Άρση Τιμωρίας

Έστω ότι το υ,υπέπεσε σε ένα σοβαρό ατόπημα.
Όχι τόσο σοβαρό,ώστε να τεθεί θέμα αποδέσμευσης,αλλά τόσο,ώστε να πρέπει να τιμωρηθεί.
Το Κ αποφασίζει πως η 'χ' τιμωρία είναι η ενδεδειγμένη για τη συγκεκριμένη περίπτωση.
Την ανακοινώνει στο υ και το υ βρίσκεται υπό το καθεστώς της.

Το Κ βλεπει πως το υ έχει μετανιώσει ειλικρινά για το σφάλμα του,πριν την ολοκληρωση της τιμωρίας.
Θα μπορούσε το Κ να σταματήσει την τιμωρία πριν την ολοκλήρωσή της;

Το Κ βλεπει πως το υ "σπάει" με τη συγκεκριμένη τιμωρία.
Είναι προτιμότερο για το Κ να διακόψει την ήδη επιβεβλημένη τιμωρία ή να επιμείνει στην ολοκλήρωση αυτής,παίρνοντας το ρίσκο να τραυματιστεί ανεπανόρθωτα το υ;

 

Ο Κυρίαρχος έχει όλη την ευθύνη να διαχειριστεί με σύνεση την υποτακτική του, με ρίσκο να της κάνει κακό ακόμη και να την χάσει.

 

Η τιμωρία καλό θα ήταν να έχει εκπαιδευτικό χαρακτήρα όχι σαδιστικό,να μάθει το υποτακτικό άτομο το λάθος και μέσα από την τιμωρία να αυτοβελτιωθεί.
Η άρση είναι κάτι σχετικό και αυτό.Ανάλογα πόσο βαριά ή όχι είναι η τιμωρία πόσα χρόνια είναι μέσα στην σχέση τα 2 άτομα την συμπεριφορά του υπό το προηγούμενο χρονικό διάστημα...
Καλό είναι το Κυριαρχικό άτομο να γνωρίζει τις αντοχές του υπό και να μην ξεπεράσει τα όριά του έτσι ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει.

 

Αν το κρίνει, ναι.

Δεν υπάρχει απάντηση. Αν το "υ" βλέπει ότι πάει να σπάσει και αυτό βάζει σε κίνδυνο σωματική και ψυχική υγεία θα πρέπει να το αναφέρει και από ένα σημείο και πέρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του *και* αναλαμβάνει την ευθύνη τους.

 

Υπαρχει σκοπος στο να τραυματιστει "ανεπανορθωτα" το υ?
Κατα τη γνωμη μου η τιμωρια αποσκοπει στη βελτιωση μιας κακως εχουσας καταστασης.

 

Έτσι όπως το έχω στο μυαλό μου,όχι,δεν υπάρχει σκοπιμότητα.
Προκύπτει σαν ενδεχόμενο.
Τι κάνει σε αυτήν την περίπτωση ένα Κ;

 

Αναλαμβανει τις ευθυνες του. Ακομα κι αν αυτο σημαινει τρεχει στα επειγοντα.
Εγω θα σταματουσα αυτου του ειδους την τιμωρια αν διαπιστωνα οτι ο στοχος μου επιτευχτηκε

 

Αυτα τα λεμε - ξελεμε συνηθως δεν έχουν καλα αποτελεσματα απο πολλες αποψεις

 

Από την στιγμή που με την συγκεκριμένη τιμωρία στο σημείο που έχει φτάσει, το υποτακτικό άτομο "σπάει", εγώ προσωπικά θα θεωρούσα πως η τιμωρία ακόμα και ημιτελής έχει επιτύχει τον στόχο της και η ανεπιθύμητη συμπεριφορά δεν θα επαναληφθεί. Φυσικά μπορείς πάντα να διακόψεις για λίγο, να επαναλάβεις την τιμωρία κάποια άλλη στιγμή ή ακόμα και να την αντικαταστήσεις με μία διαφορετική, αν νομίζεις πως δεν ήταν αρκετή. Εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κάθε περίπτωση. Την ευθύνη την έχει το Κυρίαρχο άτομο για το αν θα σταματήσει ή όχι με τις ανάλογες συνέπειες και στις δύο περιπτώσεις.

 

Κανονικά καμια τιμωρία δεν πρέπει να αναιρείται απο την στιγμή που έχει επιβληθεί.Αλλα αν ειναι να καταλήξει το υ στα επείγοντα ή στον ψυχίατρο τότε ήταν λάθος το είδος της τιμωρίας που του επιβλήθηκε απο την αρχή.Με την σωστή εκπαίδευση του υ ξέρει το Κ μέχρι ποιο όριο μπορεί να πάει η τιμωρία...

 

Η τιμωρία πρέπει να ολοκληρωθεί. Σταματά μόνο όταν παραβιάζονται οι κανόνες της ασφάλειας!

 

Δε θα μπορούσε (ή και θα έπρεπε, δεν ξέρω) το υ να μετανιώσει/κατανοήσει το λάθος του από το γεγονός και μόνο πως θα του επιβληθεί τιμωρία; Θα σκεφτόμασταν τότε το ενδεχόμενο να μην εφαρμοστεί καν; Πιο συγκεκριμένα, αν αυτό είναι ο κανόνας, δε θα τιμωρηθεί τελικά ποτέ;
Τώρα, αν για οποιοδήποτε λόγο αυτό που κανονίστηκε είναι ανυπόφορο με τον τρόπο που περιγράφεται, και το Κ από OCD, για να μην πω τίποτα άλλο, συνεχίσει μέχρι το τέλος (και μισή επανάληψη να έχει μείνει),  

Για το πρώτο μέρος είναι πολύ πιθανό να παραλογίζομαι, για το δεύτερο