Άμβλωση

Δε χαίρεσαι; ένα σου πόστ πρίν, είμασταν ακόμα στην παλαιολιθική εποχή  

 

Παρατηρώ το thread εδώ και μέρες και μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος που πολλοί υποστηρίζουν την άποψη "η έκτρωση είναι φόνος". Μία βοήθεια είναι το ότι για να υφίσταται φόνος πρέπει να υπάρχει ανθρώπινη ζωή. Άρα ένα καλό βήμα είναι να δούμε πως ορίζετε η ανθρώπινη ζωή. Μάλλον πάει μακριά η βαλίτσα αλλά μου κάνει εντύπωση πως πολλοί από μας μιλούν για φόνο με μεγάλη ευκολία.
Προσωπικά βλέπω πολλά κοινά της έκτρωσης με την ευθανασία. Θα προτιμούσα να μην ζω παρά να ήμουν παιδί μιας μητέρας που δεν με ήθελε.

Αν δεν θέλετε να δείτε πως μοιάζει ένα aborted έμβριο εννέα εβδομάδων ΜΗΝ πατήσετε εδώ!

 

Re: Απάντηση: Άμβλωση

Συνεχίζοντας από αυτό, και αφού διευκρινίσω ότι δεν έχω κατασταλαγμένη γνώμη επί του θέματος πέραν ίσως του ότι θα πρέπει να εξετάζεται η κάθε περίπτωση ξεχωριστά και ότι αφορά μόνο τους πιθανούς μελλοντικούς γονείς, από την αρχή του νήματος μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή από τον House MD. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω το videο, αλλά ο διάλογος πήγαινε κάπως έτσι:

(Πάει μια γυναίκα -Jill- στον House και του λέει ότι ανησυχεί γιατί έχει κάποια περίεργα συμπτώματα, μεταξύ των οποίων το γεγονός ότι ενώ γυμνάζεται και προσέχει τί τρώει, αντί να χάνει βάρος, παίρνει.)
House: "Lift up your arms. (thinks for a bit). You have a parasite."
Jill: "Like a tapeworm or something?"
House: "Lie back and lift up your sweater. You can put your arms down."
Jill: "Can you do anything about it?"
House: "Only for about a month or so. After that it becomes illegal to remove, except in a couple of states."
Jill: "Illegal?"
House: "Don't worry. Many women learn to embrace this parasite. They name it, dress it up in tiny clothes, arrange playdates with other parasites..."
Jill: "Playdates…"
House: (showing her sonogram) "It has your eyes."


Πέρα απ' το αστείο στον παραπάνω διάλογο, εμπεριέχεται και μια δόση αλήθειας. Οι σκέψεις μου πάνω σε αυτό είναι ότι απ' τη στιγμή που το έμβρυο δεν μπορεί να επιβιώσει με ή χωρίς βοήθεια εκτός του σώματος της γυναίκας που το φέρει, δεν είναι ζωντανό ή/και άνθρωπος. Kάτι που περιγράφει πιο... γραφικά κάποιος εδώ -> North Dakota House Gives Fertilized Eggs Human Status, λέγοντας: "This is a slippery slope. Is a cluster of cells a "human"? If I carve a chunk out of my body does that deserve human rights?

You might say, a chunk of flesh is not self-sustaining so that is different. Well neither is a fetus, it is a parasite sustained by the mother until birth. A malignant tumor is not self-sustaining either and it is a collection of cells. Should that be a "human" too?"

Πέρα απ' αυτό, είδα ότι αναφέρθηκε στα πεταχτά το θέμα περί τερμάτισης της κύησης σε περιπτώσεις σοβαρών προβλημάτων υγείας, είτε του μελλοντικού ανθρώπου (μωρού) είτε της μητέρας. Κακώς, νομίζω δεν συζητήθηκε περαιτέρω, ειδικά για το αν και γιατί είναι λιγότερο "καταδικαστέο" τότε.

 

Re: Απάντηση: Άμβλωση

ενα νεογνο μπορει να επιβιωσει χωρις τη βοηθεια της μανας του;
ειναι ανθρωπος;

 

Re: Απάντηση: Άμβλωση

Βάσει της λογικής που περιέγραψα πιο πάνω, φυσικά.

Υ.Γ. Επειδή υποθέτω ότι δεν ήταν ξεκάθαρο το σημείο που έκανες quote, το διόρθωσα προσθέτοντας το "εκτός του σώματος της γυναίκας που το φέρει", το οποίο και ήταν αυτό που εννοείτω.

 

Εμμα για να καταλαβω,το κριτηριο ποιο ειναι;
να επιβιωνει εκτος του σωματος ; με βοηθεια; χωρις βοηθεια; Δεν μπορει να ειναι και τα δυο...
Και εν πασει περιπτωσει και οι ανθρωποι χρειαζονται την ατμοσφαιρα για να επιβιωσουν. Οι αστροναυτες δηλαδη που επιβιωνουν μονο με τη στολη στο διαστημα- ενα ειδος μητρας δεν ειναι κι'αυτη; - για οσο χρονο μενουν εκει πανω δεν ειναι ανθρωποι;Δεν ζουν;
Θελω να πω, η παραμονη στη μητρα ως κριτηριο της (μη) ανθρωπινης υποστασης αν το δεις με ευρυτερο πνευμα μπαζει...

 

Απάντηση: Re: Άμβλωση

Καλο! 

 

Δεν νομίζω ότι μπάζει. Όχι στον βαθμό που το θέτεις τουλάχιστον.

Η αναφορά περί επιβίωσης εκτός του σώματος της γυναίκας έχει να κάνει με το χρονικό σημείο στην διάρκεια της εγκυμοσύνης που περνάς απ' το να διακόπτεις απλά κύηση (αν το έμβρυο δεν μπορεί να επιβιώσει και να συνεχίσει να αναπτύσσεται με ή χωρίς τεχνητούς τρόπους -βοήθεια- κατόπιν πρόωρης γέννησης/αφαίρεσης από το σώμα της γυναίκας) με το να σκοτώνεις ένα ον (το οποίο θα μπορούσε να επιβιώσει και να συνεχίσει να αναπτύσσεται με ή χωρίς τεχνητούς τρόπους -βοήθεια- κατόπιν πρόωρης γέννησης/αφαίρεσης από το σώμα της γυναίκας).

Σχετικά με το παράδειγμα με τους αστροναύτες, είναι ευνόητο πιστεύω πως άλλο το να διατηρηθεί κάποιος στη ζωή ως/όντας ήδη άνθρωπος κι άλλο η διαδικασία δημιουργίας του.

 

...επιπροσθέτως, αν είναι να ξεχειλώνουμε τόσο τους ορισμούς μέχρι να μην έχουν πια κανένα νόημα, να ξαναθέσουμε στη συζήτηση το ότι φόνος είναι και το να παίρνεις αντιβιοτικά που σκοτώνουν τα μικρόβια που ζούν εντός σου.

 

Απάντηση: Άμβλωση

διαβάζοντας 16 σελίδες συζήτησης και με αφορμή το post #174 της alnair θυμήθηκα ένα άρθρο που είχα διαβάσει πριν από μερικούς μήνες. Σας το παραθέτω, μια που δε βρήκα link να σας παραπέμψω:

ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ

Η οργάνωση "Γυναίκες στα Κύματα", εκμεταλλευόμενη το Διεθνές Δίκαιο, καταπλέει σε χώρες με αυστηρή νομοθεσία περί αμβλώσεων, προκειμένου να προσφέρει δωρεάν ιατρική βοήθεια σε γυναίκες που θέλουν να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Οι αντιδράσεις των κατοίκων δεν είναι πάντα θετικές...
Από την Ηρώ Πογκόη.​

Κάθε περίπου οκτώ λεπτά κάπου στον κόσμο μια γυναίκα πεθαίνει αβοήθητη εξαιτίας ακατάλληλης διακοπής κύησης. Είκοσι εκατομμύρια αμβλώσεις από τις 42 που πραγματοποιούνται ετησίως είναι παράνομες και επικίνδυνες, ενώ σχεδόν το 25% του γυναικείου πληθυσμού ζει σε χώρες όπου οι σχετικοί νόμοι είναι άκρως αυστηροί. Τόσο παράλογο: γυναίκες χάνουν τη ζωή τους σε κράτη της Ασίας, της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής, ακόμα και της Ευρώπης, επειδή η διακοπή της εγκυμοσύνης τους θεωρείται παράνομη.

Η σκέψη αυτή βασάνιζε ιδιαίτερα το μυαλό μιας γυναικολόγου από την Ολλανδία: της Ρεμπέκα Γκόμπερτς η οποία, έχοντας ταξιδέψει για χρόνια σε διάφορες χώρες ως μέλος απόστολών της Greenpeace, είχε γνωρίσει πλήθος γυναικών που είχαν βιαστεί ή βρίσκονταν σε απόγνωση εξαιτίας μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Η γιατρός-ακτιβίστρια δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Ίδρυσε έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, με σκοπό την υπεράσπιση του δικαιώματος της γυναίκας στην άμβλωση. Και αφού η ίδια και οι συνεργάτες της πείστηκαν ότι το πρόβλημα δεν μπορούσε να περιμένει τη μεταβολή του νομικού πλαισίου στο κάθε κράτος, αποφάσισαν οι ίδιοι να προσφέρουν τη λύση. Πως όμως θα ανελάμβαναν να κάνουν αμβλώσεις σε γυναίκες όπου και αν ζούσαν, χωρίς να παραβαίνουν το νόμο;

Δεν άργησαν να βρουν τον τρόπο. Χρειάστηκε μόνο να μελετήσουν περισσότερο το Διεθνές Δίκαιο και… να αποκτήσουν ένα πλοίο. Οι «Γυναίκες στα Κύματα» (Women on Waves), όπως ονόμασαν τον οργανισμό, θα έβαζαν πλώρη για κράτη που απαγορεύουν τις αμβλώσεις. Αλλά αγκυροβολώντας πέρα από τα 12ν.μ. –δηλαδή στα διεθνή ύδατα όπου ισχύει η νομοθεσία του κράτους όπου έχει νηολογηθεί το πλοίο- θα μπορούσαν να βοηθήσουν γυναίκες που βλέπουν την εγκυμοσύνη ως εφιάλτη, χωρίς να παραβούν το νόμο.

Πριν από λίγες βδομάδες βρέθηκαν στην Ισπανία όπου η άμβλωση επιτρέπεται μόνο αν κινδυνεύει η υγεία της κυοφορούσας, αν υπάρχει εμβρυϊκή δυσμορφία ή σε περίπτωση που η εγκυμοσύνη οφείλεται σε βιασμό. Οι «Γυναίκες στα Κύματα», ή WoW, όπως ονομάζονται εν συντομία, «έδεσαν» στο λιμάνι της Βαλένθια για να παραλάβουν τις εγκυμονούσες και έπειτα κατευθύνθηκαν στα διεθνή ύδατα όπου, εν πλω πια, οι γιατροί θα προχωρούσαν στις αμβλώσεις, χωρίς να διαπράττουν αδίκημα σύμφωνα με την ολλανδική νομοθεσία.

Οι διαδικασίες που ακολουθούνται γενικότερα αφορούν τις εγκυμονούσες ως και τους τρεις μήνες, είτε με επέμβαση είτε με το Ru 486 (γνωστό και ως Mifepristone), το χάπι της επόμενης μέρας. Το εξειδικευμένο πλήρωμα παρακολουθεί τις ασθενείς-επιβάτιδες ώσπου να διαπιστώσει ότι η υγεία τους βρίσκεται εκτός κινδύνου. Η περίθαλψη γίνεται με πλήρη εχεμύθεια, ενώ χάρη στη συνδρομή εθελοντριών διαφόρων ειδικοτήτων παρέχονται δωρεάν υπηρεσίες υγείας και ενημέρωση για μεθόδους αντισύλληψης.

Για να φτάσουν σε μια χώρα οι «Γυναίκες στα Κύματα» έχουν προσκληθεί προηγουμένως από τοπικές οργανώσεις και φορείς που πρεσβεύουν την υιοθέτηση ευνοϊκότερων νόμων για τις αμβλώσεις. Παρά τις όποιες συνεννοήσεις, όπως είναι αναμενόμενο και σύμφωνα με το προφητικό τους όνομα, οι WoW δε φτάνουν σχεδόν ποτέ στον προορισμό τους με νηνεμία.

Η «θαλασσοταραχή» εκδηλώθηκε και στην τελευταία τους επίσκεψη στην Ισπανία, από τις 16 ως τις 21 Οκτωβρίου. Εξ αρχής η δήμαρχος της Βαλένθια θεώρησε την επίσκεψη της πλωτής κλινικής προκλητική, ενώ πλάι στα περίπου 500 άτομα που πανηγύριζαν την άφιξη των WoW, ομάδες (κυρίως καθολικές) κατά των αμβλώσεων προσπάθησαν ακόμη και να εμποδίσουν την προσάραξη του πλοίου στο λιμάνι. Χωρίς αποτέλεσμα, όπως αποδείχτηκε, εφόσον υπήρξαν πολλές γυναίκες που κατάφεραν να επιβιβαστούν και να διακόψουν την εγκυμοσύνη τους στα διεθνή ύδατα. «Πόσες ήταν;» ίσως αναρωτιούνται πολλοί. «Ποτέ δε λέμε τον αριθμό» απαντά, σύμφωνα με τις δηλώσεις της στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και η Ρεμπέκα Γκόμπερτς. «Πιστεύουμε ότι η άμβλωση δε σχετίζεται με τα νούμερα, αλλά με την ανάγκη της κάθε γυναίκας» εξήγησε η ολλανδή γιατρός, δίνοντας ωστόσο άλλες ενδιαφέρουσες πληροφορίες: «Οι γυναίκες που ήρθαν στο πλοίο δεν μπορούσαν να πληρώσουν ιδιωτικές κλινικές στην Ισπανία. Υπήρχαν πολλές μετανάστριες και κοπέλες κάτω των 18 ετών».

Παρά την επίτευξη του στόχου στην Ισπανία, τόσο η Ρεμπέκα Γκόμπερτς όσο και οι συνεργάτες της γνωρίζουν καλά ότι η επιτυχία κάθε ταξιδιού δεν είναι δεδομένη. Το είχαν αντιληφθεί ήδη από την πρώτη τους εξόρμηση, το 2001, στην Ιρλανδία, μια από τις πιο αυστηρές χώρες της Ευρώπης στο θέμα των εκτρώσεων. Αν και μέσα σε πέντε μέρες 300 γυναίκες είχαν έρθει σε επαφή με το πλήρωμα της πλωτής κλινικής και πολλές γυναίκες επωφελήθηκαν από δωρεάν υπερηχογραφήματα και τεστ εγκυμοσύνης, οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες που η επιστροφή στην Ολλανδία έγινε χωρίς να πραγματοποιηθεί ουσιαστικά ούτε μία άμβλωση.

Ιδιαίτερα ακραίες ήταν οι αντιδράσεις και στο επόμενο ταξίδι, στην Πολωνία, το 2003. Αμέσως μόλις οι WoW προσάραξαν στο λιμάνι Βλαντισλόβοβο, δεν τις υποδέχτηκαν μόνο οι γυναίκες που ήθελαν να αποχωριστούν τα έμβρυά τους, αλλά και ένα εξοπλισμένο με αβγά και κόκκινη μπογιά εξοργισμένο πλήθος. Σε εκείνη την περίπτωση όμως το πλοίο των θαρραλέων γυναικολόγων όχι μόνο κατάφερε να φτάσει στην ανοιχτή θάλασσα και να προσφέρει το χάπι τις επόμενης μέρας, αλλά λίγους μήνες αργότερα είδε την πολωνική κυβέρνηση να υιοθετεί και μια πιο ήπια στάση στο θέμα των αμβλώσεων.

Η πλέον επεισοδιακή αποστολή για τις WoW ήταν όμως εκείνη που πραγματοποιήθηκε στην Πορτογαλία το 2004: ακόμη και αν είχαν προβλέψει τις αντιδράσεις των συντηρητικών της χώρας, σίγουρα η ολλανδική ομάδα που είχε σαλπάρει με ένα αλιευτικό πλοίο με προορισμό την παραθαλάσσια περιοχή Φιγκουέρα ντα Φοζ δε φανταζόταν ότι θα γινόταν στόχος πολεμικών πλοίων. Για την ακρίβεια, όταν οι ολλανδοί γιατροί ζήτησαν άδεια ελλιμενισμού οι πορτογαλικές αρχές απάντησαν αποστέλλοντας δυο πυραυλάκατους για να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν. Το επεισόδιο έλαβε διεθνείς διαστάσεις καθώς η χώρα είχε ουσιαστικά προβεί σε παραβίαση της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και μέσων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο Ευρωκοινοβούλιο ξέσπασε διαμάχη εξαιτίας της στάσης της Πορτογαλίας, με επίκεντρο τα δικαιώματα των γυναικών και το διαχωρισμό του Κράτους-Εκκλησίας. Καθώς όμως «ουδέν κακόν αμιγές καλού»- και παρά τις 150.000 ευρώ του κόστους της αποστολής που χάθηκαν χωρίς αποτέλεσμα-, χάρη σε αυτή την περιπέτεια ο οργανισμός και το έργο του προβλήθηκαν από τα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης όσο ποτέ πριν. Επίσης το επεισόδιο έγινε αφορμή για μια σημαντική εξέλιξη: αρχικά την υπόσχεση της πορτογαλικής κυβέρνησης να εξετάσει πιο θετικά το ζήτημα και τελικά, το 2007, την τροποποίηση του νόμου, σύμφωνα με τον οποίο η άμβλωση είναι πλέον νόμιμη ως τις 10 εβδομάδες της κύησης.

Στο μεταξύ ένας νέος εχθρός απειλούσε το έργο των WoW. Και βρισκόταν στην ίδια τους την πατρίδα, καθώς στην οργάνωση επέβαλε περιορισμούς η προηγούμενη –συντηρητική- ολλανδική κυβέρνηση. Ως επακόλουθο, η έντονη απουσία, από το 2004, των Γυναικών από τα…κύματα. Για λίγα ωστόσο χρόνια, αφού ανέκτησαν τις δυνάμεις τους με τη σημερινή κυβέρνηση συνεργασίας. Οι δυναμικές κυρίες, με ανανεωμένη διάθεση και καινούριο σκάφος, έβαλαν πλώρη τον Ιούνιο του 2008 για το Εκουαδόρ. Μία ακόμα περιπέτεια, με αντίπαλο αυτή τη φορά τον καιρό που τους επεφύλασσε καταιγίδα μία μόλις ημέρα μετά την αναχώρησή τους. Οι WoW ωστόσο δεν απογοήτευσαν τις γυναίκες που τις περίμεναν στο Εκουαδόρ: άλλαξαν μόνο το πρόγραμμά τους, φροντίζοντας παράλληλα να διαδώσουν την τηλεφωνική γραμμή βοήθειας- ένα βασικό συστατικό εξάλλου κάθε εκστρατείας τους, καθώς μέσω αυτής όσες γυναίκες χρήζουν βοήθειας μπορούν να λαμβάνουν συμβουλές και συμπαράσταση ανά πάσα στιγμή.

Ακόμα και όταν αποβιβάζονται, οι WoW δε σταματούν να ταράζουν τα νερά. Οργανώνουν διάφορες εκδηλώσεις και συζητήσεις σχετικά με την ασφαλή άμβλωση, προετοιμάζονται για τις επόμενες αποστολές και κυρίως βρίσκονται πάντα στη διάθεση των γυναικών που τις χρειάζονται, απαντώντας στα τηλεφωνήματα και στα ατελείωτα γράμματα και e-mails που τους στέλνουν καθημερινά έγκυοι σε απόγνωση.

Πιθανόν, αρκετοί να θεωρούν το έργο τους ανήθικο και εγκληματικό. Ίσως όμως είναι ακόμη χειρότερο να υπάρχουν μητέρες με το ζόρι. Και είναι σίγουρα απαράδεκτο να πεθαίνουν γυναίκες επειδή αναγκάζονται να διακόψουν μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη με μη ασφαλείς μεθόδους.

Πηγή: ΒΗΜagazino 23 Νοεμβρίου 2008, σελ. 96​

 

Re: Απάντηση: Άμβλωση

Γιατι νιωθουν ντροπή; αμα ντρεπονται να μη το κανουν. αμα ειναι σοβαρος ο λογος, δε χρειαζεται να νιωθουν ντροπή. Η λογικη αυτό λεει.

Αλλο τι λενε τα στερεοτυπα που δεχόμαστε να μας εξουσιαζουν τη σκεψη και τα συναισθηματα. Αλλα για αυτη την υποταγη σε στερεοτυπα συμπεριφορας ο εκαστοτε ανθρωπος φταιει. Οποτε εδω κολλαει και το γνωστό "shut up and bear". Και πριν ακούσω αηδιες περι ανθρωπινης φυσης, να σας ενημετρωσψ οτι οι ανθρωποι δεν εχουν φυση. Οι ανθρωποι εχουν εχουν συμπεριφορά. Και αυτο εχει αποδειχθει εδω και μερικά χρόνια απο τις ανθρωπολογικες και κοινωνιολογικες επιστημες.

 

Απάντηση: Re: Άμβλωση

Dolcett, αν δεν με απατά η μνήμη μου, εσύ δεν ήσουν που έλεγες πως δεν υπάρχουν "Απόλυτες Αξίες"; Δεν βλέπω όμως την παραμικρή διάθεση να μετακινηθείς ούτε εκατοστό από την αρχική σου -απόλυτη, όπως εγώ το βλέπω- θέση. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τί νόημα έχει να το παιδεύουμε τόσο το πράγμα, αν έχουμε όλοι μας προαποφασίσει πως ο καθένας μας κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Εκτός βέβαια, από το να αποδείξουμε πως οτιδήποτε -έστω και κατά τι διαφορετικό- πιστεύει ο οποιοσδήποτε άλλος, είναι κατά συνέπεια (αφού δεν συμπίπτει με την απόλυτη αλήθεια), απόλυτα εσφαλμένο...

Δεν παραδέχθηκες επίσης, ότι τα ευφυολογήματα όπως το ανωτέρω δεν αποτελούν επιχειρήματα, αλλά σοφιστείες; Γιατί το επαναφέρεις λοιπόν; Το θεωρείς πλέον αξιόλογο, ως επιχείρημα; Θέλεις να το αναλύσουμε; Ας το κάνουμε:

Δεν είδα κανείς να λέει πως όταν μιά εγγυμοσύνη είναι ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ γιά την κυοφορούσα, η διακοπή της, η άμβλωση, ισοδυναμεί με "φόνο", ή "αφαίρεση ζωής", ή "ασυνειδησία", ή "επιπολαιότητα", ή τέλος πάντων, οτιδήποτε θα μπορούσε να είναι ηθικά επιλήψιμο. Αν η εγγυμοσύνη δηλαδή απειλεί τη ζωή της μητέρας, ουδείς ισχυρίστηκε πως πρέπει να συνεχίζεται, παρά τον κίνδυνο. Πού κολλάνε λοιπόν, στην ουσία, τα μικρόβια και τ' αντιβιωτικά; Δεν γίνεται εδώ μιά γενική συζήτηση γιά το κατά πόσο η κάθε ζωή σ' αυτό τον πλανήτη θα έπρεπε να είναι τόσο σεβαστή, που να μην δίνουμε προτεραιότητα στον άνθρωπο έναντι αυτής, σε περίπτωση "σύγκρουσης συμφερόντων". Δεν συζητάμε γιά το εάν είναι ηθικά σωστό να σκοτώνουμε τις κατσαρίδες απολυμαίνοντας τα σπίτια μας, ούτε γιά το εάν είναι ανήθικο να πασαλειβόμαστε με Autan, στερώντας από τα κουνούπια την τροφή τους. Γιά ανθρώπινα έμβρυα μιλάμε εδώ, ας μην κάνουμε πως το ξεχνάμε. Η διαφωνία μας έγγειται στο κατά πόσο αυτά είναι άνθρωποι σε κάποιο αρχικό στάδιο ανάπτυξης, ή δεν είναι καθόλου άνθρωποι, ακόμη τουλάχιστον, την κρίσιμη στιγμή. Ότι και να είναι πάντως, μικρόβια, και δη εκ προοιμίου και πάντα απειλητικά γιά τον οργανισμό της φέρουσας, δεν είναι...

Ας μην εκφυλίζουμε λοιπόν την κουβέντα, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο, γιά να δημιουργήσουμε -το ξαναλέω- εντυπώσεις, και μόνο. Ιδίως όταν όλος αυτός ο καυγάς στην ουσία γίνεται ακριβώς γιά μιάν εντύπωση, και τις πιθανές συνέπειές της. Γιά την εντύπωση δηλαδή, που μπορεί να δημιουργήσει η σύνδεση μιάς "βαριάς" λέξης όπως ο "φόνος", με την άμβλωση. Όποιος φοβάται λοιπόν τις συνέπειες από τη δημιουργία εντυπώσεων από τη χρήση μιάς λέξης, καλό είναι να μην μετέρχεται κι εκείνος τα ίδια μέσα, μ' αυτά που κατηγορεί ως αθέμιτα. Γιατί αν η σύνδεση της "άμβλωσης" με το "φόνο" εγγυμονεί κινδύνους διότι επιδιώκει -κατά τους ισχυρισμούς- να δημιουργήσει υπερβολικά συναισθήματα παραμερίζοντας τη λογική, το ίδιο ακριβώς, την κατίσχυση δηλαδή του συναισθήματος πάνω στη λογική, επιδιώκει και η χρήση σοφιστειών, όπως η πιό πάνω...