Άρση Τιμωρίας

Τι να πω, είμαστε αυθόρμητοι!  

 

Ηταν D/s με υποκειμενο νοσημα

 

Έκλαψα δις 

 

Σορρυ δεν ηθελα να σε στεναχωρήσω...

 

Αν και δεν υποτιμώ καθόλου τη σοβαρότητα του ατυχήματος, το ανεπανόρθωτο ( όπως βλέπω εγώ τα πράγματα) θα ήταν η κοπέλα να πιστέψει ότι αυτός το έκανε επίτηδες. Ανεπανόρθωτο όχι για αυτόν ή την σχέση αλλά για την ίδια την κοπέλα και τον ψυχισμό της.

Πριν από αρκετά χρόνια, σε μια Κ/υ σχέση που είχα τότε (σημειωτέον η δεύτερη τέτοια που είχα στην ζωή μου άρα με υψηλό βαθμό απειρίας από μέρους μου), ήμουν δεμένη σε σταυρό και ο Dom, αν και αρκετά έμπειρος, πίεσε τα πράγματα σωματικά μάλλον παραπάνω από ότι άντεχα και λιποθύμησα.
Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή ότι το έκανε επίτηδες ή ένιωσα μέσα μου όποια μομφή προς εκείνον. Θεωρώ ότι ήταν ατυχής υπολογισμός και απλά συνέβη. Απεναντίας, οφείλω να πω ότι αυτό το περιστατικό με 'έλυσε' σε μεγάλο βαθμό απέναντι του αφού:
Α. Ήξερα πως μπορώ να τον εμπιστεύομαι ότι θα με φροντίσει no matter what...
B. Είδα την ανθρώπινη διάσταση του, κάτι που ομολογώ ότι συχνά μας αρέσει στις υποτακτικές (τουλάχιστον εμένα μου αρέσει) να παραβλέπουμε, ειδικά στις αρχές μιας σχέσης.
Θα μπορούσε να είναι ανεπανόρθωτη η ζημιά; Ναι, για την σχέση μας σίγουρα και για μένα ίσως, αν κολλούσε στο μυαλό μου ότι φταίει εκείνος για όλα που όφειλε να ξέρει/υπολογίσει/κάνει κλπ αλλά δεν έκανε...
Κάποιες φορές που έχω συζητήσει το περιστατικό και έχουν επιμείνει οι συνομιλητές στην ευθύνη του κλπ, μου αρέσει να απαντώ με το εξής παράδειγμα: τις περισσότερες φορές πήγαινα να τον συναντήσω με το αυτοκίνητο. Αν στο δρόμο είχα ένα τροχαίο και γινόμουν πίτσα, θα έφταιγε αυτός γιατί π.χ. με έβαζε να πηγαίνω στα Εξάρχεια (εκεί ήταν) και να περνάω Αλεξάνδρας, Κηφισίας κλπ;  

 

Κατά βάθος σου άρεσε, παραδέξου το  

 

Ανεπανόρθωτα!

 

Ξέρεις που έχω ενστάσεις;
Στο παράδειγμα που έδωσες.
Όταν οδηγείς εσύ το αυτοκίνητο,είσαι υπεύθυνη εσύ για τον εαυτό σου.
Όταν όμως είσαι συνοδηγός,την ευθύνη για να φτάσεις ασφαλής στον προορισμό σου,την έχει αυτός που οδηγεί.

 

Κι αν ο οδηγός τηρεί όλα τα δέοντα του ΚΟΚ κι ένας που έχει πιει πέσει πάνω σας με 200;  

 

Θα σου πω αυτό και θα σταματήσω τη συζήτηση εδώ.
Όχι γιατί σε σνομπαρω,ίσα ίσα,μου είσαι από τα πιο αγαπητά μέλη εδώ μέσα(❤️),απλά γιατί πιστεύω,πως και οι δύο μας έχουμε παγιωμένες θέσεις πάνω στο θέμα.

Οδηγω στους δρόμους της Αθήνας και γενικότερα,εδώ και 12 χρόνια.
Δεν έχω τρακαρει ποτέ.
Αντιθέτως,έχω παραλίγο τρακαρει,σχεδόν καθημερινά.
Ένας λόγος είναι σίγουρα ότι έχω σταθεί τυχερή.
Όμως ένας άλλος,εξίσου πολύ σημαντικός,είναι η οδηγική μου αντίληψη και η σωστή πρόβλεψη.

 

Καθώς τα αισθήματα είναι αμοιβαία   Και ναι νομίζω ότι έχουμε αποφασίσει και οι δύο την κοσμοθεωρηση μας επί του θέματος  
Οπότε θα κλείσω κι εγώ προσθέτοντας απλά ότι η συζήτηση ήταν για το κομμάτι του "έχω σταθεί τυχερή".
Σε φιλώ πολύ 

 

Αν υπήρχε βραβείο "Κλείσιμο πολιτισμένου διαλόγου",θαρρώ πως θα το είχαμε κερδίσει μόλις!  

Επίσης,θέλω να σε ευχαριστήσω για το περιστατικό που σου συνέβη και το μοιράστηκες μαζί μας.