

Η παραπάνω φράση συμπυκνώνει παραδειγματικά την έννοια του άλματος πίστης στο Κ/υ έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ.
Υποδεικνύει πως το πιο σημαντικό είναι να είσαι έτοιμος για το άλμα, ευρισκόμενος στην κατάλληλη διανοητική και συναισθηματική κατάσταση. Εκεί που φτάνεις μόνο προσπερνώντας, περνώντας πάνω από τη λογική και τη σύνεση της δεδομένης στιγμής.
Το πώς φτάνει κάποιος ως εκεί, σε αυτή την πίστη, δεν είναι εύκολο να περιγραφεί και να αναλυθεί αν δεν είσαι αυτός που έκανε ή πρόκειται να κάνει το άλμα. Πολλές οι εσωτερικές διεργασίες. Το βέβαιο είναι πως ο Κυρίαρχος όντας αυτός που είναι, με τις πράξεις και γενικά με όσα επικοινωνεί προς το υ μέλος είναι αυτός που εμπνέει αυτού του είδους την τυφλή εμπιστοσύνη. Είναι η αιτία, το κίνητρο, η προετοιμασία, ή ώθηση και η σπρωξιά για το άλμα.
Αν και κάθε είδους πίστη ξεκινά από επιθυμίες και ανάγκες, έτοιμος για το άλμα είσαι όταν πλέον πιστεύεις και όχι όταν θέλεις να πιστεύεις. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως άλματα δεν γίνονται παρά τα μικρά δαγκώματα αμφιβολίας τα οποία ακόμα υπάρχουν. Προφανώς δε το άλμα πίστης δεν έχει καμία σχέση με το «θα το κάνω και δεν με νοιάζει τι θα γίνει».
Επίσης δεν έχει καμία σημασία εάν η προετοιμασία για το άλμα είναι συνειδητή επιδίωξη του Κυρίαρχου ή απλά προκύπτει από την αλληλεπίδραση. Σε κάθε περίπτωση είναι υποχρεωτικό να μπορεί να διακρίνει και να γνωρίζει πού οδηγούν και σε τι κατάσταση φέρνουν το υ οι ενέργειες και η στάση του.
Τόσο το να έχει το υ έτοιμο όσο και το να κάνει το άλμα, αυτά είναι πηγή προσωπικής ικανοποίησης για τον Κυρίαρχο, λόγος για να καμαρώνει γι αυτό που έχει στα χέρια του και η πρόσθετη ευθύνη που αυτά συνεπάγονται, ευπρόσδεκτο βάρος.
Σε ότι αφορά το άλμα πίστης η διαφορά μεταξύ Κ και υ , είναι το ότι το υ πιστεύει στη θετική έκβαση του άλματος ενώ ο Κ τη γνωρίζει.
Υπό αυτό το πρίσμα το άλμα τοποθετείται προς τη μεριά των δικαιωμάτων που ο Κ επιθυμεί και έχει, ενώ μόνο ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν θα τα ασκήσει ποτέ.
Το να ζεις και να παρατηρείς το άλμα είναι λίαν απολαυστικό με κάποια ψήγματα σαδιστικής απόλαυσης, κυρίως λόγω του φόβου που το συνοδεύει πάντα και σε όλη τη διάρκεια και ο οποίος μυρίζεται εύκολα.
Αυτός ο φόβος, μεταξύ άλλων, είναι που επιβάλλει στον Κυρίαρχο-πέρα από την συνέχεια και την συνέπεια λόγων και έργων- το να είναι «εκεί» σε όλη τη διάρκεια του άλματος.
Για την Κ/υ σχέση θεωρώ πως ένα έστω και ελάχιστα μοναχικό άλμα δεν μπορεί να είναι επιτυχημένο.
Έχει λεχθεί και εν πολλοίς ισχύει ότι το ίδιο το Κ/υ στην έναρξη του είναι για το υ μέλος ένα άλμα πίστης. Προσωπικά βρίσκω πολλές ομοιότητες με το πρώτο άλμα με αλεξίπτωτο.

Υ.Γ: @mpaxari, πολύ eνδιαφέρον θέμα, ειδικά σε μια φορουμική συγκυρία γεμάτη διαφημιστικά spots. Ελπίζω έστω και έμμεσα να απάντησα στα ερωτήματα που τέθηκαν.

 

Δεν πρόκειται για κάποια εντολή, ούτε για κάτι διεκπεραιωτικο.
Μεταξύ των Κ οι απόψεις διίστανται κατά πόσο είναι "ωφέλιμο" τόσο για την υ, όσο και για το άλμα και κατ επέκταση για την ίδια τη Κ/υ.

Συχνά αναφέρεται ως το σημείο έναρξης της Κ/υ κατ ουσίαν, αντιλαμβανεσαι τη διαφορά στη βαρύτητα. Ο δε τρόπος που το βιώνει η υ συνήθως έχει κάτι υπερβατικο, υπερφυσικό. Το άλμα πάνω από το κενό βιωνεται ακριβώς ως τέτοιο. Αν η προσγείωση γίνει από πλευράς υ υπάρχει μια βαθιά κατάνυξη.

Τέλος είναι εντελώς διαφορετικό στα δικά μου μάτια η προετοιμασία και ενίσχυση της υ για το άλμα και εντελώς διαφορετικό το "Kick start". Εάν το άλμα δεν ολοκληρωθεί μετά από "Kick start" το αίσθημα απώλειας ελέγχου από τον Κ θα το βιώσει η υ και είναι πολύ αμφίβολο ότι δεν θα καταρρεύσει η Κ/υ. Ακόμα και αν ο Κ του οποίου το πόδι κλώτσησε καταφέρει να προσγειωσει την υ, η αμφιβολία θεωρώ ότι έχει γεννηθεί ακριβώς επειδή το "kick start" έγινε από τον οδηγό.

 

Δεν ξέρω, καμία φορά το πιο αποτελεσματικό για να μάθει κανείς να κολυμπάει είναι να τον ρίξεις στο νερό, όσο κάθεται στην άκρη και το κοιτάει δουλειά δε γίνεται.

 

@Stalker, ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.


Ελπίζω ο μαύρος κύκνος να τιμήσει το νήμα, σίγουρα έχει πολλά να πει με τον μοναδικό του τρόπο  .

Έχω κρατήσει αυτό και πιθανολογώ ότι κάπου εκεί γίνεται και η υπακοή υποταγή.

Έχω δει Κ όταν το άλμα έμεινε μετέωρο, στα μισά να προσγειωνει την υ στη κατάσταση προ του άλματος, είτε για να επιχειρήσει εκ νέου κάποια στιγμή στο μέλλον είτε για να αποδεσμευσει ομαλά. Δεν ξέρω όμως εάν ο Κ όταν αντιληφθεί τη φόρα του υ για το άλμα μπορεί να το φρενάρει, δεδομένου ότι συνήθως τα υ δρουν(με) συναισθηματικά.

Ω, ναι!  

Είναι ίσως η μοναδική ένσταση, διαφορετική οπτική. Κατά το άλμα, το υ είναι μόνο και αν κοιτάξει κάτω βλέπει το κενο. Μόνο χωρίς αλεξίπτωτο και αυτό είναι που το κάνει τόσο σαδιστικα ωραίο!

 

Τοποθετεί αναπαυτικά την/τον υ στην πλάτη και κάνει ο/η Κ το άλμα..

 

@mpaxari

To "kick start" είναι μεταφορική έννοια ως μια ώθηση στο να τολμήσει η υ, αυτό που θέλει και παράλληλα φοβάται. Τόσο για το άγνωστο της διαδικασίας, όσο και για το βγάλσιμο έξω από τη ζώνη άνεσής της. Κάποιοι άνθρωποι δημιουργούν το "kick start" από μόνοι τους, κάποιοι όσο και να προετοιμαστούν - ενισχυθούν παραμένουν στο σημείο που βρίσκονται, χωρίς αυτή την ώθηση. Δεν τολμούν να κάνουν το βήμα. Είναι κάτι που συναντάται σε κάθε έκφανση της ζωής. O K αποτελεί κινητήρια δύναμη για την υ, και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο για το κάθε βήμα της.

Γενικά:

Γιατί υπάρχει αντίδραση στο γεγονός, πως κάποιοι Κ γνωρίζουν τις απαντήσεις σε ερωτήματα που η υ αγνοεί; Πως υπάρχουν Κ που γνωρίζουν τα όρια της υ, καλύτερα από αυτή; Που γνωρίζουν πότε και πως θα δώσουν την απαιτούμενη ώθηση; Πως σε κάποιες υ, δεν υπάρχουν μόνο οι ανάγκες που νιώθουν, ούτε μόνο οι επιθυμίες που θέλουν να καλύψουν, ίσως και κατά πολύ διαφορετικά από την αρχική εκτίμηση - θέληση, αλλά πολλά περισσότερα που είτε αποκαλύπτονται, είτε γεννούνται μέσα στην Κ/υ. Είναι πολύ σημαντικό το πρώτο βήμα, για κάθε είδους εκκίνηση.

 

Καταλαβαίνω τι λες, το πρόβλημα είναι ότι συγκρίνεις εντελώς ανόμοια πράγματα. Δεν πρόκειται για εκπαιδευτική μέθοδο, ούτε για ανάπτυξη δεξιοτήτων της υ  .

Στο νερό σε σπρώχνει τρίτος...
Εάν σε σπρωξει (παρασύρει) το ίδιο το νερό, η σχέση σου με αυτό, μάλλον, θα είναι διαφορετική στο μέλλον