Άλμα πίστης

Για εμένα, μόνο ως βίωμα. Αλλά ήταν προφανές αυτό και από το κείμενο μου   

 

Με άγγιξαν όλα σου  

 

Ναι ναι, εννοώ και καθόλου υποχρεωμένοι  
Ήθελα να πω ότι αν κάποιος απαιτήσει από κάποιον που πιστεύει αποδείξεις για την ύπαρξη Θεού, τότε μπορεί κάλλιστα να του απαιτηθούν αποδείξεις για την μη ύπαρξη.

Προσωπικά θεωρώ ότι έχει χαρακτηριστικά πίστης, κατά την ρήση του Αποστόλου Παύλου που έβαλα στο ποστ μου.
Μπορεί, όμως, θεωρώ να αναλυθεί και λογικά. Για μένα, η λογική προσέγγιση είναι το:

(από αυτό το νήμα)

 

Μέχρι και η estelwen το είχε αντιληφθεί ότι αυτό που θα πει είναι εκτός!

Τι να κάνω η έρμη, που είμαι αναλμόπιστη    

 

Αν και όπως διαπίστωσες γνωρίζεις ποίος σε περιμένει απέναντι, το άλμα είναι δικό σου, αποκλειστικά. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα τολμήσεις και αν τολμήσεις, ότι θα καταφέρεις να προσγειωθείς απέναντι. Κοντά Του. Ο απέναντι είναι το κίνητρο για το άλμα. Το άλμα όμως είναι μοναχικό και εξ ολοκλήρου δικό σου. Ο Άλλος είναι περισσότερο παρατηρητής, αξιολογητης και διαχειριστής του άλματος, τουλάχιστο έτσι το βίωσα εγώ.

Αν το άλμα ήταν κοινό, όντως δεν θα υπήρχε το βίωμα του κενού και του φόβου.

Για μένα είναι ξεκάθαρα το δεύτερο, η υποταγή μου είναι προσωποπαγης. Το άλμα γίνεται για να πάω ακριβώς εκεί που είναι ο άλλος. Το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς που υπάρχει εκείνες τις στιγμές.

Ευχαριστώ για τους προβληματισμούς και τις σκέψεις  

 

@mpaxari
Με το νήμα σας μου δώσατε και εμένα την ευκαιρία να σκεφτώ το άλμα πίστης λίγο παραπάνω.
Νομίζω πως ο λόγος που το κάνεις μόνη σου, είναι για να είσαι απολύτως σίγουρη πως θες να το κάνεις, ουσιαστικά να μην αντέχεις να μην το κάνεις και μετά δεν κοιτάς πίσω.
Αν ο Κ σε βοηθήσει σε αυτό, θα χαθεί αυτό το βίωμα και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να σημαίνει "πάμε και βλέπουμε" αλλά ρίχνουμε και καμία ματιά πίσω (μήπως δεν έπρεπε να πηδήξω?)
Για αυτό πιστεύω πως δεν βοηθάνε, όχι από σαδισμό (όχι ακόμα τουλάχιστον  )

 

Ή μήπως κοιτάς και χαίρεσαι?
Γαληνεμενη και ήρεμη πια...  



Συμφωνώ ως προς τους λόγους που αφήνουν το άλμα να το κάνεις μόνη. Αλλά....

Τίποτα δεν τους εμποδίζει από το να απολαύσουν, ακόμα και σαδιστικα, από τη θέση του παρατηρητή το άλμα  

 

Καταλαβαίνω τι λέτε και υπό αυτή την έννοια ναι με τη διαφορά ότι εγώ προσωπικά δεν έχω κάνει κάτι τέτοιο οπότε μόνο πως το αισθάνομαι μπορώ να πώ. Έχω την πεποίθηση και μια εσωτερική αν θέλετε σιγουριά πως όσο μόνη κι αν βιώσω αυτό το πέρασμα ο Άλλος είναι εκεί με τον τρόπο Του. Μόνη μου θα βιώσω το σάλτο πάνω από το κενό -δεν γίνεται αλλιώς- αλλά μέχρι να το κάνω και αν το κάνω με προετοίμαζε για αυτό. Ήξερε.
Συγγνώμη που μιλάω τόσο θεωρητικά. Αλλά δεν μπορώ να πώ κάτι πιο συγκεκριμένο.  

Φυσικά εκεί που είναι ο Αλλος.Αλλιώς δεν έχει νόημα!

p.s κι εγώ ευχαριστώ  

 

Σε τί ακριβώς συνίσταται το άλμα, όταν ήδη πιστεύεις ?

 

Το άλμα μεταφέρει από ένα σημείο στο άλλο διαμέσου του αέρα. Η απόσταση είναι μεγαλύτερη από τον συνήθη βηματισμό.
Σε αυτό αφορά το άλμα, την απόσταση η οποία διανυεται καθώς και το αίσθημα στο κενό, στον αέρα.

Η πίστη υπάρχει προς τον Κ, με το άλμα αφήνεις πίσω κάθε λογική. Δεν υφίσταται καμία λογική στο άλμα, καμία γνώση για το που θα προσγειωθεις, αν προσγειωθεις, ούτε και τι θα αντικρίσεις βιωσεις εκεί. Είναι ένα άλογο άλμα. Υπερβαίνει τον ερωτισμό και τον ηδονισμο, πλέον συντασσεσαι, προσκολλασαι (συναισθηματικο δέσιμο) στον Κ. Η πίστη συνίσταται στη παντελή έλλειψη λογικής.

 

Εγώ πάλι να την πω την αμαρτία μου, δεν πρόλαβα να κάνω άλμα πίστης γιατί κύλησα σαν γιουβαρλάκι μέσα στην κατσαρόλα και έκτοτε αργοψήνομαι.