Άτομα με υποτακτική ψυχολογία.. ( εκτός BDSM χώρου )

« Δεν με ρωτάς πλέον που πηγαίνω , με ποια άτομα , τι φοράω , τι θα πιω..
Ξέρεις , έχω αναγκή να σου λέω τα πάντα.. Να με ρωτάς σε παρακαλώ …»

Άτομα με υποτακτική ψυχολογία.. ( εκτός BDSM χώρου )

Πως αισθάνονται αυτά τα άτομα όταν παύει ο έλεγχος από το άτομο που έχουν δεθεί ψυχικά και σωματικά ;

Μπορούμε να πούμε ότι έχουν ανάγκη τον έλεγχο ;

Μ άλλα λόγια , μέσα από τον καθημερινό έλεγχο διώχνουν παροδικά τις ανασφάλειές τους ;



Ποια η γνώμη σας ;

 

Μια διευκρινιστική ερώτηση.
Το ερώτημα είναι τι κάνουν και πως..τα υ ατομα αφού αποδεσμευτούν ( για όποιο λόγο) απο τον Κ τους; Πως προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα; Αν ξαναγυρίζουν στο πως ήταν πριν τη σχέση, ή αν είναι πλέον κάτι καινουρίο; και τι είναι αυτό για τον καθένα;
ή
Τα υ άτομα, που δεν βρίσκονται ''αυτή τη στιγμή'' σε σχέση Κ/υ αλλά είτε βρίσκονταν στο παρελθόν είτε θέλουν να βρίσκονται είτε είναι ξεκαθαρισμένο μέσα τους πως έχουν υποτακτική ψυχολογια , πως..λειτουργούν μέσα στη καθημερινότητα τους και που βρίσκουν αν βρίσκουν κάλυψη στις ανάγκες τους;
Ευχαριστώ!!

 

Το θέμα και οι ερωτήσεις αναφέρονται συγκεκριμένα στα άτομα υποτακτικής ψυχολογίας χώρις να έχουν σχέση Κ/υ.

Για παράδειγμα....
Μία βανίλα σχέση στην οποία το ένα άτομο ( ανεξάρτητα το φύλο του ) έχει "δεθεί" με τον σύντροφο του.
Αν βρίσκοντα μακριά η επικοινωνία είναι η επαφή τους.

Ας πούμε λοιπόν ότι ο "έλεγχος" που ανέφερα στο πρώτο μήνυμα σταματάει..

Πως νιώθει το "υποτακτικής ψυχολογίας" άτομο ;

 

Ναι, και στις δύο περιπτώσεις στο ερώτημα μου το υ δεν βρίσκεται σε σχέση.
Στην πρώτη περίπτωση το ερώτημα γυρίζει γύρω απο το πως διαχειρίζεται την αποδεσμευση του, και τον 'συγκεκριμένο' έλεγχο που έχει συνηθίσει απο το 'συγκεκριμένο ' Κ του.
Στην δέυτερη περίπτωση το ερώτημα γυρίζει γύρω απο το πως διαχειρίζεται ένα υ την υποτακτικότητα του και την ανάγκη του για έλεγχο , γενικά, αφού δεν έχει σχέση ή ''σχέση'' ή σχέσεις , ώστε να νιώθει οτι υποτάσεται.

Συγγνώμη αν δεν καταλαβαίνω! και συγγνώμη που ξαναρωτάω.

 

Σύνδρομο στέρησης  

Αν έχω καταλάβει καλά, το θέμα αναφέρετε σε ανθρώπους που δεν έχουν αντιληφθεί (όχι συγκροτημένα και κωδικοποιημένα τουλάχιστον) αυτές τις τάσεις τους, τις κυριαρχικές, τις υποτακτικές.

Διαβάζοντας το εισαγωγικό ποστ και συγκεκριμένα αυτό:
« Δεν με ρωτάς πλέον που πηγαίνω , με ποια άτομα , τι φοράω , τι θα πιω..
Ξέρεις , έχω αναγκή να σου λέω τα πάντα.. Να με ρωτάς σε παρακαλώ …»

... πιο πολύ μου δημιουργήθηκε η εικόνα ενός εξαρτησιακού παρά ενός υποτακτικού ατόμου.
Έχω ανάγκη να σου λέω, να με ρωτάς...Κάπως σαν εντολή μου ακούγεται εμένα αυτό, έστω και συγκεκαλυμμένη, όχι υποτακτικό.
Τα εξαρτησιακά άτομα (μπορεί να είναι αλκοολικοί, ναρκομανείς ή εξαρτημένα από λιγότερο ορατούς εθισμούς) είναι υποτακτικά προς την εξάρτηση και τον εθισμό τους, όχι προς κάποιον άλλο.
Το να θέλω να δίνω λόγο, δεν σημαίνει είμαι υποτακτικός, σημαίνει είμαι ενοχικός, δεν είναι το ίδιο.
Ο έξωθεν επιβεβλημένος έλεγχος ως αποθετήριο/ αποχωρητήριο ευθυνών υπάρχει πάρα πολύ σαν σχήμα σε πολλών ειδών σχέσης, δεν είναι όμως υποταγή αυτό θεωρώ εγώ. Όχι ερωτική υποταγή τουλάχιστον όπως υπάρχει στο BDSM.

Πάρα πολύ ωραίο θέμα πάντως @ocean girl  
Ένα ΣΚ έλειψα και γέμισε το φόρουμ τέλεια θέματα  

 

Μπορεί δηλαδή ένα Κυριαρχικό άτομο να είναι και εξαρτησιακό σε κάτι τέτοιο -στο ποστ που εγραψα για παραδειγμα- ;

Και αντίστοιχα, ένα υποτακτικό άτομο να μην έχει αυτή την εξάρτηση ;


Είναι λίγο μπερδεμένα στο μυαλό μου γι αυτό ρωτάω.
Αν κάνω κάποιο λάθος στην διατύπωση της σκέψης μου να μου το πείτε.

Ευχαριστώ πάντως..

 

Ναι φυσικά και μπορεί.  
Ένα κυριαρχικό άτομο συνήθως έχει την αρετή της αυτοκυριαρχίας, οπότε αναπτύσσει λιγότερο εύκολα εξαρτήσεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να αναπτύξει εξάρτηση.
Αντιστοίχως ένα υποτακτικό άτομο μπορεί να έχει ωριμάσει και έτσι να μην αναπτύσσει εξάρτηση.

Θα έλεγα ότι ένα άτομο με κυριαρχικές τάσεις μπορεί κάλλιστα να αναπτύξει εξάρτηση από το υποτακτικό (του) άτομο μέσω μιας κατάστασης καθρέφτη. Και τότε είναι ζόρικο.

Για μένα η εξάρτηση κάνει τον άλλο εργαλείο και δεν το μπορώ αυτό για ανθρώπους που είμαι ερωτευμένη ή υπήρξα πραγματικά ερωτευμένη  

 

Υπάρχει υποταγή και στις βανίλλα σχέσεις καθώς και Κυριαρχία, απλά είναι αδήλωτες και σίγουρα λιγότερο ευδιάκριτες.
Και για να μπει συρματόπλεγμα γύρω από τον κάθε ρόλο, γύρω απ' την κάθε σπιθαμή "ζωτικού χώρου", συχνά πυκνά χύνεται "αίμα".
Κάτι που στο BDSM ίσως και να διαρκεί για λιγότερο χρόνο ( ανάλογα με τα άτομα που εμπλέκονται και τον βαθμό ωριμότητας και αποδοχής του βαθύτερου είναι και των θέλω τους ).
Κανείς/καμία δεν είναι πλήρως "ανυπότακτος/η", ούτε καν ο/η Κυρίαρχος/η. Υπάρχει πάντα κάποιο κατάλοιπο, κάποια ανασφάλεια, κάποια ανάγκη, κάποιο συναίσθημα, που μας κάνει να "τρίζουμε".
Και ενίοτε μπροστά του, να κατεβάζουμε το κεφάλι μας, έστω και νοερά. Η εξάρτηση ίσως και φανερά να έχει σαν παραλήπτη κάποιο άλλο άτομο, αλλά κατά βάθος είναι εξάρτηση από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Το δυσκολότερο κτήνος να ηττηθεί, είναι το εγώ και η προσκόλληση μας στην εικόνα που έχουμε πλάσει και ίσως ανακατασκευάζουμε στο διηνεκές.
Και μέσα σ' αυτή την εικόνα, προσπαθούμε συνειδητά ή ασυνείδητα να "λιώσουμε" και να κάνουμε ένα με το "πορτραίτο" μας τον/την άλλο/η.
Ίσως γιατί η μεγαλύτερη μας υποταγή είναι μπροστά στον φόβο του τέλους, του οποιουδήποτε τέλους θα επερχόταν πριν εμείς το θελήσουμε.  

Υ.Γ. Τα μοναδικά πράγματα απ' τα οποία έχουμε αλήθεια ανάγκη, είναι ο ύπνος, η τροφή και το νερό.
Όλα τα υπόλοιπα, μπορεί να μας ζορίζει η έλλειψη τους.
Αλλ' αν το αποφασίσουμε, μπορούμε να κάνουμε και χωρίς, ή τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε.
Αν πιστεύουμε ότι κάτι, πρέπει να το περιορίσουμε/κόψουμε.
Και αυτό ισχύει για όλους/ες ανεξαρτήτως status και για οτιδήποτε στη ζωή, συμπεριλαμβανόμενης της παράδοσης ή της άσκησης του ελέγχου.

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα. Θα απαντήσω προσωπικά από τη σκοπιά ενός υ, όχι όμως ενός έμπειρου υ όπου δεν ξέρω πώς θα ήταν τα πράγματα. Με το που παύει η D/s σχέση νοιώθω σαν να πέφτω σε ένα πηγάδι και να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Βγάζοντας από έξω ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το συγκεκριμένο Κ άτομο που μου ασκούσε τον έλεγχο συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ ότι έχω ανάγκη τον καθημερινό έλεγχο και την πειθαρχία. Μου έχει τύχει ιδιαιτέρως μετά την αποδέσμευση να προσπαθώ να ισορροπήσω διατηρώντας τελετουργίες και πράξεις που αισθάνομαι ότι ο/η πρώην Κ θα ήθελε να κάνω (να συνεχίζω να γράφω την καθημερινή ημερολογιακή καταγραφή, να κοιμάμαι στο πάτωμα, να τηρώ ωράρια ύπνου και διατροφής κλπ). Όμως αυτό πολύ γρήγορα καταντά φαιδρό γιατί υπάρχει μόνο στη σφαίρα της φαντασίας. Εν συνεχεία προσπαθώ να βρω ισορροπίες, να έχω μια στοιχειώδη δομή στην καθημερινότητά μου...όμως όσο περνά ο καιρός είναι σαν να κυνηγώ την ουρά μου, γιατί εν τέλει δεν είναι αυτός καθ' εαυτός ο έλεγχος ή η πειθαρχία που αναζητώ αλλά όλα αυτά να ασκούνται από κάποιον άλλο στον οποίο αναφέρεται όλη μου η ύπαρξη. Επίσης, παρατηρώ ότι όσο πιο έντονη γίνεται αυτή η ανάγκη τόσο πιο δύσκολο μου είναι να βάλω σε μια τάξη την καθημερινότητα, γιατί αισθάνομαι ότι δεν έχει νόημα αν δεν απευθύνεται σε κάποιον. Τέλος, κάτι άλλο που παρατηρώ είναι ότι όλη αυτή η έλλειψη βρίσκει κάτα μία έννοια δίοδο και έκφραση στην εικαστική μου δραστηριότητα, καθορίζοντάς την, χωρίς φυσικά να υποκαθίσταται.

 

αυτο!!!

 

H υποτακτικότητα guys, δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνει αγκαζέ με την εξαρτητικότητα, πάντως.
Οι ώριμοι άνθρωποι, ανεξαρτήτως τοποθέτησης, αποφεύγουν τις εξαρτησιογόνες καταστάσεις.
Και σε ό,τι αφορά την εξαρτητικότητα του Κυρίαρχου, το μόνο που έχω να πω είναι πως τον έλεγχο της σχέσης, -βαθιά ριζωμένη πλέον αντίληψή μου είναι αυτό-, τον έχει αυτός που χρειάζεται τον άλλον, που δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά χωρίς τον άλλον. Στο D/s μετέρχονται και συγκεκριμένα μέσα γι΄αυτόν τον λόγο, ωστόσο το συμπέρασμα δεν αλλάζει, είναι θεωρώ αδιαμφισβήτητο.
Do the math...