ΈΛΕΓΧΟΣ

Kαι αυτό επαναφορά  
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω να ειπωθεί  

 

https://el.wikipedia.org/wiki/Τρεις_νόμοι_της_ρομποτικής
Παραφράζοντας τους τρεις νόμους της ρομποτικής του Ισαάκ Ασίμωφ, θα έλεγα ότι τα πράγματα είναι απλά!
1) Το slave δε θα βλάπτει τον Master του, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ο Master του.
2) Το slave οφείλει να υπακούει τις διαταγές που του δίνει ο Master του, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο.
3) Το slave οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο.

 

o απόλυτος έλεγχος για να επιτευχθεί δεν είναι κάτι το εύκολο,,,,απαιτεί προσπάθεια, πολύ προσπάθεια και σίγουρα τη μη ύπαρξη εγωισμού..ανήκω σε αυτους που το ονειρευονται...

 

Έτη Φωτός μπροστά ο άνθρωπος αυτός και τα έργα που έγραψε...

 

Αυτό που έχω καταλάβει από τη μικρή μέχρι τώρα εμπειρία μου είναι ότι στην πράξη, ο πραγματικός έλεγχος παραδίδεται από το υ και σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλεται από το Κ. Ο δρόμος δε μέχρι την παράδοση του ελέγχου, ( αν αυτή πραγματοποιηθεί) είναι πολύ ανηφορικός.

Το ότι κάποιος εκτελεί τις εντολές μου, δεν συνεπάγεται πως έχω τον έλεγχό του.

 

Ο έλεγχος δεν επιβάλλεται ούτε παραδίδεται μονομερώς. Χρειάζεται να υπάρχουν, ή να δημιουργηθούν, οι συνθήκες που γεννάνε την επιθυμία να παραδοθεί ο έλεγχος - ακριβέστερα, που φτάνουν μέχρι να καταστήσουν αναπόφευκτη την παράδοση του, επομένως όχι μόνο εφικτή την επιβολή του, αλλά, και πάλι, αναπόφευκτη.

Προσωπικά θα έβρισκα άτοπο και καθόλου ελκυστικό, εκτός από ασύμβατο με το ρόλο μου, να μου αφεθεί ο έλεγχος του πώς και πότε θα παραδώσω έλεγχο.  

 

Επί της ουσίας συμφωνούμε απόλυτα. Μάλλον δεν το ξεκαθάρισα καλά, αυτό που είπα είναι πως όσο και να το επιβάλλει ο Κ , αν δε θέλει το υ δεν γίνεται τίποτα. Πιο εύκολα μπορεί ο Κ να αποδεχτεί τη διάθεση παράδοσης του ελέγχου από το υ του, παρά το αντίθετο. Εννοείται πως μονομερώς δεν έχει νόημα. Άλλωστε μονομερώς πολλοί δηλώνουν Masters και πολλές δηλώνουν σκλάβες ή υποτακτικές.Είμαι σίγουρος πως δε μιλάμε γιαυτές τις περιπτώσεις.

 

Τι σημαίνει "αν δε θέλει το υ δεν γίνεται τίποτα"; Οποιοσδήποτε και αν δεν θέλει δεν γίνεται τίποτε.
Για να βρίσκεται στη σχέση, το υποτακτικό μέλος ανέλαβε το ρόλο του, διάλεξε να παραδίδει έλεγχο. Τι να μην θέλει; Ποιός ο λόγος να βρίσκεται σε ασύμμετρη σχέση αν "δε θέλει"; Και ποιός θα προκαλέσει την "διάθεση παράδοσης του ελέγχου από το υ" αν όχι το κυριαρχικό μέλος;

Σαφέστερα: αν το κυριαρχικό μέλος δεν μπορεί να κάνει το υποτακτικό να επιθυμεί, ή όπως είπα ακριβέστερα, να νοιώσει ότι είναι αναπόφευκτο να παραδώσει έλεγχο, σημαίνει ότι δεν έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες που κάνουν αναπόφευκτη την παράδοση. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει, ή δεν υπάρχει ακόμη, ασυμμετρία.

Δεν νομίζω πως λέμε το ίδιο.

 

Λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα-ένα. Το υ μέλος μπαίνοντας στη σχέση δεν διαλέγει να παραδώσει τον έλεγχο με το καλημέρα, με βάση μόνο το ρόλο του. Πρέπει να διασφαλίσει πως υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις. Τη σιγουριά αυτή σαφώς και το Κ μέλος μόνο, μπορεί να τη δώσει. Μέχρι τότε το υ βρίσκεται στη σχέση αλλά δεν θέλει ακόμα να παραδώσει τον έλεγχο. Η σχέση υπάρχει, εξελίσσεται κανονικά, υφίσταται ασυμμετρία, όχι όμως και ο απόλυτος έλεγχος.

Το Κ μέλος από την άλλη, από την πρώτη ώρα, προσπαθεί να αποκτήσει τον πολυπόθητο έλεγχο με διάφορους τρόπους. Μόλις καταφέρει να πείσει το υ μέλος να το εμπιστευτεί, η σχέση μπαίνει σε άλλη τροχιά.

Πιστεύω λοιπόν , πως το Κ μέλος θέλει τον έλεγχο του κάθε υ που προσεγγίζει, ενώ το υ δεν δίνει τον απόλυτο έλεγχο σε κάθε Κ που σχετίζεται, αν δεν πεισθεί ότι αξίζει τον κόπο. Εκεί εντοπίζω τη διαφορά μας. Μια άλλη διαφορά που εντόπισα,είναι ότι όλο αυτό δεν το θεωρώ ασύμβατο με το ρόλο του υ μέλους, κάθε άλλο μάλιστα. Στη φάση αυτή μάλιστα είναι το τελευταίο που μπορεί να κάνει για να φυλάξει τα νώτα του.

Εννοείται, πως εκεί έχω καταλήξει από την μέχρι τώρα εμπειρία μου και δεν διεκδικώ το αλάθητο. Θα ήταν ενδιαφέρον να ακουστούν και άλλες γνώμες, εκτός φυσικά της δικής σου που περιμένω .

 

Διαβάζω στην τοποθέτησή σας: τo υποτακτικό μπαίνει διστακτικά και καχύποπτα σε ασύμμετρη σχέση, κρατώντας τον πολύτιμο έλεγχο, και ο κυριαρχικός πρέπει να καταφέρει να το πείσει ότι αξίζει την εμπιστοσύνη του για να κερδίσει τον έλεγχο στη συνέχεια. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.

Νομίζω ότι χρησιμοποιούμε ίδιες λέξεις με διαφορετικό περιεχόμενο.

Πρώτα απ' όλα, στη δική μου αντίληψη δεν υφίσταται γενικά "το υ" από μόνο του, έξω από την ασύμμετρη σχέση όπου βρίσκεται, ούτε ως αυτοπροσδιορισμός ούτε ως γενική ταμπέλα. Θεωρώ ότι υποτακτικό γίνεται σταδιακά ένα μέλος απέναντι σε συγκεκριμένο κυριαρχικό, στον κυριαρχικό στον οποίο επέλεξε ότι θέλει να προσαρμοστεί. Δεν είναι όλοι υποτακτικοί για όλους τους κυριαρχικούς και αντίστροφα, ούτε χρειάζεται να ξέρει κανείς εκ των προτέρων πώς λέγεται αυτό που είναι και ποιός ακριβώς είναι ο ορισμός του, ένα checklist προδιαγραφών, που για μένα δεν υπάρχει.

Νομίζω επίσης ότι χρησιμοποιούμε διαφορετικά τη λέξη "ρόλος". Για μένα ρόλος, θέση, σημαίνει ανάληψη των ευθυνών που αναλογούν στον καθένα μέσα στη συσχέτιση που επέλεξε, όχι παιχνίδι ή ταμπέλα πάλι (γενικά, "ο ρόλος του υ/κ"), με τον ίδιο τρόπο που όταν αναφερόμαστε στον "ρόλο του πατέρα" δεν εννοούμε ότι κάποιος αναπαριστά, παίζει τον πατέρα, αλλά ότι έχει επίγνωση των επιλογών του και αποδέχεται τις ευθύνες που από αυτές προκύπτουν, με συνέπεια και ανάλογα τις συνθήκες.

O τρόπος που γίνεται αυτή η ανάληψη ρόλου, θέσης, είναι διαφορετικός για τον καθένα, υποθέτω, όπως και τα κριτήρια που εμπλέκονται στην επιλογή αυτή. Προσωπικά μου φαίνεται πολύ επισφαλές αυτά τα κριτήρια να είναι μόνο - ή σχεδόν μόνο - "ω, είμαι υ, είσαι Κ, πάμε". Αλλά όποιες και να είναι οι "κατάλληλες προϋποθέσεις", τα κριτήρια συμβατότητας, νομίζω ότι γενικά είναι χρήσιμο αυτά να γίνουν σαφή πριν εγκατασταθεί η σχέση, ή στο ξεκίνημά της. Δεν μου φαίνεται απολαυστικό για κανέναν να βρίσκεται σε μια σχέση όπου κάποιος πρέπει να "φυλάξει τα νώτα του".
Και επιπλέον, να φυλάξει τα νώτα του από τι; Γιατί να περιμένει μήπως του πέσει ο ουρανός στο κεφάλι; Έναντι τίνος επιφυλάσσεται; Βρίσκεται σε μειονεκτική θέση; Για ποιό λόγο, και ποιός τον έβαλε εκεί; Δεν είναι δική του η ευθύνη που επέλεξε να βρίσκεται στην συγκεκριμένη σχέση; Ποιός ευθύνεται αν διάλεξε βιαστικά ή επιπόλαια;

Βεβαίως η προσαρμογή, η παράδοση ελέγχου, γίνονται σταδιακά, βήμα βήμα, αλλά όχι γιατί κάποιος "πρέπει να πεισθεί ότι αξίζει τον κόπο" συνολικά, δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει κάτι σαν απόλυτη εμπιστοσύνη ή απόλυτος έλεγχος, ή ένα σημείο καμπής. Υπάρχουν η αυξανόμενη παράδοση και αντίστροφα απόκτηση ελέγχου, μέχρι το σημείο που ο καθένας μπορεί να το στηρίξει - να στηρίξει το ρόλο του.
Για μένα το άτομο που επέλεξε να προσαρμοστεί σε κάποιον κυριαρχικό θέλει εξ αρχής να του παραδώσει έλεγχο - διευκρινίζω ξανά, σε συγκεκριμένο κυριαρχικό, όχι από γενικά αυτόνομη, φετιχιστική θα έλεγα, ανάγκη αποποίησης ελέγχου. Ο λόγος που η παράδοση δεν μπορεί να γίνει μονομιάς είναι ότι η ίδια η προσαρμογή δεν μπορεί παρά να είναι σταδιακή, όπως σταδιακά εξελίσσεται η κάθε διαπροσωπική σχέση, άρα και μια ασύμμετρη. Ο έλεγχος αποκτάται και αντίστοιχα παραδίδεται βήμα βήμα, δεν δίνεται ως δώρο. Σημαντικό για μένα είναι ότι κάθε βήμα είναι αναπόφευκτο δεδομένων των εκάστοτε συνθηκών, δεν παράγεται άλλη επιλογή. Και δεν εμπλέκεται απαραίτητα η εμπιστοσύνη σε αυτό, δεν είναι μια υποχρεωτικά η αντίληψη.

Κλείνοντας, ένα άτομο που "προσπαθεί να αποκτήσει τον πολυπόθητο έλεγχο με διάφορους τρόπους" προσωπικά δεν θα με έπειθε εξ αρχής να τον ακολουθήσω, ή πολύ σύντομα θα με απέτρεπε από το να θέλω να τον ακολουθώ.

 

Θα συμφωνήσω εν πολλοίς.
Μπορείς να αναγνώσεις και το σχετικό θαρρώ νήμα που είχα ανοίξει και να τοποθετηθείς αν έχεις κάτι να προσθέσεις κι εκεί...
https://www.greekbdsmcommunity.com/threads/Μπορείς-να-μου-επιβληθείς.74376/

 

Θα ήθελες, να το εξηγήσεις λίγο παραπάνω αυτο;