Άνοιξα το μυαλό σου!!!

Είδα δρόμους, δάση, θάλασσες και βουνά.
Είδα σπηλιές και κορυφές. Χιλιόμετρα διαδρομές, σοκάκια, στενά, λεωφόρους.

Καθησα και τα κοίταζα όλα αυτά για πολύ καιρό και όλο με ρώταγες'' Γιατί δεν κάνεις κάτι, γιατί μένεις άπραγος''
Συνέχιζα να κοιτάω προσεκτικά μέχρι που πήρα την απόφαση να ξεκινήσω.

Οδήγησα στις λεωφόρους, περπάτησα στα στενά, κοιμήθηκα στις σπηλιές, ανέβηκα στις κορυφές, κολύμπησα στις θάλασσες.
Κουράστηκα πολύ αλλά στο τέλος σε έμαθα σπιθαμή προς σπιθαμή και τότε ήρθαν όλες οι απαντήσεις μαζεμένες...

Πέρασε ο καιρός και αποφάσισες να ανοίξεις το δικό μου μυαλό...
Ερωτηματικά και μόνο γεννήθηκαν μέσα σου. Κοιτούσες για μέρες μαγεμένη και με θαυμασμό για όσα έβλεπες και εγώ περίμενα να νιώσω το περπάτημα σου στα μονοπάτια μου!!!

Δεν έκανες κανένα βήμα γιατί σε τρόμαζε η ιδέα του τι θα αντίκριζες πέρα από εκεί που βλέπει η ματιά σου κάθε μέρα και πιο πολυ...
-Δεν κάνω για τον κόσμο σου ψυθιριζες.
-Μα δεν τον ξέρεις καν σου απαντούσα...

Το αποτέλεσμα ήταν να τραπεις σε φυγή...
Όντως δεν κανεις για τον κόσμο μου δεν μπορείς να τον αντέξεις αλλά δεν έμαθες ποτέ ότι ο κόσμος μου έχει κάτι από σένα γιατί εγώ σε περπάτησα και αλίευσα όλα εκείνα τα καλά στοιχεία της φύσης σου!!!

Πολλές φορές μας τρομάζει το άγνωστο...
Άλλες τόσες φορές πρέπει να το γνωρίσουμε...
Όντας οικείο δεν θα μας τρομάζει πια!!!

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!!!

 

Όμορφο!