Έλεγχος του μυαλού.

Το leap of faith μπορεί να γίνει για την παράδοση του ελέγχου της καύλας, είναι άλλωστε και το ζητούμενο στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτό που αμφισβητείται και όχι μόνο από μένα απ΄ότι βλέπω, είναι αν μπορεί να εφαρμοστεί για την παράδοση του ελέγχου του μυαλού, όχι μόνο ως καυλογεννεσιουργός παράγοντας, αλλά γενικότερα, στο σύνολο των λειτουργιών του.
Επαναλαμβάνω ότι για να συμβεί κάτι τέτοιο θα έπρεπε κατ΄αρχάς να είχαμε δύο ανθρώπους (τουλάχιστον) που έχει ο καθένας για τον εαυτό του τον έλεγχο του μυαλού του και που ο ένας αποφασίζει να πάρει τον έλεγχο και του μυαλού του άλλου, ο οποίος καλείται να τον παραδώσει.
Αυτήν την περίπτωση εγώ την βλέπω από δύσκολη έως ακατόρθωτη, καθώς πρέπει να πληρούνται αρκετές συνθήκες, πέρα από την φαντασιακή επιθυμία του καθένα από τους συμμετέχοντες.

 

Λες?   

 

Ο "καυλογεννεσιουργός παράγοντας" καθορίζει σε ένα μεγάλο βαθμό το σύνολο των λειτουργιών μας γενικότερα, μαζί με τις υπόλοιπες βασικές μας ανάγκες. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του ευ ζην. Είναι πολύ λογικό να το βλέπει κανείς δύσκολο έως ακατόρθωτο, από την στιγμή που δεν τον ενδιαφέρει, δεν του προσφέρει καμιά απόλαυση. Σίγουρα υπάρχουν και περιπτώσεις φαντασιακής επιθυμίας, από εκεί και πέρα όμως το ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει, είμαι σίγουρη πως σε αυτό θα συμφωνήσεις.

 

Μπαααα...
Απλά μάς έμεινε από το εξηνταδικό σύστημα που κληρονομήσαμε από τους Σουμέριους και η παλιοβδομάδα είναι η χοντρική υποδιαίρεση του σεληνιακού μήνα στα τέσσερα... Όσο για το τρία, ως πρώτος αριθμός όντας μικρότερος είναι πιο μανιτζέβελος...
Η φωτογραφία απέ την άλλη είναι μια από τις πιο φρεσκαδούρισες τέχνες, σε κάθε περίπτωση όμως λόγω εν γένει προσιτότητας και ευκολίας -ιδιαίτερα σήμερα- στην παραγωγή της, αλλά και στον αντίκτυπο που δημιουργεί στον καθένα μας, ως προς την δυναμική λειτουργίας της πληροφορίας, την κάνουν να είναι, ως Τέχνη, σχετικά χαοτική στην αντίληψη των περισσοτέρων (ακόμα και πολλών επαγγελματιών φωτογράφων).
Για την εργαλειακή χρήση της Τέχνης δεν είπες κουβέντα, αλλά τεσπά...

 

Η ανάγκη μας για ευχαρίστηση και δη σεξουαλική, είναι εκτός των βασικών μας αναγκών, και πάνω ακόμη από την ανάγκη μας για ασφάλεια. Ο άνθρωπος που κυριαρχείται από αυτήν του την ανάγκη και δεν την εντάσει σ΄ένα γενικότερο πλαίσιο προτεραιοτήτων δεν είναι και ιδιαίτερα εξελιγμένος σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες.
Αν τοποθετηθώ προσωπικά θα συμφωνήσω εν μέρει με τους επιστήμονες και την ιεράρχηση των αναγκών, σε ένα γενικότερο πλαίσιο, αναγνωρίζοντας πως ναι μεν η καύλα παίζει έναν ρόλο στην ζωή μου, αλλά δεν την θεωρώ ως την ύψιστή μου προτεραιότητα. Την εντάσσω κάπου στην μέση, έχοντας ψηλότερα από αυτήν την ανάγκη της αυτοεκτίμησης, κάτι που ποικίλει βέβαια από άνθρωπο σε άνθρωπο. Δεν είπα πουθενά πως δεν με ενδιαφέρει η καύλα, αμφισβήτησα την δυνατότητα εκχώρησης ελέγχου του μυαλού, ακόμη και ως κομμάτι της καύλας.
Εκτός αν μιλάμε για παιχνιδάκια, εκεί πάσο, τον έχω πάρει, τον έχω δώσει και τι καλά που περάσαμε όλοι, καύλα, καυλίτσα, καυλάρα, γιέα.
Αυτό όμως είναι εντελώς περιορισμένου βεληνεκούς και μένει στο εδώ και τώρα, που παίζουμε, καυλαντίζουμε, πηδιόμαστε ή σαδομαζοχιζόμαστε.
Δεν θεωρώ εφικτό, ξαναλέω να έχει μονιμότερη ισχύ, και καθολική εφαρμογή.
Εξ΄ου και η τοποθέτησή μου.
Δεν είναι θεωρητική η βάση της διαφωνίας μου μόνο, αν είναι καλό ή κακό, είναι εντελώς πρακτική, αν είναι εφικτό ή ανέφικτο.
Το πρώτο κομμάτι το ανέλυσα επαρκώς, θεωρώντας αυτόν τον έλεγχο αμφιλεγόμενο έως επιβλαβή, στην απίθανη κατ΄εμέ περίπτωση που θα ήταν εφικτός.
Άρα δεν είναι θέμα αν το καταλαβαίνω ή όχι, είναι θέμα αν πιστεύω ότι υπάρχει ή όχι.
Γι΄αυτό ζήτησα από οποιονδήποτε το έχει βιώσει να μάς δώσει τα φώτα του, μήπως τυχόν και κάνω λάθος ή είμαι υπερβολική στις διατυπώσεις μου.
Φυσικά και συμφωνώ με «το ότι δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει», όπως καλή ώρα ο Θεός, ή η ψυχή, ή η ενέργεια, για να φέρω μόνο μερικά παραδείγματα από πολύ αμφιλεγόμενα και ευρέως συζητούμενα τέτοια θέματα. Δεν είναι αυτή όμως μία τέτοια περίπτωση.
Απόλυτος έλεγχος του μυαλού δεν υπάρχει, ούτε καν στους λοβοτομημένους, το μυαλό είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε ούτε καν στο ελάχιστο, μέσα από την επιστημονική έρευνα προκύπτει αυτό, ότι αγνοούμε άπειρες πλευρές της λειτουργίας του, πως στο καλό θα εκχωρήσουμε τον έλεγχο αυτού που σε μεγάλο βαθμό αγνοούμε;
Αν κάποιος γνωρίζει πλήρως την λειτουργία του ανθρώπινου μυαλού, -δεν μιλάω καν για τον έλεγχό του, βλέπετε-, τότε παιδιά μιλήστε, αν μη τι άλλο για χάρη της επιστήμης (για να το χιουμορίσουμε λιγάκι και με την καλύτερη των διαθέσεων). 

 

ο,τι δεν κατορθώνω είναι γιά όλους ακατόρθωτο.
όλοι σκαλωμένοι είναι, εξάλλου.

δεν μπορώ και δεν θέλω να καταλάβω οτι εγω ο ίδιος δαιμονοποιώντας, ιεροποιώντας και εξιδανικεύοντας διαλέγω να κάνω τα πάντα ακατόρθωτα και ψευδή. πράγμα ξεκούραστο.

αν κάποιος μπορέσει και θελήσει να ζητήσει από κάποιον να οδηγήσει το μυαλό του, είναι ενδεχόμενο ο κάποιος να θελήσει και να μπορέσει να το αναλάβει. ο καθένας αυτό που του αναλογεί.

άμα δεν μπορούμε το κάνουμε κομματάκια για να μασιέται, και παίρνουμε δόσεις.

 

@brenda δεν ξέρω αν μπορω να μεταδώσω πλήρως το συναισθημα αλλα θα προσπαθήσω λέγοντας οτι
ο έλεγχος του μυαλου παραδινεται γιατι αυτο κάνει τα υ να αισθάνονται όμορφα και ασφαλή.
Οσο τρελο κι αν ακουγεται αυτο, συμβαινει. Ξερω τι μου κάνει ο Κ, πόσο με επηρεάζει με τα λόγια και τις πράξεις του
αλλα αυτο έχει μέσα του πολύ δύναμη και σε αυτην την κυριαρχία εγω λιώνω. Λιωνω όταν χωρις να με ακουμπα
κυριαρχεί με τα λόγια του στο σώμα μου , στο μυαλό και στη ψυχή μου. Κι όταν εχω φτάσει στο σημείο που λιώνω
δεν εχω και πολλα περιθώρια, και δεν με νοιάζει πια αν όλο αυτο ειναι έλεγχος των πάντων. Σημασια έχει οτι μεσα σε αυτο
εγω νιωθω ελεύθερα σκλαβωμένη.
Δεν μιλάμε εδω για περιπτωσεις που ο Κ δημιουργεί εναν άνθρωπο ρομποτ χωρις ελευθερη βουληση κ σκέψη , αλλά
για τις περιπτώσεις που ο Κ πλάθει εναν άνθρωπο συμφωνα με την ηθική του και τα θελω του .
Δεν ειναι εξαναγκασμός, μας αρέσει όταν συμβαινει αυτο. Οταν ενω νομιζεις οτι σκέφτεσαι κάτι , αυτο το κάτι
έχει μέσα του στοιχεία δικα του και τρόπους δικούς του, τότε αυτόματα συνειδητοποιεις οτι ο ανθρωπος αυτος
εχει μπει τόσο βαθια μέσα σου, το καταλαβαίνεις και το έχεις αφησει να εξελιχθει έτσι, ώστε τελικά να ελέγχει το μυαλό
και τον τρόπο σκέψης σου χωρις να ειναι παρον.
Δεν ειναι εξάλλου τυχαίο το γεγονος οτι πολλα υ συμπεριφέρονται και συζητούν , με την σκέψη και αγωνια θα έλεγα , αν αυτα
που κάνει κ λέει ειναι συμφωνα με τα θελω του Κ. Δεν ειναι φόβος , ειναι η δική μας αναγκη να φερόμαστε και να είμαστε
τα υ που χαίρεται ο Κ να έχει διπλα του.

 

@rea.. για να κάνεις οτιδήποτε για κάποιον πρέπει κάτι σε αυτόν να σε κινητοποιήσει/ δραστηριοποιησει , πρέπει να είναι αμφίδρομο πιστεύω.
Πιστεύω επίσης πως γίνεται να αποκτηθεί από μέρος του Κ η απόλυτη εμπιστοσύνη του υ σε βάθος χρόνου. Δεν είναι δα και τόσο απίθανο όταν πραγματικά το Κ ασχολείται, θέληση να υπάρχει και από τους δύο .
Άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος μιας τέτοιας σχέσης, ο ένας να οδηγεί και ο άλλος να ακολουθεί, χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Όχι γιατί θα είναι "απαγορευμένες" αλλά γιατί δεν θα χρειάζεται  

 

Κάποτε ρωτήθηκα αν θα τον ακολουθούσα όπου,
η απάντηση μου ήταν ""μαζί σου πάω και στην Αλάσκα" και το εννοούσα.
Η επιτυχία δεν ήταν μόνο πως τον εμπιστευομουν τόσο ώστε να τον ακολουθήσω στην "Αλάσκα", αλλά ό,τι κι εκείνος ήθελε και μπορούσε να με οδηγήσει.
Δεν αρκεί λοιπόν μόνο η πρόθεση του υ
πρέπει και το Κ να έχει τα κακαλα.
Η εμπιστοσύνη δεν σερβίρεται έτοιμη στο πιάτο.

 

Σου εξήγησα τη λογική του 60αδικού, δίχως να αναφέρω τους Σουμέριους, όποιος ήθελε ας έψαχνε να το μάθει, στο οποίο το 7, έχει την δυσκοιλιότητα που σου είπα, όσο για την παλιοβδομάδα και το το φεγγάρι, κάποιοι βρήκαν καλύτερη λύση. Την έβδομη την έκαναν αργία και έμειναν 6=2χ3. Κάνε το κι εσύ αν σε βολεύει. Για το εργαλείο...

Το τραγούδι που έβαλα ήταν παράδειγμα του εργαλείου. Αλλά μάλλον δεν σε καύλωσε για να το καταλάβεις, θέλεις κάτι πιο δυνατό. Μήπως ήρθε η ώρα να κάνεις λίγο αποτοξίνωση;

 

Δεν παρέδωσα ποτέ τον έλεγχο του μυαλού μου, έτσι νομίζω, για να ξέρω να σου απαντήσω, αλλά και για το αντίστροφο, παρόλο που ορισμένες φορές διάβαζα τις σκέψεις και έλεγχα τις σκέψεις, με σιγουριά δεν μπορούσα ποτέ να πω ότι ισχύει, γιατί δεν υπάρχει όργανο που να δείχνει με ακρίβεια τι γίνεται μέσα στο μυαλό του άλλου. Και σε αυτό που σκέφτεται τώρα και σε αυτό που βρίσκεται μέσα στις μνήμες του.

 

Ζαβαρακατρανέμια... Όβερ εντ άουτ..!