Άλμα πίστης

Εγώ δεν θα έλεγα πως κουβαλάει υπολογισμό, παρά αντίφαση. Πρέπει η αναθρεμένη ως ανεξάρτητη γυναίκα να εκχωρήσει τον έλεγχο σε ένα αρσενικό. Μόνο που πρέπει να του αναγνωρίσει πως είναι πιο ισχυρός από αυτήν. Σε αυτή την περίπτωση αυτή είναι η δυσκολία. Όπως επίσης και ο δυναμικός άνδρας που θα παραδώσει τον έλεγχο θέλει να αναγνωρίσει την ισχύ σε μία γυναίκα.
Δεν είναι συνυφασμένη η υποτακτικότητα με αδυναμία, τουλάχιστον όχι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Ούτε και είναι υπολογιστικό. Κάπως νομοτελειακό μου φαίνεται να παραδίδεται ο έλεγχος στον ισχυρό της σχέσης, της ομάδας, της κοινωνίας ολόκληρης. Οπότε είναι σε κάποιο βαθμό αναπόφευκτα έτσι, καθώς όλοι δεν ταιριάζουν με όλους. Αν ο "ισχυρός" μπορεί να εμπνεύσει το υ να ακολουθήσει, εκεί θα γίνει και το άλμα πίστης θαρρώ.

 

Τα είπες όλα.
Και οχι μόνο αυτό γουστάρει αλλά ακόμα βαθύτερα, έχει ανάγκη να παραδοθεί σε Αυτόν, την εμπνέει να κάνει αυτό το άλμα και να παραδοθεί. Δεν θέλει να έχει άλλη επιλογή παρά να ορμησει στο κενό προς Εκείνον.

υ.γ ακόμα ακούω τη φωνή της μάνας μου
"να είσαι ανεξάρτητη, να μην έχεις ανάγκη κανέναν"
-αφού θέλω λέμε!

 

Μήπως η μαμά σας το έλεγε για κοινωνικούς λόγους, όπως για παράδειγμα : να έχεις τη δουλειά σου, να μην γαντζωνεσαι πάνω στους άλλους, να μην τα περιμένεις όλα από τους άλλους, να μην ζεις παθητικά, να μην ζεις σαν παράσιτο απομυζωντας και να είσαι ανεξάρτητη κοινωνικά?
(αχ λατρεμένες μαμάδες)

 

@iolanda
Κυρίως για την οικονομική και κοινωνική ανεξαρτησία μου πιπίλαγε τα αυτιά απο την εφηβεία, όμως ούτε συναισθηματικά θα ήθελε να είμαι εξαρτώμενη διότι η μαμά είχε καεί απο τον χυλό και τώρα φυσάει και το γιαούρτι. Θα της ήταν αδύνατο να αποδεχτεί την επιλογή που έχω ηδη κάνει.

 

Αν υπάρχει υπολογισμός, δεν μιλάμε για άλμα πίστης, αλλά για λογιστική πράξη. Το 2ο παίζει συχνά, αλλά δεν σχετίζεται με το αφήνομαι, τολμώ, κάνω το βήμα στο ανεξερεύνητο, πηδάω στο άγνωστο... Ο Κ λειτουργεί ως μαγνήτης, η υ ως τεμάχιο σιδήρου.

 

αν δεν θέλατε, δεν θα πήγαινε ο νους της να σας κατευθύνει αντίστροφα  

 

Εμένα που με πήραν απ' το χεράκι μια φορά για να περάσω ''απέναντι" , δεν πήγε καλά.
Τώρα πιστεύω πως οφείλεται στο γεγονός πως έλειψε αυτή η νοητική διεργασία ώστε να καταλήξω μόνη μου στο "Ναι! εκεί θέλω να πάω!"
Και που ίσως αν την είχα κάνει τελικά να μην πήγαινα.

Edit:
Σας ευχαριστώ για το νήμα @mpaxari , ανακαλύπτω πραγματάκια  

 

με μυρίστηκε η μανούλα λέτε, διόλου απίθανο!

 

Ευχαριστώ πολύ για την κατάθεση της δικής σας οπτικής και σκεψεων  

Σκέφτομαι ξανά ότι όλες οι προηγούμενες υπερβασεις, η τριβή μεταξύ των δύο, η όσμωση είναι ίσως αυτά που θα δομήσουν την εμπιστοσύνη και θα δημιουργήσουν το περιβάλλον εκείνο έτσι ώστε να γίνει το άλμα.

 

Όντως έχει κάτι θρησκευτικό. Δεν πιστεύεις με τη λογική.
Δεν ξέρω αν είσαι ρηχός αλλά σίγουρα δεν είσαι Κ/υ/σ κατά δική σου δήλωση.
Κάποια πράγματα είναι απόλυτα στο βίωμα τους και προσπαθώντας να τα μεταφέρεις με λέξεις σε κάποιον που δεν έχει το βίωμα τα μικραινεις για χωρέσουν. Τουλάχιστον εγώ, ίσως η @margarita_nikolayevna, που έχει πολύ πιο καλή πένα από τη δική μου, τα καταφέρει καλύτερα.

Δύσκολα περιγράφεται η πίστη και το δέος, γνωρίζω τους ορισμούς και τις έννοιες το βίωμα όμως είναι αλλιώς.

Όπως στο παράδειγμα με τη πτώση από αεροπλάνο που αναφέρεις πιο κάτω, όσο και να σου εξηγήσει κάποιος τι θα νοιώσεις, αν δεν το κάνεις η αντίληψη σου θα είναι περιορισμένη.

Έχω αναφέρει πιο πάνω ότι στο άλμα είσαι μόνος, τουλάχιστο έτσι το έχω βιώσει, χωρίς αλεξίπτωτο, χωρίς τίποτα. Εξου και το "άλμα πίστης". Πάνω από το κενό είσαι μόνος ξέρεις και νοιώθεις ότι θες να πας απέναντι. Δεν έχεις ιδέα τι έχει εκεί πέραν του Κ. Αυτός είναι που σε "τραβάει" και θέλεις να πας εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέραν Αυτού και του στόχου εκείνες τις στιγμές.

Η θέση της @sapfw, όπως είπε και η ίδια, ουδεμία σχέση έχει με άλμα πίστης. Ούτε το θα το κάνω γιατί θα περάσω καλά που λες έχει κάποια σχέση. Η πτήση πάνω από το κενό βιωνεται ως τέτοια έχει, φόβο, αγωνία, ίσως και τρόμο. Δεν υπάρχει, τουλάχιστο ούτε βίωσα, ούτε άκουσα κανένα υπολογισμό και καμία υπολογιστική πράξη.

Ελπίζω να μπόρεσα να μεταφέρω το τι δεν είναι τουλάχιστο  

 

Κάπου το ίδιο λέμε.  
Δεν είμαι σίγουρη για όλα πάρα μόνο για το δικό μου βίωμα, γιαυτό και ρωτάω τόσα πολλά!

Αν ο Κ πάρει το υ και το "πετάξει" απέναντι όπως λες, υφίσταται άλμα πίστης?

 

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τι εννοείς ή για να είμαι ακριβής δεν έχω καταλάβει πού γίνεται αυτό το άλμα πίστης το οποίο αναφέρεις. Καταλαβαίνω την έννοια της "θρησκευτικής εμπειρίας", έχοντας βιώσει κάτι ανάλογο, ωστόσο το "θρησκευτικό" είναι απλά μια περιγραφή για να μεταδώσει ένα νόημα, η πραγματικότητα είναι εξαιρετικά πιο πεζή, η εμπειρία μου δεν είχε τίποτα το θρησκευτικό, τίποτα το υπερβατικό.

Στο τέλος της ημέρας το τι νομίζω εγώ ή ο καθένας ελάχιστη σημασία έχει: αν εσύ ένιωσες ότι έκανες άλμα πίστης τότε έκανες άλμα πίστης, το perception of things είναι αυστηρά προσωπικό.