Έλεγχος σε όλα τα επίπεδα...

Σε ποιες πτυχές της προσωπικής ζωής ενός/μίας υ σας αρέσει να έχετε λόγο?
π.χ. προσωπικές/οικογενειακές/φιλικές σχέσεις του/της υ?
τρόπος συμπεριφοράς απέναντι σε άλλους?
τρόπος ντυσίματος/κουρέματος/χρώμα μαλλιών κτλπ?

 

Αν για προσωπικές σχέσεις, εννοείς την όποια ερωτική/αισθηματική σχέση. Εκείνη θα την είχε μόνο μαζί μου, άρα τον λόγο τον έχω εγώ.
Ως προς τις φιλικές σχέσεις της, δεν μ' ενδιαφέρει να έχω τον λόγο, αλλά κάποιες φορές εκφέρω την άποψη μου. Που είναι ελεύθερη να επεξεργαστεί ή όχι.
Σίγουρα δεν είπα, ούτε θα της πω ποτέ, με ποιους να κάνει παρέα ή όχι. Είναι κάτι που δεν με αφορά. ( Τώρα αν φάει τα μούτρα της, απ' τις όποιες συναναστροφές της.
Αυτό θα το κρίνει εκείνη, αφού οι όποιες αρνητικές συνέπειες θα ήταν μονάχα δικές της. Είμαι μεταξύ άλλων και ο Κ της, δεν είμαι ούτε ο πατέρας, ούτε το αλεξικέραυνο, ούτε ο δεσμοφύλακας της ). Οι οικογενειακές της σχέσεις είναι off limits και που να μου ζητούσε να εμπλακώ, δεν θα το έκανα που να μου βάζαν το πιστόλι στον κρόταφο.
Αυτό το τελευταίο είν' ένα απ' τα δικά μου απαράβατα όρια. Σε κάθε περίπτωση οι όποιες σχέσεις - για μένα - δεν πρέπει να "μπουρδουκλώνονται -.
Αναφορικά με κάποια πράγματα, λέγε με πρωταρχική οικογένεια του/της υ, ο/η Κ - ξανά μανά για μένα - πρέπει να βάζει στον εαυτό του/της χαλινάρι.

Ευτυχώς ή ευτυχώς, όσες τα χρόνια έγιναν και υ μου και που δεν ήταν απλά "ξεπέτες" ή σχέσεις/πλαίσια με συνειδητά εξ αρχής βραχεία ημερομηνία λήξεως, δεν χρειάστηκε - παρά σε σπάνιες περιπτώσεις - να επέμβω, για να δώσω γραμμή - δις ξανά μανά δικά μου κριτήρια - ορθής συμπεριφοράς. Τουτέστιν, η συμπεριφορά τους απέναντι στους άλλους ήταν ως επί το πλείστον, εκείνη που θεωρούσα αρμόζουσα κι αυτός ήταν κι ένας απ' τους λόγους, που θα είχαμε ταιριάξει.

Πάνω κάτω, θα ίσχυε κατ' αναλογία ότι έγραψα στο αμέσως προηγούμενο υπο ερώτημα. Μου άρεσαν ήδη εμφανισιακά ( συμπεριλαμβανόμενου του τρόπου που θα "πλάσαραν" το περιτύλιγμα τους ), αν και τ' ομολογώ, ότι κάποιες φορές ( και με κάποιες ) δεν έλειψαν αισθητικές εντολές από μέρους μου. Που θα είχαν σαν μοναδικό σκοπό την ικανοποίηση των δικών μου οφθαλμών και γιατί όχι, περιέργειας καθώς και σαδισμού. Σε κάθε περίπτωση η ευθύνη του αποτελέσματος ήταν πάντα δική μου.

Κλείνοντας, δεν ήμουν ποτέ υπέρ της έννοιας της εκπαιδεύσεως, προτιμώ τον όρο "κοπτοραπτική" με κίνητρο την κάρπωση απ' την υ της καλύτερης δυνατής για τα δικά μου γούστα υπηρεσίας.
Όπως και δεν ήμουν ποτέ υπέρ της όποιας παρέμβασης μου, μόνο για την παρέμβαση. Αν κάτι λειτουργούσε ήδη για μένα σωστά στην όποια υ μου, δεν έβλεπα, ούτε βλέπω τον λόγο,
να τ' άλλαζα/αλλάξω, μόνο για να πω ότι έβαλα την προσωπική μου "πινελιά".