Άλμα πίστης

Θυμήθηκα αυτό...

... από ένα παλαιότερο νήμα.

Θα επανέλθω εκ νέου όμως  

 

Να πω λίγο κάτι εδώ. Οι μικρές ή μεγάλες υπερβάσεις που μπορεί να κάνουμε δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα οδηγήσουν και στο μεγάλο άλμα ώστε να περάσει το υ "απέναντι". Έχω όμως την πεποίθηση πως είτε αυτό το άλμα γίνεται με τη μία είτε σταδιακά με μικρότερα άλματα που οδηγουν σε αυτό η στιγμή που μπαίνουν όλα μα όλα στην άκρη είναι μία. Είναι το κλικ. Πριν από αυτό μικρότερα άλματα, πισωγυρίσματα, κλείσιμο στον εαυτό, προσπάθεια, θέληση, διατήρηση πραγμάτων για τον εαυτό του (το υ). Μετά το άλμα πίστης δεν υπάρχει άλμα, ούτε όλα τα προηγούμενα. Υπάρχει μόνο πίστη και θα πρέπει να γίνει κάτι εξαιρετικά σοβαρό για να κλονιστεί αυτό. Κάπως έτσι το σκέφτομαι.
Δεν ξέρω βέβαια πως μπορεί να δουλεύει στο κάθε υ ούτε αν αυτό που περιγράφω δύναται να γίνει και αν είναι κατανοητό. Προσωπικά δεν έχω τολμήσει ποτέ αυτού του είδους την υπέρβαση.  

* Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα καλά το ερώτημα σας περί του πως γίνεται αντιληπτή η διεργασία προ του άλματος. Αν αναφέρεστε στα μικρά βήματα που έχω κάνει ως υπέρβαση τότε τις περισσότερες φορές είχα πλήρη συνείδηση αυτής.

 

Μη εξαρτημένος κύκνος...
Η εξαρτημένη στον Κόναν τον βάρβαρο έγινε ...μερέντα..!

 

Σε ευχαριστώ πολύ για την παραπομπή και τα καλά σου λόγια!

Περιμένω, και όχι μόνο εγώ, να επανέλθεις   

 

 

Και ετοιμαζόμουν να το αναφέρω μέχρι που είδα την καταχώρησή σου...
Ωστόσο και επί του θέματος, το συγκεκριμένο gif δε διαφέρει και πολύ από αυτό που αναφέρθηκε η @mpaxari...

 

Μπορεί να είμαι εγώ πεζός ή ρηχός αλλά το άλμα πίστης έχει πάνω του κάτι το θρησκευτικό και δε μου κάθεται καλά.

Ποιο είναι το άλμα πίστης που κάνει το υ; Τι είναι αυτό που δέχεται πέρα από τα όρια του λόγου;

Εννοώ διαπιστώνεται, δε διαπιστώνεται η κατίσχυση; Αφού έχει διαπιστωθεί πώς είναι "άλμα πίστης" η αποδοχή;

Ή είναι κάτι άλλο και αν ναι, τι;

 

@Arioch
Ξέρεις τι υπέρβαση είναι για μια γυναίκα που ανατράφηκε και εκπαιδεύτηκε να είναι ανεξάρτητη, δυναμική και αυτοελεγχόμενη, να αποδεχτεί πως αυτό που γουστάρει, αυτό με το οποίο νιώθει καλά είναι να μην είναι ανεξάρτητη και να παραδώσει τον έλεγχο σε άλλον; Δε φαντάζεσαι πόσα "πας καλά; ανώμαλη είσαι; τι πας να κάνεις;" παίχτηκαν λούπα στο μυαλό μου... Εντάξει, αυτό που περιγράφω δεν είναι άλμα πίστης, αλλά νομίζω πήρες μια ιδέα  

 

Η υ από ποιόν έχει οδηγηθεί προς την απόφαση να κάνει το άλμα πίστης που λες;

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως τίποτε, απολύτως τίποτε, δεν κάνει μόνο του το υ που το έχει ένα κ. Έχει οδηγηθεί προς εκείνη την κατεύθυνση, και είτε "πηδάει " το κενό μόνο του, είτε το παίρνει σηκωτό το κ και το πετάει απέναντι.
Άκρως απολαυστικές και χρήσιμες και οι δυο εκδοχές.

Δεν έχω βιώσει βέβαια ποτέ αυτό το άλμα μοναχικά. Ένιωθα μονίμως καποιον να με τραβάει προς την απέναντι όχθη από το λαιμο. Σφιχτά. Ασφυκτικά.

Για μένα είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς πως δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς. Στα γκρέμισε όλα.  

 

Άρα ως άλμα πίστης εννοείται η υπέρβαση των ενοχών/ανασφαλειών σε σχέση με την αποδοχή της θέσης;

Αν ναι, έχω καλυφθεί και υπό μία έννοια είναι άλμα πίστης, έστω και όχι με τον "Αβραμαϊκό" χαρακτήρα.

 

Για να λέμε τα πράματα με τ' όνομά τους, οποιαδήποτε ιδεολογία δηλ, οποιοδήποτε αφήγημα made in human being, ακολουθεί και βασίζεται στο ίδιο σκεπτικό, ακόμα κι αυτές που δεν τα "πάνε καλά" με τα "θρησκευτικά"...
Κάπως όπως το είπε ο Mark Twain "η πρώτη θρησκεία στον κόσμο επινοήθηκε την μέρα που ο πρώτος απατεώνας συνάντησε τον πρώτο ηλίθιο"...

 

Αν πηδήξεις από το αεροπλάνο χωρίς αλεξίπτωτο και το αεροπλάνο δεν είναι προσγειωμένο στον αεροδιάδρομο, δεν είναι άλμα πίστης αλλά αυτοκτονία.

Το να πηδήξεις από το αεροπλάνο με αλεξίπτωτο δεν είναι άλμα πίστης, είναι υπολογισμένο ρίσκο. Ναι, το αλεξίπτωτο μπορεί να μην ανοίξει και να γίνεις αφίσα στο έδαφος αλλά δεν είναι "τυφλή πίστη" η εικασία ότι το αλεξίπτωτο θα ανοίξει κανονικά αν τραβήξεις το κορδόνι, είναι βάσιμο expectation.

(edit)
Η θέση της @sapfw με καλύπτει πάντως, θα μπορούσα να δεχτώ ως άλμα πίστης "ναι, θα το κάνω και θα περάσω καλά γιατί αυτό είναι πραγματικά που θέλω" έστω και αν στη δική μου οπτική κουβαλάει μέσα του κάποιο υπολογισμό  

 

Άλμα πίστης θα έλεγα τη στιγμή που εγκαθιδρύεται μέσα σου η πίστη πως:
"Ναι! Εκεί θέλω να πάω!
Αποδέχομαι το ρίσκο της απόφασης μου.
Δεν ξέρω τι θα βρω, δεν ξέρω τι υπάρχει αλλά πιστεύω σε αυτό το feeling και σε αυτό το μαγνητικό κάλεσμα" και βουτάς.
Άλμα πίστης είναι η μεταπήδηση από μια κατάσταση σε μια άλλη.
Από την ασφάλεια των κεκτημένων σου, στο άγνωστο.
Από την κατάσταση του αμυντικού φιλτραρίσματος στην κατάσταση "αφήνομαι σε αυτό".
Θέλω να μπω μέσα σε αυτήν την κατάσταση και να μην την αγγίζω επιδερμικά.

Είναι πολύ έντονο όταν συμβαίνει και είναι αδύνατον να το μπερδέψεις με κάτι άλλο.
Νομίζω κι εγώ πως είναι αποτέλεσμα κατίσχυσης.
Μπορεί όμως ένα άτομο, να περάσει από μια κατάσταση σε μια άλλη και χωρίς να χρειαστεί να κάνει αυτό το "άλμα πίστης".
Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: από τις αντιστάσεις του, από το πόσο οικεία του είναι η άλλη κατάσταση, από τη διαφορά δυναμικής των δύο ατόμων κτλ